«Μάθε, Ρωσία, να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, που κυβερνά τα πεπρωμένα του κόσμου, και μάθε από τους αγίους προγόνους σου πίστη, σοφία και θάρρος... Ο Κύριος εμπιστεύτηκε σε εμάς, τους Ρώσους, το μεγάλο σωτήριο ταλέντο της Ορθόδοξης πίστης ... Σηκωθείτε, Ρώσοι!.. Ποιος είστε διδασκόμενος ανυπακοή και ανούσιες εξεγέρσεις, που δεν είχαν υπάρξει ποτέ πριν στη Ρωσία... Σταματήστε να πίνετε το πικρό φλιτζάνι γεμάτο δηλητήριο! - και για σένα και για τη Ρωσία». Αυτά τα λόγια ανήκουν στον άγιο δίκαιο Ιωάννη της Κρονστάνδης.
Πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, προέβλεψε δυσοίωνα:
- «Το ρωσικό βασίλειο αμφιταλαντεύεται, κλονίζεται, κοντεύει να καταρρεύσει».
- «Αν τα πράγματα πάνε έτσι στη Ρωσία, και οι άθεοι και οι αναρχικοί τρελοί δεν θα υπόκεινται στη δίκαιη τιμωρία του νόμου, και αν η Ρωσία δεν καθαριστεί από πολλά ζιζάνια, τότε θα είναι έρημη, όπως τα αρχαία βασίλεια και πόλεις, εξαφανίστηκαν από τη δικαιοσύνη του Θεού από προσώπου γης για τον αθεϊσμό τους και για τις ανομίες τους».
- «Φτωχή Πατρίδα, μια μέρα θα ευημερήσεις μόνο όταν κολλήσεις με όλη σου την καρδιά στον Θεό, την Εκκλησία, την αγάπη για τον Τσάρο και την Πατρίδα και την αγνότητα των ηθών».
- «Χρειαζόμαστε γενική, ηθική κάθαρση, πανεθνική, βαθιά μετάνοια, αλλαγή από ειδωλολατρικά σε χριστιανικά ήθη: ας καθαριστούμε, ας πλυθούμε με δάκρυα μετανοίας, ας συμφιλιωθούμε με τον Θεό - και θα συμφιλιωθεί μαζί μας!»
Να σας υπενθυμίσω ότι ο εθνικός άγιος και θαυματουργός Ιωάννης της Κρονστάνδης γεννήθηκε το 1829 στο χωριό Σούρα της επαρχίας Πινέζσκι της επαρχίας Αρχάγγελσκ. Αυτό ήταν το βόρειο τμήμα της Ρωσίας. Ο γιος της Θεοδώρας και του Ηλία στην αρχή φαινόταν ένα αδύναμο και άρρωστο παιδί. Γι’ αυτό οι γονείς φοβούμενοι για το μωρό το βάφτισαν αμέσως με το όνομα Ιωάννης. Και έκαναν το σωστό, αφού αμέσως μετά το μυστήριο της βάπτισης ο Γιάννης ένιωσε καλύτερα. Και τότε εμφανίστηκε η επιθυμία για μελέτη της Ορθοδοξίας.
Και επειδή η οικογένεια του Τζον ήταν φτωχή, το αγόρι γνώρισε από πρώτο χέρι τι ήταν η θλίψη, η πείνα, τα δάκρυα και η ταλαιπωρία. Και αυτή η περίοδος της ζωής του στο μέλλον σίγουρα επηρέασε τον χαρακτήρα του, τις αρχές της ζωής του και τη στάση του απέναντι στους ανθρώπους.
Σε όλη του τη ζωή, ο Θαυματουργός της Κρονστάνδης είχε ιδιαίτερο έλεος για τους φτωχούς, συμπόνια και ενσυναίσθηση για τους άπορους. Ήδη σε ηλικία 6 ετών προσευχόταν σαν ενήλικας. Και ζήτησε όχι γλυκά, όχι παιχνίδια, αλλά βοήθεια για να κατακτήσει τη γραμματική και απλά να μελετήσει καλά.
Ο Γιάννης έφτασε στο ενοριακό σχολείο του Αρχάγγελσκ με τη βοήθεια του πατέρα του, ο οποίος μάζευε ψίχουλα χρήματα για το ταξίδι. Κι έτσι, ενώ βρισκόταν και ζούσε σε ενοριακό σχολείο, ένα βράδυ του αποκαλύφθηκε το δώρο που ζήτησε από τον Θεό. Ονομάστηκε «μαθησιακή ικανότητα».
«Ήταν σαν να έπεσε μια κουρτίνα από τα μάτια μου, σαν να είχε ανοίξει το μυαλό στο κεφάλι μου, η ψυχή μου ένιωθε τόσο ανάλαφρη και χαρούμενη», θυμήθηκε αργότερα ο άγιος.
Μέχρι το πρωί, όλα όσα ήξερε ο Τζον είχαν πολλαπλασιαστεί εκθετικά. Η μνήμη βελτιώθηκε και άρχισε να απορροφά αμέσως το υλικό. Και το πιο σημαντικό, μπορούσε να διαβάζει πολύ πιο γρήγορα, κάτι που ήταν αληθινή ευτυχία για το αγόρι τότε.
Ο Γιάννης έγινε πρώτος παντού. Οι ακαδημαϊκές του επιδόσεις ήταν εξαιρετικές. Και σύντομα σε ένα προφητικό όνειρο είδε τον εαυτό του με τα άμφια ενός ιερέα του καθεδρικού ναού του Αγίου Ανδρέα της Κρονστάνδης, όπου δεν είχε ξαναπάει. Όμως η ώρα πέρασε. Και το ίδιο το πτυχίο του υποψηφίου της ακαδημίας στη θεολογία έφερε τον Τζον στην Κρονστάνδη.
Έχοντας μάθει για τον ταλαντούχο νεαρό, ο Αρχιερέας του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ανδρέα της Κρονστάνδης Konstantin Nesvitsky (1795-1867) κάλεσε τον John να παντρευτεί την κόρη του Elizabeth. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Αξίζει να σημειωθεί ότι το επώνυμο του Γιάννη ήταν Σεργκιέφ. Αλλά ποτέ δεν ακούστηκε μέσα στους τοίχους εκείνου του ναού. Ονομαζόταν μόνο Κρονστάνδη.
«Υπάρχουν πολλές ευτυχισμένες οικογένειες, Λίζα, ακόμα και χωρίς εμάς, κι εσύ κι εγώ, ας αφοσιωθούμε στην υπηρεσία του Θεού», είπε ο Τζον στη σύζυγό του τη νύχτα του γάμου τους. Έτσι έζησαν ως «αγνές παρθένες» μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Έχοντας εγκατασταθεί στην πόλη, ο πατέρας Ιωάννης συνειδητοποίησε γρήγορα ότι αυτή η γη χρειαζόταν κάθαρση και τάξη. Άλλωστε, η Κρονστάνδη ήταν ένας τόπος εξορίας, μια συγκέντρωση σκληρών εργατών που ζούσαν σε πιρόγες και πολλών σεχταριστών. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι υπήρξε πλήρης πτώση της θρησκευτικότητας στην πόλη. Λόγω των μέθυσων και των ληστών, η εγκληματικότητα άνθισε στην πόλη.
Παρά το τόσο ποικιλόμορφο ποίμνιο, ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης περπάτησε υπομονετικά μέσα από τις πιρόγες και μίλησε με όλους, τους παρηγόρησε, τους βοήθησε και τους καθοδήγησε στον σωστό δρόμο. Έδωσε όλα του τα χρήματα, ακόμα και πράγματα σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Και μετά ήρθε στο σπίτι ξυπόλητος.
«Πρέπει να αγαπάμε τον κάθε άνθρωπο και στην αμαρτία του και στην ντροπή του», είπε ο πατέρας Ιωάννης «Δεν υπάρχει λόγος να συγχέουμε τον άνθρωπο - αυτή την εικόνα του Θεού - με το κακό που είναι μέσα του...»
Πολλοί άνθρωποι βίωσαν τη χάρη ενός θαύματος από τον πατέρα Ιωάννη. Βοήθησε να θεραπευθεί από ασθένειες, να απαλλαγεί από τη δαιμονοποίηση και τη μέθη. Ακόμα και οι ληστές έγιναν καλοί πολίτες. Οι οικογένειες διατηρήθηκαν, τα πολυαναμενόμενα παιδιά γεννήθηκαν, τα μέσα ζωής εμφανίστηκαν...
Και πόσα θαύματα υπήρχαν από τα λείψανα του αγαπημένου μας Θαυματουργού Ιωάννη της Κρονστάνδης - είναι αδύνατο να μετρηθούν! Ο πατέρας ήταν πολύ ευγενικός και φιλεύσπλαχνος. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν αρνήθηκε ποτέ κανέναν. Και ακόμη περισσότερο μετά θάνατον.
Παρακάτω θα ήθελα να παραθέσω μια από τις ιστορίες του πατέρα Ιωάννη:
«Κάποιος στην Κρονστάνδη αρρώστησε και ζήτησαν τη βοήθειά μου ακόμα και τότε: να μην αρνηθώ το αίτημα κανενός, παραδίδοντας τον άρρωστο στα χέρια του Θεού. θέληση πάνω από τον άρρωστο.
Αλλά ξαφνικά έρχεται κοντά μου μια ηλικιωμένη γυναίκα που την ήξερα από καιρό. Ήταν μια θεοσεβούμενη, βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα που πέρασε τη ζωή της ως χριστιανή και τελείωσε το επίγειο ταξίδι της με φόβο Θεού. Έρχεται κοντά μου και απαιτεί επίμονα να προσευχηθώ για τον άρρωστο μόνο για την ανάρρωση του.
Θυμάμαι τότε σχεδόν φοβόμουν: πώς μπορώ, σκέφτηκα, να έχω τέτοια τόλμη; Ωστόσο, αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα πίστευε ακράδαντα στη δύναμη της προσευχής μου και στάθηκε στη θέση της. Τότε εξομολογήθηκα την ασημαντότητά μου και την αμαρτωλότητά μου ενώπιον του Κυρίου, είδα το θέλημα του Θεού σε όλο αυτό το θέμα και άρχισα να ζητώ θεραπεία για τον πόνο. Και ο Κύριος του έστειλε το έλεός Του - ανάρρωσε.
Ευχαρίστησα τον Κύριο για αυτό το έλεος. Μια άλλη φορά, μέσω της προσευχής μου, η θεραπεία επαναλήφθηκε. Τότε, σε αυτές τις δύο περιπτώσεις, είδα κατευθείαν το θέλημα του Θεού, μια νέα υπακοή από τον Θεό - να προσεύχομαι για όσους το ζητούν».
Ιωάννης της Κρονστάνδης - ιερέας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρχιερέας. Υπηρέτησε ως πρύτανης του καθεδρικού ναού του Αγίου Ανδρέα στην Κρονστάνδη. Από το 1906 είναι μέλος της Ιεράς Κυβερνητικής Συνόδου. Ιεροκήρυκας, πνευματικός συγγραφέας και εκκλησιαστικό και δημόσιο πρόσωπο.
Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1908 σε ηλικία 79 ετών στην πόλη Κρονστάνδη της επαρχίας της Αγίας Πετρούπολης.
Παράκληση προσευχής του αγίου δικαίου Ιωάννη της Κρονστάνδης για τη βοήθεια του Θεού για να διορθώσει τη ζωή του και να τον ενισχύσει στην αρετή
Πόσες φορές, Κύριε Ιησού, ανανέωσες τη φύση μου, αλόγιστα διεφθαρμένη από τις αμαρτίες μου! Δεν υπάρχει αριθμός ή μέτρο για αυτό! Πόσες φορές με έβγαλες από τη σπηλιά που έκαιγε μέσα μου, από τη σπηλιά πολλών διαφορετικών παθών, από την άβυσσο της απελπισίας και της απελπισίας! Πόσες φορές ανανέωσες τη διαφθορά της καρδιάς μου μόνο με το όνομά Σου, που με πίστευα καλεσμένος!
Πόσες φορές το κατόρθωσε αυτό μέσω των ζωοποιών Μυστηρίων. Ω, Δάσκαλε! Τα ελέη σου προς εμένα, τον αμαρτωλό, δεν έχουν πραγματικά αριθμό ή μέτρο. Τι θα Σου φέρω, ή τι θα Σου ανταποδώσω για τα αμέτρητα οφέλη Σου σε μένα, Ιησού, τη ζωή μου και την ελαφρότητά μου! Είθε να είμαι συνετός στους δρόμους μου σύμφωνα με τη χάρη Σου, γιατί είσαι ευχαριστημένος με όλους εκείνους που είναι συνετοί στο δρόμο, όπως ήσουν από το Πνεύμα Σου μέσω του στόματος του πατέρα μας, του Δαβίδ. Θα προσπαθήσω να είμαι πιστός σε Σένα, ταπεινός, πράος, όχι οξύθυμος, ευγενικός, μακρόθυμος, εργατικός, ελεήμων, γενναιόδωρος, μη φιλάνθρωπος, υπάκουος.
Κύριε, Παντοδύναμη Δύναμη! Ενίσχυσε την αδύναμη ψυχή μου σε κάθε αρετή! Ενίσχυσε την αδύναμη καρδιά μου για όλα τα καλά στον αεικίνητο βράχο των εντολών Σου! Θεός! Και βιώνω κάθε μέρα ότι χωρίς εσένα δεν είμαι τίποτα. ότι χωρίς Εσένα δεν μπορώ να κάνω κανένα καλό. Χωρίς Εσένα υπάρχει μέσα μου μόνο το κακό στις διάφορες μορφές του. Χωρίς εσένα είμαι ένας χαμένος γιος. Ω, απερίγραπτη Χάρη! Γέμισε την καρδιά μου με την καλοσύνη Σου! Κυρίως προσεύχομαι: δώσε μου να Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά και τον πλησίον μου όπως αγαπώ τον εαυτό μου. Είθε να μην είμαι θυμωμένος, περήφανος, περιφρονητικός, ανήσυχος, αλλά ας είμαι ήπιος, ταπεινός, με σεβασμό με τρυφερότητα και υπάκουος.
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου