ΛΟΓΟΣ΄ ΕΙΣ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.

  ( Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου)

  Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς, ὐψώθητε. “ Ἄσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ.” 

“ Ὁ Χριστός ἐσαρκώθη, μᾶς λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος. Νιώσατε ἀγαλλίασιν ἀπό χαράν και τρόμον. Ἀπό τρόμον ἐξ αἰτίας τῆς ἀμαρτίας, ἀπό χαράν ἐξ αἰτίας τῆς ἐλπίδος.” Ἕνα γεγονός, ἕνα μυστήριο ποῦ προκαλεῖ συγχρόνως χαρά καὶ τρόμο στὸν ἄνθρωπο! Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ νικᾶ τὴν ἀμαρτία καὶ χαρίζει τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας . Ὁ άνθρωπος γίνεται Θεός κατά χάριν καὶ ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος. Γίνεται, συνεχίζει ὁ ἴδιος Πατέρας, τέλειος ἄνθρωπος ἐκτός ἀπό τὴν ἀμαρτία. Ὁ Κύριος κυοφορήθηκε ἐννέα μῆνες μέσα στήν μήτρα τῆς Παρθένου. Μπῆκε ὄπως θέλησε, κυοφορήθηκε ὄπως εὐαρεστήθηκε. Γεννήθηκε ὄπως θέλησε. Εἰσῆλθε ἄσαρκος καὶ ἔγινε ἄνθρωπος χωρίς νὰ ἀποχωριστεῖ ἀπό τὴ θεότητα, σύμφωνα μὲ τὴ θεῖα οἰκονομία. (Μ. Ἀθανασίου, Ὀμιλία στὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ)  “ Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἴνα Θεόν τὸν Ἀδάμ ἀπεργάσηται”, ψάλλει ὁ ψαλμωδός. Καὶ ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει κάτι ἀνάλογο: “ Ἄνθρωπος γὰρ ἐγένετο ὁ Θεός καὶ Θεός ὁ ἅνθρωπος”   Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ γενικά ὀλόκληρη ἡ θεῖα ἀποκάλυψη, περιέχεται καὶ φανερώνεται στὴν πληρότητα της στὸ μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεως, τὴ σάρκωση τοῦ Θείου Λόγου, μᾶς λέει ὁ Γέροντας Ἰωσήφ Βατοπαιδινός. (Ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, 23 Δεκεμβρίου 2011)     Ὅλοι οἱ Πατέρες,  παρατηροῦμε ὅτι ὅταν ἀναφέρονται στὸ γεγονός τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ, ὀμιλοῦν γιὰ μυστήριο. Μυστήριο,  λόγω τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θείου Λόγου καὶ μυστήριο λόγω τῆς ἀφθάρτου κύησης καὶ ἀειπαρθενίας τῆς Παναγίας. Πράγματι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἦταν ἀδύνατη ἀν δὲν ὐπῆρχε ἡ Παναγία.  Ἀλλά καὶ πάλι, ἀν ἡ Παναγία δὲν ἔδινε τὴν συγκατάθεσή της, τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας θὰ ἦταν ἀκατόρθωτο. Χωρίς τὴν Παναγία δὲν θὰ ὐπῆρχε ἡ δυνατότητα τῆς σωτηρίας.  Χωρίς τὴν Παναγία δὲν ὐπάρχει δρόμος γιὰ τὴ σωτηρία. Μὲ μιὰ ματιά της στὸν Ὑιό της,  ἐκπληρώνει τὶς δεήσεις μας, μεσιτεύει γιὰ χάρη μας καὶ μᾶς  ὀδηγεῖ στὸν Παράδεισο.    Ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα χρωστάει τὴ σωτηρία της στὴν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ πού ἔγινε και δική μας Μητέρα.  Ὁ Θεός λοιπόν, ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἀπέστειλε τὸν Ὑιό Του, ὁ ὀποῖος γεννήθηκε ἀπό μιᾶ γυναῖκα καὶ ὐποτάχτηκε στὸ νόμο, γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τοὺς ὐπόδουλους στὸ νόμο, γιὰ νὰ γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὄπως μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.(Γαλ.,Δ΄,4)  Ὁ Ὑιός τοῦ Θεοῦ γίνεται Ὑιός ἀνθρώπου. Ὁ ἄσαρκος παίρνει σάρκα. Ὁ Λόγος ἐνώνεται μὲ τὴν ὔλη. Ὁ ἀόρατος γίνεται ὀρατός.   Ἐκεῖνος τὸν ὀποῖο δὲν μποροῦσε νὰ ἀγγίξει κανείς, μπορεῖ νὰ  ψηλαφηθεί. (Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄) Ὁ Θεός φανερώθηκε στοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς γεννήσεως. Γι’ αὐτό ὁ θεῖος Πατήρ ὀνομάζει τὴ Γέννηση καὶ Θεοφάνεια. Σήμερα.ἔχει ἐπικρατήσει νὰ λέγεται Θεοφάνεια ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ. Στὴν ἀρχαία ὄμως ἐκκλησία ἡ Γέννησις καὶ ἡ Βάπτισις συνεωρτάζοντο, ὅπως γίνεται  ἀκόμη καὶ σήμερα στὴν Ἀρμενική  Ἐκκλησία. Τὸ νόημα αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐορτῆς, ἀναφέρει ὁ θεῖος Γρηγόριος, εἶναι ὁ ἐρχομός τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ἔρθουμε κι’ ἐμεῖς νὰ κατοικήσουμε κοντά στὸ Θεό. Ἀς ἐορτάζουμε ἐπομένως, μᾶς παρακινεῖ ὁ θεῖος Πατήρ, ὅχι μέ δημόσιες πανηγύρεις, ἀλλά κατά τρόπον θεϊκόν. Ὅχι κατά τρόπον κοσμικόν, ἀλλά κατά τρόπον ὐπερκόσμιον. Ὅχι τὰ δικά μας, ἁλλά περισσότερον τὰ τοῦ Κυρίου. Νὰ καθαρίσουμε λοιπόν τὸν νοῦν, τὴν ἀκοήν καὶ τὴν διάνοιαν. Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὸν παλαιόν ἄνθρωπον καὶ νὰ ἐνδυθοῦμε τὸν νέον. (Κολ.,Γ΄, 9,10) Νὰ ἀφήσουμε πίσω μας τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν κακία, τὴ βλασφημία, τὴν αἰσχρολογία, τὶς γήινες ἀπολαύσεις καὶ ἠδονές. Νὰ νεκρώσουμε τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας καὶ νὰ γεννηθοῦμε ἐκ νέου ὠς καινούργιοι  ἄνθρωποι μαζί μὲ τὸν Χριστό. Νὰ γίνουμε κι’ ἐμεῖς θεοί, γιατί αὐτός εἶναι  ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου.