Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Πλησιάζουμε προς το τέλος...

"Πριν από πενήντα χρόνια οι άνθρωποι την πίστη τους την κρατούσαν, εφύλαγαν την τάξη και είχαν ακέραια την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Δεν γίνονταν αυτά τα παρατράγουδα που βλέπουμε σήμερα, παιδιά μου, μέσα στην ελληνική οικογένεια, χωρίς σοβαρές υποθέσεις και σοβαρά προβλήματα να γίνεται η διάλυση της ελληνικής οικογένειας. Γιατί, παιδιά μου, φτάσαμε σ' αυτό το κατάντημα; Γιατί πέρασαν έθνη από εδώ και μας δίδαξαν τα ήθη και τα έθιμά τους, εμείς τα ακούσαμε, τα ακολουθήσαμε και αφήσαμε τα δικά μας. Πρώτα την πίστη, που είχαν οι προπάτορές μας, την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τη σταθερότητα και την ειλικρίνεια, που έπρεπε να έχει ο άνθρωπος στην καρδιά. Τότε αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Μέσα στο κάθε χωριό δεν υπήρχαν προβλήματα, όπως βλέπεις τώρα, που δεν υπάρχει καμμιά συνεννόηση μεταξύ των χριστιανών. Υπήρχε αγάπη μεγάλη. Αγαπούσαν οι άνθρωποι τον Θεό και μεταξύ τους αγαπιούνταν.Αλλά σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα και, δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μία καμπή δύσκολη, παιδιά μου. Δύσκολη καμπή από άποψη ασφαλείας, από άποψη ειλικρινείας και πίστεως προς τον Θεό. Ο καθένας από εμάς σηκώνει και μία σημαία δική του και δεν υπολογίζει τίποτα. Και βλέπεις αυτό το κατάντημα το σημερινό του ανθρωπίνου γένους, του ελληνικού γένους. Να μη σας πω για τους άλλους, οι άλλοι βαδίζουν μέσα στο σκοτάδι. Αλλά οι Έλληνες, που μέχρι τινός είχαν και κρατούσαν το φως, τη λαμπάδα του φωτός που ανέδιδε απ' τον Ουρανό και από την πίστη προς τον Θεό;

Αλλά φαίνεται, παιδιά μου, ότι βρισκόμαστε σε μεγάλες εκπλήξεις. Και κατά την Γραφή και κατά τις παραδόσεις της χριστιανικής πορείας, από εδώ και πέρα πρέπει να περιμένουμε σοβαρές αλλαγές και πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε προς το τέλος και αυτά είναι προφητευμένα. Θα γίνουν όλα, όσα προφητεύουν οι μεγάλοι άνδρες της Εκκλησίας και όσα ο Κύριος έχει αποκαλύψει. Θα έλεγα, παιδιά μου, με μια μεγάλη ευχή, εμείς οι τελευταίοι άνθρωποι να μη βρεθούμε σ' αυτόν τον κυκλώνα, να μη βρεθούμε σ' αυτό το κατάντημα το φοβερό.

Για να γλιτώσουμε κι εμείς από την τελεία καταστροφή, αν θελήσουμε όλοι μας, είναι καιρός ακόμα να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο μας, τον δρόμο της επιστροφής. Ο δρόμος της επιστροφής είναι η μετάνοια και η επιστροφή μας προς τον Χριστό. Εκεί θα βρούμε μόνο παρηγοριά και ζωή αιώνιο που μας υπόσχεται ο Δημιουργός...

...Μέσα σ' αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό του ανθρωπίνου γένους, που έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να κατακτήσει τη γη. Η γη είναι του Ουρανού και του Θεού, αλλά για ένα διάστημα θα κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη γη και αλίμονο στους ανθρώπους που θα βρεθούνε την εποχή εκείνη.

Ναι, έρχεται αυτός και μας σερβίρει έναν καινούριο νόμο... Ο άλλος νόμος αυτός είναι: όχι αγάπη, αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια, αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια, αλλά συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι! Ποιος θα το πίστευε, μέσα στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να που εκπληρώνεται η προφητεία ότι οι άνθρωποι του καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν αξίαν.

Αλλά όλα αυτά που βλέπετε είναι γεγραμμένα. Τα διαβάζουμε και παρέρχονται απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς οι τελευταίοι άνθρωποι δεν προσέχουμε και πολύ. "Ε, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει..." Όμως είναι γεγραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ο φοβερός δαίμων που σας λέγω, να κυριαρχήσει επί της γης και να καταστήσει το βασίλειό του παγκόσμιο.

Και αυτός ο κυρίαρχος θα είναι ο αντίχριστος, που έρχεται να βασιλέψει για λίγο διάστημα. Θα είναι ο καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Για τρία χρόνια δεν θ' αφήσει τίποτα όρθιο, όταν έρθει ο χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός εκείνα που έχει μες στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ο Κύριος και θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την τάξη την καινούρια, την αιώνια, που θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το χέρι του Δημιουργού που έπλασε τον άνθρωπο και έκτισε τον Ουρανό και τη γη."

(Απόσπασμα από το βιβλίο, Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου - εκδόσεις Ακρίτας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου