Εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, εκεί στη Ρακαντζούλα στην Κεφαλονιά με τον π. Γεράσιμο Φωκά… Να θυμάσαι, στον άνθρωπο που δεν νοιώθει την Εκκλησία μητέρα του, σ΄ αυτόν τον άνθρωπο κι ο Θεός δεν είναι Πατέρας.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΒ´(22ᾳ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου, ἐπισκόπου Σαμοσάτων, ἐν Κομμαγηνὴ τῆς Συρίας. (380)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Ζήνωνος καὶ Ζηνᾶ τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ ἐκ Φιλαδελφείας τῆς Ἀραβίας. (304) Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῷ ὄντι ἐν τῷ Κυπαρισσίῳ».

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Πομπιανοῦ καὶ Γαλακτίωνος, τῶν ἐν θαλάσσῃ πνιγέντων, καὶ τῆς Ἁγίας μάρτυρος Ἰουλιανῆς καὶ Σατουρνίνου, τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, πυρὶ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἄλμπαν ἢ Ἀλβανοῦ, πρωτομάρτυρος Βρεττανίας. (209).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παυλίνου ἐπισκόπου Νόλης ἐν Καμπανίᾳ (Ἰταλία), τοῦ ἐλεήμονος (431) [καὶ 23 Ἰανουαρίου]
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλησάντων. (615)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἡσυχίου τῆς Βάτου, ἡγουμένου Σινᾶ. (ζ´ αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν τῇ νήσῳ Πατελλαρίᾳ. (8ος-9ος αι)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Ἄννης, θυγατρὸς μὲν τοῦ τῶν Ῥωμαίων βασιλέως Ρωμανοῦ Δ΄ τοῦ Διογένη οὔσης καὶ συζύγου τοῦ βασιλέως τῶν Σέρβων Στεφάνου τοῦ Νεμάνια, μητρὸς δὲ τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας, τῆς διὰ τοῦ μοναχικοῦ σχήματος μετονομασθείσης Ἀναστασίας. (1200).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων νεοάθλων, τῶν ἐν τῷ Μεγάλῳ Κάστρῳ τῆς Κρήτης μαρτυρησάντων ἐν ἔτει ͵αωκα´(1821), ἱερομαρτύρων Νεοφύτου καὶ Ἀμβροσίου καὶ Ὁσιομάρτυρος Μακαρίου, μοναστῶν τῆς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου.
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Σπηλαιωτίσσης, τῆς μονῆς Λευκοῦ Ὄρους πλησίον Βορονέζ. (1822).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, τοῦ ἐπικληθέντος Διδασκάλου, μητροπολίτου Οὑγγροβλαχίας (1834)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Ἀπολλιναρία (Μαρτιάνοβα), Ἀναστασία Ἰβάνοβα, Μιχαήλ Κρασνοσέλσκι, Ἀλέξανδρος Μανουίλοφ, Συμεών Milonravov, Φέντοτ Πάνκοφ, Βίκτωρ Σεμένοφ, Γεώργιος Ουσάκοφ, Ἀλέξιος Στσερμπάκοφ, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοὐπικλὴν Φωκά, τοῦ ἐπισκόπου Κεφαλληνίας (2015).

Συναξάριον Τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνείαν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς, ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου, οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν.

Στίχοι
Ἀμνημόνησον πταισμάτων νεκροῖς, Λόγε,
Τὰ χρηστὰ νεκρὰ σπλάγχνα σου μὴ δεικνύων.

«Εγώ είμαι ζωντανή. Μόνο το σώμα μου πέθανε…»

Η οικογένειά μας ήταν δεκαπενταμελής! Οι γονείς μου με μεγάλη δυσκολία τα βγαλαν πέρα, με δεκατρία παιδιά. Εγώ σπούδασα ιατρική. Μόλις πήρα το πτυχίο μου, μ΄ έστειλαν στην επαρχία να εργαστώ. Κάποια μέρα έλαβα τηλεγράφημα ότι η μητέρα μου ήταν σοβαρά άρρωστη. Όμως οι αρχές δεν με άφησαν να πάω, γιατί στην περιοχή που υπηρετούσα υπήρχε επιδημία.
Η μητέρα ζούσε τις τελευταίες της στιγμές. Την περιποιόταν η αδελφή μου Τατιάνα. Λίγο πριν κλείσει τα μάτια, της ζήτησε να τη θάψουμε με το φόρεμα που φορούσε στο γάμο της που τόσο ευλόγησε ο Θεός. « Είναι αγιασμένο κι αυτό από το Μυστήριο και θέλω μ΄ αυτό να με θάψετε, Τατιάνα», της είπε. Η αδελφή μου – νεόνυμφη τότε – με κόπο συγκρατούσε τους λυγμούς της. Της υποσχέθηκε να εκτελέσει την επιθυμία της. Η μητέρα τη στήριξε λέγοντάς της: «Φρόντισε τα μικρότερα αδέλφια σου. Ο Θεός που με καλεί, Εκείνος και θα σας προστατέψει.»
Πέρασαν δυο μήνες από το θάνατό της. Τότε μόνο μου επέτρεψαν οι σοβιετικές αρχές να πάρω άδεια και να πάω σπίτι μας. Έφτασα γύρω στις 2 το μεσημέρι. Μπαίνοντας στην αυλή μας, τι να δω! Η μητέρα στεκόταν μπροστά μου, περιμένοντας με. Τα ΄χασα. Με πλησίασε και με καθησύχασε, λέγοντας: -«Σέργιε, μη τρομάζεις»!
-«Μα, μητέρα, έμαθα ότι έφυγες από τη ζωή…», ψελισσα.
Κι εκείνη σταθερά μου απάντησε: «Αυτό δεν σημαίνει τίποτα, παιδί μου. Τώρα είμαι περισσότερο ζωντανή, παρά τότε που βρισκόμουν μαζί σας! Δεν είναι τυχαίο που εμφανίζομαι τώρα σ΄ εσένα. Ο Κύριος επέτρεψε να γίνει. Λυπάμαι, αλλά η Τατιάνα δεν έκανε αυτό που της ζήτησα πριν φύγω για τους Ουρανούς. Δεν μ΄ έβαλε στον τάφο με το νυφικό μου, όπως την παρακάλεσα. Λυπήθηκε το φόρεμα. Φοβάμαι για την ψυχή της. Πες της, σήμερα κιόλας να το δώσει σε φτωχό. Μη νομίζετε ότι το χρειάζομαι το φόρεμα αυτό. Εκεί που βρίσκομαι, μας ντύνουν σύμφωνα με την πίστη, τα έργα και τις όποιες αρετές μας».
Εγώ είχα σαστίσει και τρέμοντας της είπα: «Για ποιο φόρεμα μου μιλάς μητέρα; Δεν καταλαβαίνω. Μάλλον τρελλάθηκα». Εκείνη με ηρέμησε: «Μην ανησυχείς Σέργιε, εγώ είμαι ζωντανή. Μόνο το σώμα μου πέθανε. Κι αυτό, προσωρινά, μέχρι τη γενική ανάσταση. Πάντως για το νυφικό, θα σου εξηγήσει η Τατιάνα. Εσύ πες της ότι με είδες».
Με σταύρωσε με έναν μεγάλο Σταυρό, λέγοντας: «Σε λίγο παιδί μου θα κάνεις οικογένεια. Φρόντισε να αναθρέψεις χριστιανοπρεπως τα παιδιά σου. Να θυμάσαι, Σέργιε, ότι στον άνθρωπο που δεν νοιώθει την Εκκλησία μητέρα του, σ΄ αυτόν τον άνθρωπο κι ο Θεός δεν είναι Πατέρας». Με αυτά τα λόγια εξαφανίστηκε.
Μπήκα στο σπίτι και φώναξα αμέσως την αδελφή μου: «Τατιάνα, Τατιάνα, μόλις τώρα συναντήθηκα με τη μαμά και μιλήσαμε!».
«Σέργιε τι λες ; Είσαι στα καλά σου;» γούρλωσε τα μάτια η αδελφή μου. Και συνέχισε: «Κι εγώ την είδα δυο φορές στον ύπνο μου!» Τη βεβαίωσα ότι πριν λίγο στην αυλή μιλήσαμε πρόσωπο με πρόσωπο! Κι ότι μου παραπονέθηκε ότι δεν σεβάσθηκε την επιθυμία της να ενταφιασθεί με το ευλογημένο φόρεμα του γάμου της. Η Τατιάνα άσπρισε σαν το χιόνι κι άρχισε να κλαίει. Την παρηγόρησα, λέγοντάς της ότι η μητέρα είπε ότι την συγχωρεί , φτάνει σήμερα κιόλας να δοθεί το νυφικό σε κάποιον φτωχό.
«Μα ποιος θα έλθει σπίτι μας , αδελφέ μου, που όλοι ξέρουν τα μεγάλα προβλήματα της ανέχειας μας», μου είπε με παράπονο.« Ο πατέρας είναι άρρωστος. Χρωστάμε παντού. Ποιος θα έλθει…». Έτρεξε πάντως η Τατιάνα, έφερε το φόρεμα και το απόθεσε στο τραπέζι.
Σε δυο ώρες χτύπησε η πόρτα. Ήταν ένας γεροντάκος βουρκωμένος. Μη μπορώντας να μιλήσει καλά -καλά από συγκίνηση μας παρακάλεσε: «Καλά μου παιδιά, προσφέρετε κάτι στο Όνομα του Χριστού. Παντρεύεται η εγγονή μου και είμαστε πάμφτωχοι. Έτσι πήρα τους δρόμους να της βρω φόρεμα όπως – όπως για να την παντρέψουμε» . Άστραψαν τα μάτια μας κι αρχίσαμε κι εμείς να κλαίμε με λυγμούς και να δοξάζουμε τον Θεό!….
Άνθη αγίας Ρωσίας, Μανώλη Μελινου, σελ 237-9

***

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Εγώ από παιδί πηγαίνω στο νεκροταφείο κάθε μέρα και σκέφτομαι τον θάνατο.
Πεθάναν όλοι οι συγγενείς μου. Λοιπόν, μία θεία μου την μνημονεύω.
Είδα και την θεία και μου λέει:
– Αχ ανηψιέ μου Ιάκωβε, σ ̓ ευχαριστώ γι’ αυτό που μου στέλνεις. Πολλά μου στέλνεις, αλλά ξέρεις έχει κι άλλους ανθρώπους που δυστυχούν και πεινούν και δεν έχουν κανέναν στον κόσμο να τους σκεφθή, να τους νοιαστή.
Γι ̓ αυτό κάνουμε τα Ψυχοσάββατα, είναι για όλους τους Χριστιανούς. Και της λέγω:
– Πού να ξέρω εγώ ποιος έχει ανάγκη;
– Ξέρεις εσύ, μου λέει, τι πείνα έχουν, να τους στέλνης όπως στέλνεις εμένα, να στείλης και σε άλλους που έχουν ανάγκη και ο,τι στερούνται, διότι έχουν ανάγκη της προσευχής και ανάγκη έχουν της θείας Λειτουργίας.
Όλα καλά (είναι) και οι ελεημοσύνες και οι Παρακλήσεις, αλλά ιδιαιτέρως (βοηθά) η θεία Λειτουργία.
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Γέρων Ιάκωβος, Διηγήσεις, νουθεσίες, μαρτυρίες» των εκδόσεων της Ενωμένης Ρωμηοσύνης.

***

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ
Απόσπασμα από ομιλία του π. Γερασίμου Φωκά

Αδελφοί μου, είθε να μπορέσουμε κι εμείς να καταλάβουμε, να πιστέψουμε και να τρομάξουμε λίγο, ότι είναι αιώνιος η ζωή. Και στη ζυγαριά που θα κριθούμε βαραίνει πολύ η ελεημοσύνη: να έχουμε για τον διπλανό μας, τον φίλο μας και τον εχθρό μας ελεημοσύνη, να έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να μάθουμε να συγχωράμε.
Και ένας άλλος άγιος σύγχρονος, αδελφοί μου, σας κούρασα απόψε, συγγνώμη, να πω κι αυτό και να τελειώσω, ένας άλλος άγιος, ο πατήρ Παϊσιος είπε σε μένα:
“Γεράσιμε, όταν η ζωή μου δεν είναι καλή,” — ξέρουμε όλοι τι είναι καλή και τι είναι κακή, ξέρουμε όλοι τι είναι ηθική και τι ανήθικη, δεν θα το αναλύσω απόψε, μας ελέγχει η συνείδηση όταν κάνουμε το κακό και μας επαινεί όταν κάνουμε το καλό. Μου έλεγε λοιπόν, ο πατήρ Παϊσιος:
“ Όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά”, — αυτός ήξερε τι καθήκοντα είχε, άλλα καθήκοντα έχει η νοικοκυρά, άλλα ο γιατρός, άλλα η καλόγρια, άλλα ο δάσκαλος. Μου έλεγε, λοιπόν: “όταν δεν κάνω τα καθήκοντά μου καλά, έρχονται οι συγγενείς μου, άνθρωποι που δεν τους ξέρω, από την γενιά του πατέρα μου και της μάνας μου, πάπποι προπάπποι, προ- προπάπποι, άνθρωποι που δεν τους ξέρω και μου λένε, ‘γιατί μας ξέχασες’; Μου παραπονούνται οι πρόγονοί μου. Μου λένε ότι όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά, δεν φτάνει η αρετή μου σε αυτούς. Ενώ όταν η ζωή μου είναι ενάρετη, φτάνει η αρετή και κοντά τους”.
Όταν, αδελφοί μου, είμαστε ηθικοί, ελεήμονες, άνθρωποι προσευχής, υπομονής , ταπείνωσης, φτάνει η αρετή μας μέχρι τους προπάππους μας, τους προγόνους μας. Αδελφοί μου, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όσο θυμώνω, και βρίζω, και ασχημονώ και πορνεύω, δεν κολάζω μόνο τον εαυτό μου, τον Γεράσιμο, βλάπτω και όσους είναι πριν από εμένα, τους νεκρούς προγόνους μου. Όταν κάνω νηστεία, και προσευχή, και ελεημοσύνη, και υπομονή, η ενάρετη ζωή μου ακτινοβολεί και σε αυτούς που έχουνε πεθάνει.
Ας σκεφτούμε, αδελφοί μου, πόσο καλό κάνουμε και στον εαυτό μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, σε όλη την οικουμένη, όταν έχουμε αρετή. Και πόσο κακό, πόση φθορά, πόση ζημιά κάνουμε, όταν φεύγουμε από τον Θεό, όταν υβρίζουμε τον Θεό, όταν θίγουμε την Παναγία μας. Είθε να το προσλάβουμε, είθε να το ακούσουμε.

***Μνήμες από Σαρανταλείτουργο με τον π. Γεράσιμο Φωκά

Δεν είχε τη μνήμη ενός συνηθισμένου ανθρώπου ο π. Γεράσιμος. Αν λεχθεί ότι δεν ξεχνούσε τίποτα, δεν θα είναι υπερβολή.
“Τι έγινε, οι άλλοι αναστήθηκαν;” είπε στην κ. Κούλα Χαλικιά όταν μια φορά τού είχε δώσει ένα δεύτερο χαρτί υπέρ αναπαύσεως όπου είχε ξεχάσει κάποια ονόματα που του είχε δώσει παλαιότερα..
Πέρα από τα γραμμένα σε χαρτί ονόματα υπέρ αναπαύσεως, ακόμη και προφορικά αν του έλεγες ορισμένα και πάλι δεν τα ξεχνούσε. Θυμάμαι κι εγώ που άκουσα μια τραγική ιστορία και του ανέφερα το όνομα Ελένη. Ήταν μια θλιβερή ιερόδουλη η Ελένη, χωρίς κανένα στον κόσμο και την σκότωσαν οι Γερμανοί, αφού την βασάνισαν. Ο π. Γεράσιμος την μνημόνευε. «Το άκουσες το όνομα;» «Ναι», του απάντησα. Μια φορά, δεν χρειάστηκε άλλη. Ακούγαμε στο φως των κεριών, σε εκείνη την κιβωτό, έτσι έμοιαζε το εκκλησάκι στο κέντρο του Αργοστολίου, ακούγαμε τη γλυκιά ικετευτική φωνή του να ζητάει ανάπαυση υπέρ των ψυχών συγγενών μας, Ηλιού Ιερέως, Ελένης Πρεσβυτέρας, Ζαννέτου, Κυριάκου, Αννεζούς, Θεοδώρου … και από τα τουρκοπατημένα αλειτούργητα μνήματά τους στην Κύπρο, ένιωθες να στέλνουν ένα ευχαριστώ για ό,τι εκείνη την στιγμή προσφερόταν, και εκείνο το ευχαριστώ διαχεόταν στον καπνό του λιβανιού εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, εκεί στη Ρακαντζούλα στην Κεφαλονιά.
Ένα βράδυ πριν την απόλυση μάς αποκάλυψε το εξής:
……………..
Ξέρετε, από την γειτονιά μου, από εκεί στον Αρχάγγελο αρχίζω και μνημονεύω τους κεκοιμημένους και μετά προχωρώ δρόμο – δρόμο, σπίτι – σπίτι. Τους θυμάμαι έναν – έναν και τους διαβάζω.
Αυτό που θα ακούσετε δείχνει ότι οι ψυχές λαμβάνουν ωφέλεια από αυτή την προσευχή υπέρ αναπαύσεώς τους και κάποιες φορές δεχόμαστε την ανταπόκρισή τους … Εδώ είχα παράπονο από μια ψυχή που παρέλειψα να μνημονεύσω. Χθες βράδυ με πλησίασε η κυρία Κ. και μου είπε ότι μου έχει μήνυμα από τον άλλο κόσμο.
— Ήρθε πολύ ζωντανά στον ύπνο μου η μακαρισμένη η Τ. και μου είπε:
“Γιατί ο παπά Γεράσιμος με ξέχασε”; Μου παράγγειλε να έρθω να σε βρω και να σε ρωτήσω γιατί την ξέχασες; Την αδελφή της, είπε, την μνημονεύεις ενώ αυτήν την ξέχασες.
— Έχει απόλυτο δίκιο. Πραγματικά την ξέχασα. Από τότε που παντρεύτηκε έφυγε από την γειτονιά μου και ίσως γι αυτό δεν την θυμήθηκα.
……….
Τώρα πώς ξέχασε να μνημονεύσει μια γειτόνισσά του αυτός που δεν ξεχνούσε τίποτα είναι απορίας άξιο και δεν μπορεί να μην υποψιαστεί κανείς ότι αυτό μάλλον συνέβη για να έρθει το μήνυμα από το Υπερπέραν για να μπορέσουμε κι εμείς να καταλάβουμε, να πιστέψουμε ότι η ζωή είναι αιώνιος και να τρομάξουμε και λίγο για την απολογία μας..

Ο π. Γεράσιμος έβλεπε μια ψυχή να ανεβαίνει στον Ουρανό

Είχε σχεδόν χαράξει μια φορά όταν γυρίσαμε στο Αργοστόλι μετά από την αγρυπνία στη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στα Κηπούρια. Ο π. Γεράσιμος είπε να σταματήσουμε δίπλα στην εκκλησούλα τη Ρακαντζή, κοντά στο σπίτι όπου έμενε. Όμως δεν άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου να κατέβει. Έμεινε αμίλητος κι ακίνητος, εκστατικός. Έπειτα από κάποια λεπτά τον ακούμε να λέει: “ Ανεβαίνει στον ουρανό ο Jeshua, o άγγελος μου …” Έμεινε ακόμη λίγη ώρα αμίλητος και ακίνητος και έπειτα άνοιξε την πόρτα και βγήκε λέγοντας μας, “ Στο καλό, παιδάκια μου. Τα λέμε.” Τον χαιρετήσαμε κι εμείς χωρίς να τολμήσουμε να ρωτήσουμε τι εννοούσε. Μετά από 40 ημέρες στον Άγιο Γεράσιμο είχαμε πάλι αγρυπνία και ανάμεσα μας ήταν και ένα ζευγάρι ξένων που σε κάποια στιγμή στάθηκαν δίπλα σ’ ένα τραπεζάκι κοντά στη λάρνακα του Αγίου όπου υπήρχε ένας δίσκος με κόλλυβα. Ο π. Γεράσιμος βγαίνει στην Ωραία Πύλη και μας λέει. “Απόψε έχουμε το 40ήμερο μνημόσυνο του Jeshua ενός παιδιού από την Αγγλία και ο Richard και η Νικόλ είναι οι γονείς του. Είχα βρεθεί στο Έσσεξ, στο Μοναστήρι του Γέροντα Σωφρονίου Σαχάρωφ και εκεί μου λένε πήγαινε να δεις μιαν οικογένεια Άγγλων που είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Μπαίνω στο σπίτι τους και τι βλέπω; Μια μεγάλη εικόνα του Αγίου μας. Αφέντη μου, πώς βρέθηκες εσύ εδώ; Πέφτω στα γόνατα και τον προσκυνώ και μαθαίνω ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν έρθει παλαιότερα στην Κεφαλονιά και ανέπτυξαν τέτοια σχέση με τον Άγιο Γεράσιμο που βαπτίστηκαν Ορθόδοξοι. Ένα από τα παιδιά τους ήταν ο Jeshua, ανάπηρο από επιπλοκή στον τοκετό, που τελικά έφυγε για τον Παράδεισο και για αυτόν θα είναι το μνημόσυνο”.
Με αυτή την οικογένεια πλέον γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι. Ερχόντουσαν το καλοκαίρι στην Κεφαλονιά και ήταν κι αυτοί στις παρακλήσεις μας. Πολλά μάθαμε από αυτούς τους ανθρώπους, αλλά θα σταθούμε σε δύο σημεία. Ο Richard μάς είπε ότι όταν έφυγε η ψυχούλα του Jeshua μέσα στο σπίτι τους απλώθηκε μια πρωτόγνωρη ουράνια ευωδία και το παράδοξο ήταν ότι οι ίδιοι αντί να νιώθουν να σπαράζει η καρδιά τους, αισθάνονταν μια γαλήνη ανερμήνευτη. Ρωτήσαμε τι ώρα έγινε και ταίριαζε με ό,τι συνέβη στον π. Γεράσιμο εκείνο το ξημέρωμα που γυρίσαμε από τα Κηπούρια. Μιαν άλλη φορά ο Richard ήρθε πολύ χαρούμενος και μας είπε ότι είχε με τον π. Γεράσιμο μια τέλεια εξομολόγηση. “Μα πώς μιλήσατε;” “Oh, there was no problem”. Κανένα πρόβλημα, ο π. Γεράσιμος μιλούσε Ελληνικά και ο Richard Αγγλικά και συνεννοήθηκαν πλήρως.
Ηλίας – Κυριακή Πύριλλου

***

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ προσευχόταν και παρακαλούσε θερμά τον Θεό για όλους τους ζώντες και κεκοιμημένους ορθοδόξους χριστιανούς. Γι’ αυτό, όταν διάβαζε Ψαλτήρι, σε κάθε στάσι του ανέπεμπε ανελλιπώς δεήσεις με όλη την καρδιά του ως εξής:
 Για τους κεκοιμημένους: «Άνάπαυσον, Κύριε, τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων Σου, των προπατόρων, πατέρων και αδελφών ημών, των ενθάδε κειμένων και απανταχού ορθοδόξων. Χάρισαι αυτοίς, Κύριε, την βασιλείαν Σου και την μέθεξιν της Σης απείρου και μακαρίας ζωής και συγχώρησον αυτοίς πάν αμάρτημα εκούσιόν τε και ακούσιον».
Κατά την προσευχή, ο όσιος έδινε μεγάλη σημασία στα γνήσια κεριά, τα οποία έκαιαν στο κελλί του ενώπιον των εικόνων.
«Δεν υπάρχει ούτε ένα Χριστιανικό κοιμητήριο, οπού να μην υπαρχουν Άγια Λείψανα… Τα λείψανα των αγίων ανθρώπων είναι άφωνες σάλπιγγες πού ευαγγελίζονται το θέλημα του Θεού, οι οποίες μάς καλούν στη μετάνοια».
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ στον Νικόλαο Μοτοβίλωφ

Το κοιμητήριο είναι ένας θησαυρός

Το κοιμητήριο είναι ένας θησαυρός όπου βρίσκονται οι πιο σημαντικοί μας θησαυροί – συγγενείς και φίλοι, που μας περιμένουν να συναντηθούμε μαζί μας και στη γενική ανάσταση!
Ιερέας Γιώργος Πολυάκοφ

Να προσευχόμαστε για τους αγαπημένους μας κεκοιμημένους. Και μόνον ένα αγνό κερί να ανάψουμε για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, βοηθιέται πολύ. Με την προσευχή, είναι σαν να τους κερνάτε μία πορτοκαλάδα, ένα αναψυκτικό. Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/10/%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85-2/

Όλα τα μνημόσυνα που εσείς κάνετε γιά μας τους νεκρούς, φθάνουν σ’ εμάς στον ουρανό… Εγώ με τη χάρη του Θεού, «βλέπω» ανθρώπους κεκοιμημενους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο φως. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή! Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/02/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%83%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%ce%bc/

Με τις ελεημοσύνες σου με έβγαλες από τον Άδη… π Στέφανος Αναγνωστόπουλος
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/17/%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%B2%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Ένα μυστικό του Ουρανού, Θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/11/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Μητρ. Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς, ἔζησε τὴν ἁγιότητα καὶ μίλησε ἐκτενῶς γι᾽ αὐτὴ. Μιὰ λάμψη ὁ Γεράσιμος, κι ἂν εἶδες, εἶδες.
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/21/91074/

Όλα τα δώρα που προσφέρετε στη γη για μας τους νεκρούς, μας έρχονται στον ουρανό.
https://iconandlight.wordpress.com/2024/03/08/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1/

Χάριν των προσευχών μιας μοναχής ο παππούς επέστρεψε από την αιώνια ζωή να μετανοήσει…
https://iconandlight.wordpress.com/2024/03/08/%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80/

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’

Ὁ βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οἰκονομῶν, καὶ τὸ συμφέρον πᾶσιν ἀπονέμων, μόνε Δημιουργέ, ἀνάπαυσον Κύριε τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, ἐν σοὶ γὰρ τὴν ἐλπίδα ἀνέθεντο, τῷ ποιητῇ καὶ πλάστῃ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Εὐσεβίου Σαμοσάτων
Ἦχος δ´

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Εὐσέβιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Εὐσεβίου Σαμοσάτων
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Σοφίας τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεὶς τῷ φωτί, τὸν λόγον ἐτράνωσας, τῆς εὐσεβείας ἡμῖν, Εὐσέβιε ἔνδοξε· σὺ γὰρ ἱεραρχήσας, εὐσεβῶς τῇ Τριάδι, ἤθλησας θεοφρόνως, καὶ τὴν πλάνην καθεῖλες. Καὶ νῦν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι ἅπαντας.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Παυλίνου ἐπισκόπου Νόλης ἐν Καμπανίᾳ, τοῦ ἐλεήμονος
Ἦχος πλ. δ’.

Ἐν τῇ ὑπομονῇ σου ἐκτήσω τὸν μισθόν σου Πάτερ, Ὅσιε, ταῖς προσευχαῖς ἀδιαλείπτως ἐγκαρτερήσας, τοὺς πτωχοὺς ἀγαπήσας, καὶ τούτοις ἐπαρκέσας· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Παυλίνε Ἐλεῆμον μακάριε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δόξα Πατρί…

Ἐν σοὶ γὰρ τὴν ἐλπίδα ἀνέθεντο, τῷ ποιητῇ καὶ πλάστῃ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Καὶ νῦν… Θεοτοκίον

Σὲ καὶ τεῖχος καὶ λιμένα ἔχομεν, καὶ πρέσβιν εὐπρόσδεκτον, πρός, ὃν ἔτεκες Θεόν, Θεοτόκε ἀνύμφευτε, τῶν πιστῶν ἡ σωτηρία.

iconandlight.wordpress.com