Ζούσε ένας γέροντας με μοναχούς.
Ζούσε
ένας γέροντας με μοναχούς. Αποσύρθηκε στην έρημο για κάποιο χρονικό
διάστημα και όταν επέστρεψε, ένας μοναχός από τους αδελφούς ήρθε σε
αυτόν και είπε: "Πατέρα, πείτε στον αδελφό σας να τρώει πιο ευλαβικά,
διαφορετικά είμαι αμήχανος!" - "Λοιπόν, θα το πω." - απάντησε ο
γέροντας. Τότε
ένας άλλος μοναχός τον πλησίασε: "Αββά, πείτε στον αδελφό να
χειρίζεται προσεκτικά τα πιάτα όταν τα πλένει, αλλιώς με πονάει πολύ να
βλέπω πόσο απρόσεκτος είναι με τα πιάτα μας!" - "Θα του πω". - Απάντησε ο
Αββάς , πήγε στο κελί του, έκλεισε την πόρτα και άρχισε να
προσεύχεται.
Πέρασαν
μερικές μέρες και ο πρώτος μοναχός πλησίασε τον Γέροντα: «Πατέρα, είναι
καλό που είπατε στον αδερφό σας τι σας ζήτησα να κάνετε. Τώρα αυτός ο
αδελφός είναι ευλαβικός για το γεύμα. "
Τότε
ένας άλλος μοναχός πλησίασε τον Γέροντα: «Ο Αββά, τώρα ο αδερφός που
σας είπα, έγινε προσεκτικός με τα πιάτα, χαίρομαι γι 'αυτόν!» Ο γέροντας
αναστέναξε και είπε: «Δοξάζω, Κύριε, Πατέρα του Ουρανού και της Γης,
επειδή Μαθαίνεις και μας διδάσκεις τους σοφούς και ανόητους! »
Ο Γέρων μοναχός είπε:« Η καλύτερη λέξη είναι η σιωπή, η καλύτερη εντολή είναι η προσευχή ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου