Πιστεύω στο δάσκαλο της αγάπης… Μόνο με την καρδιά οδηγείται του ανθρώπου η καρδιά…

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΔ´ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς εὑρέσεως τῆς σεβασμίας Εἰκόνος τῆς Θεομήτορος ἐν Μυρτιδίοις, ἐν ἔτει χιλιοστῷ τριακοσιοστῷ καὶ πεντηκοστῷ (1350), ὡς καὶ τοῦ θαύματος αὐτῆς ἐν τῇ νήσῳ Κυθήρων, ὅτε τόν παράλυτον ἤγειρε.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Θέκλης, τῆς ἐξ Ἰκονίου, μαθητρίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. (1ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Κόπριος, τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ, ἐν τῇ Μονῇ τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου ἀσκήσαντος (530).

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Περσίδος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀβραμίου, ἡγουμένου τῆς ἐν Μιρόζᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. (1158)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ εὐσεβεστάτου Βασιλέως τῶν Σέρβων Στεφάνου τοῦ Β´ τοῦ Πρωτοστεφοῦς, υἱοῦ Νεμάνια, ἐκάρη μοναχὸς καὶ μετωνομάσθη εἰς Σίμωνα (1228), καὶ ταφεὶς ἐν τῇ Μονῇ Στουδένιτσα, ὅπου καὶ διασῴζεται ἄφθορον τὸ τίμιον λείψανον αὐτοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Βλαδισλὰβ βασιλέως τῆς Σερβίας (1264), υἱοῦ Νεμάνια καὶ αὐτοῦ, καὶ τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Δημητρίου, τοῦ διὰ τοῦ ἁγίου σχήματος ὀνομασθέντος Δαβὶδ μοναχοῦ (ιγ´ αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νικάνδρου τοῦ ἐρημίτου, τοῦ ἐν Πσκώφ τῆς Ῥωσσίας. (1582)
Καὶ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γαλακτίωνος τοῦ ἐν Βολογκντᾷ. (1612)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Νεο-Ἱερομάρτυρος Λεοντίου (Κάρποβιτς), ἐν Βίλνιους (1620)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Δωροθέας τοῦ Κασίν, τῆς Ῥωσσίας.(1629).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος τῆς Σκήτεως Manyava, τῆς Μικρᾶς Ῥωσσίας (1629)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ἔνδοξος Νεομάρτυς Ἀχμὲτ ὁ Κάλφας (1682) [καὶ τῇ 3 Μαΐου καὶ 24 Δεκεμβρίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Γαβριὴλ τῶν Ἐπτά Λιμνῶν ἐν Καζάν, καὶ τῆς Μονῆς Πσκόφ-Ἐλεάζαρ (1915).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους Μιχαηλίδη ἐκ Λουρουτζίνας Κύπρου. (1862 – 1924)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ποιούμεθα τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου Ῥώσου, τοῦ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος ἤτοι Ῥωσσικοῦ ἐν Ἄθωνι ἀσκήσαντος . (1938)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης Μυρσινιδίου Χίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης ἐν Κερκυρα
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης τῆς Δραπανιώτισσας» ἐν Κεφαλληνίοις.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης ἤτοι Ἠλιόκαλλης, τῆς ἐξ Ἐπιβατῶν Ἀνατολικῆς Θράκης [πανήγυρις τῇ τελευταίᾳ Κυριακῇ τοῦ Σεπτεμβρίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνείαν ποιοῦμεν τῆς Εὑρέσεως τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπονομαζομένης Γοργοπηγῆς, ἐν τῇ νησίδι Πρώτῃ τῆς Τριφυλίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, πανήγυρις ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ Πσκόφ, παρὰ τὴν Πετρούπολιν, τῆς σεβασμίας Εἰκόνος τῆς Θεομήτορος, τῆς Δεομένης, τῆς ἐπιλεγομένης τοῦ Μιρόζ, ἔτι δὲ καὶ μνήμη τῶν Ὁσίων Ἀβραμίου, Νικάνδρου τοῦ Ἐρημίτου καὶ θαυματουργοῦ καὶ Γαβριὴλ μοναχοῦ, τῶν ἐν Πσκόφ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Φιλερήμου, ἧς ἡ ἁγία καὶ θαυματουργὸς Εἰκὼν εὕρηται ἐν Μαυροβουνίῳ, καὶ ἧς ἀκριβὲς ἐκτύπωμα θησαυρίζει καὶ ἡ ἐν Ῥόδῳ φερώνυμος ταύτης ἁγία Μονή.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἀνάμνησις τῆς ἀφίξεως τῶν πρώτων Ὀρθοδόξων ἱεραποστόλων ἐν Ἀλάσκᾳ καὶ Ἀμερικῇ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἑπτακοσιοστῷ ἐννενηκοστῷ καὶ τετάρτῳ (1794), Γερμανοῦ ἐν Ἀλάσκᾳ, Ἰωάσαφ, Ἰωάσαφ Μπολότωφ 1ος Ἐπίσκοπος Κοντιάκ (19/4, +1799), ἔτι δὲ καὶ μνήμη τῶν ἐκεῖσε Μαρτύρων Ἰουβεναλίου Ἱερομάρτυρος ἐν Ἀλάσκᾳ καὶ Πρωτομάρτυρος τῆς Ἀμερικῆς (1796) καὶ Πέτρου τοῦ Ἀλεουτίου, Μάρτυρος, τοῦ ὑπὸ λατινικῶν μιαιφόνων χειρῶν ἀποκτανθέντος (1815).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Φιλοθέου τοῦ ἐν Πάρῳ, γενομένη ἐν τῇ Μονῇ τῶν Θαψανῶν.

Στίχοι
Αὐτός σε σῴζει Θέκλα ῥήξας τὴν πέτραν,
Οὗ τῷ πάθει πρὶν ἐῤῥάγησαν αἱ πέτραι.
Πέτρη ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα δέξατο Θέκλην.
Στίχοι
Χριστόν, Σιλουανέ, Ὃν εἶδες πρὶν ἐν βίῳ,
Αὐτὸν καὶ νῦν βλέπεις, ἀλλ’ οὐχὶ ἐν ἐσόπτρῳ.
Γάννυται Πατρὶς ἡ φθαρτὴ ἐπὶ σοὶ φύσει, Πάτερ,
Χαίρει Ἄθως δέ, σὲ ἐν Πνεύματι Ὅσιον θρέψας.
Δασώνυμον δέξατ’ Οὐρανὸς Ἀθωνίτην.

Αγία Ισαπόστολος Θέκλα,
Μαθήτρια του μεγάλου Διδασκάλου των Εθνών αποστόλου Παύλου

Περί τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα και κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολικής του περιοδείας ο Απόστολος Παύλος έφτασε από την Αντιόχεια στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας για να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Στο Ικόνιο ο Παύλος φιλοξενήθηκε μαζί με τους δύο συνοδούς του στο σπίτι του ευσεβούς Ονησιφόρου. Το σπίτι του Ονησιφόρου μετατράπηκε σύντομα σε χώρο διδασκαλίας του λόγου του Θεού και πλήθος ανθρώπων συνέρεε εκεί για να ακούσει το κήρυγμα του θεηγόρου Αποστόλου.
Ακούγοντας η πάνσεμνος Θέκλα από ένα παράθυρο τους γλυκύτατους και θεόπνευστους λόγους του μακαρίου Παύλου, σαγηνεύτηκε τόσο πολύ από το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως, ώστε επί τρία ολόκληρα μερόνυχτα άκουγε με θαυμασμό και ευχαρίστηση το κήρυγμα για τον Ιησού Χριστό, λησμονώντας ακόμη και να φάει και να πιεί νερό.
Παρά τις απειλές του αρραβωνιαστικού της παρέμεινε προσηλωμένη στο κήρυγμα του ουρανοβάμονος Αποστόλου. Τότε ο αρραβωνιαστικός της Θάμυρις εξοργίστηκε για την επιμονή και προσκόλλησή της στη διδασκαλία του Παύλου και αποφάσισε να τον εκδικηθεί. Έτσι εξαγριωμένος εισέβαλε στο σπίτι του Ονησιφόρου και οδήγησε δια της βίας τον Παύλο στον ηγεμόνα, ο οποίος έδωσε την εντολή να τον φυλακίσουν για μερικές ημέρες μέχρι να δικαστεί.
Μόλις πληροφορήθηκε η Θέκλα τα συμβάντα, πήγε στη φυλακή και αφού πλησίασε τον δεσμοφύλακα, του έδωσε όλα τα χρυσά της κοσμήματα με την υπόσχεση να της επιτρέψει να επισκεφθεί τον Παύλο. Η Θέκλα κατηχήθηκε από τον θεηγόρο Απόστολο στον θησαυρό της χριστιανικής πίστεως, γενόμενη ένθερμος ακόλουθος του λόγου του Θεού. Όταν όμως άρχισε ο Θάμυρις να την αναζητά, την ανακάλυψε καθισμένη μπροστά στα πόδια του Αποστόλου Παύλου.
Έτσι οδηγήθηκαν και οι δύο ενώπιον του ηγεμόνα. Ο Παύλος αφέθηκε ελεύθερος, αφού πρώτα μαστιγώθηκε ανελέητα, κατόπιν δε αναγκάσθηκε να διωχθεί από το Ικόνιο. Για τη Θέκλα όμως δόθηκε η εντολή να καεί. Η τιμωρία μάλιστα αυτή επελέγη με την προτροπή της ίδιας της μητέρας της που εξαγριώθηκε από την προσήλωση της κόρης της στον Παύλο. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή η ενάρετος και πάνσεμνος νύμφη του Χριστού Θέκλα ενισχύθηκε ψυχικά από την παρουσία του Κυρίου, ο Οποίος με τη μορφή του Παύλου κάθισε ανάμεσα στον όχλο που είχε συγκεντρωθεί στο θέατρο. Μόλις ενθαρρύνθηκε από τη θεόσταλτη αυτή παρουσία, είδε τον Κύριο να ανεβαίνει στους ουρανούς, γεγονός που την έκανε να βεβαιωθεί για την αυθεντικότητα της διδασκαλίας του Παύλου και της  αλήθειας των λόγων του.
Η Θέκλα έμεινε ακλόνητη στην πίστη της και προσευχόταν αδιάλειπτα στον Νυμφίο Χριστό. Μόλις έβαλαν φωτιά και τη γύμνωσαν ισχυρές βροντές και αστραπές γέμισαν τον ουρανό, και η ισχυρότατη βροχόπτωση με χοντρό χαλάζι έσβησαν τη φωτιά.
Μετά τη διάσωσή της αναζήτησε με λαχτάρα τον διδάσκαλο της Παύλο, ο οποίος μαζί με τον Ονησιφόρο και την οικογένειά του είχαν καταφύγει σ’ έναν παλιό τάφο. Εκεί κρύβονταν χωρίς τροφή επί τρεις ολόκληρες ημέρες για να αποφύγουν τη σύλληψη. Όμως η έλλειψη τροφής ανάγκασε τον Παύλο να πουλήσει το πανωφόρι του προκειμένου να αγοράσει με τα χρήματα ψωμί. Γι΄αυτό και έστειλε ένα παιδί του Ονησιφόρου στην αγορά. Εκεί το νεαρό παιδί συνάντησε έκπληκτο τη Θέκλα, και την οδήγησε στο μυστικό καταφύγιο του Παύλου, ο οποίος προσευχόταν όλο αυτό το διάστημα για τη σωτηρία της.
Επειτα ο Παύλος με τη Θέκλα αναχώρησαν για την Αντιόχεια.
Εκεί ο άρχοντας της πόλεως, Αλέξανδρος, μόλις αντίκρισε τη Θέκλα, κυριεύτηκε από ισχυρή ερωτική έλξη. Γι’ αυτό τη ζήτησε για σύζυγό του από τον Παύλο. Η πάνσεμνος κόρη αφού απέρριψε την προκλητική και ξεδιάντροπη πρότασή του, του έσχισε το πανωφόρι του και έριξε από το κεφάλι του το στέμμα που φορούσε, και εξοργισμένος εδωσε εντολή να ριχθεί στα άγρια σαρκοφάγα θηρία. Δεμένη η Θέκλα ρίχθηκε στα άγρια θηρία, ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και μία άγρια λέαινα, η οποία αντί να επιτεθεί στην Αγία, δεν την πείραξε καθόλου.
Η Θέκλα οδηγήθηκε και πάλι στα άγρια θηρία, αλλά με τη χάρη του Θεού έμεινε και πάλι αβλαβής. Τότε αποφασίστηκε να τη ρίξουν σε μία λίμνη με άγριες φώκιες για να την κατασπαράξουν. Η Αγία όμως προσευχήθηκε στον Κύριο και μπαίνοντας μέσα στο νερό της λίμνης, έλαβε δια της χάριτος του Κυρίου το Άγιο Βάπτισμα, ενώ η επέμβαση του Θεού ήταν καταλυτική, αφού πυρινες αστραπές από τον ουρανό έπεσαν στις φώκιες και τις έκαψαν. Επειτα την έριξαν σε δύο άγριους ταύρους, αλλά και πάλι η χάρις του Θεού την προστάτευσε.
Ο ανθύπατος, διέταξε να την αφήσουν ελεύθερη.
Κατόπιν η Θέκλα αναχώρησε για τα Μύρα της Λυκίας, επειδή είχε πληροφορηθεί ότι εκεί βρίσκεται ο Απόστολος Παύλος. Κατά τη συνάντηση τους ο ουρανοβάμων Απόστολος της είπε ότι την άφησε μόνη για τη δική της πνευματική ωφέλεια, αφού έπρεπε να μάθει να στηρίζεται αποκλειστικά στον Κύριο και τη δύναμή Του και όχι στη δική του συμπαράσταση και βοήθεια.
Κατόπιν ο Παύλος την προέτρεψε να επιστρέψει στην πατρίδα της, το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Στο μεταξύ πληροφορήθηκε τον θάνατο του άλλοτε μνηστήρα της, του Θάμυρι, ενώ η προσπάθεια της να διδάξει τον λόγο του Θεού στη ειδωλολάτρισσα μητέρα της, τη Θεόκλεια, υπήρξε άκαρπη.
Καθ’ υπόδειξη του Κυρίου κατευθύνθηκε από το Ικόνιο στη Σελεύκεια που βρίσκεται στον ποταμό Ορόντη και ανέβηκε πάνω σ’ ένα βουνό οδηγημένη από ένα φωτεινό σύννεφο. Κατάλαβε ότι ήταν θέλημα Θεού να κατοικήσει εκεί και βρήκε μια σπηλιά και εγκαταστάθηκε, θεράπευε δε τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.

Και από εκεί ανέβηκε στο βουνό Καλαμών που βρίσκεται στην πόλη Μααλούλα της Συρίας. Σ’ αυτό το βουνό ανακάλυψε ένα σπήλαιο, στο οποίο εγκαταβίωσε για πολλά χρόνια
Πολλοί άνθρωποι που υπέφεραν από ψυχικά και σωματικά νοσήματα, θεραπεύτηκαν από τη δύναμη της προσευχής της στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Όμως οι ιατροί της περιοχής πληροφορούμενοι ότι η Αγία Θέκλα έχει αναδειχθεί σε επιφανή άμισθο ιατρό που θεραπεύει δωρεάν τους προστρέχοντες σ’ αυτή ασθενείς, αισθάνθηκαν τόσο μεγάλο φθόνο, ώστε άρχισαν να τη συκοφαντούν, ισχυριζόμενοι ότι είναι ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος
Γι’ αυτό και αποφάσισαν να της στείλουν ασελγείς νεαρούς για να τη μολύνουν σωματικά, και ετσι να χασει την πνευματική της δυναμη, όπως πίστευαν.
Η Αγία Θέκλα δεν φοβήθηκε καθόλου όταν τους είδε. Σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό και προσευχήθηκε στον Κύριο ζητώντάς Του τη σωτηρία της. Τότε ακούστηκε από τον ουρανό θεϊκή φωνή που της έλεγε να μην φοβάται και ότι είναι κοντά της για να την βοηθήσει, κι ότι η πέτρα που βρίσκεται ενώπιόν της θα σχισθεί γι’ αυτήν και εκεί μέσα θα κατοικήσει αιώνια. Μία μεγάλη πέτρα που ήταν μπροστά της σχίσθηκε και αφού πέρασε η Αγία μέσα, η πέτρα ξανάκλεισε. Οι ασελγείς νεαροί που προσπάθησαν να τη μιάνουν, έμειναν άναυδοι από το υπερφυές αυτό γεγονός και το μόνο που πρόλαβαν, ήταν να αρπάξουν τον χιτώνα που φορούσε στους ώμους της.
Η Αγία Θέκλα απήλθε εις τον Κύριον 90 ετών.
Στο σπήλαιο, όπου ασκήτευσε, βρίσκεται σύμφωνα με μαρτυρία του Πατριάρχου Αντιοχείας Μακαρίου Γ΄ και ο τάφος της, ενώ στην ανατολική πλευρά του σπηλαίου υπάρχει μία πηγή με αγίασμα. Στον ευλογημένο αυτό χώρο ιδρύθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα το ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας (Mar Taqla), το οποίο ανήκει στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της Συρίας. Δίπλα στο μοναστήρι και μεταξύ των τεράστιων βράχων υπάρχει ένα φαράγγι, το οποίο είναι ο βράχος που σχίσθηκε για να κρύψει την Αγία.

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ για τον Άγιο Σιλουανο
Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Παντελεήμονος στο Άγιον Όρος και ζούσε ο Γέρων Σιλουανός, φιλούσα νοερώς ακόμη και το χώμα που πατούσε. Τέτοια βαθειά ευλάβεια είχα για το πρόσωπό του…

***

Στον δάσκαλο
Κωστής Παλαμάς

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

***

Χρίστος Τσολάκης, ο δάσκαλος

Μόνο με την καρδιά οδηγείται του ανθρώπου η καρδιά…

Για να οδηγήσεις τον άνθρωπο στη ζωή πρέπει να του δώσεις απεριόριστη αγάπη…

-Ερωτηση : Πώς είναι για σας ο καλός δάσκαλος και πώς θα τον περιγράφατε;
-Χρίστος Τσολάκης : Τον καλό τον δάσκαλο θα τον περιέγραφα με μία λέξη: αγάπη. Αυτός που αγαπάει τα παιδιά και τη δουλειά του είναι άριστος δάσκαλος, γιατί κάνει το καθετί για να προσφέρει στα παιδιά. Αυτός ο δάσκαλος δεν κουράζεται, διότι τρέφεται με το πνεύμα της θυσίας. Θυσιάζεται για τα παιδιά, για τη δουλειά του, και αυτό που κάνει τον τρέφει ψυχικά, τον μεγαλώνει μέσα του και του δίνει μια ηθική ικανοποίηση. Στο καρπερό έδαφος της αγάπης πέφτει ο σπόρος της γνώσης, και εκεί ριζώνει και φυλλουριάζει και ανθίζει και καρπίζει.

Όταν είσαι μέσα σε ένα σχολείο και έχεις ένα δάσκαλο αυστηρό, τότε οι ψυχούλες των παιδιών σφίγγονται και δεν καρπίζει η γνώση. Όσο σοφός κι αν είναι ο αυστηρός δάσκαλος, δεν μπορεί να μεταδώσει αυτή του τη σοφία.

Ο δάσκαλος ακόμα πρέπει να ανάβει τη σπίθα. Δεν είναι αυτός που θα μεταγγίσει σοφία, γιατί το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο για να το γεμίσουμε με γνώσεις. Είναι σαν την εστία στο τζάκι, που περιμένει το σπίρτο για να πάρει φωτιά.

Λέει ο Τανκόρ, ένας ινδός ποιητής, από τους μεγαλύτερους: «Το φύλλο γίνεται ανθός όταν αγαπάει. Ο ανθός γίνεται καρπός όταν η αγάπη φτάσει στη λατρεία. Τα σκοτεινά σύννεφα του ουρανού γίνονται στολίδια του ουρανού, όταν το δειλινό τα χαϊδέψει το φως της αγάπης του ήλιου». Εγώ, λοιπόν, πιστεύω στο δάσκαλο της αγάπης με μια λέξη.

Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος Χρίστος Τσολάκης / NEΤ – Συνέντευξη Χρίστου Τσολάκη
https://www.youtube.com/watch?v=pTVQ4SGQiTQΆγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Τι ευαισθησία είχε αυτός ο άνθρωπος! Άνθρωπος μεγάλης αγάπης! Το βιβλίο της ζωής του γράφτηκε ολόκληρο με τα μαργαριτάρια της σοφίας και το χρυσό της αγάπης… ήταν και δικός μου δάσκαλος. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/23/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%bf-%ce%b1%ce%b8%cf%89%ce%bd%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b9-%ce%b5%cf%85%ce%b1%ce%b9%cf%83%ce%b8%ce%b7/

Η ψυχή που διδάχθηκε από τη χάρη Του Θεού να προσεύχεται, αγαπά και λυπάται όλη τη δημιουργία, και προπαντός τον άνθρωπο, για τον οποίο (ο Κύριος) έπαθε επάνω στο σταυρό και πονούσε βαθιά για όλους μας. Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/24/48673/

Ο πατήρ Ραφαήλ Νόϊκα μιλά για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, Ο καλός Θεός ήθελε να μας χαϊδέψει και να μας γλυκάνει με τα λόγια του, πολλοί βρήκαν παρηγοριά και λύτρωση σ’ αυτά τα λόγια.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/24/%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81-%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%bd%cf%8c%cf%8a%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%83%cf%83%ce%b5%ce%be-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%ac-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, Αφομοιώστε το πνεύμα του πατέρα μας Σιλουανού! Η διδασκαλία του Γέροντα αποτελεί θεμέλιο της Μονής μας.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/23/25276/

Ἀπολυτίκιον Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Ὡς κρήνη ἀκένωτος, τῶν παρὰ σοὶ ἀγαθῶν, Εἰκών σου ἡ πάνσεπτος, τοῖς Κυθηρίοις ἁγνή, ἐδόθη κραυγάζουσι· χαῖρε ἡ προστασία, πάντων τῶν δεομένων· χαῖρε ἡ σωτηρία, τῶν τιμώντων σε πόθῳ· χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ, τὴν ἴασιν βραβεύσασα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης.(Σωφρονίου Παγκάλου, Ἐπισκόπου Κυθήρων)
Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε

Λαοί νῦν κροτήσωμεν, δεῦτε τάς χεῖρας πιστῶς καί ἄσωμεν ἄσμασι τῇ Θεομήτορι ἐν πόθῳ κραυγάζοντες˙ Χαῖρε ἡ προστασία πάντων τῶν δεομένων Χαῖρε ἡ σωτηρία τῶν τιμώντων σε πόθῳ, Χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ τήν ἴασιν βραβεύσασα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Θέκλης.
Ἦχος δ’

Ἡ ἀμνάς Σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλῃ τῇ φωνῇ· Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ Σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι, καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ Σου· καὶ πάσχω διὰ Σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν Σοί, καὶ θνῄσκω ὑπὲρ Σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν Σοὶ· ἀλλ’ ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσαν Σοι· Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς Ἐλεήμων σῶσον τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Θέκλης.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τοῦ Παύλου συνέκδημος, ὡς καθαρα τὴν ψυχήν, καὶ πρώταθλος πέφηνας, ἐν γυναιξὶν εὐκλεῶς, Χριστὸν ἀγαπήσασα, σὺ γὰρ τῆς εὐσέβειας, πτερωθεῖσα τῷ πόθῳ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, Ἰσαπόστελε Θέκλα διὸ σὲ ὁ Πανοικτίρμων νύμφην ἠγάγετο.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Θέκλης
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως. (Κυρίλλου Ϛ´ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως)

Θείου κήρυκος διδασκαλίας, πόθῳ Κτίστου σου ἀναφλεχθεῖσα, τὸν γεηρῶν ὡς ῥεόντων ἠλόγησας· καὶ σεαυτὴν ἱερὸν καλλιέργημα, τῷ Θεῷ δοῦσα ποινῶν κατετόλμησας. Θέκλα ἔνδοξε, Παύλου τοῦ θείου συνέκδημε, τὸν σὸν Νυμφίον Χριστὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἰσαποστόλου Θέκλης.
Ἦχος β´.

Ὡς τῷ Παύλῳ μαθητευθεῖσα πανεύφημε, καὶ τῇ πίστει στηριχθεῖσα Πέτρου Θεόσοφε· Πρωτομάρτυς ἀνεδείχθης καὶ πρωτόαθλος γυναιξίν, ἐπέβης τῇ φλογί, ὡς ἐν λειμῶνι εὐθαλής, θῆρες καὶ ταῦροι ἔφριξάν σε ὁπλισθεῖσα τῷ Σταυρῷ. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Ἀποστόλων Θέκλα συνέκδημε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ. (ποίημα Παύλου Ἱερομονάχου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Κήρυξ δέδοσαι, τῇ οἰκουμένῃ, σὺ γλυκύτατος, ἐν θεολόγοις, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης τρισόλβιε· τὸν Ταπεινὸν γὰρ καὶ Πρᾷον ἑώρακας, καὶ τὴν Ἐκείνου καρδίαν κατέμαθες. Ὅθεν ἅπαντες, Σιλουανὲ ἐλλαμπόμενοι, τοῖς θεογλώσσοις ῥήμασι, δοξάζομεν τὸ Πνεῦμα τὸ δοξάσαν σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ. (Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Κατηγλάϊσας Πάτερ Ὄρος τοῦ Ἄθωνος, ὑπὲρ φύσιν βιώσας καὶ τὴν τοῦ Πνεύματος, ἐπίδειξάμενος ἡμῖν θείαν ἐνέργειαν, ὅθεν τιμῶντές σου σεπτῶς, τὴν μνήμην ὦ Σιλουανέ, δοξάζομεν ἐκ καρδίας, τὸν παρασχόντα σε μέγαν, τῇ Ἐκκλησίᾳ χριστοκήρυκα.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁσίων ἐφάμιλλος, καὶ κοινωνὸς ἀληθῶς, ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, δι’ ἐναρέτου ζωῆς, ἐδείχθης μακάριε. Ὅθεν Σιλουανέ σε, ἡ οὐράνιος δόξα, δέδεκται μετὰ τέλος, σὺν Ὁσίοις Πατράσι· μεθ’ ὧν καὶ καθικέτευε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Παληανῆς ἐν Κρήτῃ. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Εἰκών σου ἡ πάνσεπτος, φανερωθεῖσα ἡμῖν, ἐν μύρτῳ ἐσκήνωσε, τῇ ἐπινεύσει τῇ σῇ καὶ βλύζει ἰάματα. Ὅθεν Παληανήν σε, Θεοτόκε καλοῦμεν, πόθῳ σε ἀνυμνοῦντες, καὶ πιστῶς ἐκβοῶμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Γοργοπηγῆς, ἐν τῇ νησίδι Πρώτῃ τῆς Τριφυλίας (Γερασίμου)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὴν θείαν εἰκόνα Σου τῇ νήσῳ Πρώτῃ, Ἁγνή, ὡς γέρας δεδώρησαι Γοργοπηγὴ ἱερόν, καὶ δῶρον οὐράνιον· χάριν γὰρ ἀναβλύζει, καὶ πολλὴν εὐφροσύνην, πᾶσι τοῖς προσιοῦσι, καὶ πιστῶς ἐκβοῶσι· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Φιλοθέου τοῦ ἐν Πάρῳ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Δι’ εὐχῆς ἀσιγήτου ἀποτάξας τὸ φρόνημα, τῆς σαρκὸς προσείλκυσας χάριν, δαψιλῆ τὴν τοῦ Πνεύματος, καὶ φίλτατος θεράπων τοῦ Θεοῦ, Φιλόθεε ἀρτίως ἐποφθείς, ἀποστάζεις εὐσεβέσι, σοφίας νέκταρ θεῖον τοῖς κραυγάζουσι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ ἡμῖν τὰ κρείττονα.

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.

Δός μοι, τὴν τοῦ Πνεύματος χαράν, δός μοι τῆς ἀγάπης ὦ Πάτερ, τὴν τελειότητα, δὸς τὴν ἐπιπόθησιν, τοῦ γλυκυτάτου Χριστοῦ, ἀρετῶν τὴν πληρότητα, ταπείνωσιν θείαν, ἵνα πνευματέμφορος, ὅλως δοξάζω σε, Ὄρους τοῦ Ἁγίου ἡ δόξα, καὶ τῆς Ἐκκλησίας τὸ στόμα, ὦ Σιλουανὲ θεομακάριστε.

Στον δάσκαλο
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Σύνθεση- Ενορχήστρωση: Οδυσσέας Σαγρέδος
Ερμηνεία: Βασίλης Λέκκας
Συμμετέχει η χορωδία του 3ου Δ.Σ. Διονύσου

 iconandlight.wordpress.com