Είναι ήδη γνωστό ότι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κλινικό θάνατο, βλέπουν είτε τον παράδεισο είτε την κόλαση. Ο Μήτσης ήταν άτυχος. Ο απρεπής τρόπος ζωής του, όπως παραδέχεται ο ίδιος, έδειξε πού θα γείρει η ζυγαριά του μετά θάνατον. Σε ηλικία 48 ετών, στράφηκε στον Θεό, ήδη σε εκείνο το μέρος όπου όλοι φοβούνται να πάνε.
Εάν το αγαπημένο σας πρόσωπο βρίσκεται στην ίδια θέση, εάν δεν υπάρχει ελπίδα για τη σωτηρία του, πρέπει να προσευχηθείτε. Ιδού μια προσευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο, που μπορεί να μετατρέψει τους χαμένους στην αλήθεια. Πηγαίνετε και διαβάστε το στο link: https://t.me/molitvaikona/698 .Για πολύ καιρό δεν τολμούσε να εξομολογηθεί την ομολογία του σε όλους, γνωρίζοντας την αντίδραση στη μυθοπλασία, αλλά με την ευλογία του ιερέα, έστω κι αν τουλάχιστον μια ψυχή στις εκατό το πίστευε, συμφώνησε.
Ίσως κάποιος θα θελήσει να ελέγξει τα λόγια του για την αλήθεια.
Ο Αργύρης Μήτσης είναι το όνομα του ίδιου Έλληνα που δημοσιοποίησε την ειλικρινή ιστορία του το 2001. Ο Κύριος δεν θα επιτρέψει στον καθένα να βιώσει αυτό που βίωσε. Πολλοί, ξαφνικά, όταν βρίσκονται πέρα από τη γραμμή του θανάτου, παραμένουν εκεί. Αλλά προφανώς, όπως είπε αργότερα ένας πρεσβύτερος γι 'αυτόν: «Έχεις έλεος από τον Θεό, που ούτε εγώ απέκτησα από τον Θεό».
Η τρομερή και βρώμικη βλασφημία κατά του Θεού δεν έπαψε να προέρχεται από τα χείλη του σύγχρονου μας. Γι' αυτόν, δεν έμεινε τίποτα στη ζωή, και δεν υπήρχε τίποτα ιερό.
Μετά έμφραγμα, στεφανιογραφία, επείγουσα επέμβαση. Αλλά και εκεί, με το ένα πόδι στον τάφο, δεν σταμάτησε να λέει πικρά λόγια για τον Θεό και τη Μητέρα Του. Λοιπόν, πώς ξεκινάνε όλα με τον ίδιο τρόπο για όλους: τοπική αναισθησία, αποσύνδεση,... αα και... όχι, δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Αντίθετα, είναι σκοτάδι.
Και τριγύρω υπάρχουν μόνο στεναγμοί, εκκλήσεις για βοήθεια, αιτήματα για έλεος. Και η δυσοσμία, μια τρομερή δυσοσμία τριγύρω. Και μετά έντονος πόνος στο δεξί μου χέρι, παρόμοιος με έγκαυμα.
Στη συνέχεια συνέκρινε το συναίσθημά του με ένα δωμάτιο στο οποίο δεν υπάρχει φως, το στόμα είναι κλειστό και τα αυτιά ακούνε μόνο «Ελέησόν μας!» Εκτός! Πάρτο από εδώ!»
Ο Αργύρης ήταν στην κόλαση. Δεν μπορούσε να δει τον εαυτό του. Έγειρε ακόμη και το κεφάλι του για να κοιτάξει το σώμα του. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα εκτός από τη συνείδηση ότι παρέμενε ο ίδιος Αργύρης.
«Είδα ξαφνικά τα κόκκινα μάτια και τη δυνατή, δυνατή φωνή ενός δαίμονα, να χαίρεται για τη συνάντησή του μαζί του», συνεχίζει. - Εκείνη τη στιγμή πονούσα αδιαμφισβήτητα, ένιωθα σαν να με στραγγαλίζουν, με έκαιγαν στη φωτιά, με χτυπούσαν, έζησα τέτοια πράγματα που αν είχα πει πλήρως αυτό που ένιωθα, οι άνθρωποι θα τα είχαν παρατήσει όλα. και προσευχήθηκε στον Θεό για συγχώρεση.
Δεν θέλω να μιλήσω για λεπτομέρειες της ζωής μου, και οι αμαρτίες που διέπραξα θα μπορούσαν να ειπωθούν μόνο στην Εξομολόγηση. Το να πω ότι θα ένιωθα άσχημα σημαίνει να μην πω τίποτα. Έγινα τόσο απελπισμένος που για πρώτη φορά σε ολόκληρη τη ζωή μου φώναξα: «Κύριε, βοήθησέ με! Πιστεύω σε Εσένα! Πάρε με από εδώ!
Την ίδια στιγμή, ξαφνικά ήρθε φως και δίπλα του ήταν ένας νεαρός άνδρας με ξανθά μαλλιά, τα ίδια ξανθά γένια και πράσινα μάτια. Έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και είπε: «Μη φοβάσαι, είμαι εδώ».
Κυριολεκτικά αμέσως κατάλαβε ότι ήταν και πάλι ξαπλωμένος στο χειρουργικό τραπέζι, ήδη καλυμμένος με ένα σεντόνι. Άρχισα να ακούω φωνές όλο και πιο καθαρά και συνειδητοποίησα ότι αποφάσιζαν πώς να ενημερώσουν τη γυναίκα μου για τον θάνατό μου. Για να μη σου συμβεί αυτό, για να σε ελεήσει ο Κύριος, πάντα να ζητάς βοήθεια από τον Θεό. Ή ίσως στους αγίους. Ο Άγιος Νικόλαος θα μπορεί να μεσολαβήσει για εσάς ενώπιον του Θεού. Εδώ θα δείτε μια προσευχή στον Άγιο Νικόλαο: https://t.me/molitvaikona/1936 . Ο Κύριος θα σας βοηθήσει να μετανοήσετε, να καθαρίσει την ψυχή σας και το πιο σημαντικό, θα θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας τουλάχιστον ένα βήμα.
Έτρεξαν οι γιατροί, μου έκαναν ένεση, με μετέφεραν στο χειρουργείο και μετά ο γιατρός κατά την εξέταση με ρώτησε πότε κατάφερα να κάνω αυτό που είδα.
Στο ίδιο μου το χέρι, όπου ένιωσα τότε το έγκαυμα, υπήρχε μια κορώνα με 3 εξάρια. Φυσικά, δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να με διαβάζετε σε αυτό το σημείο γιατί φαίνεται πολύ τεχνητό και αστείο. Υπήρχε όμως ένα έγκαυμα. Και το παρέλαβα εκεί, στην κόλαση.
Ο γιατρός ήταν καλός μου φίλος και ήξερε ότι δεν ήμουν μέλος καμίας αίρεσης, αν και ο ίδιος ήταν άθεος, λειτουργώντας μόνο με επιστήμη.
Την 4η μέρα έφυγα από το νοσοκομείο, και ακόμα δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου με τα σημάδια, και επιπλέον μύριζε ακόμα την ίδια κολασμένη δυσωδία. Εκείνη την εποχή ήμουν ήδη φίλος με έναν πιστό. Τον έλεγαν Δημήτρη και όταν του τα είπα όλα, προσφέρθηκε να πάει στο μοναστήρι, όπου, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήθελα να πάω καθόλου. Η πίστη κατά κάποιο τρόπο δεν έγινε ισχυρότερη από αυτό που είδα».
Να κάτι άλλο που δεν είπε αμέσως ο αυτόπτης μάρτυρας. Όλη την ώρα που ήταν στο νοσοκομείο, το εικονίδιο κρεμόταν απέναντι από το κρεβάτι του, κατάφερε να το δείξει πιο κοντά. Αποδεικνύεται ότι όλο αυτό το διάστημα ο Άγιος Παΐσιος ο Σβιατογκόρετς τον κοιτούσε κατευθείαν στα μάτια.
Όλα αυτά τα είπε στον γέροντα στο μοναστήρι, όπου τελικά πήγε. Και για πρώτη φορά του εξομολογήθηκα.
«Αλλά τότε, στο μοναστήρι όπου έφτασα, με δίδαξε ένας τρομερός θυμός», θυμάται ο Αργύρης «Ήθελα να δέρνω τους μοναχούς και ό,τι με περικύκλωσε, απλώς τρελάθηκα. χοντρικά, οι μοναχοί προσευχήθηκαν για μένα και τις 3 μέρες που ήμουν εκεί, ο δαίμονας τους χτύπησε και ήθελε να ξεχάσει πώς με ζήτησε μου.
Κι όμως, όλοι οι μοναχοί ήταν τόσο ευγενικοί μαζί μου, παρά το γεγονός ότι περνούσαν αυτές τις δύσκολες μέρες για αυτούς.
Ο ίδιος ο γέροντας ήταν αποφασισμένος. Είπε: «Ή θα γίνεις καλύτερα ή θα πεθάνω μαζί σου». Αυτός ο άντρας με άρπαξε κυριολεκτικά από τα νύχια του Σατανά. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα τολμούσα να μιλήσω για αυτόν τόσο δημόσια.
Την τρίτη μέρα, το σημάδι στο χέρι μου είχε σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά η αποκρουστική μυρωδιά παρέμενε ακόμα.
Και τότε άρχισαν να συμβαίνουν νέα θαύματα στη ζωή μου. Θαύμα επί θαύματος.
Κατόπιν αιτήματός μου, ο ίδιος ο Ντμίτρι με πήγε στον τάφο του αγίου γέροντος Πάθους. Με φώναξε ακόμη και με το όνομά μου. Μου φάνηκε ότι ο Δημήτρης μου είχε ήδη πει για μένα εκ των προτέρων, αλλά δεν ήταν έτσι. Είπε ότι θα σε περίμενε ο άγιος, μας είπε ο ίδιος για σένα.
Και μετά έγινε άλλο ένα θαύμα. Η μητέρα με πήγε κατευθείαν στο κελί του Γέροντα Παΐσιου, μου έδειξε πού κοιμόταν, πού στεκόταν η καρέκλα του. Αυτό ήταν τιμή για μένα και δεν άντεξα και της είπα αν ήξερες πόσο τον αγαπώ. Εκείνη απαντά: «Θα τον γνωρίσεις».
Από τότε μένω μόνος. Ζω φτωχά, αλλά ο Χριστός κατοικεί στο σπίτι μου, και ο Άγιος Παΐσιος είναι πάντα δίπλα μου.
Μπορεί για κάποιους να είναι απλώς άγιος, ακόμα και άνθρωποι, αλλά για μένα είναι σαν πατέρας. Από τότε που ένιωσα την παρουσία του στη ζωή μου, άρχισα να ζω εντελώς διαφορετικά. Με καθοδηγεί και με συμβουλεύει.
Και μετά από 6 μήνες ένιωσα πάλι χειρότερα, κατέληξα πάλι στο ίδιο καρδιολογικό τμήμα. Ο γιατρός έχει διαγνώσει ότι αν κάνουμε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς θα πεθάνεις, αν το κάνουμε έχεις το 10% να μείνεις ζωντανός. Ζήτησα 5 λεπτά για να σκεφτώ. Κοίταξα ξανά το εικονίδιο, που κουβαλούσα μαζί μου από τότε, και τότε μια φωνή μου ψιθύρισε: «Πήγαινε και μη φοβάσαι τίποτα». Τηλεφώνησα αμέσως στον γιατρό και μάλιστα του είπα ότι όλα θα πάνε καλά. Το χέρι σας θα λειτουργήσει με το άλλο.
Η επέμβαση διήρκεσε 13 ώρες. Και παρόλο που φαινόταν να τελειώνει καλά, τα νέα ήταν ακόμα απογοητευτικά. Ο γιατρός είπε ότι σε 3-4 μέρες θα με μεταφέρουν στη συσκευή. Και έτσι έγινε. Ξάπλωσα εκεί για λίγο, αλλά μετά είχα ξανά μια συνάντηση με τον Paisius Svyatogorets. Είπε:
Σήκω, τεμπέλη, σταμάτα να ξαπλώνεις! είσαι καλά. Σηκωθείτε και δώστε το κρεβάτι σε έναν άλλο ασθενή.
Και μπορεί να μην το πιστέψετε, αλλά μετά από 2 μέρες αποσυνδέθηκα εντελώς από όλες αυτές τις συσκευές και ένιωθα καλά, σαν να μην είχε γίνει ποτέ η επέμβαση. Τότε εκείνος ο γιατρός ήρθε κοντά μου και με ρώτησε για την εικόνα, για τον άγιο που μου είχε εμφανιστεί. Και αυτή τη φορά δεν μάλωσε ούτε εξεπλάγη, αλλά απλώς γονάτισε, φίλησε την εικόνα και την προσκύνησε. Και αυτό το έκανε ένας άθεος, ένας εντελώς άπιστος άνθρωπος. Και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα για ποιον από τους δυο μας ήταν πιο χρήσιμο αυτό το θαύμα...
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου