Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
* Έχεις συνεχή θλίψη κι αυτό, παιδί μου, δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το. Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη. Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο, το ακούει ο Θεός.
* Δεν αξίζει για τίποτα στον κόσμο να θλίβεσαι. Το ξέρεις αυτό; Να χαίρεσαι, μανούλα μου. Και να μη στενοχωριέσαι, να μη ζαλίζεσαι για πράγματα, που δεν είναι στη δικαιοδοσία σου.
* Στον Ουρανό έχει φύγει η γκρίνια, η ζήλια, η πείνα, η δίψα, η γυμνότης, ο φθόνος, η κακία. Εκεί είναι η χαρά, η καλοσύνη, είναι μέσα το κατοικητήριο του Θεού. Όπου είναι ο Θεός, μπορεί να πάει η κακία, η πλεονεξία, το μίσος, τα πάθη;
* Στις μέρες μας οι άνθρωποι και εμείς οι μοναχοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι γίνεται αγώνας για τη σωτηρία μας. Αυτός, ο λίγος αγώνας, αλλά να είναι θετικός και σταθερός. Όχι σήμερα να κάνω μία προσευχή και την άλλη μέρα να την παρατήσω, να μην την ξανακάνω. Μια προσευχούλα σήμερα και άλλη αύριο και άλλη μεθαύριο, να είμαστε έτοιμοι για τον Ουρανό. Όχι για τα πράγματα της γης! Ήλθαν και παρήλθαν και εχάθησαν τα πράγματα της γης. Η καλοσύνη σου θα μένει στον αιώνα τον άπαντα.
* Όταν πάει μία προσευχή από έναν άγιο άνθρωπο, από μία πονεμένη ψυχή, και ζητήσει: «Κύριε, κάνε πιο πίσω το κακό αυτό, φέρε γαλήνη στο πλάσμα Σου εδώ κάτω», θα κάνει πίσω ο Κύριος, γιατί το αγαπάει το πλάσμα Του· οι προσευχές των ανθρώπων απ’ το Άγιον Όρος, αλλά κι από εδώ, μέσα στον κόσμο.
Ξέρεις πόσοι Άγιοι υπάρχουν μέσα στον κόσμο, που γονατίζουν κι ανοίγουν οι Ουρανοί και ο Κύριος τους ακούει με αγάπη;
* Υπάρχουν εγγράμματοι, που δεν πιστεύουν σήμερα στον Θεό, αλλά πιστεύουν στην επιστήμη τη δική τους. Κι άμα τους πεις: «Εσύ τη σοφία που έχεις δεν την απέκτησες μόνος σου», θα σε χλευάσει. «Άντε φύγε από εδώ! Εγώ έφαγα τα γράμματα με το κουτάλι και θα μου πεις εσύ;» Πολλοί διανοούμενοι δεν πιστεύουν στον Θεό, γιατί στηρίζονται στον εαυτό τους.
Λένε «εμείς», εμείς οι άνθρωποι, αλλά δεν είναι σωστό αυτό. Άμα λείψει η Χάρις του Θεού, τα πάντα γκρεμίστηκαν, καταργούνται και χάνονται. Ο Κύριος είναι ο Ίδιος ο Δημιουργός, ο Πλάσας τα Σύμπαντα. Αλλά δεν μπορεί το μυαλό του ανθρώπου να τα χωρέσει αυτά.
Από το βιβλίο της Ι. Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου», των εκδόσεων Άθως. Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου