Οἱ Ἅγιοι ξερίζωναν καὶ μετὰ φύτευαν. Ἂν φυτέψεις μέσα στὰ ζιζάνια, θὰ πνιγεῖ τὸ φυτό, δὲν θὰ εὐδοκιμήσει…
Θὰ ἔρθει μεγάλη δυσκολία στὴν ἀνθρωπότητα! Αἰτία ἡ ἁμαρτία! Ἂν δὲν ἐπιτρέψει αὐτὸν τὸν πόλεμο ὁ Θεός, τὸ εἶδος μας δὲν θὰ ἔχει λόγο ὑπάρξεως στὴ γῆ, ἐκεῖ ποὺ κατήντησε…»
«Πολλά… Νά… Χθές ήρθαν οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος του Κουδουμά. Μου είπαν: “Θεία Κοινωνία να λες στον κόσμο… Να παίρνει δύναμη… Να αντέξουν αυτά που έρχονται… Όχι, όμως ξεκάρφωτα”. Έδειξαν ένα πετραχήλι. “Μεγάλη εξομολόγηση” είπαν. Και ό,τι πει το πετραχήλι”. Και ένα κομβοσχοίνι έδειξαν. “Να λες έτσι. Με αυτά θα αντέξει ο κόσμος. Να μην κατακρίνουν οι άλλοι αυτούς που θα βλέπουν να κοινωνούν συχνά”. Το είπαν κι αυτό».
– π. Αντώνιος: «Είδες δυσκολίες;»
– Γερόντισσα: «Μεγάλες! Αναστατώσεις, πολέμους, πείνα. Δεν ξέρω να τα πω. Δεν ξέρω να τα εκφράσω. Δεν με βοηθά πια η κεφαλή μου. Πέφτω κάθε μέρα. Όλα όμως θα είναι υπέρ της Ελλάδος. Υπέρ της πίστεως. Δόξα μεγάλη. Έρχεται μπόρα αλλά και δόξα. Όλα υπέρ της Ελλάδος. Αυτό να το τονίζεις».
Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, σελ. 146-147
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου