Θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε, να απομακρυνθεί η οργή του Θεού. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΘʹ(29η) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Ἰουνίου, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων καὶ πρωοτοκορυφαίων, Πέτρου (†64 ἤ 66) καὶ Παύλου (†67).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Βενεδίκτης (Benedicta, Beata), ἀδελφῆς τῶν ἁγίων Αὐγουστίνου καὶ Σανκτιανοῦ, ἐξ Ἱσπανίας, καὶ ἐν Ἀγενδικῷ (Agedincum, Sens) τῆς Γαλλίας ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ μαρτυρησάντων. (†273)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαρκέλλου καὶ Ἀναστασίου, τῶν ἐν Βούργῃ (Bourges) τῆς Γαλλίας ἀθλησάντων. (†274)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σύρου, ἐπισκόπου καὶ πολιούχου Γενούης ἐν Ἰταλίᾳ. (~†380)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Κασσίου, ἐπισκόπου Ναρνίας (Narni) ἐν Ἰταλίᾳ. (†558)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων Σαλώμης καὶ Ἰουδήθ, ἀναχωρητριῶν τοῦ Πετροπαυλείου ἀββαείου Ὀβεραλτάιχ (Oberalteich) ἐν Γερμανίᾳ. (θ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Πέτρου, πρίγκηπος τῆς ταταρικῆς Ὀρδῆς, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν Ῥοστώφ. (†1290).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νικάνδρου, ἐν Πσκώφ τῆς Ῥωσίας.(1581)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Κασπερώφ, ἐν Ὀδησσῷ τῆς Ῥωσίας.[ ἑορτάζει, ἐπίσης, τὴν 1η Ὀκτωβρίου καὶ τὴν Τετάρτη τῆς Διακαινησίμου.]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γλυκοφιλούσης, ἐν Κριμαίᾳ τῆς Ῥωσίας.[ ἑορτάζει, ἐπίσης, τὴν 1η Ὀκτωβρίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Νικήτας Μπελιάεφ, Ἐρμογένης (Ντολγκάνεφ Γκεόργκι), Ἐφραὶμ Ντολγκάνεφ, Πέτρος Καρελίν (Κορένιν;), Παῦλος Λακτιόνοφ, Μπόρις Λεμπέντεφ, Μιχαὴλ Μακάροφ, Κωνσταντίνος Μινιάτοφ, Μόδεστος Ποπόφ, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς

Στίχοι
Σταύρωσις εἷλε κήρυκα Χριστοῦ Πέτρον,
Τομὴ δὲ Παῦλον, τὸν τεμόντα τὴν πλάνην.
Τλῆ ἐνάτῃ Σταυρὸν Πέτρος εἰκάδ’ ἄορ δέ γε Παῦλος.

Μετά την μπόρα την δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, πού θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού. Η προσευχή όλα τα τακτοποιεί. Τη θάλασσα μπορείς να την περπατάς. Εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Τις βουλές των ανθρώπων μεταβάλλει. Δίνει θάρρος, πίστη και υπομονή στη ζωή μας πάντοτε.
Όταν στην ψυχή ανάψει η πυρκαγιά της ευχής, όλα τα ξερά καίγονται και εξαφανίζονται. (Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής)

Αν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί και το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα μας, η ζωή μας είναι μία συνεχόμενη προσευχή και λατρεία, που λαμβάνει χώρα αδιάκοπα στην καρδιά μας. Τότε η ψυχή μας είναι ένα ζωντανό Εικονοστάσι, γεμάτο ιερές Μορφές Αγίων και Δικαίων, οι σκέψεις μας είναι σαν αμέτρητες Κανδήλες που καίουν άσβεστα, και οι αρετές μας είναι πολύτιμα Θυμιατήρια από όπου η ευωδία της ευαγγελικής ζωής και διαθέσεως αποπνέει συνεχώς (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς).

***

π. Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία. Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μεις, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».
Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μέγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.
…Ο προφήτης Δαβίδ είπε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω», και ο προφήτης Ναθαν του είπε: «Αφείλετο ο Κύριος το αμάρτημά σου».
Να προσπαθήσουμε όλοι με τη μετάνοια να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά. …
Να έχουμε πίστη θερμή, διότι «ο πιστεύσας εις εμέ ζήσεται», λέει ο Κύριος, και «ο αγαπών εμέ, αγαπά τον αποστείλαντά με»…
[Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος», Ιερομόναχος Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός († 1910-1996). Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2005]

***

Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης

Μου φανέρωσε ο Θεός σ’ εμένα το τίποτα, ότι ο σοδομισμός θα είναι το σήμα του μέλλοντος. Έπεσα σε κατάθλιψη. Χριστέ μου, είπα. Αν ζούσε ο παππούς μου ο αγιασμένος, ο παπά Νικόλας, που δεν στεφάνωνε μέσα στον αϊ Γιώργη τα ανδρόγυνα που εκλέβοντο και είχαν προγαμιαίες σχέσεις και που έδινε εντολή να χωρίσουν κρεββάτι οι παντρεμένοι Μεγάλη Σαρακοστή και Δεκαπενταύγουστο! Αν ζούσε, θα πέθαινε από την στενοχώρια του. Δεν θα το άντεχε. Όταν έφευγε στα 97 χρόνια του, μας είπε:” Παρακάλεσα τον Κύριο να μη ζω στα επερχόμενα χρόνια. Διότι θα είναι τέτοιας μορφής οι σατανικές ηδονές και οι συνακόλουθες παιδαγωγικές οδύνες, ώστε όσοι θα έχουν λίγη συνείδηση, θα τρέχουν στα μνήματα και θα φωνάζουν: εβγάτε εσείς οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί!” Η μάνα μου τον ρώτησε:” Πού το ξέρεις εσύ πατέρα;” “Μου το φανέρωσε ο Κύριος ” της απάντησε. Βλέπω σήμερα την προφητεία του παππού μου. Έρχονται συνεχώς στο σπίτι μου άνθρωποι με μαύρα πρόσωπα, σαν να είναι ένα τσουβάλι κάρβουνα, από την δαιμονική κυριαρχία και την κόλαση που ζούνε. Δεν τους λέω τίποτα. Εγώ είμαι τρισχειρότερη. Ποιά είμαι να τους ελέγξω; Μιλάω μόνο για μετάνοια και επιστροφή στον Θεό αρχίζοντας πάντα από την απατή μου (εαυτό μου). Ο παππούς μου ήταν άγιος, διαβασμένος. Μας έλεγε ότι η πεδιάδα των Σοδόμων, είναι η πιο εύφορη του κόσμου. Γι’ αυτό τη ζήλεψε ο Λωτ και τη διεκδίκησε από τον θείο του τον Αβραάμ. Έγινε όμως τελείως άγονη. Γιατί της έβαλε επίτιμο ο Θεός λόγω της άγονης παρά φύση αμαρτίας των κατοίκων της. Ανδρών και γυναικών. Όλοι κάνανε βρομιές από το πίσω μέρος “οπίσω σαρκός ετέρας ” (Ιουδ. α’, 7). Αυτό έλεγε, θα το δείτε και στα ανθρώπινα σώματα στο μέλλον. Θα ζητάνε παιδιά και δεν θα γεννάνε, λόγω των σιχαμερών αμαρτιών που θα κάνουν μεταξύ τους. Θέλει να γλιτώσει τα παιδιά ο Θεός. Θα τραβήξουνε τα καημένα με το αίμα αυτές τις βρομιές και θα βγαίνουνε ανώμαλα τα πλιά πολλά από τα γεννοφάσκια τους και άλλα θα βγαίνουν γραντισμένα (αφηνιασμένα – δαιμονισμένα). Ετούτα γιατί τώρα μαγαρίζουνε και από τα στόματα. Σε πιάνει αηδία. Μου φιλούνε το χέρι και το πρόσωπο και δεν βαστάς τη δαιμονική βρώμα… Θα δείτε πόσα τέτοια θα γεννηθούνε στο μέλλον. Ώρες παρακαλώ με δάκρυα τη νύχτα τον Χριστό: ” Δώσε μας μετάνοια Κύριε. Αξίωσε μας να καταλάβουμε πως είμαστε παιδιά Σου, εικόνες δικές Σου. Είμαστε προορισμένοι ψηλά, για την Βασιλεία Σου“. Ο άνθρωπος πρέπει από τη γη να βλέπει και να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Τώρα από τη γη κατεβαίνουνε στους υπονόμους και καυχιόνται κιόλας. Αυτή η ξετσιπωσύνη, η καύχηση είναι χειρότερη από όλα…“
Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, εκδόσεις Θεομόρφου, σελ.87-89.

***” Θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε”,
να αποκρούσουμε την Θεία Οργή

Στα κεφάλαια 16 και 17 των Αριθμών της Παλαιάς Διαθήκης βλέπομαι την ανταρσία του Κορρέ, του Δαθαν και του Αδαρών και μαζί μ’ αυτούς εστασίασαν και άλλοι 250 από τους Ισραηλίτας. Ο Θεός δια του Μωυσέως μακροθυμεί, αλλά εκείνοι αποθρασύνονται. Τότε επεμβαίνει ο Κύριος και για να παιδαγωγήσει το πλήθος του λαού, τιμωρεί τους επαναστάτες. Γίνεται σεισμός, ανοίγει η γη και τους καταπίνει όλους. Και τον Κορρέ και τον Δαθαν και τον Αδαρών, μαζί με τα πράγματά τους, μαζί με τους 250, και τους κατάπιε όλους η γη. Επεκράτησε φόβος , αλλά την άλλη μέρα όμως, ξανάρχισε πάλι ο γογγυσμός και όρμησαν για να σκοτώσουν τον Μωυσή και τον Ααρών. Εκείνοι, μόλις που πρόλαβαν και μπήκαν μέσα στην Σκηνή του Μαρτυρίου για να σωθούν. Αμέσως σαν προστατευτικό τείχος, εμφανίζεται Θεία Νεφέλη και καλύπτει όλη την Σκηνή και περιφρουρεί τους δύο άνδρες.
Βρίσκονται σε απορία τι να πράξουν. Στέκονται με βαθειά ευλάβεια και σιωπή μπροστά στο Θεό, περιμένοντας οδηγίες. Και ο Κύριος ομιλεί και τους λέγει:
– Εκχωρήσατε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, διαρρύξατε δηλαδή τους δεσμούς σας απ΄ αυτή τη συμμορία αυτού του αχαρίστου λαού, κάνετε στην άκρη και αφήστε με. Και εξαναλώσω αυτούς εις άπαξ. Θα τους κάψω όλους μια και καλή. Θα τους κάμω στάχτη. Θα τους αφανίσω. Εκείνοι όμως, ακούγοντας ετούτα τα λόγια, πέφτουν κάτω και προσκυνούν, ρίχνουν το πρόσωπό τους κάτω στη γη και σιωπούν, αλλά η σιωπή αυτή ήταν μια βουβή ικεσία που παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί αυτόν τον δυστυχισμένο λαό.
– Δεν ανοίγουμε, λέει, το στόμα μας για να τον αποκυρήξουμε. Δεν το αντέχει αυτό η ψυχή μας. Ο,τι Συ κρίνεις, κάνε το. Αλλά λυπήσου μας Κύριε πολυεύσπλαχνε, λυπήσου τον λαόν σου. Πριν όμως προλάβουν να τελειώσουν αυτήν τους την βουβή ικεσία, ξεσπάει ξανά η οργή του Θεού. “Πυρ ανήφθη εν Ιακώβ και οργή ανέβη επί τον Ισραήλ”, μας λέγει ο 87ος ψαλμός, αναφερόμενος σ’ αυτό το γεγονός. Φοβερή φωτιά, ανεξήγητη, ξέσπασε στο στρατόπεδο των Ιουδαίων και έτρεχε με ορμή και φοβερή βοή.
Άγγελος Θεού, μας εξηγεί αλλού η Αγία Γραφή, Άγγελος εμπρηστής ήταν αυτός που τιμωρούσε αλύπητα τους αθεόφοβους, τους ασεβείς, και έκανε φοβερή θραύση ανάμεσα σ΄ αυτόν τον αχάριστο λαό . Στο πέρασμά του άφηνε πλήθος απανθρακωμένα κορμιά. Φοβερή έχει και το 4ο βιβλίο των Μακκαβαίων 2-11. Αλλά η ευαίσθητη ψυχή του Μωυσέως, ο θεοφώτιστος αυτός νους, αντιλαμβάνεται την τρομερή καταστροφή που συντελείται ανάμεσα στον λαό του Ισραήλ, ραγίζει κυριολεκτικά η καρδιά του από συμπόνια και αγωνία πολλή.
Στρέφεται λοιπόν στον αδελφό του και του λέγει :
– Λάβε το πυρίον και επίθες επ’ αυτό πυρ από του θυσιαστηρίου και επίβαλε επ’ αυτώ θυμίαμα. Ααρών, του λέγει, πάρε το θυμιατήρι, βάλε κάρβουνα από το θυσιαστήριο, πρόσθεσε θυμίαμα και τρέξε.
Επίβαλε το τάχος εις την περιβολήν και εξίλασε αυτόν. Πήγαινε εκεί επί τόπου, εκεί όπου συντελείται το θανατικό και θυμιάτιζε τη φωτιά, ώστε να απομακρυνθεί αυτή η κατάρα και να σβήσει η πυρκαγιά. Με τί; Με το θυμίαμα. Πράγματι ο Ααρών λαμβάνει το θυμιατήρι, όπως ελάλησεν αυτώ ο Μωυσής και εδραμε εις την συναγωγήν. Έτρεχε μαζί με τη φωτιά. Πρόσωπο με πρόσωπο και τη θυμιάτιζε. Μόλις θυμιάτιζε τη φωτιά μαραινόταν και έσβηνε.
Έτρεχε λοιπόν ξωπίσω της άφοβα, ηρωϊκά, ανάμεσα στις σκηνές των Εβραίων, ανάμεσα στις στάχτες, αναμέσω των τεθνηκότων και των ζώντων και εξόρκιζε με ευχές τις αδηφάγες αυτές φλόγες. Και αυτές, σαν να κατάπιναν το θυμίαμα έσβηναν και κόπαζαν ταπεινωμένες. Σταμάτησε επιτέλους το κακό με ένα τραγικό βέβαια απολογισμό 14700 νεκροί, και 300 την πρώτη φορά, 15000. Το γεγονός αυτό μας ομιλεί, για τη δύναμη του θυμιάματος.
Η δύναμις και η χάρις και η ευλογία που έχει το θυμιατήρι, το θυμίαμα έχει ευλογία, έχει χάρη, έχει δύναμη εναντίον των δαιμόνων… Λοιπόν, μην παραλείπετε να θυμιατίζετε το σπίτι σας και το μαγαζί σας και τη δουλειά σας αν είναι δυνατόν, και θα κλείσω με το ” Θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε”. Θυμιατίζοντας να ψέλνουμε τροπάρια, όσα θυμόμαστε, η να λέμε την Ευχή και όταν μας θυμιατίζουν να σκύβουμε το κεφάλι και να κάνουμε το σημείο του Σταυρού. Το θυμίαμα, το σπίτι το μεταβάλλει σε κάτ οίκον εκκλησία. Και επαναλαμβάνω ότι διώχνει τα δαιμόνια και τους πειρασμούς. Γεμίζουν οι ψυχές όλων των οικείων από Θεία Ευλογία.
π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Προσέξτε να κρατήσετε μια ισοροπία, να υπάρχη κάτι διαφορετικό. Βλέπω μια πληγή να ωριμάζη. Θα σπάση, θα καθαρίση. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Έτσι θα ήταν σαν να βοηθούσε τον διάβολο. Κοιτάξτε να υπάρχη ειλικρίνεια, τιμιότης. Αυτή η κατάσταση πάει σαν τον μεθυσμένο που τρικλίζει. Μπορεί να σταθή; Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας.

Σήμερα ήρθε η εποχή να πραγματοποιηθή η προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου: «Θα έρθει καιρός που οι ανθρωποι θα τρελαθούν, και αν κάποιος είναι λογικός, αυτόν οι άλλοι θα τον λένε τρελό», γιατί δεν θα είναι σαν και αυτούς.

***

Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχή για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού.
Είναι και μερικοί αδιάφοροι που ούτε στον θεσμό της Εκκλησίας πιστεύουν ούτε Έθνος παραδέχονται καί, για να έχουν το χουζούρι τους, λένε «ο Απόστολος Παύλος λέει να μην ενδιαφέρεσαι για τα πράγματα του κόσμου», και έτσι αδιαφορούν! Αλλά ο Απόστολος Παύλος άλλο εννοούσε. Τότε τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν εξουσία. Μερικοί ξέκοψαν από το κράτος και πίστεψαν στον Χριστό. Έλεγε λοιπόν ο Απόστολος Παύλος σ’ αυτούς «εσείς μην ασχολήσθε με τα πράγματα του κόσμου», για να ξεχωρίζουν από τον κόσμο, γιατί όλος ο κόσμος ήταν ειδωλολατρικός. Από την στιγμή όμως που ανέλαβε την εξουσία ο Μέγας Κωνσταντίνος και επικράτησε ο Χριστιανισμός, δημιουργήθηκε σιγά-σιγά η μεγάλη χριστιανική παράδοση με τις Εκκλησίες, τα μοναστήρια, την τέχνη, το τυπικό της λατρείας κ.λπ. Έχουμε λοιπόν ευθύνη να τα διατηρήσουμε όλα αυτά και να μην αφήσουμε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν. Έχω ακούσει και Πνευματικούς να λένε: «Εσείς μην ασχολήσθε μ’ αυτά»! Αν είχαν μεγάλη αγιότητα και έφθαναν με την προσευχή σε τέτοια κατάσταση, που να μην τους ενδιαφέρη τίποτε, να τους φιλούσα και τα πόδια. Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να καλοπερνούν.

Παλιά στους δέκα οι έξι ήταν θεοφοβούμενοι, οι δύο μέτριοι και οι δύο αδιάφοροι, αλλά και αυτοί είχαν μέσα τους πίστη. Σήμερα δεν είναι έτσι. Δεν ξέρω που θα πάη αυτή η κατάσταση. Να προσπαθήσουμε τώρα, όσο μπορούμε, να βοηθήσουμε πνευματικά τους ανθρώπους· όπως έγινε τότε με τον κατακλυσμό, με την κιβωτό του Νώε, έτσι και τώρα να γλυτώσουν μερικοί, να μη σακατευθούν πνευματικά.

Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε. Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνη ό,τι γίνεται ανθρωπίνως και ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνη στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τί κάνουμε γι᾿ αυτήν; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τί είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τί να πής, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάη όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πές, του λέω, “δέν συμφωνώ μ᾿ αυτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθής εσύ και να ρημάξουν όλα;».
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο.

Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύμα που υπάρχει στην Ελλάδα.
Πόσους Αγίους θα παρουσιάση ο Θεός στα κράτη που υπήρχε κομμουνισμός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν μεγάλες θέσεις και δεν συμφωνούσαν με τους νόμους, όταν ήταν αντίθετοι με τον νόμο του Θεού. «Δεν συμφωνώ· σκοτώστε με, κλείστε με φυλακή», έλεγαν, για να μην παρασυρθούν και οι άλλοι.

***

– Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος γενικά είναι η περιφρόνηση στα θεία, όταν ο άνθρωπος έχη, εννοείται, τα λογικά του. Τότε είναι και ένοχος. Π.χ. έναν που μου είπε «άντε κι εσύ και οι θεοί σου…», του έδωσα μια σπρωξιά και τον τίναξα πέρα, γιατί αυτό ήταν βλασφημία. Ή περνάνε δύο έξω από μία Εκκλησία. Ο ένας κάνει τον σταυρό του και λέει και στον άλλο «κάνε, ευλογημένε, κι εσύ τον σταυρό σου…» και αυτός αντιδρά: «Άντε κι εσύ που θα κάνω τον σταυρό μου!». Αυτή η περιφρόνηση είναι βλασφημία. Αδύνατον επομένως σε έναν ευλαβή άνθρωπο να υπάρχη βλασφημία. Αλλά και η αναίδεια είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Ο αναιδής διαστρέφει ή καταπατάει λ.χ. μια ευαγγελική αλήθεια, για να δικαιολογήση την πτώση του. Δεν σέβεται την αλήθεια, την πραγματικότητα, αλλά την τσαλακώνει εν γνώσει του· τσαλαπατάει ένα ιερό πράγμα. Και αυτό σιγά-σιγά γίνεται πλέον κατάσταση. Στην συνέχεια απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και ο άνθρωπος δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Και αν δεν μετανοήση, τί εξέλιξη θα έχη… Θεός φυλάξοι! …Οι αναιδείς άνθρωποι βρίσκονται στο πρώτο στάδιο της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που περιφρονούν τα θεία βρίσκονται στο δεύτερο, και στο τρίτο βρίσκεται ο διάβολος.

Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ᾿ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.

***

– Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους που ζουν μακριά από τον Θεό;
– Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους που δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν μέσα σε μια οικογένεια και είχε έξι-οκτώ αδέλφια και ένα-δύο από αυτά τα παρέσυρε ο σατανάς και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε η αμαρτωλή ζωή τους;
– Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.
– Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται μέσα μας. Δεν έχουμε αγάπη, γι’ αυτό δεν νιώθουμε όλους τους ανθρώπους αδελφούς μας και σκανδαλιζόμαστε από την ζωή τους. Όλοι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και είμαστε μεταξύ μας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. Εάν νιώσουμε πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια με όλους τους ανθρώπους, θα πονούμε για όσους ζουν μέσα στην αμαρτία και δεν θα μας σκανδαλίζη η αμαρτωλή ζωή τους, αλλά θα προσευχώμαστε γι᾿ αυτούς.
Άρα, αν σκανδαλιζώμαστε, το κακό βρίσκεται μέσα μας· δεν είναι έξω από μάς. Να λέμε στον εαυτό μας, όταν σκανδαλίζεται: «Εσύ πόσους σκανδαλίζεις; Για όνομα του Θεού, να μην ανέχεσαι τον αδελφό σου; Εσένα πώς σε ανέχεται ο Θεός με τόσα που κάνεις;». Σκεφθήτε τον Θεό, την Παναγία, τους Αγγέλους, που βλέπουν στην γη όλους τους ανθρώπους – σαν να βρίσκωνται σε ένα μπαλκόνι και βλέπουν στην πλατεία τους ανθρώπους που είναι συγκεντρωμένοι εκεί – άλλους να κλέβουν, άλλους να μαλώνουν, άλλους να αμαρτάνουν σαρκικά κ.λπ. Πώς τους ανέχονται! Πώς ανέχονται όλη την κακία και την αμαρτία που υπάρχει στον κόσμο και εμείς να μην ανεχώμαστε τον αδελφό μας! Είναι φοβερό!
– Γέροντα, τί σημαίνει αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος «Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον»1;
– Σε ένα καμίνι άμα πετάξης χαρτιά, σκουπίδια, τί θα γίνουν; Δεν θα καούν; Έτσι και στον πνευματικό άνθρωπο, ό,τι και αν του πετάξη ο πειρασμός, καίγεται. «Πύρ καταναλίσκον»! Όταν ανάψη στον άνθρωπο η θεία φλόγα, όλα καίγονται. Δεν κολλούν οι άσχημοι λογισμοί μετά. Δηλαδή δεν παύει ο διάβολος να του πετάη άσχημους λογισμούς, αλλά ο πνευματικός άνθρωπος είναι «πύρ» και τους καίει. Οπότε κουράζεται μετά ο διάβολος και σταματάει. Γι᾿ αυτό και ο Απόστολος Παύλος πάλι λέει: «Πάντα καθαρά τοις καθαροίς». Στους καθαρούς είναι όλα καθαρά· δεν υπάρχει τίποτε ακάθαρτο. Τους καθαρούς και μέσα στον βούρκο να τους ρίξης, θα παραμείνουν καθαροί σαν τις ακτίνες του ήλιου πού, όπου και αν πέσουν, παραμένουν φωτεινές και καθαρές.
Ο πνευματικός άνθρωπος από τον άγιο αλλοιώνεται με την καλή έννοια και από τον σαρκικό άνθρωπο δεν ερεθίζεται. Τον βλέπει, τον πονάει, αλλά δεν παθαίνει κακό…

Ο σαρκικός άνθρωπος τον άγιο δεν τον καταλαβαίνει και από τον σαρκικό ερεθίζεται. Και ενώ ο δαιμονισμένος βλέπει τον άγιο και φεύγει, ο σαρκικός άνθρωπος πάει προς τον άγιο, για να τον πειράξη και να τον σκανδαλίση. Ένας που έχει φθάσει σε κατάσταση Σοδομιτών σκανδαλίζεται και από τους Αγγέλους ακόμη. Ο ταπεινός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος πνευματικά να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο. Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός, εκτός που πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο, μεταδίδει και αυτός πονηριά και προκαλεί με την σαρκικότητά του και βλάπτει τις φιλάσθενες ψυχές με τα πνευματικά του μικρόβια.

Ο άνθρωπος που προσέχει και διατηρεί την πνευματική του καθαρότητα, διατηρεί και την θεία Χάρη. Έτσι βλέπει τα πάντα καθαρά, αλλά και τα ακάθαρτα τα αξιοποιεί. Τα κάνει και αυτά καλά στο πνευματικό του καλό εργοστάσιο. Τα άχρηστα χαρτιά τα κάνει καθαρές χαρτοπετσέτες, κόλλες, τετράδια κ.λπ., τα σπασμένα μπρούντζα τα κάνει κηροπήγια και μανουάλια κ.λπ. Αντίθετα, ο άνθρωπος που δέχεται την πονηριά και σκέφτεται πονηρά, και τα καλά τα μετατρέπει στο κακό, όπως το εργοστάσιο που κάνει πολεμικό υλικό, και το χρυσάφι το κάνει σφαίρες και κάλυκες κανονιού, γιατί έτσι είναι φτιαγμένες οι μηχανές του.
Όταν αρχίζη κανείς να κάνη υποχωρήσεις στην αμαρτία, εσωτερικά μαυρίζει, θολώνουν τα μάτια της ψυχής του και βλέπει θολά. Ύστερα, είναι μολυσμένος από την αμαρτία και η αμαρτία τον μπερδεύει. Ακόμη και τα καθαρά μπορεί να τα δη αμαρτωλά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να πιστέψουν λ.χ. ότι μερικοί νέοι ή νέες ζουν αγνή, καθαρή ζωή. «Αδύνατο, λένε, σήμερα να συμβαίνη αυτό». Οι καημένοι είναι τόσο βουτηγμένοι μέσα στην αμαρτία που όλα τα βλέπουν αμαρτωλά. Οι άνθρωποι που κοιμούνται με τα ταγκαλάκια, δεν μπορούν να σκεφθούν ότι υπάρχουν άλλοι που κοιμούνται με τα αγγελάκια. Να μη ζητάμε όμως από τους χοίρους να ευλαβούνται τα κρίνα. Βλέπεις, και ο Χριστός είπε: «Μη βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς». Γι’ αυτό όποιος ζη πνευματικά, καθαρά, καλά είναι να προσέχη πολύ να μην ξεθαρρεύη ποτέ στους κοσμικούς ούτε και να τους δίνη πνευματικά δικαιώματα, για να μη βλαφθή και για να μην τους βλάψη, διότι οι κοσμικοί άνθρωποι άλλο τυπικό έχουν και άλλον κανονάρχη και δεν μπορούν να διακρίνουν το άγιο Μύρο από την κολώνια.

***Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάση το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ (Ι. Ναυή 6, 24)* που ήταν για απολύμανση…

Συχνά πολλοί Χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβη. Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμη και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», αυτοί δεν το λένε. Τα βάζει λ.χ. κάποιος με τον καρνάβαλο, ενώ μπορεί να κάνη προσευχή και να ρίξη ο Θεός τέτοιο χαλάζι, που να σκορπίσουν όλοι και να ματαιωθή κάθε εκδήλωση... Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να το καταλάβη. Τα πράγματα προχωρούν τάκ–τάκ. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει. Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματά Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή. 

***

Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. … Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός, τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης …». Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Ήρθε ο καιρός να πολεμήση το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα.. Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Καί τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει.
Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα …, ντρέπομαι να τα πω. Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο που περιμένουμε και να υψώσουμε τα χέρια στον Θεό. Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. Τώρα είναι να λέη κανείς το ψαλμικό: «Θου τους άρχοντας αυτών ως τον Ωρήβ και Ζηβ και Ζαβεέ και Σαλμανά …, οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν εαυτοίς το αγιαστήριον του Θεού».

***Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ο καθένας.

...Μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα.. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δυο Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνους που ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό το παιδί, όταν αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά.
Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά.
Από το βιβλίο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ΛΟΓΟΙ Β΄: «Πνευματική αφύπνιση», Ιερόν Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” , Σουρωτή Θεσσαλονίκης

*Η πτώση και η κατάληψη της Ιεριχούς
http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Ihsous_tou_Nauh/Ihsous_tou_Nauh_kef.6-12.htm#kef.6
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Iezekihl/Iezekihl_kef.33-39.htm#kef.34  https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Iezekihl/Iezekihl.htm

Πέτρος και Παύλος! Οι κορυφαίοι του ουρανού και της γης! οι στύλοι της Εκκλησίας, οι ολοφώτεινοι οφθαλμόι του Χριστού, οι άσπιλοι χειραγωγοί και νυμφοστόλοι της νέας Σιών, οι πάγκαλοι και θεηγόροι!
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/28/%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%85%CF%81/

Ο σοφός απόστολος Παύλος διατάζει όλους τους βαπτισμένους: Καθετί που λέτε ή κάνετε ας γίνεται στο όνομα του Κύριου Ιησού… Ας ζήσουμε όπως οι άγιοι πατέρες μας, που έζησαν στο όνομα του Ιησού Χριστού… αδελφοί μου, ας μην ακούσουμε εκείνους που μας φωνάζουν να ενεργούμε στο όνομα του πολιτισμού, στο όνομα της επιστήμης, στο όνομα της προόδου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/28/%ce%bf-%cf%83%ce%bf%cf%86%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%ce%bb%ce%bf/

Ο Παύλος! Ο κορυφαίος του ουρανού και της γης! ο άσπιλος χειραγωγός και νυμφοστόλος της νέας Σιών, ο πάγκαλος και θεηγόρος! έβαλε στο χέρι του οσίου Νήφωνα ένα ποιμενικό ραβδί παραδίνοντάς του τα πρόβατα και το μαντρί του βασιλιά…
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/29/46997/

Η παλαβομάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα κατσίκια, οι πιστοί από τους απίστους. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Ετούτανα θα φέρουν εδά (τώρα) τση φωτιές σε όλο τον κόσμο από τις μεγάλες μπαλωθιές (υπερόπλα-πυρηνικά). Έτσι οι οδύνες… έρχονται από ηδονές και μετά οι οδύνες σβήνουν τις ηδονές… Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης – Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2024/01/16/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b2%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%be%ce%b5%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ae/

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος πλ. δʹ.

Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ διʼ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου.
Ἦχος δ´.

Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θεῖοι κήρυκες, τῆς εὐσεβείας, κρήνη δίκρουνος, θεογνωσίας, καὶ δογμάτων οὐρανίων ἐκφάντορες, Πέτρε καὶ Παῦλε σαφῶς ἀνεδείχθητε, ὡς Ἀποστόλων τῶν θείων Πρωτόθρονοι. Ἀλλ᾽ αἰτήσασθε, σωτήριον ἡμῖν ἔλλαμψιν, καὶ λύτρωσιν παθῶν καὶ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου.
Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.

Τὴν κλῆσιν δεξάμενος παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, πρωτόθρονος πέφηνας τῶν Ἀποστόλων αὐτοῦ καὶ πέτρα τῆς πίστεως. Ὅθεν ὡς τῶν ἀῤῥήτων κοινωνὸς καὶ αὐτόπτης πᾶσιν εὐηγγελίσω σωτηρίας τὸν λόγον. Διό σε μεγαλύνομεν Πέτρε Ἀπόστολε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν Χριστὸν Θεοῦ ζῶντος Υἱὸν πανάγιον ὁμολογήσαντα πίστει, Πέτρον, τὴν πέτραν ἡμῶν, Ἐκκλησίας τὴν θεμέλιον, τιμήσωμεν ὡς κλειδοκράτορα σεπτὸν Βασιλείας Οὐρανῶν, Ἀπόστολον κορυφαῖον, βοῶντες· πάντας εὐχαῖς σου εἰς οὐρανῶν χαρὰν εἰσάγαγε.

Ἀπολυτίκιον Ἀποστ. Παύλου, Φωτιστοῦ Θεσσαλονίκης. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς Ἀπόστολον μέγαν καὶ διδάσκαλον ἔνθεον, ἡ Θεσσαλονίκη τιμᾷ σε, θεῖε Παῦλε θεσπέσιε· τὴν ταύτης Ἐκκλησίαν γὰρ σοφέ, συνέστησας ἁγίαις διδαχαῖς, καὶ ἐκ πάσης ἀπαλλάττεις ἐπιφορᾶς, βοῶσάν σοι ἑκάστοτε· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, χάριν ἡμῖν καὶ ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς ἥλιος μέγιστος, Εὐαγγελίου τὸ φῶς, ἐκλάμπεις τοῖς ἔθνεσι, καὶ καταυγάζεις λαούς, Ἀπόστολε ἔνδοξε· Ὅθεν Θεσσαλονίκη, ἡ περίδοξος πόλις, Παῦλε οὐρανοβάμον διὰ σοῦ φωτισθεῖσα, κηρύττει σου τὴν χάριν, καὶ μέλπει τοὺς ἀγῶνάς σου.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἀποστ.Παύλου, εἰς Καλοὺς Λιμένας Κρήτης. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Οὐρανοβάμονι προσπέσωμεν Παύλῳ, τῷ θεοκήρυκι καὶ Κρήτης φωστῆρι, ταῖς ἀστραπαῖς φωτίσαντι τῶν λόγων αὐτοῦ, τῶν πανσόφων πέρατα, νήσου Κρήτης βοῶντες· πρὸς λιμένας ἴθυνον τοὺς καλοὺς καὶ εὐδίους, οἰακοστρόφος ὥσπερ ἀπλανής, τοὺς ἐκζητοῦντας σὴν θείαν ἀντίληψιν.

Ἀπολυτίκιον Ἀποστ.Παύλου, ἐν Νικοπόλει Ἠπείρου. (ὑπὸ Ἀρχιμ.Φιλαρέτου Βιτάλη)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείας χάριτος πεπληρωμένος, τὴν οὐράνιον διδασκαλίαν, διαδραμὼν τὴν Ἑλλάδα ἐκήρυττες· ἐν Νικοπόλει σεπτῶς παραγέγονας, παραχειμᾶσαι προκρίνας θεσπέσιε· Παῦλε ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὡς ψάλλεται ἐν Κορίνθω.
Ἦχος δ´. Τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν.

Σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Σωτῆρος γέγονας, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν διωγμοῖς, κηρύγματι ἐφώτισας τὰ ἔθνη. Καὶ Ἀθηναίων ἔδειξας τὸν ἄγνωστον Θεόν, Παῦλε Ἀπόστολε. Τῶν πιστῶν διδάσκαλε, Κορίνθου πολιοῦχε, περίσῳζε τοὺς σὲ τιμῶντας ἐν πάσαις περιστάσεσι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐκλογῆς Χριστοῦ σκεῦος καὶ Ἀπόστολος μέγιστος, καὶ σαγηνευτὴς ἐθνῶν θεῖος, ἐν τῷ λόγῳ τῆς Χάριτος, ἐδείχθης ὡς πλήρης ὢν φωτός, Ἀπόστολε Παῦλε ἀληθῶς· τὸν γὰρ ἄγνωστον κηρύττεις ἡμῖν Θεόν, τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσι τὰ κρείττονα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, προσορμισθέντος εἰς Μελίτην-Κεφαλληνίαν, ποιηθέντα ὑπὸ ἐπισκόπου Νικοδήμου Βαλληνδρᾶ.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐν κινδύνοις πολλάκις περιέστης, Ἀπόστολε Παῦλε, Χριστοκῆρυξ, ἐκ γένους καὶ ἐθνῶν διωκόμενος. Θαλάσσῃ δὲ σφοδρῶς παραῤῥυεῖς τὴν Κρήτην ὑποπλέεις ναυαγῶν· ὑποπνεύσαντος δὲ νότου, πρὸς ἀσφαλῆ Ἀδρία ὅρμον ἔφθασας. Δόξα τῷ σοὶ συμπλεύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ διασώσαντι, δόξα τῷ ἐν Μελίτῃ κλητῇ Κεφαλληνίᾳ, σὲ προσορμίσαντι.

Ψαλμός ΠΒ΄. 82

᾿ῼδὴ ψαλμοῦ τῷ ᾿Ασάφ.
2 Ο ΘΕΟΣ, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι; μὴ σιγήσῃς μηδὲ καταπραΰνῃς, ὁ Θεός· 3 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντές σε ᾖραν κεφαλήν, 4 ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου· 5 εἶπαν· δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα ᾿Ισραὴλ ἔτι. 6 ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο 7 τὰ σκηνώματα τῶν ᾿Ιδουμαίων καὶ οἱ ᾿Ισμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ ᾿Αγαρηνοί, 8 Γεβὰλ καὶ ᾿Αμμὼν καὶ ᾿Αμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον. 9 καὶ γὰρ καὶ ᾿Ασσοὺρ συμπαρεγένετο μετ᾿ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίληψιν τοῖς υἱοῖς Λώτ. (διάψαλμα). 10 ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡς τῷ ᾿Ιαβεὶμ ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεισών· 11 ἐξωλοθρεύθησαν ἐν ᾿Αενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ. 12 θοῦ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν ὡς τὸν ᾿Ωρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμανὰ πάντας τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν, 13 οἵτινες εἶπαν· Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ. 14 ὁ Θεός μου, θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχόν, ὡς καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου· 15 ὡσεὶ πῦρ, ὃ διαφλέξει δρυμόν, ὡσεὶ φλόξ, ἣ κατακαύσει ὄρη, 16 οὕτως καταδιώξεις αὐτοὺς ἐν τῇ καταιγίδι σου, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου συνταράξεις αὐτούς. 17 πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας, καὶ ζητήσουσι τὸ ὄνομά σου, Κύριε. 18 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν 19 καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι Κύριος· σὺ μόνος ῞Υψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.

iconandlight.wordpress.com