Ρώτησαν τον γέρω Ηρωδίωνα τον δια Χριστόν σαλό της Καψάλας, τον Ρουμάνο τι κάνει όταν κρυώνει, και απάντησε: «Πάω στο Σινά και ζεσταίνομαι».

 

 

Γέρων Ηρωδίων της Καψάλας ο διά Χριστόν σαλός

Ένας αδελφός είχε πολλούς πειρασμούς. Όταν τον επισκέφθηκε του είπε. «Θέλει μεγάλη υπομονή. Πολύ υπομονή, κι εσύ μπορείς, «…Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Παπά Τυχων μεγάλη υπομονή πειρασμούς. Όσοι θέλουν Χριστό πρέπει υπομονή. Άγιοι μεγάλη υπομονή. Προσευχή αγάπη.»

Μετά από λίγο καιρό, είχα κάποιους πειρασμούς και προσπαθούσα να βρω το δίκαιό μου. Όταν πήγα στον γέροντα Ηρωδιωνα, μόλις με είδε άρχισε να λέει: « Είχα πέντε εκατομμύρια ντράχμας, έρχεται Ιησούς έκλεψε τας ντράχμας. Βρε, Ιησούς κλέφτης, μου πήρες τας ντράχμας». Γυρίζει τότε με κοιτάζει και μου λέει. «Βρε ο Ιησούς σου μάζεψε, σου μάζεψε, και εσύ με το χέρι σου τα σκόρπισες όλα. Ο Ιησούς δεν αγαπάει τα δικαστήρια». Από τότε κατάλαβα ότι ποτέ δεν πρέπει να ζητάμε το δίκαιό μας.
Ιλαρίωνος Νεοσκητιώτου μοναχού, Γέρων Ηρωδίων Καψαλιώτης ο διά Χριστόν σαλός, Άγιον Όρος 2008.

***

Όταν κρύωνε, έλεγε σε έναν φίλο του: « Κάνε προσευχή να ανέβουν τα γράδα (δηλαδή η θερμοκρασία) ή γύρνα το κουμπί στο Μάη» και γελούσε.

Ρώτησαν τον γέρω Ηρωδίωνα τον δια Χριστόν σαλό της Καψάλας, τον Ρουμάνο τι κάνει όταν κρυώνει, και απάντησε: «Πάω στο Σινά και ζεσταίνομαι».

Όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν ανάβει σόμπα τον χειμώνα, έλεγε: « Για να μην κάψω την Καψάλα».

Ένα απόγευμα, είχε βγει στον υποτυπώδη του κήπο δια να φύτευση κουκιά. Όμως ψιλόβρεχε. Υψώνει τα βλέμματα εις τον ουρανό και λέγει: «Σταμάτα». Και η βροχή σταμάτησε. Όταν φύτεψε τα κουκιά, υψώνει τα μάτια εις τον ουρανό και λέγε: «Τώρα βρέξε». Και άρχισε να βρέχη.

***

Πήγε μια άλλη φορά ο φίλος μου έναν νέο μοναχό πού ήθελε να φύγει από το μοναστήρι του. Είχε πολλούς λογισμούς, έντονους να φύγει. Ήταν χειμώνας. Δέκα πόντους χιόνι σκέπαζε την γη και βαρειά μολυβένια σύννεφα τον ουρανό.
Αφού τον άκουσε για κάμποση ώρα του λέει.
– Οι λογισμοί είναι σαν τα σύννεφα πού μας κρύβουν τον ήλιο, δηλαδή την χάρη του Θεού. Άμα θέλεις να ζεσταθείς πνευματικά πρέπει να διώχνεις τους λογισμούς, αλλιώς θα παγώνεις.
– Πώς να διώχνω τους λογισμούς γέροντα;
– Για τον Θεό δεν είναι τίποτα να σου πάρει τους λογισμούς, όμως πρέπει εσύ να αγωνιστής να τους διώξεις.

Δεν μιλούσε ο νέος μοναχός, έδειχνε μια δυσπιστία.
– Θέλεις να σου πάρω τους λογισμούς; ρώτησε ο γέρο-Ηρωδίων.
– Θέλεις να πω στον Θεό να πάρει τα σύννεφα, να μας ζεστάνει ο ήλιος; ξαναρώτησε.

Πάλι δεν απάντησε, δύσπιστος.
Σήκωσε το χέρι του ο γέρο-Ηρωδίων στον ουρανό και έδιωχνε τα σύννεφα.
– Φύγετε σύννεφα, φύγετε… είπε και αμέσως άνοιξε μια τρύπα στον ουρανό και τους έλουσε το φως του ήλιου.

Τα χάσαμε και οι δύο.
– Θέλεις να κάνω έτσι με το χέρι μου και να γεμίσει ο τόπος λουλούδια; απευθύνθηκε ξανά στον νέο.
– Όχι γέροντα, όχι, φώναξε συγκινημένος και ταραγμένος. Σηκώθηκε, τον ευχαρίστησε, πήρε την ευχή του και έφυγε πνευματικά στερεωμένος για το μοναστήρι του. Είχε αλλάξει η εσωτερική του κατάσταση.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αθανασίου Ρακοβαλή, Η έρημος της Καψάλας, 2013, Ο γέρων Ηρωδίων ,σελ. 31 κ.ε.

***

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

– Πάτερ μου, είπε ο Μοτοβίλωφ, μιλάτε πάντα για την απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σαν τον σκοπό της χριστιανικής ζωής. Πως όμως μπορώ να την αναγνωρίσω; Οι καλές πράξεις είναι ορατές. Πως όμως μπορεί να γίνη ορατό το Άγιο Πνεύμα; Πως μπορώ να ξέρω, αν Αυτό είναι μαζί μου η όχι;

– Στην εποχή που ζούμε, απάντησε ο στάρετς, φθάσαμε σε τέτοια χλιαρότητα στην πίστη και σε τέτοια έλλειψη ευαισθησίας ως προς την κοινωνίαν μας με τον Θεό, που έχουμε απομακρυνθή ολοκληρωτικά από την αληθινή χριστιανική ζωή. Διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής μας φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος εμποδίσθηκε από το Άγιο Πνεύμα να κηρύξη τον λόγο στην Ασίαν, αλλά ότι το Πνεύμα τον συνώδευσε όταν πήγε στη Μακεδονία. Σε αρκετά χωρία της Αγίας Γραφής αναφέρονται εμφανίσεις του Θεού στον άνθρωπο. Σήμερα μερικοί λένε: «Είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι άνθρωποι μπορούν να δούν τον Θεό μ᾽ ένα τόσο συγκεκριμένο τρόπο;» Υπό το πρόσχημα της μορφώσεως, της επιστήμης, μπλεχτήκαμε σε ένα τέτοιο σκοτάδι αγνωσίας, που βρίσκομε αδιανόητα όλα αυτά για τα οποία οι παλαιοί είχαν μία γνώση αρκετά σαφή, ώστε να μπορούν να μιλούν αναμεταξύ τους για τις εκδηλώσεις του Θεού προς τους ανθρώπους σαν για πράγματα πασίγνωστα και καθόλου παράξενα.
 Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής είδαν τον Θεό. Η στήλη της πύρινης νεφέλης -το Άγιο Πνεύμα- χρησίμευε για οδηγός στον Εβραϊκό λαό μέσα στην έρημο. Οι άνθρωποι έβλεπαν τον Θεό και το Πνεύμα του όχι σε όνειρο ή σε έκσταση – που είναι καρποί μιάς αρρωστημένης φαντασίας – αλλά στην πραγματικότητα. Έτσι απρόσεκτοι που γίναμε, αντιλαμβανόμαστε τα λόγια της Γραφής αλλοιώτικα απ᾽ ο,τι θά’πρεπε . Και όλα αυτά, γιατί, αντί να αναζητούμε τη χάρη, την εμποδίζουμε από διανοητική υπεροψία να έλθη να κατοικήση στις ψυχές μας»….

– Μα Μπάτουσκα, επέμενε ο Μοτοβίλωφ, με ποιο τρόπο μπορώ να αναγνωρίσω την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα μου;

– Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού. Ο Θεός λέγει: «Όλα είναι απλά γι᾽ αυτόν που αποκτά την σοφία». Το κακό με μας είναι ότι δεν αναζητούμε αυτήν την θεϊκή Σοφία, η οποία, επειδή δεν είναι «εκ του κόσμου», δεν είναι και αλαζονική. Μιλώντας γι᾽ αυτή την Σοφία, ο Κύριος είπε: «Ο Θεός θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Και μιλώντας προς τους Αποστόλους: «Ούτω και υμείς ασύνετοί εστε;» (Μαρκ. ζ´18) . «Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταίς γραφαίς » (Ματθ. κα´ 42) . Αφού όμως ήλθε επ᾽ αυτούς τα Άγιον Πνεύμα, ο Θεός διήνοιξε τις διάνοιές τους και έτσι μπορούσαν και έγραφαν: «Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν». . .

..«Τότε», γράφει ο Μοτοβίλωφ, «ο πατήρ Σεραφείμ με έπιασε από τους ώμους και είπε»:
– Είμαστε και οι δύο μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί δεν με κοιτάζεις;
– Δεν μπορώ, Μπάτουσκα, ξεπετάγονται κεραυνοί από τα μάτια σας. Το πρόσωπό σας έγινε πιο φωτεινό και από τον ήλιο…
– Μη φοβάστε. Γίνατε και σείς τόσο φωτεινός όσο και γω. Και σείς τώρα είσαστε μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, αλλοιώς δεν θα μπορούσατε να με δήτε.

Και γέρνοντας το κεφάλι του προς το μέρος μου, μου είπε στ᾽ αυτί:
– Ευχαριστήστε τον Κύριο, που σας παραχώρησε αυτή την χάρη. Είδατε – ούτε το σημείο του σταυρού έκανα. Μέσα στην καρδιά μου νοερά μόνο προσευχήθηκα. «Κύριε, αξίωσέ τον να δη καθαρά με τα σωματικά μάτια, την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, όπως στους εκλεκτούς σου δούλους, όταν ευδόκησες να τους φανερωθής μέσα στην μεγαλοπρέπεια της δόξης Σου!» Και αμέσως, ο Θεός εισάκουσε την ταπεινή προσευχή του φτωχού Σεραφείμ. Πως να μην τον ευχαριστήσουμε γι᾽ αυτό το καταπληκτικό δώρο που χάρισε στους δυό μας; Ακόμη και στους μεγάλους ερημίτες ο Θεός δεν φανερώνει πάντα έτσι την Χάρη του. . . Γιατί δεν με κοιτάζετε στα μάτια; Κοιτάχτε με χωρίς φόβο. Ο Θεός είναι μαζί μας!..

– Τι αισθάνεσθε; ρώτησε ο στάρετς.
– Αισθάνομαι εξαιρετικά καλά.
– Πως «καλά»; τι θέλετε να πήτε μ᾽ αυτό το «καλά»;
–Η ψυχή μου είναι γεμάτη με μία ανέκφραστη σιγή και ειρήνη…

– Τι άλλο αισθάνεστε, όμως, εκτός απ᾽ αυτό, φίλε του Θεού;
–Μία εξαιρετική θερμότητα.
– Θερμότητα. Πως γίνεται; Μήπως δεν είμαστε χειμώνα καιρό μεσ᾽ στο δάσος; Το χιόνι είναι κάτω από τα πόδια μας και συνεχίζει να πέφτη. Για τι είδους θερμότητα πρόκειται;
– Είναι μία θερμότητα παρόμοια μ᾽ αυτή που αισθάνεται κανείς σε ατμόλουτρο…

«Είπατε λίγο πριν πως έκανε ζέστη, όπως μέσα στο λουτρό, και όμως το χιόνι που καλύπτει τα πάντα δεν λυώνει· άρα αυτή η θερμότης δεν βρίσκεται γύρω στον αέρα, αλλά μέσα σε μας τους ίδιους. Παρακαλάμε στην προσευχή μας να μας θερμαίνη το Πνεύμα». Αυτή η ίδια η ζέστη έκανε τους ερημίτες να μην φοβούνται τον χειμώνα, τυλιγμένοι καθώς ήταν, σαν μέσα σε γούνινο παλτό, στην Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
«Και έτσι πρέπει νάναι, γιατί η θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεώς μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι » (Λουκ. ιζ´ 21) είπε ο Κύριος. Με την φράση «βασιλεία του Θεού» εννοεί την Χάρη τού Αγίου Πνεύματος. Αυτή η βασιλεία βρίσκεται τώρα μέσα μας, μας θερμαίνει, μας φωτίζει, ευχαριστεί τις αισθήσεις μας και γεμίζει με αγαλλίαση την καρδιά μας. Η τωρινή μας κατάσταση μοιάζει με αυτή για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέει: «ουκ έστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω » (Ρωμ. ιδ´ 17). Η πίστη μας δεν στηρίζεται πάνω σε λόγια ανθρώπινης σοφίας, « αλλ᾽ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α´ Κορ. β´ 4). Εσύ και εγώ βρισκόμαστε τώρα σ᾽ αυτή την κατάσταση, την οποία εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε: « Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει» (Μαρκ. θ´ 1). Ορίστε λοιπόν, ποια ασύγκριτη χαρά μας παραχώρησε ο Κύριος. Να τι σημαίνει «να βρίσκεται κανείς μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος!». Αυτό εννοεί ο άγιος Μακάριος της Αιγύπτου, όταν γράφει: «Υπήρξα κι εγώ μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος». Από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραίνωφ, «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ» εκδ . «Τήνος»  Αθήναι, μτφρ . Π. Κ. Σκουτέρη

Στο Σινά, ευχή και εργόχειρο. Αυτό ήταν το τυπικό μου. Και μόνο η ησυχία είναι μυστική προσευχή. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/30/%CE%B7-%CE%AD%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B7%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B7/

Απολυτίκιον Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης. π. Ιωσήφ

Αρετών συ δοχείον ανεδείχθης, θεόληπτε, και του Παρακλήτου η Χάρις, τη ψυχή σου ενώκησε· απλότητι τρόπων και στοργή, τα πλήθη προσήγες τω Θεώ, και της Χάριτος τους τρόπους, τοις αγνοούσι πάτερ Σεραφείμ διεσάφησας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε χαριτώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, θείον διδάσκαλον.

Ήχος α ´.Της ερήμου πολίτης.

Της Ρωσίας τον γόνον και του Σάρωφ το σέμνωμα, και των ορθοδόξων απάντων το λαμπρόν εγκαλλώπισμα, υμνήσωμεν τον θείον Σεραφείμ, επόμενοι αυτού ταίς διδαχαίς, του γαρ Πνεύματος την κτήσιν, πνευματοφόρω πολιτεία διεκήρυξεν. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι, δόξα τω σε καταυγάσαντι, δόξα τω δεδωκότι σοι πληθύν χαρισμάτων, οσιώτατε.

Μεγαλυνάριoν.

Χαίροις της Ρωσίας γόνος λαμπρός, τέκνον της ερήμου, μοναζόντων υπογραμμός, Πνεύματος την κτήσιν, σκοπόν ζωής κηρύττων, ω Σεραφείμ του Σάρωφ, άνθος μυρίπνοον.

Ολoς ανακείμενoς τω Χριστώ, χαρίτων των θείων, αναδέδειξαι θησαυρός, θαύμασι και λογoις, και θείαις υπoθήκαις ω Σεραφείμ παμμάκαρ, φωτίζων άπαντας.

Θλίψεσι βαρούμενοι τας ψυχάς, την χαράν αιτούμεν, Αναστάσεως του Χριστού, Σεραφείμ θεοφρον, δοθήναι σαίς πρεσβείαις, τοις την σεπτήν σου, μνήμην γεραίρουσι.

 

iconandlight.wordpress.com