Αυτή είναι η πίστη μας. Η Εκκλησία μας είναι ζωντανή, ο,τι κι άν γίνεται, ο,τι κι αν συμβαίνει, ο Χριστός κυβερνά και οι καλοί πάντοτε σώζονται. Βρίσκει τρόπους ο Χριστός. π. Ανανίας Κουστένης.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΖʹ (17ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης (137)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἡρακλείδου καὶ Μύρωνος, ἐπισκόπων Ταμάσου τῆς Κύπρου (1ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Αὐξίβιος ἐπίσκοπος Σόλων Κύπρου (1ο αἰ.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἀγαθοκλείας τῆς Ἀθηναίας (156)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Θεοδότης «τῆς ἐν Νικαίᾳ», ξίφει τελειοῦται (230)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Λουκίας καὶ Γεμινιανοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ Μάρτυρος (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Θεοδότου, καὶ Ἀσκληπιοδότης (305-311)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων ἑκατὸν Μαρτύρων τῶν Αἰγυπτίων· καὶ τῶν ἐν Παλαιστίνῃ 50 Μαρτύρων· καὶ τῶν Μαρτύρων Παρτεμουθίου καὶ Ἠλιοῦ (310)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Σάτυρος, ἀδελφός τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μιλάνου Ἰταλίας (376)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων Μαρτύρων Χαραλάμπους, Παντολέοντος καὶ τῆς συνοδίας αὐτῶν. Τελεῖται ἡ τούτων σύναξις ἐν τῷ Μαρτυρείῳ αὐτῶν, τῷ ὄντι ἐν τῷ Δευτέρῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη του Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Ἀλαμάνου τοῦ Ὑφάντου, ἐν Περιστερωνοπηγῇ Κύπρου, ἀσκήσαντος ἐπὶ τῶν αὐτοκρατόρων Ἀλεξίου καὶ Ἰωάννου τῶν Κομνηνῶν. (12ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ δουκὸς Θεοδώρου Σμολένσκ καὶ Γιαροσλάβ τοῦ θαυματουργοῦ, καὶ τῶν τέκνων Δαβὶδ καὶ Κωνσταντίνου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωακεὶμ Α’ τοῦ Πάνυ, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (1567)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ἀγάπιος ὁ ἡγιασμένος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόσκ Ρωσίας (1825)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος Στεπάνοφ τοῦ Ἡσυχαστηρίου τοῦ Γκλὶνσκ (1888)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ματθαῖος ὁ ἡγιασμένος, λαϊκὸς ἀσκητὴς ἐν Ἁγία Πετρουπόλει τῆς Ῥωσίας (1904)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πέτρος ἐπίσκοπος Σεράγεβο Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης (1941-1945)

Στίχοι
Τῇ πρὸς σὲ πίστει Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη,
Αἱ τρεῖς, Τριάς, κλίνουσιν αὐχένας ξίφει.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ἀγάπην τάμον, Ἐλπίδα, Πίστιν.
Στίχοι
Πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ὄντως ἔχων,
Ὄρος ἐκέλευσας δι᾿ εὐχῆς σου σεισθῆναι.

17 Σεπτεμβρίου
Ἁγίες Σοφία, Πίστη, Ἐλπίδα, Ἀγάπη.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης

Σήμερα ἔχομε τὴν ἁγία Σοφία καὶ τὶς τρεῖς κόρες της, τὴν Πίστη, τὴν Ἐλπίδα καὶ τὴν Ἀγάπη. —Τὰ λέω μὲ τὴ σειρὰ ποὺ μαρτύρησαν καὶ μὲ τὴ σειρὰ τῆς ἡλικίας των.— Ἦσαν στὸν 2ο χριστιανικὸ αἰῶνα, μὲ μεγάλη ἀγάπη στὸν Kύριο καὶ μ’ ἀρετὴ καὶ μὲ πίστη καὶ μὲ χάρη. Πῆγαν στὴ Pώμη γιὰ κάποια ὑπόθεση, καὶ τὶς ἐθαύμασαν. Ἀλλά, οἱ εἰδωλολάτραι οἱ κακοί, τὶς κατήγγειλαν στὸν αὐτοκράτορα Ἀδριανό, 117–138, 2ος αἰώνας, κι ἐκεῖνος τότε τὶς κάλεσε, θαμπώθη ἀπὸ τὴν ὀμορφιά τους καὶ τὴ χάρη τους, ξεχώρισε τὴ μάνα ἀπὸ τὶς κόρες, προσπάθησε νὰ τὴν ἀλλάξει, ἀλλὰ ἐκείνη δὲν ἄλλαζε. Εἶχε τέτοια πίστη, τέτοια δύναμη καὶ τέτοια ὁμολογία, ποὺ παραιτήθηκε ἀμέσως ὁ Ἀδριανός. Σοῦ λέει, «Δὲν τὰ βγάζεις πέρα μ’ αὐτή. Kάτσε νὰ πάω στὰ παιδιά». Βάνει τὴ μάνα στὴν ἄκρη, τὴν κρύβει, θὰ λέγαμε, τὴν ἀπομονώνει, καὶ τί κάνει; Παίρνει τὰ παιδάκια.

Ἡ Πίστη ἦταν δώδεκα χρονῶν, ἡ Ἐλπίδα δέκα καὶ ἡ Ἀγάπη ἐννιά. Ἀλλὰ εἶχαν τέτοια χάρη, τέτοια πίστη, τέτοια δύναμη, ποὺ νίκησαν τὸν φοβερὸ αὐτοκράτορα Ἀδριανό. Tὶς ἀπομόνωσε, μετά, τὴν κάθε μιά, προσπάθησε, τίποτα. Kαὶ τὶς ὑπέβαλε, μὲ τὴ σειρὰ ποὺ σᾶς εἶπα, στὰ φρικωδέστερα τῶν μαρτυρίων. Kαὶ μόνο ποὺ τὰ διαβάζομε, καὶ μόνο ποὺ τ’ ἀκοῦμε, σηκώνεται ἡ τρίχα μας. Πόσο μᾶλλον νὰ τὰ ὑποστεῖς αὐτὰ τὰ πράγματα. Kαὶ ἡ Πίστη, λοιπόν, ἀφοῦ ἄντεξε ὅλα τὰ φοβερὰ δεινά, ἀπεκεφαλίσθη στὸ τέλος. Γιατὶ ὁ αὐτοκράτωρ ἐξευτελίσθη ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς πίστεώς της, ποὺ ἀκύρωνε ὅλα τὰ βάσανα. Ὅλα τὰ βασανιστήρια. Kαὶ τὴν πῆγαν ἔξω ἀπ’ τὴν πόλη νὰ τῆς κόψουν τὴν κεφαλή. Kι ἀπὸ κοντὰ ἡ μητέρα της τὴν παρακινοῦσε: «Παιδί μου, μὴν ἀλλάξεις. Παιδί μου, νὰ πεθάνεις γιὰ τὸν Χριστό μας». Tί μανάδες κι αὐτές!

Καὶ στὴ συνέχεια μαρτύρησε καὶ ἡ δεύτερη κόρη, ἡ Ἐλπίδα, μὲ τὰ ἴδια καὶ χειρότερα βάσανα, ἀπεκεφαλίσθη στὸ τέλος, γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τίποτε ἄλλο ὁ Ἀδριανός. Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη! Ἕνα κοριτσάκι δέκα χρονῶν, παρακαλῶ! Ποῦ ’ν’ τὰ παιδιά μας τώρα, ποὺ τά ’χουμε δυσκολέψει τόσο πολύ, καὶ στὰ σχολεῖα καὶ στὴ ζωή, ἐν πολλοῖς; Ποῦ ’ν’ τὰ παιδάκια μας; Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν τ’ ἀφήνει. Δὲν εἶναι ἄδικος ὁ Χριστός. Δὲν τ’ ἀφήνει ὁ Χριστός, ὁ πανταχοῦ παρών. Δὲν τ’ ἀφήνει ὁ ἄγγελος τῆς ψυχῆς. Δὲν τ’ ἀφήνουν οἱ ἅγιοι. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ζωντανή, ὅ,τι κι ἂν γίνεται, ὅ,τι κι ἂν συμβαίνει, ὁ Χριστὸς κυβερνᾶ καὶ οἱ καλοὶ πάντοτε σώζονται. Βρίσκει τρόπους ὁ Χριστός. Tώρα, οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ κι ἡ φυτεία τοῦ διαβόλου, ἄστα νὰ πᾶνε. Ἂς μὴν τὸ λέμε.

Kαὶ μαρτύρησε καὶ ἡ τρίτη κόρη, ἡ ἐννιάχρονη Ἀγάπη, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Tὶς πῆρε ἡ μανούλα σφαγμένες καὶ τὶς ἔθαψε, μὲ πόνο καὶ μὲ χαρά. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Χαρμολύπη. Kαὶ κάθισε τρία ἡμερόνυχτα πάνω στὰ μνήματά τους. Kαὶ τί ἔκανε ἡ ψυχούλα; Ποὺ ἦταν καὶ αὐτὴ μάρτυς καὶ μεγαλομάρτυς τῇ προαιρέσει; Παρακαλοῦσε τὸν Χριστὸ καὶ τοῦ ’λεγε: «Kαλέ μου, Χριστέ. Πάρε καὶ μένα κοντὰ στὰ παιδιά μου. Kαὶ στὶς τρεῖς μέρες ἀπάνω, ἔσκυψε, ἦλθε ὁ Χριστὸς καὶ τὴν πῆρε κοντά Tου. Ἔθαψαν κι ἐκείνη κοντὰ στὰ παιδάκια της. Kι ἔχουμε μέχρι σήμερα, καὶ μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ αἰῶνος καὶ στὸν παράδεισο, τὶς τέσσερεις μεγαλομάρτυρες. Tὴ μητέρα τους Σοφία, τὴν Πίστη, τὴν Ἐλπίδα καὶ τὴν Ἀγάπη.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας. Mόνο ἐμεῖς εἴμαστε λιγότερο πιστοὶ καὶ γι’ αὐτὸ δὲν ἔχουμε τόσα θαύματα μεγάλα. Ἀλλὰ ἂς γίνουμε πιστοί. Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοιχτός, καὶ ἰδοὺ πεδίον δόξης λαμπρόν.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.

***

Το θαύμα του Ντουρ Νταγ (Βουνό Στάσου)
 Ἅγιος Ἰωακείμ, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ὁ Ἀθηναίος, ὁ Πάνυ

Κατὰ τὸν 16ο αἰώνα (1536) στὴν Ἀλεξάνδρεια εἶχε γίνει ἕνα μεγάλο θαῦμα:
Στὴν Ἀλεξανδρινὴ Ἐκκλησία, ἐπὶ 75 χρόνια Πατριάρχης ἦταν «Ἰωακεὶμ ὁ πάνυ», δηλ. ὁ μέγας. Ἦταν ἐνάρετος, ταπεινός, ἁπλὸς καὶ ἀγαθὸς μὲ πολλὰ χαρίσματα πλουτισμένος καὶ κατὰ τὴ μακρόχρονη περίοδο τῆς Πατριαρχίας του, πολλὰ θαύματα δι’ αὐτοῦ ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοῦ ἐποίμανε θεάρεστα τὸ πλήρωμα τῶν χριστιανῶν, κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 135 χρόνων (ἴδε Ἀθαν. Ὑψηλάντη, βιβλ. «Τὰ μετὰ τὴν ἅλωσιν»).

Στὶς ἡμέρες τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, ἕνας ὑπουργὸς τοῦ Σουλτάνου τῆς Αἰγύπτου, Ἑβραῖος τὴν καταγωγή, διέβαλε τοὺς χριστιανοὺς ὅτι στὸ εὐαγγέλιό τους λένε πολλὰ ψέματα καὶ διαστρέφουν μ’ αὐτὰ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Μουσουλμανισμοῦ καὶ τοὺς παίρνουν ἀπὸ τὴ θρησκεία τοῦ Προφήτη.

«Μεγαλειότατε, εἶπε στὸ Σουλτάνο ὁ ἑβραῖος, λένε πὼς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς μαθητές του: «Ἐὰν ἔχητε πίστιν –ὡς κόκκον συνάπεως– καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσητε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται» καὶ «κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει» (Ματθ. ΚΑ’ 21, Μάρκ. ΙΣΤ’ 18).

Ὁ Σουλτᾶνος, ποὺ κι αὐτὸς ἀφορμὴ ζητοῦσε, μὲ «Φιρμάνι» διέταξε τὸν Πατριάρχη Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας νὰ ἀποδείξουν ἄν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ γράφει τὸ εὐαγγέλιό τους, καὶ πὼς ἄν, σύμφωνα μ’ αὐτὰ ποὺ διδάσκουν, δὲν μεταθέσουν τὸ βουνὸ ποὺ εἶναι κοντὰ στὴν Πόλι τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ νὰ τὸ διατάξουν νὰ πάει νὰ σταθεῖ στὸ ἀπέναντι μέρος, θὰ βάλει γενικὴ σφαγὴ σ’ ὅλους τοὺς χριστιανούς.

Ὁ ἐνάρετος καὶ ἅγιος Πατριάρχης Ἰωακείμ, ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴ μεγάλη του πίστι στὸ Δεσπότη Χριστὸ καὶ στὰ ἀψευδὴ ἱερὰ λόγια τοῦ εὐαγγελίου, πῆγε στὸν τόπο ποὺ ὥρισε ὁ Σουλτάνος, ἔκαμε θερμὴ προσευχὴ καὶ δέησι στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, θυμίασε πρὸς τὴν κατεύθυνσι τοῦ βουνοῦ, ἔκαμε τὸ σταυρό του καὶ εἶπε: «Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ βουνὸ εἶπε, σύμφωνα μὲ τὰ ἱερὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, σήκω ἀπὸ τὸ μέρος αὐτὸ ποὺ εἶσαι καὶ νὰ πᾶς νὰ σταθεῖς στὴν ἀπέναντι παραλία τοῦ λιμανιοῦ. Μὲ τὸ λόγο αὐτὸν τοῦ Πατριάρχη, σηκώθηκε τὸ βουνὸ στὸν ἀέρα γιὰ νὰ πάει καὶ νὰ σταθεῖ ’κεῖ, ποὺ ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, τὸ διέταξε ὁ Πατριάρχης.

Ὁ Σουλτᾶνος, ἅμα εἶδε τὸ βουνὸ νὰ σηκώνεται, νόμισε πὼς θἄπεφτε πάνω τους καὶ ἀπὸ τὸν πολὺ φόβο καὶ τρόμο ποὺ τὸν ἔπιασε, ἄρχισε νὰ φωνάζει: «Ντούρ – ντάγ, Ντούρ – ντάγ», δηλαδή, πές του νὰ σταματήσει, καὶ τὸ βουνό, μὲ προσταγὴ καὶ πάλι τοῦ Πατριάρχη, σχίστηκε σὲ τρία κομμάτια καὶ ἔπεσε στὴ θάλασσα, ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ μέχρι σήμερα βρίσκεται, στὴν εἴσοδο τοῦ λιμανιοῦ τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Σὲ συνέχεια, μὲ διαταγὴ τοῦ Σουλτάνου, ἔδωκαν στὸν ἁγιώτατο Πατριάρχη Ἰωακεὶμ νὰ πιεῖ φοβερὸ δηλητήριο, μὲ τὴν αὐστηρὴ σύστασι τοῦ Σουλτάνου, νὰ μὴ κάνει αὐτὰ «τὰ μάγεια» ποὺ κάνουν οἱ χριστιανοί, δηλαδὴ αὐτὰ ποὺ λένε «Σταυρό» καὶ σημειώνουν μ’ αὐτὸ τὸ σῶμα τους ἢ τὰ ἀντικείμενα ποὺ θὰ χρησιμοποιήσουν καὶ θὰ μεταχειριστοῦν.

Ὁ Πατριάρχης Ἰωακείμ, πῆρε τὸ δοχεῖο μὲ τὸ δηλητήριο στὰ χέρια του, καὶ ἀφοῦ ἔκανε πὼς τὸ περιεργάζονταν, μέσα του εἶπε θερμὴ προσευχὴ στὸν Πανάγαθο Θεὸ καὶ τότε γύρισε στὸ Σουλτᾶνο καὶ τὸν ρώτησε: «Μεγαλειότατε, ἀπὸ ποῦ θέλετε νὰ πιῶ αὐτὸ τὸ ὡραῖο ποτό, θέλετε ἀπὸ δῶ, θέλετε ἀπ’ ἐκεῖ, θέλετε ἀπ’ ἀλλοῦ, ἀπ’ ὅπου θέλετε θὰ τὸ πιῶ», κι ἔτσι δείχνοντας μὲ τὸ στόμα του, ἀπὸ ποῦ νὰ τὸ πιεῖ, ἔκαμε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ μὲ τὸ κεφάλι του, ἀφοῦ ἔδειξε τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ δοχείου, χωρὶς ὁ Σουλτᾶνος νὰ καταλάβει τὸν τρόπο ποὺ ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Ὁ Σουλτᾶνος τοῦ ἀπήντησε, «ἀπὸ ὅποιο σημεῖο θέλεις πιέστο». Ὁ Πατριάρχης, ἤπιε τὸ δηλητήριο ὅλο, μόνον ἔμειναν λίγοι ἀφροὶ τοῦ δηλητηρίου στὸ ποτήρι, καὶ τότε εἶπε, ὁ Πατριάρχης στὸ Σουλτᾶνο: «Μεγαλειότατε, τώρα μὲ τὴ σειρά μου νὰ σᾶς ζητήσω μιὰ χάρι, θέλω βασιλιά μου, γιὰ νὰ καταλάβει ἡ μεγαλειότης σου κι ἐκεῖνος ποὺ ἑτοίμασε τὸ τρομερὸ αὐτὸ δηλητήριο καὶ σᾶς εἶπε αὐτὰ τὰ ψέματα ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, νὰ δοκιμάσει τὴ δύναμι τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ νὰ πιεῖ ὁ (τάδε) ὑπουργός Σας, τὰ ὑπολείμματα αὐτὰ τοῦ δηλητηρίου».

Ὁ Ἑβραῖος ὑπουργός, ποὺ γνώριζε τὴ δύναμι τοῦ τρομεροῦ δηλητηρίου αὐτοῦ, δὲ δέχονταν νὰ τὸ πιεῖ, ἀλλὰ κατόπιν διαταγῆς τοῦ Σουλτάνου, ἐξαναγκάστηκε νὰ πιεῖ τὰ ξεπλύματα τοῦ ποτηριοῦ ποὺ εἶχε τὸ δηλητήριο, κι ἀμέσως ἅμα τὸ ἦπιε ἔσκασε καὶ ἔμεινε ἐπὶ τόπου νεκρός. Ἐνῶ ὁ Πατριάρχης, ποὺ ἤπιε ὅλο τὸ δηλητήριο, μὲ τὴ θερμὴ πίστι καὶ δύναμι τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔπαθε τίποτε καὶ ἔτσι ἐπαλήθευσε τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου καὶ θριάμβευσε ὁ χριστιανισμός.
Πηγή: (Από το βιβλίο «Γεροντικό του Αγίου Όρους» του Αρχιμαδρίτη Ανδρέα Θεοφιλόπουλου, σελ. 246-248)

Διασώζονται διηγήσεις, από χρονικογράφους της εποχής, περί θαυμαστών σημείων τα οποία ο Άγιος Πατριάρχης επετέλεσε δια της πίστεώς του.
Η τιμία κάρα του Αγίου Ιωακείμ, ευρίσκεται τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Οσίου Σάββα.

Αγαθέ Κύριε, Σοφέ και Άγιε, πλήρωσε τη ζωή μας με τη ζωοποιό σοφία Σου! Φώτιζε μας να ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, υπό το πρίσμα το δικό Σου..! Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/16/%ce%b1%ce%b3%ce%b1%ce%b8%ce%ad-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%ad-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b5-%cf%80%ce%bb%ce%ae%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b6/

Έμαθε στα παιδιά της να αγαπούν τον Θεό… Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/16/%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Γερασίμου

Σοφία ἐκθρέψασα, κατὰ τὴν κλῆσιν σεμνή, τὰς τρεῖς θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστῷ, ἀθλήσεως σκάμασιν· ὅθεν τῆς ἄνω δόξης, σὺν αὐταῖς κοινωνοῦσα, πρέσβευε τῷ Σωτῆρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δοῦναι τοῖς σε τιμῶσι, χάριν καὶ ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης..
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἐν ταῖς μάρτυσι λάμπεις Σοφία ἔνδοξε, καὶ στεφάνοις τῆς νίκης περικοσμῆσαι λαμπροῖς· δι᾿ ὃ ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε, ὅτι θυγάτρια σεμνὰ τῷ μαρτυρίῳ ὁδηγεῖς, Ἀγάπην, Πίστιν, Ἐλπίδα· μεθ᾿ ὧν μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης..
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Γερασίμου

Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλαστήσας, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου Σοφία Μάρτυς σεμνή, καὶ προσήγαγες Χριστῷ καρπὸν ἠδύτατον, τοὺς τῆς νηδύος σου βλαστούς, δι᾿ ἀγώνων εὐαγῶν, Ἀγάπην τε καὶ Ἐλπίδα, σὺν τῇ θεόφρονι Πίστει· μεθ᾿ ὧν δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.
Ἦχος α´. Τοὺς τρεῖς μεγίστους.

Τὰς τρεῖς ἐνδόξους παρθένους, τὰ τῆς Σοφίας βλαστήματα, Πίστιν, Ἐλπίδα, Ἀγάπην, ὕμνοις ἐνθέοις τιμήσωμεν, ῥωσθεῖσαι γὰρ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ὑπήνεγκαν βασάνους ἀλγεινάς, καὶ τῷ ξίφει ἐκτμηθεῖσαι τὰς κεφαλάς, μαρτυρικοῖς ἐστέφθησαν στεφάνοις. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι αὐτάς, δόξα τῷ ταύτας δοξάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾿ αὐτῶν πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης. (Ισιδωρας)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῇ πηγῇ τῆς σοφίας Χριστῷ συνήφθησαν, αἱ θυγατέρες Σοφίας μαρτυρικῇ τελευτῇ, σὺν τῇ Πίστει τῇ κλεινῇ Ἐλπὶς ἡ πάντιμος, ἅμα Ἀγάπη ἡ στεῤῥά, τῇ Τριάδι ἐκτενῶς, πρεσβεύουσαι ὑπὲρ πάντων, τῶν τιμώντων ἐν εὐλαβείᾳ, αὐτῶν τοὺς ᾄθλους καὶ τὴν θείαν σφαγήν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Αὐξιβίου ἐπισκόπου Σόλων Κύπρου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸν Θεὸν παιδιόθεν ἀγαπήσας Αὐξίβιε, εἰδωλολατρίας τὴν πλάνην εὐτελὲς ὥσπερ ῥάκος ἀπέβαλες, καὶ φεύγων ἐφημέρων χαρμονήν, οὐράνιον ἀπήλαυσας τροφήν, ἐν αὐλαῖς ταῖς τοῦ Κυρίου, διακονῶν τὸν δι᾿ ἡμᾶς πτωχεύσαντα. Σεμνύνονται μάκαρ ἐπὶ σοὶ Ῥωμαίων ἄστυ ἅμα Κύπρος τε, Κώμη δὲ Ἀστρομερίτου ὡς πολιοῦχόν σε ἔχοντα.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἡρακλειδίου ἐπισκόπου Ταμάσου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. (Ψάλτου τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἡρακλειδίου κ. Προκοπίου Λ. Κυριακίδου)

Τὴν ποίμνην ἐποίμανας, τὴν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ θείων, μακάριε, ναμάτων πάντων ψυχάς, πλουσίως κατήρδευσας· ὅθεν τῶν σε τιμώντων ὁ χορὸς ἀναμέλπει, ὕμνους σοι καὶ γεραίρει, τὴν ἁγίαν Σου μνήμην· ἱκέτευε οὖν ἀεὶ ὑπὲρ ἡμῶν, ἱεράρχα Ἡρακλείδιε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἡρακλειδίου. (ποίημα Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Α’)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Μέγαν εὕρατο τῶν Ταμασέων, πόλις κήρυκα καὶ ποιμενάρχην, τῆς ἐκκλησίας Χριστοῦ καὶ διδάσκαλον. Τῶν γὰρ εἰδώλων τὴν πλάνην κατήργησας, φῶς ἀληθείας κηρύξας τοῖς ἔθνεσιν. Ὅθεν, ἅγιε ἱεράρχα Ἡρακλείδιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀναστασίου τοῦ Ἀλαμάνου τοῦ Ὑφάντου.
Ἦχος πλ. α. Τὸν Συνάναρχον Λόγον. (Χ.Μ. Μπούσια)

Ἐν σπηλαίῳ οἰκήσας τῆς γῆς ὡς ἄσαρκος ἐπολιτεύσω, πατέρων ὁσίων λύχνε λαμπρέ, Ἀναστάσιε, ἱστοῦ ἐργάτα πάντιμε, Περιστερῶνος φρυκτωρέ, ὁ θαυμάτων σου βολαῖς τὴν Κύπρον κατάγλαΐσας τῶν ἀρετῶν οὖν λιταῖς σου νῦν ἱστουργοὺς ἡμᾶς ἀνάδειξον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωακεὶμ τοῦ Πάνυ, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς ὑπέρλαμπρον σκεῦος ἐπιπνοίας τῆς ἄνωθεν, τῆς Ἀλεξανδρείας ἀνῆλθες, ἐν τῷ θρόνῳ μακάριε, καὶ ἔλαμψας ὡς λύχνος ἐν αὐτῇ, ἀκτῖσι τῶν πολλῶν σου ἀρετῶν, καὶ θαυμάτων παραδόξων μαρμαρυγαῖς, διό σοι ἀναβοῶμεν· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ διὰ σοῦ Ἰωακείμ, ἡμῖν χάριν βραβεύοντι.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος α’

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Ο Άγιος Ιωακείμ ο Πάνυ- Το θαύμα του Ντουρ Νταγ- + 17 Σεπτεμβρίου
https://www.youtube.com/watch?v=51Sq9yGqK48

 

iconandlight.wordpress.com