Τα δύο πανίσχυρα όπλα του χριστιανού, νηστεία και προσευχή.

Στην κορυφή των ιδιαιτέρων χαρισμάτων με τα οποία ευεργετήθηκε ο άνθρωπος από το Θεό είναι η προσευχή.

Τιμή και δόξα θεωρείται να συνομιλήσει ένας απλός πολίτης με κάποιον από τους μεγάλους κοσμικούς άρχοντας. Τι είναι τότε η συνομιλία που γίνεται οποτεδήποτε μεταξύ του Χριστιανού και του απείρου και πανάγαθου Θεού; Ο άπειρος, ο αιώνιος, ο πάνσοφος και παντοδύναμος Θεός στρέφεται προς την ανθρώπινη εκείνη φωνή που του φωνάζει και τον αναζητεί, και την ακούει και απαντά όσο και όταν πρέπει για τη δική μας ωφέλεια. Μεγαλειώδης πράγματι και σωτήρια είναι η ώρα αυτή της επικοινωνίας του θείου και του ανθρώπινου.

Δεν υπάρχει ωραιότερη, ιερώτερη και ωφελιμότερη στιγμή από εκείνη της προσευχής μας. Είτε είναι κρυφή φωνή της ψυχής μας, ή εξωτερική φραστική εκδήλωση, είτε αλάλητος στεναγμός στην ώρα του πόνου της δοκιμασίας, είτε είναι ψαλμικό τραγούδι ευγνωμοσύνης, είτε είναι ύμνος δοξολογίας για το άπειρο μεγαλείο του Θεού, είτε θερμή ευχαριστία για το πλήθος των ευεργεσιών του Κυρίου προς τον άνθρωπο. Οποιαδήποτε κίνηση αναφοράς στο Θεό, αδελφοί μου, είναι χρυσός στολισμός της ψυχής μας, είναι ώρα εξοπλισμού και δυνάμεως. Μην παραλείπουμε, λοιπόν, ποτέ. Προσευχή με πίστη, με αγάπη για τους άλλους, με ταπείνωση, χωρίς διακοπή, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».

Το δεύτερο ισχυρό όπλο, για το οποίο μίλησε σήμερα ο Κύριος είναι η νηστεία. Και βρισκόμαστε επικαίρως στην περίοδο της νηστείας του Δεκαπενταυγούστου. Είναι κάτι που δεν έχουμε δικαίωμα ούτε να το αγνοήσουμε, ούτε να το αμελήσουμε. Ας αδιαφορούν, ή άς έχουν άλλη γνώμη πολλοί «εκσυγχρονιστές», Χριστιανοί. Δεν είναι η νηστεία ούτε αναχρονισμός, ούτε άχρηστη άσκηση.

Η πρώτη εντολή που δόθηκε από το Θεό στους Πρωτόπλαστους ήταν η εντολή νηστείας. Στην εποχή της  Παλαιάς Διαθήκης η νηστεία είναι η βασική πνευματική άσκηση. Ο ίδιος ο Κύριος άλλωστε έδωσε το παράδειγμα με τη νηστεία Του στην έρημο επί σαράντα ημέρες. Τη νηστεία ευσεβείς Χριστιανοί, την επιβάλλουν λόγοι οικονομικοί, και λόγοι υγείας. Ο σπουδαιότερος όμως σκοπός αυτής είναι πνευματικός. Η Εκκλησία ζητά να συνηθίσει τους πιστούς της στην υπακοή  και τη πειθαρχία. Επί πλέον η αποχή από τις υλικές απολαύσεις καθιστά ευκολότερο τον αγώνα στη μάχη εναντίον του κακού εαυτού μας και διευκολύνει τη ψυχή μας στην προσευχή.

iellada.gr