Άρθρο του πρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση στον «Ορθόδοξο Τύπο»Γέμισε η εκκλησία μας με «Γέροντες», οι οποίοι καθοδηγούν τους πιστούς και τους οδηγούν στην σωτηρία, όπως ισχυρίζονται. Συνήθως είναι ιερομόναχοι, αλλά και κοσμικοί αρχιμανδρίτες, που έχουν διαβάσει πολλά για τους πραγματικούς Γέροντες και αναμασώντας τα λόγια τους ή διηγούμενοι τα του βίου τους, δημιουργούν ψευδαισθήσεις στους ανυποψίαστους και αποκτούν κα οι ίδιοι φήμη εναρέτου και θεοφώτιστου γέροντα, ενώ δεν έχουν κανένα από τα γνωρίσματα των αγίων Πατέρων.
Το αποτέλεσμα είναι, πολλοί αδελφοί να παγιδεύονται στην επικίνδυνη προσωπολατρία, και αντί να ανοίγει ο νους τους και να προχωρούν στον πνευματικό δρόμο της κατά Χριστόν ζωής, μένουν προσκολλημένοι σε μερικά τυπικά πράγματα, εξωτερικά και ανούσια, και καθησυχάζουν τη συνείδηση τους, πως τάχα προοδεύουν, αφού τηρούν όσα τους λένε οι «γέροντές» τους. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας εκεί που επιβάλλεται να τα έχουμε ορθάνοιχτα.
Οι φυσιωμένοι αυτοί «γέροντες» είναι δύσκολο να συναισθανθούν την πλάνη τους και να ταπεινωθούν. Η φιλοδοξία τους έι«γέροντά» τους είναι να έχουν πνευματικά τέκνα, πειθαρχικά, άβουλα, και να συνεργούν στο όποιο έργο τους, είτε μοναστηριακό είτε ενοριακό. Οι άνθρωποι, που συνήθως τους ακολουθούν, δεν είναι σε θέση να δουν την υποκρισία τους. Έχουν περιορισμένη πληροφόρηση, δεν κάνουν πολλές σκέψεις και σύρονται από το αλάθητο του «γέροντά» τους, κάνοντας υπακοή και συγχρόνως διατηρούν όλες τις κοσμικές και αμαρτωλές τους συνήθειες.
Επικαλούνται συχνά τον «γέροντά» τους, όταν συνομιλούν με άλλους, στην προσπάθειά τους να τους πείσουν ότι οι όποιες δικές τους αποφάσεις για μικρά και μεγάλα θέματα, είναι ορθές, κα κανένας δεν μπορεί να τις αμφισβητήσει ή να τις κρίνει αρνητικά, αφού έχουν την ευλογία του «γέροντά» τους!
Προφανώς πρόκειται για αρρωστημένη ευσέβεια, η οποία πρέπει να καταπολεμείται από τους πνευματικούς. Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι άλλο είναι η αφέλεια και άλλο η ταπείνωσις και η ευσέβεια. Κινδυνεύουμε μερικές φορές να δώσουμε αρμοδιότητες σε πονηρούς και αφελείς ανθρώπους και να θεωρήσουμε, ότι πνευματική ζωή είναι αυτό που με «ου κατ΄ επίγνωσιν» ζήλο μας προτείνουν! Βέβαια, στην Εκκλησία χωράνε όλοι. Όχι όμως να δίνουμε καθοδηγητικό ρόλο σε αδύναμους κα πλανεμένους.
Οι αληθινοί Γέροντες είναι λίγοι και κρυμμένοι. Αποφεύγουν την προβολή. Βοηθούν πνευματικά τους ανθρώπους, με τρόπο απλό, χωρίς να τους δεσμεύουν και να τους εξαναγκάζουν.
Προσπαθούν να τους βάλουν την καλή ανησυχία, προκειμένου μόνοι τους να ερευνήσουν περισσότερο το λόγο του Θεού και να γευθούν την γλυκύτατης πνευματικής ζωής, απαρνούμενοι το κοσμικό φρόνημα και τις περιττές μέριμνες.
Αυτοί οι Γέροντες πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα όλων των κληρικών.
Δεν είναι εύκολη υπόθεσις. Προϋποθέτει καθαρότητα βίου, απλότητα, ταπείνωση και αγνότητα στις προθέσεις. http://www.agioritikovima.gr/eipan/30390-i-plith%CE%BFra-t%CE%BFn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου