Ο Κοσμάς και ο Δαμιανός είμαστε, γιατροί είμαστε…

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Μὴν Ἰούλιος, ἔχων ἡμέρας λα´.
Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας ιδ´ καὶ ἡ νὺξ ὥρας ι´.

Τῇ Αʹ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν αὐταδέλφων τῶν ἐν Ῥώμῃ τελειωθέντων (284).
Οἱ ἅγιοι δισχίλιοι Μάρτυρες, ξίφει τελειοῦνται.

Οἱ ἅγιοι εἴκοσι πέντε Μάρτυρες οἱ ἐν Νικομηδείᾳ, πυρὶ τελειοῦνται.
Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαυρίκιος, μέλιτι χρισθεὶς καὶ ὑπὸ μελισσῶν δακνόμενος, τελειοῦται.
Ὁ ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης, γυμνὸς διάγων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαρτίνου, γ´ ἐπισκόπου Βιέννης (Vienne) τῆς ἐν Γαλλίᾳ. (~†132)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ποτίτου (Potitus) τοῦ ἐν Νεαπόλει τῆς Ἰταλίας. (†161)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Ἰουλίου καὶ Ἀαρών, τῶν ἐν Καερλεών (Caerleon), πρωτομαρτύρων Οὑαλίας. (†260/304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κάστου καὶ Σεκουνδίνου, τῶν ἐν Σινοέσσῃ (Sinuessa, Mondragone) τῆς Καμπανίας. (†305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Δομιτιανοῦ, τοῦ ἐκ Ῥώμης καὶ ἐν Λουγδούνῳ τῆς Γαλατίας ἀσκήσαντος. (~†337-340)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Θεοδωρίχου, ἡγουμένου τοῦ ἀββαείου Χρυσοῦ Ὄρους (Mont d’Or) πλησίον Ῥέμης (Rheims) ἐν βορείῳ Γαλλίᾳ. (~†533)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Καριλέφου (Carilefus), κτίτορος τῆς μονῆς Ἀνισόλης (Anisole) ἐν Γαλλίᾳ. (~†536)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Γάλλου, ἐπισκόπου Κλερμόντης (Clermont) Γαλλίας. (†551)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἐπαρχίου (Cybard) τοῦ ἐγκλείστου, ἐν Ἀνγκουλέμῃ (Angouleme) Ἀκουϊτανίας. (†581)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Λεωνορίου (Leonorius), κτίτορος τῆς μονῆς Πόντουαλ (Pontual) ἐν Βρεττάνῃ Γαλλίας. (~†570)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Σερβανοῦ (Servanus), ἀποστόλου τοῦ Φίφε ἐν ἀνατολικῇ Σκοτίᾳ. (†583)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Βεννάπας (Veep, Wennapa), πολιούχου ὁμωνύμου κώμης ἐν Κορνουάλλῃ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Σεβύδδου (Cewydd) τοῦ ἐν νήσῳ Ἀγγλεσέῃ τῆς Οὑαλίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθένου Ἰουθβάρης (Juthware), ἀδελφῆς τῆς ἁγίας Σιδβέλλης (Sidwell), ἐν Δέβον (Devon) τῆς Ἀγγλίας. (ζ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Πέτρου, πατρικίου, τοῦ ἐν τοῖς Εὐάνδρου Κωνσταντινουπόλεως, μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Ἰωαννικίου τοῦ Μεγάλου (854)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, τοῦ συστησαμένου τὴν μονὴν τοῦ Βαθέος Ῥύακος Τρίγλιας, ἐκ Καππαδοκίας . (θ-ι´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Ὁσιομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ἀλαμᾶνος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ξίφει τελειοῦνται, ἐν Ὁρμιδείᾳ τῆς Λάρνακος ἐν Κύπρῳ (τέλη ιβ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λεοντίου, ἐπισκόπου Ῥανταούτι Μολδαβίας. (†1432)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ β´ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Ἰωάννου ἐκ Τυρνόβου εἰς Ῥίλαν. (1470)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ἀγγελίνης Βράνκοβιτς, δεσποίνης τῆς Σερβίας. (†1520)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος νεομάρτυς Μείραξ ὁ ἐκ Κρήτης, ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ξίφει τελειοῦται. (†1810)
Κοίμησις τῆς Ὁσίας Ἄννης Ἰβάνοβνας (Lukasheva) τῆς διὰ Χριστὸν σαλὴς τῆς Πετρουπόλεως ἐν Ῥωσίᾳ. (1853)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες, ὁσιομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Ἀναστάσιος (Κολτάκοφ), Προκόπιος Μπάεφ (1930), Μιχαήλ Μπαρσόφ , Σέργιος Μπεσπουτίν, Ἰβάν Βάλσκι , Γαλακτίων (Σεργκέεφ Γκεόργκι) ἐν Μπούτοβω 1938, Ζωσιμάς (Ζαραβίν Μιρόν), Θεόδωρος Ivoninsky, Ἰωάννης (Καμπάνοφ Ἰβάν), Λεονίδας Καζάκοφ, Σέργιος Κροτκόφ, Ἀλέξανδρος Κρουτίτσκι, Βασίλειος Κρίλοφ, Νικόλαος Kudryavtsev, Θεόδωρος Μάρκοφ, Νικάνωρ (Μορόζκιν Νικιφόρ), Βασίλειος Νικόλσκι, Τατιάνα Πέλιχ (Μελνίκοβα), Πιτιρίμ, Ιβάν Ποπόφ, Μπόρις Σμιρνόφ, Βασίλειος Σμιρνόφ, Παύλος Σοκόλοφ , Άννα Σολοβίοβα (Βλαντιμίροβνα;), Ἀλέξανδρος Ουγκλέτσκι, Θεογνωστος (Πολωνικά), Φιλάρετος (Μιτροφάνοφ), Μιχαήλ Σίλοφ, Ἀνατόλιος Σιπούνοφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Βολαῖς ἀδελφοὺς οὐ διέσπων οἱ λίθοι,
Ὡς εἰς ἓν ἄμφω συμπεπηγότας λίθον (ἤτοι τὸν Χριστόν).
Πρώτῃ Ἰουλίοιο λίθοισιν Ἀνάργυροι ἤθλουν.

Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι

Διήγηση Στυλιανού…:
«Στις 27-9-2001 έπαθα ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο (θρομβωτικό) και το αριστερό χέρι και πόδι ήταν σε πλήρη ακινησία. Ο λόγος μου ήταν αργός και όχι σταθερός. Έμεινα στο Νοσοκομείο δέκα μέρες και ύστερα πήγα στο σπίτι. Κατά το τέλος Δεκεμβρίου του ιδίου έτους άρχισα να σηκώνωμαι και να κυκλοφορώ με μπαστούνι.
»Στις 9-1-2002 και ενώ έκανα αντιπηκτική αγωγή, παθαίνω το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο και ταυτόχρονα πνευμονική εμβολή. Πάλι το αριστερό χέρι και πόδι μένουν χωρίς κίνηση. Οι γιατροί λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία για μένα. Με αυτή την αγωγή δεν δικαιολογείται ο θρόμβος που προκάλεσε το εγκεφαλικό και την πνευμονική εμβολή. Βρίσκομαι και πάλι στο ΑΧΕΠΑ στο κρεββάτι του πόνου.

»Στις εννέα προς δέκα Ιανουαρίου, στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα, ενώ με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος, ξύπνησα και είδα όλο τον θάλαμο φωτισμένο άπλετα με ένα λευκό φως που δεν μπορώ να το περιγράψω. Γύρισα προς την πόρτα και αντί να δω κάποια νοσηλεύτρια, βλέπω δυό άνδρες με γαλάζια άμφια, με μορφή γαλήνια, την οποία γαλήνη μετάδωσαν και σε μένα πριν ακόμη τους μιλήσω. Όταν πλησίασαν κοντά μου τους ρώτησα ποιοί είναι και με πραεία φωνή μου είπαν: “Ο Κοσμάς και ο Δαμιανός είμαστε, Στυλιανέ, γιατροί είμαστε”.
»Ο ένας κρατούσε ένα μικρό Άγιο Ποτήριο με την λαβίδα. Ο άλλος ένα δοχείο γυάλινο με ένα Σταυρό στην μέση και τρία Κλωνάρια βασιλικό. Πλησίασαν, με ράντισαν με τον αγιασμό και έπειτα ράντισαν και τον άλλο ασθενή του θαλάμου, τον Αναστάσιο, από ένα χωριό της Κοζάνης. Στην συνέχεια έρχονται να με κοινωνήσουν. Τους είπα ότι την προηγούμενη μέρα το απόγευμα είχα φάει κρέας και μου απάντησαν: “Μην στενοχωριέσαι, εμείς το γνωρίζουμε. Και ένα να γνωρίζης. Αυτόν που εμείς φέραμε σε σένα, Αυτόν και εσύ από εδώ και στο έξης θα δίνεις στους ανθρώπους”.
»Μου έδωσαν το μάκτρο και με κοινώνησαν. Το ίδιο έκαναν και στον Ανάσταση. Αφού μας ευλόγησαν, έφυγαν και το φως έσβησε μόνο του. Τότε τινάχθηκα πάνω στο κρεββάτι και ένιωσα κάτι παράξενο. Πριν ακόμα αρχίσω να σκέφτωμαι και να συνειδητοποιώ τι συνέβη, ένιωθα την ευλογία τους. Έβγαλα από το στόμα μου τον Άγιο Άρτο και το χέρι μου κοκκίνισε. Τότε κατάλαβα πως ήταν κάτι το αληθινό, κάτι το υπαρκτό. Με δέος τον κατέλυσα. Δόξασα τον Θεό και πραγματικά περίμενα με αγάπη μέσα μου τον θάνατο.

»Αλλά συνέβη το αντίθετο. Ενώ ήμουν με 80 τοις εκατό αναπηρία και σύμφωνα με το νόμο 2643 ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες, από εκείνη την στιγμή άρχισαν όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Η αποκατάσταση της υγείας μου ήταν γρήγορη, θεαματική και οι γιατροί απορούσαν γι’ αυτό.

»Όταν μετά από λίγους μήνες βρέθηκα με κάποιον Γέροντα Αγιορείτη και του διηγήθηκα όλα αυτά, μου είπε: “Στυλιανέ, τι ήταν αυτό που σου έφεραν οι Άγιοι εκείνη τη νύχτα; Ήταν ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα Του, η θεία Κοινωνία. Ποιος είναι αυτός που δίνει στους ανθρώπους την θεία Κοινωνία; Ο Ιερέας. Στυλιανέ, παιδί μου, ήρθε η ώρα για τον θάνατο, όχι τον πνευματικό, αλλά τον θάνατο του παλαιού Στυλιανού, ήρθε η ώρα για να γίνης Ιερέας”.
»Έτσι στις 14-12-2003, χωρίς προηγουμένως να το έχω σκεφθή ποτέ, χειροτονήθηκα Διάκονος από τα ευλογημένα χέρια του αειμνήστου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Κυρού Αντωνίου, και στις 23-5-2004 πρεσβύτερος, σε ηλικία 41 ετών».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’, και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά». Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.

***

«Κάποιος χωρικός σε τροχαίο χτύπησε πολύ άσχημα το πόδι του. Οι γιατροί έλεγαν ότι ήταν τόσο άσχημα που ίσως να χρειαζόταν να του κόψουν το πόδι. Όμως η πίστη η μεγάλη που είχε ο χωρικός τον έκανε να μη χάσει τις ελπίδες του. Πήγε και πήρε λάδι από το καντήλι των Αγίων Αναργύρων στην πληγή του παρακαλώντας τους Αγίους Αναργύρους να γίνει καλά. Έτσι και έγινε, η πληγή άρχισε να κλείνει και το πόδι του έγινε καλά. Υποσχέθηκε ο χωρικός τότε να πηγαίνει κάθε Κυριακή στη εκκλησία».

***

Χτές, στο κήρυγμα που έκανε σε εορτάζοντα ναό των Αγίων Αναργύρων στα μέρη μου ένας αρχιμανδρίτης και που παραβρέθηκα ανέφερε το εξής (η διήγηση είναι περίπου όπως την θυμάμαι): “Κάποτε είχε γνωρίσει μια μοναχή, αγία ψυχή η οποία έχει τώρα κοιμηθεί και η οποία όταν ήταν λαϊκή είχε ένα μικρό παιδί ως παντρεμένη που ήταν (δεκαετία του 1950). Κάποτε αυτό αρρώστησε με πυρετό ο οποίος δεν έπεφτε. Ψηνότανε στον πυρετό. Οι γιατροί εκείνη την εποχή και στα χωριά ιδιαίτερα ήταν δυσεύρετοι. Ένα βράδυ, που το παιδί ψηνότανε στον πυρετό, πήγε η γυναίκα αυτή στην εκκλησία του χωριού της και πήρε την εικόνα των Αγίων Αναργύρων, η οποία εθεωρείτο θαυματουργή από τους κατοίκους, και την έφερε δίπλα στο παιδί. Όλη τη νύχτα η γυναίκα έμεινε ξάγρυπνη και προσευχόταν γονατιστή στους Αγίους. Άκουγε τότε από την εικόνα έναν θόρυβο, σαν να χτυπούσαν οι άγιοι το τζάμι της εικόνας τους από μέσα. Όλη τη νύχτα γινόταν αυτό. Η γυναίκα πήρε θάρρος και συνέχισε την προσευχή της ώσπου εννοείται το πρωϊ, το παιδί της ξύπνησε υγιέστατο.”Ταχείς εις αντίληψιν οι Άγιοι Ανάργυροι…

***

Από το έτος 2003 υπέφερα πολύ από το στομάχι μου. Οι γιατροί μου έδιναν διάφορα φάρμακα αλλά πάλι τα ίδια, εγώ πονούσα. Το 2004 μου έδωσαν παραπεμπτικό και έκανα αξονική εξέταση. Η εξέταση έδειξε ότι κάτι είχα στο στομάχι μου. Κάτι σαν πορτοκάλι. Πάλι με φόρτωσαν με άλλα, διάφορα φάρμακα αλλά ο πόνος συνεχιζόταν. Το Ιούνιο του 2005 η κατάσταση μου χειροτέρεψε περισσότερο. Ο γιατρός μου έδωσε παραπεμπτικό για να πάω να κάνω και μία γαστροσκόπηση. Κατά τις 20 Ιουνίου του 2005, με Θεία φώτιση, λέω στον εαυτό μου: «Από την αρχαιότητα όλοι οι πολεμιστές στις πληγές τους έριχναν λάδι για να θεραπευθούν, γιατί να μην πίνω κι εγώ κάθε πρωί μία κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο;».
Άρχισα να πίνω κι εγώ. Φτάσαμε στην 1η Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, των Αγίων Αναργύρων, από το πρωί πονούσα τρομερά. Έκανα κουράγιο και βγήκα μέχρι τον φούρνο της γειτονιάς μας να πάρω τα πρόσφορα, που είχα παραγγείλει, για την Εκκλησία την Κυριακή. Επέστρεψα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Όλη την ημέρα κυλιόμουν από τους πόνους. Δεν είχα διάθεση ούτε να φάω κάτι. Λέω στην γυναίκα μου: «Αύριο μη με περιμένεις να πάμε μαζί στην Εκκλησία, πονάω πάρα πολύ. Αν μπορείς, να πας μόνη σου».
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου αισθανόμουν πως είχα ένα πορτοκάλι σιδερένιο, βαρύ μέσα στο στομάχι μου. Όταν γύριζα δεξιά, αισθανόμουν ότι μετακινούταν κι αυτό μαζί, όταν πάλι γύριζα αριστερά, μετακινούταν κι αυτό μαζί και όταν ήμουν ανάσκελα μου κοβε την αναπνοή από το βάρος του.

Το βράδυ ετοιμαστήκαμε για ύπνο. Πάω στο εικονοστάσι για την καθιερωμένη βραδινή προσευχή και πριν πω το «Δι’ ευχών» επικαλούμαι την βοήθεια των Αγίων Αναργύρων. Δεν ζήτησα να με κάνουν καλά, αλλά είπα:
Άγιοί μου Ανάργυροι και θαυματουργοί, δείξτε μου τι να κάνω, διότι υποφέρω πολύ και οι υποχρεώσεις μου στο σπίτι είναι μεγάλες (έχω και ανάπηρο παραπληγικό παιδί, προσεβλήθηκε από Μηνιγγίτιδα όταν ήταν 2 ετών).

Αφού τελείωσα την προσευχή μου πήγα στο κρεβάτι μου να ξαπλώσω. Βλέπω το ωρολόι, ήταν 11 παρά 2΄ λεπτά. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και βλέπω πως βρίσκομαι σε χειρουργικό κρεβάτι και δίπλα μου δύο γιατροί με τις άσπρες τους ποδιές σαν κάτι να σκαλίζουν στην περιοχή του στομάχου μου. Πρόσεξα όμως, πως οι γιατροί, μέσα από τις άσπρες τους ποδιές φορούσαν και πετραχήλια. Ταράχτηκα και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Ανοίγω τα μάτια μου, βλέπω το ωρολόι, ήταν 11:02΄ λεπτά το βράδυ. Είχαν περάσει μόλις 4΄ λεπτά από την ώρα που ξάπλωσα. Έκανα τον Σταυρό μου κι έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ.
Πάλι βλέπω ότι βρίσκομαι στο χειρουργικό κρεβάτι όπως και πριν, στο ίδιο σκηνικό, με τους δύο γιατρούς από πάνω μου.
Ο πρώτος ήταν ένας ψηλός με κοντό γένι κι ο δεύτερος ήταν ένας κοντούλης, γηραλέος με μακριά γενειάδα που βοηθούσε τον πρώτο γιατρό. Και οι δύο φορούσαν μέσα από τις άσπρες ποδιές τους και πετραχήλια.
Ο ψηλός γιατρός που ήταν από πάνω μου, κάτι έκανε επάνω στο στομάχι μου, αισθανόμουν μόνο το ακούμπημα των δακτύλων του.
Σε λίγο, αφού τελείωσε, δείχνοντας με τον δείκτη του δεξιού χεριού του, μου λέει:
«Το λαδάκι όμως θα το πίνεις».
Εγώ απόρησα, πώς ο γιατρός ξέρει ότι εγώ πίνω λάδι; Εγώ δεν το είπα σε κανέναν. Αφού με πήρε ο ύπνος το πρωί ξύπνησα στις 5:00΄ η ώρα και δεν είχα τίποτε, καμία ενόχληση στο στομάχι μου.
Όταν κατάλαβα ότι ξύπνησε και η γυναίκα μου της λέω: «Σήκω να πάμε στην Εκκλησία δεν έχω τίποτε, με θεράπευσαν οι Άγιοι Ανάργυροι».
Πήγαμε στην Εκκλησία και ευχαρίστησα τους Αγίους για την θεραπεία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα (Μάιος του 2008) δεν έχω τίποτε απολύτως. Δόξα σοι ο Θεός.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γιατρός που ακουμπούσε τα δάχτυλά του επάνω μου ήταν ο Άγιος Κοσμάς (ο ένας των Αγίων Αναργύρων) και ο βοηθός του πρέπει να ήταν ο Μοναχός πατέρας Παΐσιος (ο πρόσφατα κεκοιμημένος Μοναχός του Αγίου Όρους, που ετάφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Είχα την τύχη να τον γνωρίσω εν ζωή και να πάρω την Ευλογία του.

“Ήλθαμε να σε βοηθήσουμε, μη φοβάσαι, θα περάσει.” Τα θαύματα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εκ Ρώμης στον όσιο Αμβρόσιο Λάζαρη της Μονής Δαδίου και στον όσιο Ιερώνυμο της Αιγίνης .
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/30/%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%b1%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf/

Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό· ενώ η φθονερή μεταφέρει κακία και διαβολές και την βάσανο της κολάσεως… Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε Εσένα και εν Σοι να αγαλλόμεθα.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/30/%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%bd%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84/

Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο. Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/06/30/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b9%ce%b7%cf%83%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%85-%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%ac%cf%81/

Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/30/29532/

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ῥώμῃ.
Ἦχος πλ. δ´.

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε δωρεὰν δότε ἡμῖν.

ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ῥώμῃ.
Ἦχος γ´. Θείας Πίστεως.

Θείου Πνεύματος, τῇ χειρουργίᾳ, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, σὺν τῷ Κοσμᾶ Δαμιανὲ οἱ Ἀνάργυροι· ὁ γὰρ Σωτήρ ἰατροὺς ὑμᾶς ἔδειξεν, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ ἴασιν· ὅθεν ῥύσασθε παθῶν δυσχεριῶν καὶ θλίψεων, τοὺς πόθῳ τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχοντας.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ῥώμῃ.
Ἦχος α´. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Ἀνάργυροι Κυρίου, οἰκουμένης τό κλέος,* Ἐκκλησίας ἀγλάϊσμα καί πιστῶν τό διάσωσμα·* ἐκ Ῥώμης ἐξέλαμψεν ἡμῖν,* ὡς ἥλιος ἐκ τῶν ἀνατολῶν,* ἡ ὑμῶν πάμφωτος μνήμη καί ἱερά* καί εὐφροσύνης ἔπλησε τούς μέλποντας·* δόξα τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ,* δόξα τῷ ὑμᾶς δοξάσαντι,* δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ῥώμῃ.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς θεῖοι θεράποντες καὶ ἰατῆρες βροτῶν, ἀνάργυρον βλύζετε, τὴν θεραπείαν ἡμῖν, Ἀνάργυροι ἔνδοξοι· ὅθεν τοὺς προσιόντας, τῇ σεπτῇ ὑμῶν σκέπῃ, ῥύσασθε νοσημάτων, καὶ παθῶν ἀνιά‐ των, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανέ, τῆς Ῥώμης βλαστήματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ἀλαμάνου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ Μάρτυς σου Κύριε ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· Ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου τοὺς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσιομάρτυρος Κωνταντίνου τοῦ Ἀλαμάνου ἐν Ὁρμιδείᾳ
Ἦχος πλ. α´ . Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἐραστὴν τῆς ἐρήμου τὸν ἐπιχρώσαντα αὐτοῦ αἱμάτων τιμίων ῥανίσι τὸ εὐτελὲς τῆς ἀσκήσεως τριβώνιον τιμήσωμεν κράζοντες· κλέος ἱερὸν Ὁρμηδείας καὶ Χριστοῦ τῆς πίστεως, Κωνσταντῖνε, λαμπρότης, φώτισον σκότη ψυχῶν ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Προσόμοια. 
Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ὅλην ἀποθέμενοι, ἐν οὐρανοῖς τὴν ἐλπίδα, θησαυρὸν ἀσύλητον, ἑαυτοῖς οἱ Ἅγιοι ἐθησαύρισαν· δωρεὰν ἔλαβον, δωρεὰν διδοῦσι, τοῖς νοσοῦσι τὰ ἰάματα· χρυσὸν ἢ ἄργυρον, εὐαγγελικῶς μὴ κτησάμενοι· ἀνθρώποις τε καὶ κτήνεσι, τὰς εὐεργεσίας μετέδωκαν· ἵνα διὰ πάντων, ὑπήκοοι γενόμενοι Χριστῷ, ἐν παῤῥησίᾳ πρεσβεύωσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com