Γερόντισσα Ἀναστασία ἡ Ἀσκήτρια τῆς Κερκύρας.

Ἱερομονάχου Δημητρίου Καββαδία, «Βίος καὶ Πολιτεία τῆς Ἀσκήτριας Ἀναστασίας» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς «Κυρὰ τῶν Ἀγγέλων» Κερκύρας, 1910-1979, Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλης»

Μαρτυρία Γέροντος Εὐφροσύνου Κουτλουμουσιανοῦ

Γιὰ τὴν Γερόντισσα Ἀναστασία μᾶς ὡμίλησε καὶ διὰ τῆς ἀπὸ 26ης Ὀκτωβρίου 2010 ἐπιστολῆς του ὁ σεβαστὸς Μοναχὸς Εὐφρόσυνος, Γέρων τοῦ ἱστορικοῦ Κουτλουμουσιανοῦ κελλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου, παρὰ τὰς Καρυᾶς τοῦ ἁγιωνύμου Ὅρους Ἄθω. Ὁ Γέρων Εὐφρόσυνος ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὑπεραγίας Θεοτόκου Πλατυτέρας Κερκύρας. Τρεῖς φορὲς ἐπισκέφθηκε τὴν Κυρὰν καὶ μᾶς κατέθεσε τὰ ἑξῆς:

«...Ὅταν φθάσαμε στὸ μοναστήρι, δὲν γνώριζα τὴν Γερόντισσα καὶ παρ' ὅλες τὶς περιγραφὲς πού μοῦ εἶχαν κάνει, δὲν φαντάστηκα ὅτι ἡ γυναίκα ποὺ μᾶς εἶχε ὑποδεχθεῖ ἦταν ἡ...

Γερόντισσα. Ἦταν ξυπόλητη καὶ ρακένδυτη, σὰν ζητιάνα ἒμοιαζε. Στὴν ἐρώτησή μου, «ποῦ εἶναι ἡ Γερόντισσα;», μοῦ εἶπε ὅτι «ἐγὼ εἶμαι», τῆς ἔβαλα μετάνοια καὶ τῆς φίλησα τὸ χέρι. Μοῦ εἶπε: «Σᾶς περίμενα ἀπὸ χθές!». Πράγματι τὸ πρόγραμμα ἦταν νὰ πᾶμε τὴν προηγούμενη ἥμερα ἀλλὰ βρήκαμε κάποιο ἐμπόδιο....

Φαινόταν ταπεινὴ καὶ μέσα στὴ φτώχεια της εἶχε κάτι τὸ ὡραῖο, τὸ κατὰ Θεὸν ἑλκυστικό, δὲν σὲ ἀπωθοῦσε ἡ μορφή της. Πήγαμε στὴν Ἐκκλησία καὶ μετὰ μὲ πῆγε στὸ κελλί της ποὺ ἦταν ἀπ’ ὅ,τι ἐνθυμοῦμαι σὲ ἕνα κελλάρι μὲ βαρέλια λαδιοῦ χωρὶς θέρμανση. Τὸ κρεβατάκι της ἦταν ἁπλὸ χωρὶς στρῶμα καὶ εἶχε δίπλα στὸ πέτρινο μαξιλάρι της δύο-τρία βιβλία, τὴν «Κλίμακα» καὶ ἄλλα δύο. «Ἐδῶ κοιμᾶμαι» μοῦ εἶπε «σόμπα δὲν ἀνάβω, προσεύχομαι ὅσο μπορῶ, διαβάζω καὶ μετὰ κοιμᾶμαι. Φάρμακα δὲν παίρνω, ὅταν ἀρρωστήσω φυλάγομαι στὸ κελλί μου μέχρι νὰ περάση τὸ κρύωμα».

Ὅλα αὐτὰ ἡ μακαρία Γερόντισσα, μοῦ τὰ ἔδειξε γιατί ἤμουν ἀρχάριος μοναχὸς καὶ χρειαζόμουν πνευματικὴ τόνωση. «Μιλᾶτε πολὺ μὲ τὸν ἄλλο μοναχό» μοῦ εἶπε. Ὄντως μὲ τὸν ἄλλο μοναχὸ μιλούσαμε πολὺ γιατί ἤμασταν ὅλη μέρα μόνοι μας στὸ ἡσυχαστήριο τῆς Περίθειας ποὺ ἀνήκει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πλατυτέρας, τὴ μετάνοιά μου. «Νὰ κάνετε προσπάθεια νὰ μὴν μιλᾶτε καὶ νὰ λέτε τὴν εὐχή. Ἔτσι θὰ βοηθηθῆς πνευματικά. Τὴν μία ἡμέρα νὰ μιλᾶ ὁ ἕνας μὲ τοὺς προσκυνητὲς καὶ ὁ ἄλλος νὰ σιωπᾶ, τὴν ἄλλη ὁ ἄλλος μέχρι νὰ συνηθίσετε στὴν σιωπὴ καὶ νὰ ἀγαπήσετε τὴν προσευχή. Κρέας στὸ ἡσυχαστήριο νὰ μὴν τρῶτε. Ὄσπρια νὰ τρῶτε ποὺ δίνουν δύναμη γιὰ τὰ διακονήματα καὶ ὑγεία στὸν ὀργανισμό». Τὴν ἑπόμενη φορᾶ ποὺ ἐπισκεφθήκαμε τὸ μοναστήρι ἡ Γερόντισσα ἀπουσίαζε, ὅμως ἡ ἀδελφὴ Νεκταρία ἔκανε ἀνάγνωση ἀπὸ τὶς Κατηχήσεις τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου στὸν κατάμεστο ἀπὸ γυναῖκες ναὸ τῆς Μονῆς. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν κατανυκτικὴ καὶ ἀφοῦ προσκυνήσαμε, φύγαμε ὠφελημένοι.

Ἄλλοτε κάποιοι γνωστοί μου μοῦ ἔστειλαν στὸ ἡσυχαστήριο ἕναν φίλο μου ἀπὸ τὰ παλιὰ νὰ μὲ ἐπηρεάση νὰ ἐγκαταλείψω τὴν καλογερικὴ χάριν σπουδῶν. Ἐκεῖνος ἒπιασε ἕναν ἀδελφὸ καὶ τὸν ἐπηρέασε. Καὶ οἱ δύο μαζί μου μίλησαν καὶ μὲ κούρασαν ψυχικά. Ὁ Γέροντάς μου ἀπουσίαζε γιὰ νὰ ἐξομολογηθῶ καὶ τότε δήλωσα ὅτι ἐπιθυμῶ νὰ δῶ τὴν Γερόντισσα γιὰ νὰ μὲ συμβουλεύση. Μὲ ὁδηγὸ τὸν φίλο μου τὴν ἄλλη μέρα τὴν ἐπισκέφθηκα καὶ πρὶν προλάβω νὰ τῆς πῶ τί μὲ ἀπασχολοῦσε, μοῦ εἶπε: «Πρόσεχε παιδί μου, αὐτὸς ποὺ σὲ ἔφερε ἐδῶ εἶναι κηφήνας. Μακριὰ ἀπ’ αὐτόν. Κάθησε στὸ μοναστήρι σου μέχρι νὰ ἔρθει ὁ Γέροντάς σου. Ἂν κανεὶς ἀγωνισθεῖ φιλότιμα καὶ καθαρίσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὰ πάθη του, τότε μπορεῖ νὰ ὠφελήσει καὶ τοὺς ἄλλους». Ὁ λόγος της εἶχε ροὴ καὶ ἦταν μεστὸς πνευματικῶν παραινέσεων. Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ποὺ χαρίτωνε τὰ λεγόμενά της μὲ στήριξε, μὲ παρηγόρησε καὶ ἔτσι παρέμεινα στὸ μοναστήρι μου. Ἂς ἔχουμε τὴν εὐχή της...».

orthodoxia-ellhnismos.gr