Δεν αξίζει η ζωή μας να έχει φθορές και εντάσεις. Γιατί, στην τελική, δεν θα χαρείς ποτέ τίποτε...
Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος.
Η χημεία των σχέσεων, το πιο δύσκολο, το πιο γοητευτικό, το πιο μυστήριο... Μερικές φορές ο άνθρωπός σου, λόγω κούρασης ή νεύρων, ξεσπά πάνω σου. Είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι αδικείσαι κατάφωρα κι αδικαιολόγητα. Και σε πνίγει το δίκιο. ΟΚ, έχεις δίκιο. Μα κάνε λίγη υπομονή. Και θα δεις ότι έπειτα από λίγο, όταν ηρεμήσει, θα σε αγαπάει πιο πολύ, ίσως πει και «συγγνώμη», και θα νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη καρδιά σου. Και σίγουρα θα έρθετε πιο κοντά.
Και η ζωή κυλάει με τα πάνω της και με τα κάτω της. Εσύ έχεις λεφτά, μα όχι μια αγκαλιά. Αλλος έχει αγκαλιά, μα δεν έχει να πιει ούτε μία μπίρα. Τι να πεις... «Κύριε, χάρισέ μας δουλειές, αγκαλιές και καμιά… μπίρα!» (Μη σκανδαλίζεσαι από το αίτημα. Το ψωμί βγαίνει από το στάρι. Η μπίρα, από το κριθάρι. Του Θεού όλα.)
Κι εκεί που ήθελες να φας, να δεις τηλεόραση και ν’ αγκαλιάσεις την καλή σου, μαθαίνεις ξαφνικά ότι ο καλύτερός σου φίλος είναι στην Εντατική κι όλα άλλαξαν. Ολα κόπηκαν. Πείνες, ορμές, επιθυμίες, γλύκες και μουδιάσματα. Πάντα ο ίσκιος του θανάτου κάθε λουλούδι που πά’ να ανθίσει στης ψυχής σου την αυλή το μαραζώνει αστραπιαία, λες και γνωρίζει τέχνη φοβερή. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Γεμάτος ο κόσμος κοπέλες, ρε παιδί. Και πας κι ερωτεύεσαι την αρραβωνιαστικιά του φίλου σου! Θα μου πεις, ο έρωτας δεν ρωτά, μα απλώς συμβαίνει. Ναι, μα υπάρχει και η λογική, που, αν προλάβεις, φρενάρει κάπως το συναίσθημα. Τώρα που δεν φρέναρες, ο Θεός βοηθός. Να έρθει, να στρέψει αλλού την καρδιά σου, ώστε να δεις ότι υπάρχουν άλλες πολλές πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και να βγει από το μυαλό σου η «πορτοκαλιά» του φίλου σου.
Δεν αξίζουν όλη αυτή η φθορά, η ένταση και η τρέλα που ζεις. Γιατί, στην τελική, δεν χαίρεσαι τίποτε. Το παραδέχεσαι κι εσύ όταν βρεις τη δύναμη να κοιτάξεις καθαρά μέσα σου. Δεν μπορεί από αυτή τη χαοτική χαρά να βγει ευτυχία. Προσεύχομαι για σένα.
ομίζουν πολλοί ότι ο Χριστός θα μας κρίνει κυρίως βάσει της σεξουαλικής ζωής μας. Γι’ αυτό και στην εξομολόγηση θέματα που σχετίζονται με το κομμάτι αυτό της ζωής μας κυριαρχούν και επηρεάζουν καθοριστικά αν τελικά θα κοινωνήσουμε ή όχι. Εγγαμοι και άγαμοι καθρεφτιζόμαστε κυρίως σε αυτόν τον «καθρέφτη». Δεν ξέρω αν απέχεις από τη θεία κοινωνία σε περίπτωση που δεν αγαπάς, κατακρίνεις, ζηλεύεις, συκοφαντείς κι είσαι σκληρόκαρδος. Ή όταν κουτσομπολεύεις συγγενείς, φίλους και γείτονες. Ή όταν ειρωνεύεσαι τη γυναίκα σου κι αδιαφορείς για τον άντρα σου, και μεταδίδεις φήμες και κακίες ή εκπέμπεις δηλητήριο γραπτό, ηλεκτρονικό ή προφορικό.
Ανθρωποι με όλα τα παραπάνω βάρη στην ψυχή μας κοινωνάμε συχνά με άνεση και με καθαρή συνείδηση. Δηλαδή, νιώθουμε μεν και γι’ αυτά κάπως δυσάρεστα, μα όχι και τόσο όσο για τα «άλλα».
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος.
Η χημεία των σχέσεων, το πιο δύσκολο, το πιο γοητευτικό, το πιο μυστήριο... Μερικές φορές ο άνθρωπός σου, λόγω κούρασης ή νεύρων, ξεσπά πάνω σου. Είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι αδικείσαι κατάφωρα κι αδικαιολόγητα. Και σε πνίγει το δίκιο. ΟΚ, έχεις δίκιο. Μα κάνε λίγη υπομονή. Και θα δεις ότι έπειτα από λίγο, όταν ηρεμήσει, θα σε αγαπάει πιο πολύ, ίσως πει και «συγγνώμη», και θα νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη καρδιά σου. Και σίγουρα θα έρθετε πιο κοντά.
Και η ζωή κυλάει με τα πάνω της και με τα κάτω της. Εσύ έχεις λεφτά, μα όχι μια αγκαλιά. Αλλος έχει αγκαλιά, μα δεν έχει να πιει ούτε μία μπίρα. Τι να πεις... «Κύριε, χάρισέ μας δουλειές, αγκαλιές και καμιά… μπίρα!» (Μη σκανδαλίζεσαι από το αίτημα. Το ψωμί βγαίνει από το στάρι. Η μπίρα, από το κριθάρι. Του Θεού όλα.)
Κι εκεί που ήθελες να φας, να δεις τηλεόραση και ν’ αγκαλιάσεις την καλή σου, μαθαίνεις ξαφνικά ότι ο καλύτερός σου φίλος είναι στην Εντατική κι όλα άλλαξαν. Ολα κόπηκαν. Πείνες, ορμές, επιθυμίες, γλύκες και μουδιάσματα. Πάντα ο ίσκιος του θανάτου κάθε λουλούδι που πά’ να ανθίσει στης ψυχής σου την αυλή το μαραζώνει αστραπιαία, λες και γνωρίζει τέχνη φοβερή. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Γεμάτος ο κόσμος κοπέλες, ρε παιδί. Και πας κι ερωτεύεσαι την αρραβωνιαστικιά του φίλου σου! Θα μου πεις, ο έρωτας δεν ρωτά, μα απλώς συμβαίνει. Ναι, μα υπάρχει και η λογική, που, αν προλάβεις, φρενάρει κάπως το συναίσθημα. Τώρα που δεν φρέναρες, ο Θεός βοηθός. Να έρθει, να στρέψει αλλού την καρδιά σου, ώστε να δεις ότι υπάρχουν άλλες πολλές πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και να βγει από το μυαλό σου η «πορτοκαλιά» του φίλου σου.
Δεν αξίζουν όλη αυτή η φθορά, η ένταση και η τρέλα που ζεις. Γιατί, στην τελική, δεν χαίρεσαι τίποτε. Το παραδέχεσαι κι εσύ όταν βρεις τη δύναμη να κοιτάξεις καθαρά μέσα σου. Δεν μπορεί από αυτή τη χαοτική χαρά να βγει ευτυχία. Προσεύχομαι για σένα.
ομίζουν πολλοί ότι ο Χριστός θα μας κρίνει κυρίως βάσει της σεξουαλικής ζωής μας. Γι’ αυτό και στην εξομολόγηση θέματα που σχετίζονται με το κομμάτι αυτό της ζωής μας κυριαρχούν και επηρεάζουν καθοριστικά αν τελικά θα κοινωνήσουμε ή όχι. Εγγαμοι και άγαμοι καθρεφτιζόμαστε κυρίως σε αυτόν τον «καθρέφτη». Δεν ξέρω αν απέχεις από τη θεία κοινωνία σε περίπτωση που δεν αγαπάς, κατακρίνεις, ζηλεύεις, συκοφαντείς κι είσαι σκληρόκαρδος. Ή όταν κουτσομπολεύεις συγγενείς, φίλους και γείτονες. Ή όταν ειρωνεύεσαι τη γυναίκα σου κι αδιαφορείς για τον άντρα σου, και μεταδίδεις φήμες και κακίες ή εκπέμπεις δηλητήριο γραπτό, ηλεκτρονικό ή προφορικό.
Ανθρωποι με όλα τα παραπάνω βάρη στην ψυχή μας κοινωνάμε συχνά με άνεση και με καθαρή συνείδηση. Δηλαδή, νιώθουμε μεν και γι’ αυτά κάπως δυσάρεστα, μα όχι και τόσο όσο για τα «άλλα».
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου