Μία προσωπική ιστορία : Παιδί της δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως, αντιδρώντας στην “βαριεμάρα” του εκκλησιασμού της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ζητούσα από τους γονείς μου βεβαίωσιν ασθενείας, ώστε απέχοντας του σχολείου να μην “υποστώ” τον εκκλησιασμόν…
Όταν οι γονείς μου αρνήθηκαν (όχι λόγω ορθοδόξου συνειδητότητος) υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα φροντίζω τα μελλοντικά παιδιά μου να μην υπομένουν τον “βασανιστικόν” εκκλησιασμόν. Ευτυχώς δεν το τήρησα για … αγνώστους λόγους.
Όταν όμως μετά αρκετά χρόνια συνειδητοποίησα τι έκανα, έχοντας πλέον αρχίσει να αντιλαμβάνομαι την ουσίαν της Ορθοδοξίας, φρόντισα να ζητήσω συγχώρεσιν για την απαξιωτικήν και υβριστική συμπεριφοράν προς τους τιτάνες της Πίστεως, τους τρεις φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος.
Θεωρώ δε επιβεβλημένον να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις μου γι αυτούς.
Κάθε έτος τέτοιαν ημέρα δημοσιεύονται άρθρα για τους Τρεις Ιεράρχας. Δεν είμαι θεολόγος ούτε φιλόλογος και θα τοποθετηθώ εντελώς διαφορετικά από τα συνήθη άρθρα, με σεβασμόν προς αυτούς τους λειτουργούς του Υψίστου. Από την αρθρογραφίαν μου είναι γνωστός ο άπειρος θαυμασμός κι εκτίμησις προς τον Ελληνικόν πολιτισμόν, τον μοναδικόν πολιτισμόν της ανθρωπότητος.
(www.brighteon.com/2170036f-df63-4039-9bb7-0cf5dbf95342
www.brighteon.com/1bec321f-a685-4221-848e-eaa7111dc7e4 )
Οι περισσότεροι δυστυχώς όταν ομιλούν περί Ελληνικού πολιτισμού αναφέρονται μόνον εις τον αρχαιοελληνισμόν, παραγνωρίζοντες τον ενδοξότατον Ελληνικόν μεσαιωνικόν πολιτισμόν, για τον οποίον ο Περικλής Γιαννόπουλος έγραψεν : «…την μεγαλειτέραν και σπουδαιοτέραν εποχήν του παρελθόντος μας, την Βυζαντινήν, το Κλειδί προς νόησιν της αρχαίας, προς νόησιν της τωρινής Ελλάδος, προς νόησιν Ελληνισμού και Έλληνος, την είχε βυθίσει η Ευρώπη εις απύθμενον βάθος βορβόρου…».
Πολλοί λοιπόν την αγνοούν και την αποφεύγουν συστηματικώς.
Ατυχώς όμως ενώ οι ίδιοι προβάλλουν τον αρχαιοελληνικόν πολιτισμόν, αγνοούν την ουσίαν του, που είναι η πνευματική του φύσις, η φιλοσοφική του χροιά δηλαδή και απορρίπτουν τον Θείον Λόγον. Αφιερωμένη λοιπόν εις αυτούς, η ρήσις του Μαγάλου Βασιλείου «ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ου κατέγνως» (διάβασες (τις Γραφές) αλλά δεν κατάλαβες· γιατί αν είχες καταλάβει δεν θα είχες απορρίψει).
Η Ελληνική φιλοσοφία προετοίμασε τον αρχαιον Έλληνα πνευματικώς, ώστε να αντισταθεί σωματικώς των μηδικών επιδρομών, αυτών που θεωρώ μέρος της πρώτης προσπαθείας παγκοσμιοποιήσεως.
Έφερε το πνευματικόν (ιδεατόν) στοιχείον εις ισομοιρίαν με το σωματικόν (υλικόν) έδωσε την βάσιν του Ελληνικού πολιτισμού με στόχους όπως «νους υγιής, εν σώματι υγιεί», «αίεν αριστεύειν» και το αριστοτελικόν «καλός καγαθός», το οποίον είναι η επιτομή ισομοιρίας υλικού (~καλός) και πνευματικού(~αγαθός), ουσιαστικώς το δόγμα-στόχος του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Η κατάλυσις των ελληνιστικών αυτοκρατοριών από το ρωμαϊκόν κράτος και η ανυπαρξία του Ελληνισμού για άνω των τεσσάρων αιώνων διάστημα, ανέδειξαν το πρόβλημα του Ελληνικού πολιτισμού, που ενώ μόνον αυτός ανέδειξε το πνευματικό στοιχείο, απέδειξεν ότι κάτι λείπει.
Αυτό που έλειπε, όχι γιατί ο Ελληνισμός δεν το ήξερε αλλά γιατί δεν μπορούσε να το “διαχειριστεί”, ήταν η ψυχή, αυτην που ο Χριστός βεβαίωσεν ως αιώνιον και θεϊκόν στοιχείον του ανθρώπου και έδωσε τον τρόπον “διαχειρίσεώς” ή μάλλον (επιτρέψτε μου τον νεολογισμόν) “διαψυχίσεως”.
Αν όλος ο αρχαιοελληνισμός ασχολήθηκε με την “χαλιναγώγησιν” του σώματος από το πνεύμα, ο χριστιανισμός ασχολήθηκε με την χαλιναγώγησιν σώματος και πνεύματος από την ψυχήν, ώστε να οδηγηθεί ο άνθρωπος όχι στα αόριστα και φανταστικά Ηλίσια πεδία αλλά προς την θέωσιν, τον από τον Δημιουργόν τεθέντα προρισμόν του ανθρώπου.
Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός δεν απέτυχεν, αφού δεν υπήρξεν άλλος συγκρίσιμος πολιτισμός αλλά απλά έφθασε στα όριά του, τα όρια του ανθρώπινου κι έπρεπε να (συμ)πληρωθεί, όπως ακριβώς και ο Μωσαϊκός νόμος (συμ)πληρώθηκε από τον Χριστόν, δια τούτο έγινε από θεοφόρους πατέρες.
Δεν το θέτω θεολογικά (μην κατηγορηθώ ότι αιρετίζω, γιατί καραδοκούν οι πάσης φύσεως Τορκουεμάδες (www.triklopodia.gr/κυανουσ-ουρανοσ-εμβολιασμός-κομμουν/) αλλά η προσωπική μου αίσθησις είναι η ύπαρξις δυο “παλαιών διαθηκών” : η “αποκαλυφθείσα” εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη και η “σπερματικού λόγου” ελληνική φιλοσοφία. Αξίζει να μελετήσει κάποιος τα Δελφικά Παραγγέλματα (την επιτομήν δηλαδή των Επτά Σοφών) και πλην των αναφορών εις άλλους θεούς, να σημειώσει πού αντιβαίνουν εις τον Θείον Λόγον.
Η (συμ)μπλήρωσις λοιπόν της Ελληνικής φιλοσοφίας υπήρξε το έργον των Τριών Ιεραρχών, οι οποίοι σπουδασμένοι εις τας πηγάς του αρχαιοελληνισμού, έχοντες εμπεδώσει την ουσίαν του Ελληνισμού αλλά κυρίως λουσμένοι από Θείαν Χάριν, έδωσαν την άλλην διάστασιν, την Ελληνορθοδοξίαν με τον Χρυσούν Αιώνα της, τον 4ον μετά Χριστόν.
Αν η πνευματικότης του αρχαιοελληνισμού προετοίμασε την σωματικήν αντίστασιν έναντι των μηδικών επιδρομών, η Ελληνορθοδοξία ανέδειξε την μεγαλυτέρα και πλέον μακρόχρονην αυτοκρατορίαν της Ρωμανίας, την επίγεια αντανάκλασιν της Ουρανίου Βασιλείας, η οποία αντέστη βαρβαρικών και (αγριο)πνευματικών (βλέπε αιρέσεις) επιδρομών περισσότερον των χιλίων ετών.
ΤΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ…
Η Ελληνορθοξία, επί της οποίας βασίστηκε το χριστοκεντρικό κράτος της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, ταύτισε τον πολιτιστικόν στόχον της με τον προορισμόν του ανθρώπου, την κατά Χάριν θέωσίν του, γι αυτό θεωρείτο υπέρτατον αγαθόν η αγιότης κι όχι η πολιτική δύναμις ή άλλον υλικόν αγαθόν ή κοσμική απόλαυσις. (www.brighteon.com/5b8b2b97-3e73-433e-8605-60f04f1d7467 )
Αν λοιπόν ο πολιτισμός της Ρωμανίας είναι η βάσις του συγχρόνου δυτικού πολιτισμού (παρόλην την διαστροφήν του), οι Τρεις Ιεράρχαι είναι οι δάσκαλοί του. Πολυσπουδασμένα άτομα αλλά κυρίως δοχεία Θείας Χάριτος, ώστε να θεωρούνται δάσκαλοι της Οικουμένης, προστάται γραμμάτων και μαθητών. Χρειάζεται να προσθέσει κάτι άλλο κάποιος πέραν αυτών;
«Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν»
Δεσμεύτηκα να μην μιλήσω θεολογικώς (ως αναρμόδιος) αλλά θα διατυπώσω μίαν ημι-θεολογικήν πτυχήν του έργου τους : Εξερχόμενος ο Χριστιανισμός των διώξεων και κατακομβών ήταν φυσιολογικόν να διαφέρουν από περιοχήν εις περιοχήν οι λειτουργικές συνήθειες. Αυτοί οι τιτάνες “ομογενοποίησαν” τα λειτουργικά, όπως καταδεικνύεται και με την έως σήμερον τέλεσιν των κατ’αυτούς Θείων Λειτουργιών. Πέραν των γνωστών Θείων Λειτουργιών των Μεγάλου Βασιλείου και Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, υπάρχει και η αρχαιοπρεπής του Αγίου Γρηγορίου, τελούμενη εις τα μέρη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Αν η “τεράστια” Αγία Αικατερίνη έθεσε την συνάφειαν Ελληνισμού-Χριστιανισμού, οι Τρεις Ιεράρχαι την ολοκλήρωσαν με χαρακτηριστικόν αυτό που είπεν ο Μέγας Βασίλειος : “εις τον νόμον, λόγον και κάλλος του Ελληνισμού ο Χριστιανισμός ανύψωσε τις υπάρχουσες πίστιν, θυσίαν κι αγάπην για
να υμνήσουν μαζί την αρετήν, σφυρηλατώντας ένα μοναδικό κράμα“, την ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ. Απάντησις στους σκοταδιστικούς κύκλους, που διαδίδουν ότι ο Χριστιανισμός (νυν Ορθοδοξία) “έθαψε” τον Αρχαιοελληνισμόν. Αντιθέτως τον “καθάρισε, απολύμανε και αποστείρωσε” από τα ειδωλολατρικά (σατανιστικά) μιάσματα, ώστε όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είπε «για τους ανθρώπους μεγάλη δόξα στη ζωή είναι η γνώση, αλλά και κακό για όσους την χρησιμοποιούν άσχημα», μην ξεχνώντας ότι όταν οι πρωτόπλαστοι “πήραν” την Γνώσιν, απλώς διαπίστωσαν ότι ήταν γυμνοί.
Προς απάντησιν δε όσων σκοτεινών κι αδιάβαστων πηγών κατηγορούν ως εβραϊκόν τον Χριστιανισμόν, δείτε πως διώκονται οι Τρεις Ιεράρχαι από σιωνιστικούς εσμούς και η εορτή τους τείνει προς κατάργησιν (www.triklopodia.gr/χρήστος-μαντζιάρης-κατήργησαν-τους-α/ ). Ας τους τιμήσουμε λοιπόν, ώστε να μην ευκαιρήσουν οι εχθροί Πίστεως και Πατρίδος. Ενδεικτικώς είπαν :
Άγιος Βασίλειος : Εμείς, οι Έλληνες, είμαστε ο περιούσιος λαός του Θεού
Άγιος Γρηγόριος : Η ξηραμένη συκιά είναι η συναγωγή των Ιουδαίων
Άγιος Ιωάννης : Οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Χριστό
Προαναφέροντας ρητά των Μεγάλου Βασιλείου και Αγίου Γρηγορίου, θα μου ήταν αδύνατον να λησμονήσω τον Χρυσορρήμονα Ιωάννην. Μια τριάδα ρητών του, βασικότατη για την σημερινή κατάστασιν, με αγάπην αφιερωμένα στους σημερινούς επισκόπους και τις πλάνες αυτών :
«ουδέν δέδοικα ώς επισκόπους πλήν ένίων» (τίποτε δεν φοβήθηκα τόσο, όσο τους δεσποτάδες, πλην ελαχίστων – ας μην λησμονείται ότι “ορθόδοξοι” επίσκοποι δίωξαν και (ουσιαστικώς) δολοφόνησαν τον Άγιον Ιωάννην!!!)
«Τό μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῇτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως» (για όσους μας προβάλουν την αυθεντία τους (το εγώ τους, το τίποτα δηλαδή) περί Πίστεως, παραποιούντες τον Θείον Λόγον)
«Ὅταν οἱ Θεῖοι νόμοι ὑβρίζονται καί ἐμεῖς διατελοῦμε ἐν σιγῇ καί ἀδιαφορία, τότε, ἡ κόλαση μᾶς περιμένει» (για τους χλυαρούς ορθοδόξους, που κάθονται σαν κοτούλες περιμένοντας σιωπηλοί τα επιδόματα της πολιτείας και τις κάθε φύσεως κοσμικές-σατανικές υποσχέσεις).
Στην κοινήν οπτασίαν των τριών και την ξεχωριστήν εκάστου εις τον Μητροπολίτην Ευχαΐτων, Ιωάννην Μαυρόπου, που απετέλεσε την αιτίαν της κοινής εορτής των Τριών Ιεραρχών δήλωσαν :
«Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».
Αυτός είναι ο μοναδικός Ελληνορθόδοξος πολιτισμός!!!
και οι Τρεις Ιεράρχαι οι αρχιτέκτονες αυτού.
Μέγα Άγιε Βασίλειε,
Θεολόγε Άγιε Γρηγόριε,
Χρυσορρήμονα Άγιε Ιωάννη,
πρεσβεύετε υπέρ ημών των αμαρτωλών και συγχωρήσατέ μου
την (έστω παιδικήν) απαξίωσιν προς σας, τα δοχεία Θείας Χάριτος.
Σας ευγνωμονώ!
Με συμπληρώσεις και διορθώσεις από αρχική δημοσίευσιν : https://capnews.me/μια-διαφορετικη-προσεγγισισ-των-τριω/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου