Ο Sailor Silaev, ο οποίος υπηρετούσε στο καταδρομικό "Almaz", είδε ένα ασυνήθιστο όραμα που περιγράφεται στο έργο του Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα "Η ζωή, τα κατορθώματα, τα θαύματα και οι προφητείες του αγίου δίκαιου πατέρα μας Ιωάννη της Κρονστάνδης του Θαυματουργού".
«Αμέσως μετά τη Θεία Κοινωνία, είχα ένα όραμα όταν αποκοιμήθηκα, αυτό το όραμα ήταν κορεσμένο από τρόμο Βρίσκοντας τον εαυτό μου σε ένα απέραντο ξέφωτο, φωτισμένο από ένα φως πιο λαμπερό από τον ήλιο, το οποίο ήταν αδύνατο να το αντέξω με τα μάτια μου. δεν έφτασε στο έδαφος, λες και το έδαφος ήταν καλυμμένο με ομίχλη ή καπνό Ξαφνικά μια απίστευτη αρμονία φωνών ξεχύθηκε από τους ουρανούς, που φώναζαν:
«Άγιος Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησόν μας!»
Μετά από αρκετές επαναλήψεις, το ξέφωτο γέμισε με άτομα με ειδικά ρούχα. Στην κεφαλή της πομπής στεκόταν ο Κυρίαρχος Μάρτυς μας με βασιλικά άμφια και στεφάνι, κρατώντας ένα κύπελλο γεμάτο μέχρι το χείλος με αίμα.
Δίπλα του, επίσης με ένα φλιτζάνι αίμα, στεκόταν ο νεαρός Τσαρέβιτς με τη στολή του. Πίσω τους, στα γόνατα, με λευκές ρόμπες, βρισκόταν ολόκληρη η βασανισμένη βασιλική οικογένεια και ο καθένας τους κρατούσε ένα φλιτζάνι αίμα.
Ενώπιον του Κυρίαρχου και του Τσαρέβιτς, γονατιστός, αντικρίζοντας το ουράνιο φως με υψωμένα τα χέρια, ο π. Ο Ιωάννης της Κρονστάνδης, ζήτησε από τον Κύριο Θεό τη Ρωσία, που είχε βυθιστεί σε αμαρτίες, σαν να τον έβλεπε μπροστά του.
Η δύναμη αυτής της προσευχής με έκανε να ιδρώσω. «Πάναγιε Δάσκαλε, κοίταξε αυτό το αθώο αίμα, άκουσε τους στεναγμούς των πιστών σου παιδιών, που δεν σπατάλησαν το δώρο Σου, βοήθησε τον εκλεγμένο πλέον λαό. αλλά αποκαταστήστε τους τον λόγο της σωτηρίας, που χάθηκε στην απλότητά Του ενώπιον των σοφών αυτής της εποχής, έτσι ώστε, αφού σηκώθηκε από την άβυσσο της πτώσης και ανέβηκε σε πνευματικά φτερά, ολόκληρο το σύμπαν δόξασε το πανάγιο όνομά Σου. Οι πιστοί μάρτυρες προσεύχονται Εσύ, θυσιάζοντας το αίμα τους σε Σένα για να καθαρίσεις τις αμαρτίες του λαού Σου, εκούσιες και ακούσιες και ελέησον.
Εκείνη τη στιγμή, όταν ο Βασιλιάς σήκωσε το γεμάτο αίμα ποτήρι, στράφηκε στον Παντοδύναμο με μια προσευχή να δεχτεί το αίμα αυτού και της οικογένειάς του ως καθαρισμού από όλες τις συνειδητές και ασυνείδητες αμαρτίες του λαού του, που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. και να τους οδηγήσει έξω από τη σημερινή παρακμή τους. Αναγνώρισε τη δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και το απέραντο έλεος της ευσπλαχνίας Του, ζήτησε συγχώρεση για όλα και την ελεήμονα σωτηρία της Ρωσίας.
Δάσκαλος, Βασιλιάς των βασιλιάδων και Κύριος των κυρίων! Δέξου το αίμα από εμένα και την οικογένειά μου για να καθαρίσεις όλες τις εκούσιες και ακούσιες αμαρτίες του λαού μου, που μου εμπιστεύτηκες, και σήκωσέ τους από τα βάθη της τρέχουσας πτώσης τους. Γνωρίζω τη δικαιοσύνη Σου, αλλά και το απέραντο έλεος του ελέους Σου. Συγχώρεσέ με και ελέησέ με και σώσε τη Ρωσία!
Στη συνέχεια, σηκώνοντας το ποτήρι του στον ουρανό, ο νεαρός Tsarevich στράφηκε στον Θεό με ένα αίτημα να κοιτάξει πίσω στον ετοιμοθάνατο λαό του και να απλώσει το χέρι της σωτηρίας. Ζήτησε από τον Πανάγαθο να δεχτεί το αγνό του αίμα για να σώσει τα αθώα παιδιά που διαφθείρονταν και χάνονταν στη γη και να δεχτεί τα δάκρυά του για αυτά. Ο πρίγκιπας άρχισε να κλαίει, χύνοντας το αίμα του στο έδαφος. Σε απάντηση σε αυτό, όλοι οι παρευρισκόμενοι, γονατισμένοι και υψώνοντας τα μπολ τους στον ουρανό, προσευχήθηκαν ομόφωνα στον Θεό, τον Δίκαιο Κριτή και Καλό Πατέρα, ζητώντας τους να δεχτούν το αίμα τους για κάθαρση από κάθε κακία που διαπράχθηκε τόσο σε συνειδητή όσο και σε ασυνείδητη κατάσταση . Προσεύχονταν ότι, μέσω των προσευχών των αγίων που έλαμψαν στη γη τους με το έλεος του Θεού, ο Θεός θα αποκαταστήσει το σωτήριο νου στους ανθρώπους που είχαν πιαστεί στις παγίδες του διαβόλου, ώστε να σπάσουν αυτά τα καταστροφικά δεσμά. Ζήτησαν από τον Θεό να μην τους απορρίψει εντελώς και να μην τους στερήσει τη μεγάλη Του εκλεκτότητα, ώστε οι άνθρωποι, ανερχόμενοι από την παρακμή, να δοξάσουν το μεγαλειώδες όνομά Του σε όλο το σύμπαν μέχρι το τέλος του χρόνου. Και πάλι ηχούσε στον ουρανό το συγκινητικό άσμα του «Άγιος ο Θεός».
Ένιωσα ένα ρίγος να τρέχει στη σπονδυλική μου στήλη, αν και δεν μπορούσα να ξυπνήσω. Εν κατακλείδι, άκουσα το πανηγυρικό τραγούδι του «Glorified be glorified» να σαρώνει ολόκληρο τον ουρανό, κινούμενος συνεχώς από τη μια άκρη του ουρανού στην άλλη. Ξαφνικά το ξέφωτο ήταν άδειο και άρχισε να φαίνεται εντελώς διαφορετικό. Είδα πολλές εκκλησίες και η ψυχή μου ανησύχησε από το όμορφο χτύπημα των καμπάνων.
Ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης στράφηκε προς το μέρος μου με τα λόγια: «Ο Ήλιος του Θεού έχει ανατείλει ξανά πάνω από τη Ρωσία. Τώρα είναι η μεγάλη γιορτή του Πάσχα στη Ρωσία οι ουράνιες δυνάμεις χαίρονται ένθερμα και εσύ, μετά από ειλικρινή μετάνοια από την ένατη ώρα, αν έχεις εργαστεί σκληρά, θα λάβεις τη δίκαιη ανταμοιβή σου από τον Κύριο».
Το όραμα τελείωσε εκεί.
Και ιδού άλλο ένα όραμα που δόθηκε στον Μητροπολίτη Μόσχας Μακάριο.
Λίγο μετά την επανάσταση του 1917, ο Μητροπολίτης Μόσχας Μακάριος, ο οποίος είχε απομακρυνθεί άδικα από τη θέση του από την Προσωρινή Κυβέρνηση, έλαβε ένα όραμα, το οποίο περιέγραψε ως εξής:
«Βλέπω ένα χωράφι και ο Σωτήρας περπατά κατά μήκος του μονοπατιού Τον ακολουθώ, επαναλαμβάνοντας: «Κύριε, σε ακολουθώ!»
Σε απάντηση, Εκείνος, κοιτάζοντας γύρω του, λέει: «Ακολούθησέ με!»
Τελικά φτάνουμε σε μια μεγαλοπρεπή καμάρα στολισμένη με λουλούδια. Στο κατώφλι της αψίδας, ο Σωτήρας στρέφεται προς το μέρος μου και με προσκαλεί ξανά: «Ακολούθησέ με!» και μπαίνει σε έναν υπέροχο κήπο, και μένω στο κατώφλι και ξυπνάω.
Αφού αποκοιμήθηκα ξανά, είδα τον εαυτό μου να στέκεται στην ίδια καμάρα, και πίσω από αυτήν, μαζί με τον Σωτήρα, στεκόταν ο κυρίαρχος Νικολάι Αλεξάντροβιτς. Ο Σωτήρας λέει στον Αυτοκράτορα: «Βλέπεις, υπάρχουν δύο κύπελλα στα χέρια Μου. Αυτό είναι πικρό για τους ανθρώπους σου και το άλλο γλυκό για σένα».
Ο Αυτοκράτορας υποκλίνεται και ζητά από τον Κύριο να του επιτρέψει να πιει το πικρό ποτήρι αντί για τον λαό του. Για πολύ καιρό ο Κύριος δεν έδωσε τη συγκατάθεσή του, αλλά ο Αυτοκράτορας συνέχισε επίμονα να προσεύχεται. Και στο τέλος, ο Σωτήρας παίρνει ένα αναμμένο κάρβουνο από το πικρό κύπελλο και το τοποθετεί στην παλάμη του Κυρίαρχου. Ο Αυτοκράτορας μετέφερε το κάρβουνο από χέρι σε χέρι, και ταυτόχρονα το σώμα του άρχισε να λάμπει μέχρι που έγινε εντελώς φωτεινό, σαν φωτεινό πνεύμα. Και πάλι ξύπνησα.
Έχοντας ξανακοιμηθεί, είδα ένα τεράστιο χωράφι γεμάτο λουλούδια, όπου ο Αυτοκράτορας, περικυκλωμένος από πλήθος κόσμου, τους μοίραζε μάννα. Την ίδια στιγμή, μια αόρατη φωνή ανήγγειλε: «Ο αυτοκράτορας ανέλαβε την ενοχή του ρωσικού λαού και ο ρωσικός λαός συγχωρείται».
Ποια είναι η μυστική δύναμη της προσευχής του Αυτοκράτορα; Στην πίστη του στον Κύριο και στην αγάπη προς τους εχθρούς του. Δεν ήταν για αυτήν την πίστη που ο Υιός του Θεού υποσχέθηκε τέτοια δύναμη προσευχής που θα μπορούσε να μετακινήσει βουνά;
Συνεχίζουμε να αναλογιζόμαστε τα αγαπημένα λόγια του μεγάλου Κυρίαρχου για το μέλλον της Ρωσίας: «Η δύναμη του κακού στον κόσμο θα αυξηθεί, αλλά δεν θα επικρατήσει το κακό, αλλά η αγάπη».
Λίγο πριν από την αγιοποίηση των Αγίων Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, ένας από τους συμμετέχοντες στον εορτασμό είδε σε όνειρο τον Αυτοκράτορα, φωτισμένο από τη δόξα του ουρανού. Του αποκαλύφθηκε ότι ενώπιον του Θεού στις ουράνιες κατοικίες ο Αυτοκράτορας βρισκόταν σε θέση τιμής αμέσως μετά τον ισότιμο με τους Αποστόλους πρίγκιπα Βλαντιμίρ, ο οποίος έγινε διάσημος ως αυτός που βάφτισε και φώτισε ολόκληρο τον ρωσικό λαό. Μεταφέρθηκε επίσης ότι ο Αυτοκράτορας εξακολουθεί να αγαπά τη Ρωσία και συνεχίζει να νοιάζεται για την ευημερία της και την ευημερία όσων ωφελούν τη χώρα τους, και η Αυτοκράτειρα και οι κόρες τους, όπως και πριν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέχουν υποστήριξη σε όσους ανάγκη να βοηθήσουμε τους θλιμμένους και που υποφέρουν.
Και εδώ είναι άλλο ένα. Ο Caesar Golodny, πεζογράφος και απόγονος του διάσημου επαναστάτη ποιητή Mikhail Golodny, παρά τις αθεϊστικές και ορθολογιστικές του πεποιθήσεις, μοιράστηκε τις αναμνήσεις του από τις εμπειρίες του κατά τη διάρκεια του πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Σε ηλικία 14 ετών, αυτός και άλλα αγόρια πάλεψαν με τις φωτιές σβήνοντας εμπρηστικές βόμβες σε στέγες κτιρίων. Σε μια από αυτές τις στιγμές, στη σοφίτα ενός από τα σπίτια, έπεσε ξαφνικά πάνω τους ένα ξύλινο κουτί, το οποίο, σπάζοντας, αποκάλυψε στα μάτια τους ένα μεγαλειώδες πορτρέτο του Νικολάου Β' σε χρυσό πλαίσιο. Η αντίδραση των αγοριών σε αυτή την ανακάλυψη ήταν ακούσια φρίκη, την οποία τα ίδια δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Ο φόβος μιας απροσδόκητης πινελιάς στο παρελθόν, που φαινόταν αδύνατος στην πραγματικότητα της σοβιετικής εποχής, θα μπορούσε να προκληθεί από φόβους για πιθανές κατηγορίες από τις σταλινικές αρχές για απόκρυψη του θέματος, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυστηρή τιμωρία.
Ο Καίσαρας, ωστόσο, υποστήριξε ότι ο φόβος τους ήταν άλλου είδους, που συνδέθηκε με μια σειρά από κηδείες νεκρών πολέμου που ήταν λίγο μεγαλύτεροι από αυτόν και ζούσαν στην ίδια αυλή. Η εμπειρία στη σοφίτα αποδείχθηκε ότι ήταν μια στιγμή διορατικότητας για αυτόν, συνδέοντας τον τσάρο, τον πόλεμο και ολόκληρη τη ζωή του σε μια ενιαία εικόνα και τελικά οδήγησε σε μια εσωτερική επίγνωση της δικαιοσύνης της ανταπόδοσης. Αυτή η ανακάλυψη έμεινε μαζί του για πάντα, αν και ο ίδιος και οι φίλοι του δεν συζήτησαν ποτέ ξανά τι συνέβη.
Σε αντίθεση με τον Καίσαρα, ένας ταπεινός ιερέας του χωριού, ο Ιερομόναχος Βαλεριανός από τη Μολδαβία, μοιράστηκε την εμπειρία του, η οποία τον οδήγησε στην ιδιαίτερη προσκύνηση των Βασιλικών Μαρτύρων. Μίλησε για ένα όραμα στο οποίο τελούσε την ιεροτελεστία του αγιασμού μπροστά στο τέμπλο του ναού του με εξαιρετική προσευχητική συγκέντρωση και ευλάβεια, κάτι που ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό, σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και σε μεγάλες θρησκευτικές γιορτές.
Ανάμεσα στις συνηθισμένες, πολύ γνωστές του εικόνες, είδε μια καινούργια, με την οποία ο άγιος που απεικονίζεται πάνω του τον προσφωνούσε σαν ζωντανό. Αν και δεν είχε ξαναδεί αυτόν τον άγιο, τον αναγνώρισε αμέσως, όπως συμβαίνει μερικές φορές σε ένα όνειρο. Ο Άγιος Τσάρο-Μάρτυς Νικόλαος είπε στον ιερέα να προσεύχεται πάντα σε αυτόν, όπως οι άλλοι άγιοι. Ο πατέρας είπε με έκπληξη ότι πριν από αυτό το όνομα του Τσάρου δεν σήμαινε τίποτα γι 'αυτόν, αλλά τώρα, έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία γι 'αυτόν, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί κάποιος τολμά να αντιταχθεί στη δόξα του μέχρι τώρα.
Δόξα τω Θεώ για όλα!
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου