Στις αρχές Οκτωβρίου 1979 ο αιδεσιμότατος Γέροντας Παΐσιος έφτασε στο ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου και έζησε για ένα μήνα περίπου. Μια μέρα δέχτηκε έναν επισκέπτη στο κάλιο του με ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Όταν αυτός ο άνθρωπος έφυγε, ο γέροντας προσευχήθηκε για αυτόν στο κελί του.
Διαβάζετε ένα απόσπασμα από τον Βίο του Αγίου Παϊσίου του Αγίου Όρους. Σύνδεσμοι σε έντυπα και ηλεκτρονικά βιβλία του Αγίου Παϊσίου του Αγίου Όρους στο τέλος του άρθρου
Βγαίνοντας στο διάδρομο, είδε μπροστά του τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδοκία, που τον κοίταξε με αγάπη και του είπε πώς να λύσει το πρόβλημα αυτού του ανθρώπου. Ο π. Παΐσιος προσκύνησε με ευλάβεια στον Άγιο Αρσένιο, αλλά εκείνη τη στιγμή μια μοναχή χτύπησε την πόρτα και ο Άγιος Αρσένιος εξαφανίστηκε.
Στις 26 Οκτωβρίου, μετά την κατανυκτική αγρυπνία για τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, ήταν φανερό ότι ο Μοναχός Παΐσιος βρισκόταν σε μια διαφορετική, παραδεισένια ατμόσφαιρα. «Ω, τι ωραία που είναι στον παράδεισο! - επανέλαβε. - Εκεί οι άγγελοι χαίρονται και χτυπούν τα φτερά τους από χαρά. Τραγουδούν όλη την ώρα: «Άγιος, Άγιος, Άγιος...», χτυπούν όλοι μαζί τα φτερά τους σαν χελιδόνια». Και λέγοντας αυτά τα λόγια, ο ίδιος ο μοναχός άρχισε να ψάλλει με αργό άσμα: «Άγιος, Άγιος, Άγιος ο Κύριος των δυνάμεων"
Ο μοναχός Παΐσιος τραγούδησε με τέτοιο συναίσθημα που ήταν ξεκάθαρο ότι και μέσα του «χτύπησε τα φτερά του». Ναι, στο κάτω-κάτω, πάντα «χτύπησε τα αγγελικά του φτερά μέσα του, υμνώντας τον Θεό μέρα και νύχτα»¹.
Βλέπε τον Σεβασμιώτατο Γέροντα Paisiy Svyatogorets. Γράμματα. Σελ. 103.
Την επομένη, 27 Οκτωβρίου, πολλές μοναχές από τη Σερβία ήρθαν στον μοναχό Παΐσιο. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, του ζήτησαν να ερμηνεύσει το νόημα ενός θεϊκού γεγονότος που είχε βιώσει ο ίδιος. Αποφεύγοντας αυτού του είδους τις ερωτήσεις, ο μοναχός απάντησε: «Τι να σας εξηγήσω; Καλύτερα προσευχήσου για μένα. Και αν δω κάτι, σίγουρα θα σας το πω». Και πήγε στην καλύβκα του.
Πέρασαν περίπου δύο ώρες. Ο μοναχός κάθισε στο κρεβάτι και είπε την προσευχή του Ιησού. Ξαφνικά ένας από τους τοίχους της καλύβας χάθηκε, και είδε ένα μεγάλο ελαφρύ σύννεφο που σκέπαζε μικρά παιδιά που έμοιαζαν με αγγέλους. Τότε μικρά ελαφρά σύννεφα άρχισαν να ξεφεύγουν από το μεγάλο σύννεφο. Κάθε σύννεφο σήκωσε και παρέσυρε ένα από τα αγγελικά παιδιά. Αυτό το ουράνιο όραμα κράτησε περίπου μισή ώρα. Τότε το κουδούνι άρχισε να χτυπάει για τον εσπερινό και μια από τις αδερφές χτύπησε την πόρτα.
- Τι αργία είναι αύριο; - τη ρώτησε ο καλόγερος.
«Η Προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου», απάντησε η μοναχή. Μετά τον Εσπερινό, ο μοναχός μίλησε στις αδελφές για το όραμά του, που προφανώς είχε να κάνει με την Προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου, σκεπάζοντας όλο τον κόσμο σαν σύννεφο χάριτος.
² Στις 28 Οκτωβρίου, η Ελλάδα γιορτάζει τόσο την εθνική γιορτή του Ohi Day όσο και τη Μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σαν σήμερα το 1940, ο Έλληνας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι με τη σύντομη απάντηση «Όχι» (ελληνικά: όχι) και η Ελλάδα μπήκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το τέλος του πολέμου, η 28η Οκτωβρίου έγινε εθνική εορτή, Ημέρα Okha, και το 1960, ο εορτασμός της Μεσολάβησης της Παναγίας μεταφέρθηκε ως σήμερα από την 1η Οκτωβρίου.
Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης στο Σουρότι, ο μοναχός Παΐσιος για πρώτη φορά άρχισε να μιλά με τις αδελφές για τις δύσκολες στιγμές που έρχονται. «Ο διάβολος», είπε, «έχει συγκεντρώσει όλες του τις δυνάμεις και όλους τους υπηρέτες του για να καταστρέψει τον κόσμο. Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί. Απαλλαγείτε από τη μικροπρέπειά σας, δουλέψτε πνευματικά για να μπορέσετε να βοηθήσετε τους ανθρώπους».
Και προέβλεψε σε έναν δάσκαλο που ήρθε στο Ησυχαστήριο: «Έρχονται οι καιροί που τα παιδιά πρώτα θα πετούν πέτρες στους γονείς τους και μετά σε εσάς, τους δασκάλους». Η δασκάλα θυμήθηκε τα λόγια του δέκα χρόνια αργότερα, όταν μαθητές του σχολείου όπου εργαζόταν κατέλαβαν το σχολικό κτίριο και πέταξαν πέτρες στους δασκάλους.
Άρχισαν τα ογδόντα. Ο μοναχός Παΐσιος είδε ότι ξεκινούσε μια νέα εποχή, «αντιπνευματικοί καιροί», όπως την αποκαλούσε. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Θεία Πρόνοια, ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής που το όνομά του γινόταν καθημερινά πιο διάσημο και γνωστό στους ανθρώπους. Ο μοναχός έγινε λυχνάρι με τη βοήθεια του οποίου ο Θεός, το «Αληθινό Φως, φώτισε» και έσωσε ανθρώπινες ψυχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου