Εκτός του Χριστού, άνευ του Χριστού, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδίαν της επιγείου ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γηΐνη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμήν αίματος. Άνευ της ολοκληρωτικής αλλαγής ημών δια της μετανοίας, δεν θα επέλθη η λύτρωσις του κόσμου· «λύτρωσις» εκ της φοβερωτέρας πασών των αρών, του πολέμου. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.

 

Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών…. Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; (Ψαλμός ρλστ΄. 136 )

Προσευχή δίπλα στην Λίμνη
Μετανοώ για όλους …
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ποίημα XXIX (29)

Γιά όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες
μετανοώ ενώπιόν Σου, Πολυέλεε.
Δες ο σπόρος όλων των αμαρτιών στο αίμα μου βρίσκεται.
Με τον δικό μου μόχθο και το δικό Σου έλεος καταπνίγω
την κακή αυτή σπορά μέρα και νύχτα.
Για να μη φυτρώσουν αγκάθια, αλλά σιτάρι καθαρό
στον αγρό του Κυρίου.

Μετανοώ γιά όλους τους μεριμνώντες, που,
κάτω από το βάρος των μεριμνών τους, γονατίζουν και δεν γνωρίζουν να εναποθέτουν
όλες τις μέριμνές τους Σε Σένα. Για τον αδύναμο άνθρωπο
αβάστακτη είναι και η μικρότερη μέριμνα, ενώ γιά Σένα
και ένα βουνό από μέριμνες είναι σαν μιά μπάλα χιονιού
ριγμένη στην κάμινο του πυρός.

Μετανοώ γιά όλους τους αρρώστους, γιατί η αρρώστια
είναι καρπός της αμαρτίας. Όταν με την μετάνοια καθαρισθεί
η ψυχή, και η αρρώστια εξαφανίζεται μαζί με την αμαρτία,
και εισέρχεσαι Εσύ στην ψυχή, Αιώνια Υγεία μου.

Μετανοώ για τους απίστους, που με την απιστία τους
σωρεύουν μέριμνες και τις ασθένειες
και στους εαυτούς τους και στους φίλους τους.

Μετανοώ για όλους που βλασφημούν,
γιατί δεν γνωρίζουν ότι βλασφημούν τον Εσένα, τον Οικοδεσπότη
που τους ντύνει και τους τρέφει.

Μετανοώ γιά όλους τους ανθρωποκτόνους, που αφαιρούν
τη ζωή του άλλου γιά να φυλάξουν τη δική τους.
Συγχώρεσέ τους, Πολυέλεε, γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν.
Γιατί δεν γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν στο Σύμπαν δύο ζωές, αλλά μία,
και ότι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι, αλλά ένας.
Και κόβουν το μισό της καρδιάς γιά να φυλάξουν το άλλο μισό.
Αχ, πόσο είναι νεκροί εκείνοι που έχουν αποκόψει
το μισό της καρδιάς!

Μετανοώ γιά τους ψευδόρκους, διότι αλήθεια,
και αυτοί είναι ανθρωποκτόνοι, αυτόχειρες.

Γιά όλους εκείνους που εκμεταλλεύονται τους αδελφούς τους
και συσσωρεύουν άχρηστο πλούτο, κλαίω και αναστενάζω,
γιατί έθαψαν την ψυχή τους και δεν έχουν
με τι να παρουσιαστούν ενώπιόν Σου.

Γιά όλους τους υπερηφάνους και αλαζόνας κλαίω και αναστενάζω,
γιατί είναι ενώπιόν Σου σαν ζητιάνοι με άδειο σακκούλι.

Γιά όλους τους μέθυσους και λαίμαργους κλαίω και αναστενάζω,
διότι κατήντησαν δούλοι των δούλων τους.

Γιά όλους εκείνους που χαλάνε τους γάμους, μετανοώ,
γιατί πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο
τους εξέλεξε για να κτίζει διά μέσου αυτών την νέα ζωή,
ενώ αυτοί, την διακονία της ζωής,
μετέβαλαν σε καταστροφή της ζωής.

Γιά όλα τα ψεύτικα χείλη, για όλα τα θολά μάτια,
γιά όλες τις σκληρές καρδιές, γιά όλες τις αχόρταγες κοιλιές,
γιά όλα τα σκοτεινά μυαλά, γιά όλες τις κακές θελήσεις,
γιά όλους τους άσχημους λογισμούς, γιά όλες
τις ψυχοφθόρες ενθυμήσεις, μετανοώ και αναστενάζω.

Μετανοώ, Κύριε, γιά τους πολυλογούντας,
γιατί το πολύτιμο δώρο Σου,
το δώρο του λόγου, μετέβαλαν σε φθηνή άμμο.

Μετανοώ, γιά όλους εκείνους που καταστρέφουν
την εστία του γείτονα και την ειρήνη του,
γιατί έτσι μάζεψαν στον εαυτό τους και στο λαό τους την κατάρα.

Μετανοώ, για όλη την ιστορία των ανθρώπων, από τον Αδάμ
ως εμένα τον αμαρτωλό, γιατί όλη η ιστορία είναι στο αίμα μου.
Γιατί εγώ είμαι μέσα στον Αδάμ, και ο Αδάμ μέσα μου…

Γιά όλους τους μεγάλους και μικρούς, που δεν τρέμουν
μπροστά στην φοβερά Παρουσία Σου, κλαίω και κραυγάζω·

Δέσποτα Πολυέλεε, ελέησον και σώσον με.

Βελιγράδι 1922
[Ἀπό τίς Προσευχές δίπλα στήν Λίμνη, Ποίημα XXIX (29), τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, 1922.]

***

Η Αγία Τεσσαρακοστή: πορεία προς τον Γολγοθά
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Καλή Σαρακοστή και καλό Τριήμερο1. Πιστεύω αυτήν την Σαρακοστή να μην έχετε πολλές δουλειές και να συμμετάσχετε ψυχικά στο Πάθος του Κυρίου, δουλεύοντας περισσότερο πνευματικά. Από την στιγμή που αρχίζει το Τριώδιο2 , πρέπει να αρχίζη κανείς να οδεύη προς τον Γολγοθά. Καί, αν αξιοποιήση πνευματικά αυτήν την περίοδο, όταν πεθάνη, θα οδεύση η ψυχή του προς τα άνω, χωρίς να εμποδίζεται από «διόδια» και τελώνια 3. Κάθε χρόνο έρχονται αυτές οι άγιες ημέρες, αλλά και κάθε χρόνο μας φεύγει και ένας χρόνος· και αυτό είναι το θέμα. Τον αξιοποιήσαμε πνευματικά ή τον σπαταλήσαμε στα υλικά;

Μαζί με όλες τις άλλες κοσμικές αλλοιώσεις της εποχής μας, έχει χάσει την έννοιά του και το Τριήμε­ρο, γιατί οι κοσμικοί κάθε εβδομάδα έχουν τριήμερο – Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή – με ζωή κοσμική. Ευτυχώς που διατηρείται και η πραγματική πνευμα­τική έννοια του Τριημέρου στα μοναστήρια και σε λί­γες χριστιανικές οικογένειες στον κόσμο, και έτσι κρα­τιέται ο κόσμος. Η πολλή προσευχή και η νηστεία που γίνεται κάθε χρόνο σ’ αυτό το Τριήμερο, στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, φρενάρει τον κόσμο από πολλά πνευματικά ολισθήματα, που γίνονται συνήθως στα κοσμικά τριήμερα.

– Γέροντα, ποιό είναι το νόημα του Τριημέρου;

– Το Τριήμερο της Σαρακοστής έχει περισσότερο το νόημα να συνηθίση κανείς στην νηστεία, στην εγκράτεια. Ύστερα, όταν θα κάνη κάθε μέρα ενάτη4, θα το θεωρή πανηγύρι. Στο Κοινόβιο μετά το Τριήμερο τρώγαμε μια σούπα νερόβραστη στις τέσσερις το απόγευμα και το θεωρούσαμε μεγάλη ευλογία. Μετά το Τριήμερο τί ευλογία να τρώμε κάθε μέρα!
Βοηθάει το Τριήμερο στην αρχή, για να νηστέψη κανείς όλη την Σαρακοστή. Αν όμως κάποιος δεν μπορή να κρατήση το Τριήμερο, ας φάη λίγο παξιμάδι το βράδυ ή ας κρατήση ενάτη. Είναι καλύτερα να οικονομηθή, γιατί, αν ζαλίζεται και δεν μπορή να κάνη τίποτε από πνευματικά, τί πνευματικό κέρδος βγάζει μετά;

– Γέροντα, πώς θα μπορέσω την Σαρακοστή να αγωνισθώ περισσότερο στην εγκράτεια;
– Οι κοσμικοί τώρα την Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο την εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει να προσέχουμε. Το κυριώτερο όμως που πρέπει να προσέξη κανείς είναι τα ψυχικά πάθη και μετά τα σωματικά. Γιατί, αν δώση προτεραιότητα στην σωματική άσκηση και δεν κάνη αγώνα, για να ξερριζωθούν τα ψυχικά πάθη, τίποτε δεν κάνει. Πήγε μια φορά σε ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στην αρχή της Σαρακοστής και κάποιος μοναχός του φέρθηκε απότομα, σκληρά. Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό και τον δικαιολόγησε. Ήρθε μετά και μου είπε: «Δεν τον παρεξηγώ, Πάτερ· ήταν, βλέπεις, από το τριημέρι!». Αν το τριημέρι που έκανε ήταν πνευματικό, θα είχε μια γλυκύτητα πνευματική και θα μιλούσε στον άλλον με λίγη καλωσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωιστικά τον εαυτό του να κάνη Τριήμερο, και γι’ αυτό όλα του έφταιγαν.

– Γέροντα, τί να σκέφτωμαι την Σαρακοστή;

– Το Πάθος, την θυσία του Χριστού να σκέφτεσαι. Αν και εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια να ζούμε το Πάθος του Χριστού, γιατί μας βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τα διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες.
Την Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία για να αγωνισθούμε και να συμμετέχουμε εντονώτερα στο σωτήριο Πάθος του Κυρίου μας, με μετάνοια και με μετάνοιες, με εκκοπή των παθών και με ελάττωση των τροφών, από αγάπη προς τον Χριστό.
Ας αξιοποιήσουμε, όσο μπορούμε, το πνευματικό αυτό στάδιο με τις πολλές προϋποθέσεις και δυνατότητες που μας δίνονται, για να πλησιάσουμε περισσότερο στον Εσταυρωμένο Χριστό, για να βοηθηθούμε από Αυτόν και να χαρούμε την Αγία Ανάσταση αλλοιωμένοι πνευματικά, αφού θα έχουμε ζήσει πνευματικώτερα την Μεγάλη Σαρακοστή.
Εύχομαι καλή δύναμη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, για να ανεβήτε στον Γολγοθά κοντά στον Χριστό, μαζί με την Παναγία και τον Προστάτη σας Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, και να συμμετάσχετε στο φρικτό Πάθος του Κυρίου μας. Αμήν.

[1] Τριήμερο: Τρείς ημέρες αποχή από τροφή και νερό· συνή­θως γίνεται τις τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
[2] Τριώδιο: Εκκλησιαστική περίοδος που ξεκινάει την Κυ­ριακή Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μέγα Σάββατο.
[3] Βλ. Γρηγορίου μοναχού, μαθητή Αγ. Βασιλείου του Νέου, Ο τελωνισμός των ψυχών κατά την ώρα του θανάτου: Τα είκοσι τρία βασικά τελώνια, Ι. Ησυχαστήριον Αγ. Αθανασίου του Με­γάλου και Αγ. Νεομαρτύρων Ακυλίνης, Κυράννης και Αργυρής, Γαλήνη Όσσης Λαγκαδά.
[4] Κάνω ενάτη: Τρώω νηστήσιμη τροφή μετά την ενάτη βυζα­ντινή ώρα, δηλαδή μετά τις 3 μ.μ.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 199-200.

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ο κόσμος όλος κατατυραννείται υπό των συγκρούσεων· συγκρούσεις μεταξύ κρατών διαφόρων κοινωνικών συστημάτων, μεταξύ φυλών και τάξεων, ομολογιών και ιδεολογιών και τα όμοια. Ένεκα των συγχρόνων μέσων μαζικής καταστροφής και αφανισμού ζουν πανταχού πάντες εν ατμοσφαίρα «φόβου και προσδοκίας (συμφορών) των επερχομένων τη οικουμένη» (Λουκ. 21,26). Και ιδού, ιστάμεθα ενώπιον συμπλέγματος προβλημάτων παραδόξων, δυσεπιλύτων. Αφ’ ενός δεν δυνάμεθα να μένωμεν ήσυχοι, διότι ανήκομεν εις την οικογένειαν της ανθρωπότητος και έχομεν κοινά εν πολλοίς πεπρωμένα· αφ’ ετέρου αναθαρρύνουν ημάς οι λόγοι του Χριστού: «Αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών» (Λουκ. 21,28). Δεν είναι ενταύθα ο τόπος να επιμείνωμεν εκτενέστερον εις την περιγραφήν της καταστάσεως της ήδη υπαρχούσης αποκαλυπτικής εντάσεως· δεν θα εγκαταλείψωμεν όμως το ισχυρόν όπλον, όπερ έδωκεν εις ημάς ο Κύριος: την προσευχήν, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος, ελέησον ημάς και τον κόσμον Σου», και την τέλεσιν της Λειτουργικής Θυσίας, έως ότου τούτο θα είναι πρακτικώς δυνατόν.
Από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, Περί Προσευχής, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.

Αναρίθμητοι είναι αι μορφαί εμφανίσεως της υπερηφανίας, αλλ’ άπασαι αλλοιώνουν την εικόνα του Θεού εν τω ανθρώπω. Εκτός του Χριστού, άνευ του Χριστού, δεν υπάρχει λύσις εις την τραγωδίαν της επιγείου ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γηΐνη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμήν αίματος. Η οικουμένη τρέφεται καθ’ εκάστην δι’ ειδήσεων περί φόνων ή βασανισμών των ηττηθέντων εις αδελφοκτόνους συγκρούσεις. Τα μέλανα νέφη του μίσους καλύπτουν από των οφθαλμών ημών το Ουράνιον Φως. Οι άνθρωποι μόνοι δημιουργούν δι’ εαυτούς την κόλασιν αυτών. Άνευ της ολοκληρωτικής αλλαγής ημών δια της μετανοίας, δεν θα επέλθη η λύτρωσις του κόσμου· «λύτρωσις» εκ της φοβερωτέρας πασών των αρών, του πολέμου. Δια τον ταπεινόν φορέα της αγάπης είναι προτιμότερον να φονευθή, ή να φονεύση.
Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστίν,Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Περί μετανοίας, έκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996.

***

Είπε ο αββάς Μωυσής:
«Εάν ο άνθρωπος δεν κρατά μέσα στην καρδιά του ότι είναι αμαρτωλός, ο Θεός δεν τον εισακούει».
«Και τι σημαίνει -ρωτάει ο αδελφός- να κρατάς στην καρδιά σου ότι είσαι αμαρτωλός;»
Και απαντά ο Γέροντας:
«Εκείνος που σηκώνει συνειδητά τις αμαρτίες του, δεν βλέπει τις αμαρτίες του πλησίον».

***

Γέροντας Βἰκτωρας (Μαμόντοφ) της Λετονίας

Ένας από τους δασκάλους της Εκκλησίας έλεγε ότι η λέξη “Θεός” είναι πολύ λιγότερο σημαντική για εμάς από την λέξη «Πατέρας». Η λέξη “Θεός” τονίζει τη διάκριση (διαφορά) ανάμεσα σε Αυτόν και εμάς, η λέξη «Πατέρας», δείχνει τη συγγένεια – εμείς είμαστε παιδιά του, δικά του, οικογένειά του, πάντοτε ο καθένας μας είναι ο πιο αγαπημένος. Και πόσο χαιρόμαστε να απαντάμε σ’ αυτή την αγάπη!

Στην Αγία Γραφή τίθεται το ερώτημα: “Ποιος είναι ο άνθρωπος;» (Ψαλμός 24,12) Παρέχει επίσης την απάντηση: εσύ είσαι παιδί του Θεού.

Εμείς είμαστε παιδιά του Θεού.

Είμαστε εδώ στη γη περαστικοί ταξιδιώτες και βρισκόμαστε σε συνεχή κίνδυνο.
Γι’ αυτό πόσο δυνατά ο άνθρωπος πρέπει να κρατιέται από τον Ουράνιο Πατέρα του, και στα πάντα να εμπιστεύετε το θέλημα του Θεού!

Όταν εμείς με μια βαθιά, ειλικρινή αλήθεια και ταπείνωση ερχόμαστε στον Κύριο, έχοντας επίγνωση της ανικανότητας μας και της αμαρτωλότητά μας, αυτό είναι η πηγή της αγιότητας.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Εμείς οι ταξιδιώτες αυτού του κόσμου δεν είμαστε μόνοι στο δρόμο μας. Μαζί μας είναι ο Θεός και όλος ο Ουράνιος στρατός. Ο Θεός οδηγεί τον κόσμο και διευθύνει την ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός ενεργεί με άπειρους τρόπους για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην Σωτηρία τους.

Για να αποδράσουμε από μιά ξένη χώρα και να βρούμε την αληθινή πατρίδα μας, εκεί όπου συναντούμε απευθείας τον Θεό, πρέπει να εισέλθουμε εντός ημών, στις καρδιές μας. Εκεί είναι ο Βασιλιάς, εκεί και το Βασίλειο.

Αν δε συγχωρήσουμε τον αδελφό μας από την καρδιά μας, χάνουμε το δικαίωμα να ονομάσουμε Πατέρα μας το Θεό, και θα μας συμπεριφερθεί με τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον αδελφό μας. Ας βιαστούμε να συγχωρήσουμε… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/23/%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Συγχωρείτε εκείνους που σφάλουν ενώπιον σας, συγχωρείτε, διότι διαφορετικά δεν θα συγχωρηθείτε. Η Βασιλεία του Θεού είναι βασιλεία αμοιβαίας αγάπης. Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/29/40636/

Κυριακή της συγχωρήσεως. Ξεκινάμε το ταξίδι μας απόψε όπως ο λαός του Ισραήλ ξεκίνησε από τη γη της Αιγύπτου προς τη Γη της Επαγγελίας, ατενίζοντας τον Ζώντα Θεό, που είναι η Ζωή και η σωτηρία, και τους Αγίους που νίκησαν με τη δική Του δύναμη.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/14/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%84/

Μετετέθει το λείψανο του Αββά Δουλά αφού υπόμεινε με ταπείνωση και μακροθυμία τον φθόνο των αδελφών του… οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού, γιατί έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό… Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/14/46177/

Απόστιχα
Ιδιόμελον Ἦχος γ’

Ανέτειλε το έαρ της νηστείας, και το άνθος της μετανοίας, αγνίσωμεν ουν εαυτούς αδελφοί, από παντός μολυσμού, τω φωτοδότη ψάλλοντες, είπωμεν δόξα σοι, μόνε Φιλάνθρωπε.

Του κυρίου Θεοδώρου
Ήχος β’ Των υπέρ νούν δωρεών

Τον της Νηστείας καιρόν, φαιδρώς απαρξώμεθα, προς αγώνας πνευματικούς εαυτούς υποβάλλοντες, αγνίσωμεν την ψυχήν, την σάρκα καθάρωμεν, νηστεύσωμεν ώσπερ εν τοις βρώμασιν εκ παντός πάθους, τας αρετάς τρυφώντες του Πνεύματος, εν αίς διατελούντες πόθω, αξιωθείημεν πάντες, κατιδείν το πάνσεπτον Πάθος Χριστού του Θεού, και το άγιον Πάσχα, πνευματικώς εναγαλλιώμενοι.

Μαρτυρικόν
Ήχος πλ. δ’

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, και πάσαν νόσον θεραπεύετε, και νυν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι των παγίδων του εχθρού, τας ψυχάς ημών δεόμεθα.

Ήχος πλ. α’
Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της Νηστείας αγώνα· οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται, και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τω εχθρώ αντιμαχησώμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην, αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιων ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

Απόστιχα, Ήχος δ’
Ιδιόμελον

Έλαμψεν η χάρις σου Κύριε, έλαμψεν ο φωτισμός των ψυχών ημών· ιδού καιρός ευπρόσδεκτος· ιδού καιρός μετανοίας, αποθώμεθα τα έργα του σκότους, και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός, όπως διαπλεύσαντες το της Νηστείας μέγα πέλαγος, εις την τριήμερον Ανάστασιν καταντήσωμεν, του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, του σώζοντος τας ψυχάς ημών.

Προκείμενον Ήχος πλ. δ’

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου, πρόσχες τη ψυχή μου, και λύτρωσαι αυτήν.

Καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή
και καλή Ανάσταση

Πολυέλεος «Επί τον ποταμόν Βαβυλώνος» Χουρμουζίου του Χαρτοφύλακος εις ήχον γ΄.
Χορωδία Στανίτσα – «Επί των ποταμών»

iconandlight.wordpress.com