Η Λίζα ήταν δύο ετών όταν πέθανε η μητέρα της. Όλο το χωριό λυποταν για το μωρό, αλλά πού να το βάλουν ; Κάθε οικογένεια έχει τα δικά της παιδιά. Ήδη ήθελαν να το πάρουν σε ένα ορφανοτροφείο, αλλά εδώ δήλωσε η Μαρία Πετρόβα, η μητέρα πέντε παιδιών, ότι η ίδια και ο σύζυγός της αποφάσισαν να την υιοθετήσουν. - Τι είσαι, Μαρία, - οι συμπατριώτες της την αποθάρρυναν; - εσύ και με τους δικούς σου δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσεις, συχνά λιμοκτονούν και έπειτα είναι το παιδί κάποιου άλλου.
«Τίποτα», απάντησε η Μαρία, «όπου υπάρχουν πέντε στο τραπέζι, θα υπάρξει μια έκτη θέση».
Και πήρε το κορίτσι της. Τα χρόνια πέρασαν. Η Λίζα μεγάλωσε υπάκουη και στοργική κοπέλα. Δεν είχε πολλά από τα προβλήματα ενός νέου παιδιού , δεν αρρώστησε ποτέ, μπορεί να φανεί ότι την προστατεύει ο φύλακας άγγελος. Υπήρχαν, ωστόσο, "βοηθητικοί" άνθρωποι που εξηγουσαν στο κορίτσι ότι δεν ήταν συγγενής σε αυτή την οικογένεια, αλλά μόνο ένα υιοθετημενο . Αφού έμαθε αυτό, η Λίζα δεν ήταν αναστατωμένη. Αντιθέτως, έγινε ακόμα πιο συνηθισμένη στους γονείς της και συχνά, αγκαλιαζε τη μητέρα της, και ψιθύρισε: "Είσαι ακόμα η πραγματική μου μαμά !"
Μεγάλωσαν τα παιδιά και πήγαν σε διαφορετικές πόλεις. Μόνο η δεκατεσσαρων χρονών Λίζα έμεινε μαζί με τους γονείς της. Από ένα παιδί μετατράπηκε σε ένα όμορφο κορίτσι με καθαρά μάτια, πάντα ήρεμο και ευχάριστο.
Η Μαρία πήγε στο ποτάμι για να ξεπλύνει τα ρούχα. Ήταν νωρίς την άνοιξη, ο πάγος κοντά στην ακτή ήταν ακόμα ισχυρός. Πηγαίνοντας στην πλησιέστερη ακτή , έβαλε μια λεκάνη με λινό και ήθελε να τα πλυνει . Και τότε υπήρξε μια τρομερή συντριβή, ο πάγος στη μέση του ποταμού, ραγισε το νερό φάνηκε. .
- Ο πάγος έσπασε , ο πάγος έσπασε ! - τα παιδιά φώναζαν και έσπευσαν στην ακτή. Οι ενήλικες βγήκαν επίσης για να δουν την παραλλαγή του πάγου. Ξεχασμένοι με τα ρούχα όπου επλενε η Μαρία κοίταξε την τρομερή εικόνα. Και στη συνέχεια ο πάγος, στον οποίο στεκόταν , έσπασε και σιγά-σιγά μετακινήθηκε στο μέσον του ποταμού. Η Μαρία μπορούσε ακόμα να πηδήσει στο έδαφος, αλλά ήταν μπερδεμένη και η λωρίδα νερού μεταξύ της και της ακτής έγινε ευρύτερη και μεγαλύτερη .
Βλέποντας αυτό, η γυναίκα φώναξε με τρόμο. Ένας πανικός άρχισε: Ξαφνικά, όλοι είδαν τη Λίζα να τρέχει στην ακτή. Χωρίς να σταματήσει, απλώς πέταξε σε μια κοντινή μεριά του πάγου και, με άλμα από το ένα στο άλλο, άρχισε να πλησιάζει στη μητέρα της. Η μητέρα, βλέποντας την κόρη της, φώναξε απελπισμένα:
- Λίζα, επέστρεψε ! Και οι δύο θα πεθαίνουμε!
Αλλά το κορίτσι δεν άκουσε και μετά από μερικά δευτερόλεπτα βρέθηκε δίπλα στη μητέρα της, πήρε το χέρι της και έλεγε σταθερά:
- Χαλαρώστε, μητέρα, ο Θεός θα μας σώσει!
Η Λίζα παρακολουθούσε με προσοχή τον πάγο, στον οποίο στάθηκαν, και μόλις είδε μια μεγάλη ευκαιρία στο πάγο , διέταξε με απότομο τρόπο:
"Πηδηξε!"
Και οι δύο πήδησαν με ασφάλεια. Έτσι, κινούμενοι πάνω από τους πάγους, πλησίασαν στην ακτή. Η Λίζα τράβηξε σχεδόν τη μητέρα της τρελή από το φόβο και την προστατεψε εντελώς. Όταν έφτασε στο έδαφος, η μητέρα της έπεσε, φωνάζοντας, χωρίς δύναμη. Έτρεξαν οι γυναίκες και τους πήραν σπίτι.
Οι άνθρωποι δεν μίλησαν για πολύ καιρό. Ο καθένας θαύμαζε τις ενέργειες της κοπέλας, αναρωτιόταν το θάρρος και την αγάπη της για τη μη μητρική μητέρα.
Μετά από αυτό το γεγονός, κανένας στο χωριό δεν καλούσε τη Λίζα το υιοθετημενο , αλλά μόνο την μικρότερη κόρη των Πετρόβων.
Μπόρις Γκάναγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου