Τὰ πεντακόσια ὅπλα τοῦ Θεοῦ.

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση.

Σὲ συζητήσεις μεταξὺ τῶν χριστιανῶν συχνὰ διατυπώνονται ἀπόψεις γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἰδιαίτερα τῶν νέων. Διαπιστώνουν τὸ ἀνησυχητικὸ γεγονός, ἀλλὰ δὲν δέχονται τὶς αἰτίες του. Πρόκειται γιὰ ρηχὲς ἀπόψεις ποὺ δὲν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία. Περιγράφουν τὸ φαινόμενο καὶ στὴ συνέχεια τὸ ἀφήνουν νὰ ἐξελιχθεῖ μόνο του. Ὅ,τι ἔκαναν ἐκεῖνοι στὴ ζωή τους καὶ δὲν ἀνησυχοῦσαν, τώρα «ἀνησυχοῦν», γιατί τά παιδιὰ τους πῆραν τὸ στραβὸ δρόμο. Παρ’ ὅλα αὐτά, πολλὲς φορὲς τοὺς βλέπουμε συνοδοιπόρους μὲ τὰ παιδιά τους στὸ στραβὸ δρόμο, γεγονὸς ποὺ γεμίζει ἀπελπισία κάθε πνευματικὸ ἀγωνιστή. Ἆραγε, πόση ἐμπιστοσύνη μπορεῖ νὰ ἔχει κανεὶς στά λόγια καὶ τὶς ἀνησυχίες αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων;

Μπορεῖ στὶς μέρες μας ἡ ἁμαρτία νὰ ἔχει γίνει μόδα, νὰ ὑπάρχει παντοῦ καὶ νὰ ἐπηρεάζει μικροὺς καὶ μεγάλους. Ὅμως πρέπει νά ἀσκηθοῦμε στὴν ἀντίσταση. Νὰ ἔχουμε μπροστὰ μας τὴν ἀσπίδα τῆς καλῆς ἀδιαφορίας καὶ νὰ μὴ ἀφήνουμε τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ νὰ μᾶς πληγώνουν. Νὰ εἴμαστε σκληροὶ ἀπέναντι στοὺς πειρασμούς. Νὰ μάθουμε νὰ λέμε «ὄχι» σὲ καθετὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία. Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ νικήσουμε τὸν διάβολο. Νὰ μὴ μᾶς πιάνει πανικὸς καὶ νὰ μὴ νομίζουμε ὅτι ὑστεροῦ­με σὲ κάτι ἢ χάνουμε κάτι ποὺ ὅλοι οἱ ἄλλοι τὸ ἀπολαμβάνουν.

Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν δύναμη. Ὅταν ἡ πίστη ἐπηρεάζει τὴ ζωή τους καὶ οἱ ἐντολὲς θεωροῦνται ὁδηγοὶ πορείας γιὰ τὴν ὄντως εὐτυχισμένη ζωή, τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἐμποδίσει. Οἱ κακοὶ ἄνθρωποι καὶ ὁ διάβολος μὲ τὰ ὄργανά τους θὰ εἶναι ἀναποτελεσματικοί. Ὁ γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος σχολιάζοντας τὸ χωρίο «μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ», ἀναφέρει: «Μεγαλύτερος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ εἶναι κόντά μας καὶ μέσα μας, ὁ Κύριός μας, παρὰ ὁ κοσμοκράτωρ, ὁ διάβολος. Πέντε ὅπλα χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος ἐναντίον μας; Πεντακόσια μᾶς δίνει ὁ Θεὸς νὰ χρησιμοποιήσουμε ἐμεῖς ἐναντίον του».

Ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὰ ὅπλα τοῦ Θεοῦ εἴμαστε νικητὲς ἐναντίον ὅλων ἐκείνων ποὺ θέλουν νὰ μᾶς ἐπηρεάσουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν καταστροφή. Δὲν ὑπάρχουν, λοιπόν, δικαιολογίες γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸ Θεό. Ἐὰν θέλουμε, μποροῦμε νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ προχωρήσουμε ταπεινὰ καὶ σταθερὰ στὸν πνευματικὸ ἀγώνα ποὺ χαρίζει γλυκύτητα στὴν παροῦσα ζωή καὶ συγχρόνως μᾶς ἐξασφαλίζει καὶ τὴ μακαριότητα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

ixthis3.blogspot.com