-Τί λές, ὠρέ πάτερ, θά σωθοῦμε;
Ὅποιον συναντοῦσε στον δρόμο, μετά τό «εὐλογεῖτε», αὐτό ρωτοῦσε! Τίποτε ἄλλο δέν ἔλεγε! Τίποτε ἄλλο δέν τόν ἀπασχολοῦσε!
Ποιός ἦταν; Ὁ γερο-Βικέντιος! Ένας ἄγνωστός στα πλήθη, ἀλλά εὐλογημένος Μοναχός, στό Ἅγιον Ὄρος, στήν σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, πού δέν σταματοῦσε να προσεύχεται, νά φωνάζει μέ δυνατή φωνή:
«Σώσε με, Παναγία μου! Σῶσε με. Ἐλέησέ με»!
Ἄκουγες τή φωνή του νά βγαίνει μέ πόνο! Μέ ἀγωνία!
Σάν ἀπό πληγωμένα στήθη! Γιατί; Γιατί τόν ἀπασχολοῦσε στά σοβαρά καί ἀκατάπαυστα ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας του!
«Σώσε με Παναγία μου», παρακαλοῦσε κι ἔτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα!
«Μή μέ ἀφήσεις νά χαθῶ. Ἐγώ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Υἱοῦ σου ἦλθα ἐδῶ ἀπό παιδί. Σῶσε με Παναγία μου, σῶσε με»!
Κι εἴτε ἐργαζόταν, εἴτε προσευχόταν, εἴτε περπατοῦσε στόν δρόμο, ἔκλαιγε καί φώναζε:
«Σώσε με, Παναγία μου»! Μέχρι πού ἐκοιμήθη, ὁσιακά.
Αὐτός ὁ ἥρωας τῆς θρηνώδους προσευχῆς!
Ἐγώ; Εσύ; Ρώτησες ποτέ κανέναν: Τί λές, καλέ μου πάτερ, θά σωθοῦμε;
Διασκευή ἀπό τό βιβλίο «Σύγχρονες ἁγιορείτικες μορφές: Ἰωακείμ ὁ Ἁγιαννανίτης, τ.1, σ.31-32». Ποιμαντικοί διάλογοι, παπα-Καλλίνικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου