ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΛΑΚΤΙΑ:Είδα στον Άδη τί γίνεται.

 

Είδα στον Άδη τί γίνεται. Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο. Είδα χωριανούς μου.

Δεν φανέρωσα σε κανέναν αυτούς που είδα.

Μετά άναβα κεριά. Έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι.

Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες. Να ξέρανε τι τους περιμένει αυτούς καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί.

Εκεί ποιοί άλλοι είναι; Οι ασεβείς ιερωμένοι. Ω τους κακομοίρηδες!.

Εκεί είναι οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι, οι μοιχοί, οι πόρνοι, προπαντός οι αρσενοκοίτες.

Αφόρητα βάσανα. Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά. Φρίκη. Φρίκη..

Είναι φωτιά θεϊκή, χειρότερη από τη φωτιά που εμείς ξέρομε..

Εκεί το φως του Θεού το Άπλετον (έτσι το ονόμαζε πάντα), ξεσκεπάζει, καίει, βασανίζει αφόρητα, τύψεις έχουν, κακομοιριές… Βλέπουν τους άλλους στην άλλη πάντα (στον παράδεισο) και λιώνουν περισσότερο.

Σου λένε, γιατί να μη ζήσομε και εμείς καλά να ‘μαστε σαν κι αυτούς..

Μαρμαρωμένοι, μέσα στη βρώμα, την απελπισία..

Κάνουμε προσευχή, ανάβουμε κερί καθαρό και βλέπεις και χοροπηδούν οι καημένοι!.

Η Γερόντισσα είδε πολλούς, αλλά ουδέποτε μαρτύρησε κανέναν. «Ανάβω κεράκια -έλεγε- κάνω πολλή προσευχή και τούς βάζω σέ κίνηση βελτιώσεως, γιατί είναι μαρμαρωμένοι οι καημένοι».

Γερόντισσα Γαλακτία Κρήτης +

 

Ηλιας Καλλιωρας