Καθώς οι Ισραηλινοί Στρατοί μάχονται για να καθαρίσουν τον νότιο Λίβανο από τους τρομοκράτες της Χεζμπολάχ , αξίζει να τονιστεί ένα ενδιαφέρον ιστορικό γεγονός, που πολλοί φαίνεται να έχουν ξεχάσει.
Έχοντας μεγαλώσει με ένα διεθνές όριο μεταξύ του εβραϊκού κράτους και των γειτόνων μας στο βορρά, θεωρούμε δεδομένο ότι έτσι ήταν πάντα και έτσι έπρεπε να είναι.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα σημερινά σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου είναι λίγο περισσότερο από έναν αιώνα παλιά και είναι εντελώς τεχνητά, ένα λείψανο μιας εποχής που οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες σχεδίαζαν περίεργα γραμμές στους χάρτες πάνω από ένα μπουκάλι κονιάκ σε δωμάτια γεμάτα καπνό.
Ιστορικά μιλώντας, ο νότιος Λίβανος είναι στην πραγματικότητα το βόρειο Ισραήλ και οι ρίζες του εβραϊκού λαού στην περιοχή είναι βαθιές. Το αν αυτό μπορεί ή δεν πρέπει να μεταφραστεί τώρα σε μια πολιτική πραγματικότητα είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο ερώτημα, αλλά απλώς δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη σύνδεσή μας με τη γη.
Πράγματι, στους βιβλικούς χρόνους, ο νότιος Λίβανος ήταν ξεκάθαρα μέρος της Γης του Ισραήλ. Στο Βιβλίο της Γένεσης (10:19) λέει, «και τα σύνορα της Χαναάν έφταναν από τη Σιδώνα προς τη Γεράρ μέχρι τη Γάζα, και μετά προς τα Σόδομα, τα Γόμορρα, την Αδμά και το Τσεβοΐμ μέχρι τη Λασά». Η Σιδώνα, μια πόλη του Λιβάνου, βρίσκεται περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ των σημερινών ισραηλινών συνόρων και της Βηρυτού.
Λίγο πριν από το θάνατό του, ο βιβλικός μας πατριάρχης Ιακώβ ευλόγησε τους 12 γιους του και η ευλογία που έδωσε στον Ζεβουλούν ήταν «Ο Ζεβουλούν θα ζήσει στην ακροθαλασσιά και θα γίνει καταφύγιο για πλοία. Τα σύνορά του θα εκτείνονται προς τη Σιδώνα» (Γένεση 49:13).
Το Βιβλίο του Ιησού του Ναυή (13:6) αναφέρει ρητά τη Σιδώνα ότι είχε υποσχεθεί στον εβραϊκό λαό, και λέει επίσης (19:28) ότι τα σύνορα της φυλής του Ασήρ εκτείνονταν μέχρι τη Σιδώνα.
Είναι ενδιαφέρον ότι το midrash στο Bereishit Rabbah (39:8) λέει ότι ήταν στην Τύρο, μια πόλη που βρίσκεται τώρα 12 μίλια (19 χιλιόμετρα) βόρεια των ισραηλινών συνόρων, όπου ο Θεός υποσχέθηκε τη Γη του Ισραήλ στον Αβραάμ.
Το midrash αναφέρει τον Ραβίνο Λεβί, ο οποίος είπε: «Όταν ο Αβραάμ ταξίδευε μέσω του Αράμ Ναχαραϊμ και του Αράμ Ναχόρ, τους είδε να τρώνε, να πίνουν και να γλεντούν. Είπε: «Μακάρι να μην ήταν η μερίδα μου σε αυτή τη γη». Όταν έφτασε στο Ακρωτήρι της Τύρου, τους είδε να ασχολούνται με το ξεχορτάρι την ώρα του βοτάνου, την τσάπα την ώρα του σκαπανιού. Είπε: «Μακάρι να ήταν η μερίδα μου σε αυτή τη γη». Ο Άγιος είναι ευλογημένος του είπε: «Στους απογόνους σου θα δώσω αυτή τη γη» (Γένεση 12:7).
Περαιτέρω στοιχεία για την εβραϊκή σύνδεση με την περιοχή μπορούν να βρεθούν στους διάφορους ιερούς χώρους και τους τάφους των δικαίων στο νότιο Λίβανο.
Ο πιο γνωστός είναι ο Τάφος του Ζεβουλούν στη Σιδώνα, που για αιώνες ήταν τόπος προσκυνήματος Εβραίων από όλη την περιοχή και όχι μόνο.
Τον 16ο αιώνα, ο Ιταλός ραβίνος Moshe Basola επισκέφτηκε τον τάφο και έγραψε γι 'αυτόν, και στα μέσα του 18ου αιώνα, ο ραβίνος Yosef Sofer είπε ότι οι οικογένειες θα συγκεντρώνονταν και θα έκαναν εορταστικά γεύματα δίπλα του. Ο Ραβίνος Natan του Breslov περιέγραψε ότι είχε μια ανυψωτική πνευματική εμπειρία στον τάφο του Zevulun. και όταν ο Sir Moses Montefiore επισκέφτηκε το Ισραήλ τον 19ο αιώνα, ταξίδεψε επίσης για να το δει.
Ο ΤΑΦΟΣ ενός άλλου βιβλικού προσώπου, του Oholiav ben Ahisamakh, ο οποίος βοήθησε τον Bezalel στην κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου στην έρημο, βρίσκεται στο χωριό Sojoud στο νότιο Λίβανο.
Σύμφωνα με τον Ισραηλινό αρχαιολόγο Zvi Ilan, ο τόπος ταφής του Oholiav ήταν ένας σημαντικός εβραϊκός τόπος προσκυνήματος κατά την οθωμανική περίοδο. Οι ντόπιοι Άραβες επίσης σεβάστηκαν την τοποθεσία και είπαν ότι ήταν ο τάφος ενός «Εβραίου προφήτη». Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι Εβραίοι στο Safed συνήθιζαν να ταξιδεύουν στον τάφο για να εκτελέσουν το έθιμο του upsherin , το πρώτο κούρεμα ενός αγοριού, κάτι που στις μέρες μας γίνεται συνήθως στο Meron.
Ένας άλλος εβραϊκός ιερός τόπος στο νότιο Λίβανο είναι ο τάφος του βιβλικού προφήτη Σοφονία, ο οποίος βρίσκεται στο λιβανέζικο χωριό Τζαμπάλ Σάφι. Κάποιοι εικάζουν ότι το όνομα του χωριού προέρχεται από τον προφήτη που θάφτηκε εκεί.
Ίσως δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μια από τις παλαιότερες συναγωγές στον κόσμο βρίσκεται στο Χαράτ-Αλ-Γιαχούντ της Σιδώνας, ή Εβραϊκή Συνοικία. Χτισμένο πριν από σχεδόν 1.200 χρόνια το 833, πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε στη θέση ενός παλαιότερου εβραϊκού οίκου λατρείας που χρονολογείται λίγο μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού .
Αν και δεν χρησιμοποιείται πλέον λόγω της μετανάστευσης των περισσότερων Εβραίων του Λιβάνου κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της χώρας μεταξύ 1975 και 1990, αποτελεί σιωπηλή απόδειξη της μακροχρόνιας εβραϊκής παρουσίας στην περιοχή.
Πώς αποκόπηκε ο νότιος Λίβανος από το Ισραήλ;
ΛΟΙΠΟΝ πώς αποκόπηκε ουσιαστικά ο νότιος Λίβανος από το βόρειο Ισραήλ; Η προέλευση αυτής της διαίρεσης συνέβη πριν από έναν αιώνα.
Μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Βρετανία και η Γαλλία κατέληξαν σε μια μυστική συμφωνία το 1916 που ονομάζεται Συμφωνία Sykes-Picot, η οποία ουσιαστικά χώριζε μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής σε σφαίρες επιρροής μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού.
Βασικά, χαράχτηκε μια γραμμή σε έναν χάρτη, και ήταν αυτό το σκαρίφημα που ουσιαστικά έγινε το σύνορο μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Νωρίτερα φέτος, ιδρύθηκε μια ισραηλινή οργάνωση με την ονομασία Uri Tsafon (Awaken, O North) με στόχο να ενθαρρύνει τον εβραϊκό εποικισμό στο νότιο Λίβανο και κάλεσε την κυβέρνηση να δράσει.
Ενώ ορισμένοι μπορεί να θεωρούν αυτή την ιδέα ως τραβηγμένη, αξίζει να θυμόμαστε ότι μόλις πριν από έναν αιώνα, το ίδιο ήταν και η έννοια ενός κυρίαρχου εβραϊκού κράτους.
Εξάλλου, τα σημερινά όνειρα έχουν την τάση να προμηνύουν την αυριανή πραγματικότητα. Ειδικά στη Μέση Ανατολή.
Ο συγγραφέας υπηρέτησε ως αναπληρωτής διευθυντής επικοινωνίας υπό τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου