Πιθανώς τό πράγμα θά είναι όπως μάς τό περιγράφη προφητικά ό Ιεζεκιήλ.
Άναφερόμενος εις τόν Γώγ, όπου καί ή Άποκάλυψις εύθύς πιό κάτω κάνει λόγον (20, 8), πρόκειται περί ταυτότητος θέματος, γράφει: «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος τώ Γώγ... καί έσται εν τη ήμερα εκείνη, εν ήμέρα ή άν έλθη Γώγ επί τήν γην τοΰ ’Ισραήλ (εναντίον δηλαδή τής Εκκλησίας καί τών 'Αγίων) λέγει Κύριος Κύριος, άναβήσεται ό θυμός μου... καί καλέσω επ’ αυτόν παν φόβον, λέγει Κύριος' μάχαιρα ανθρώπου επί τόν αδελφόν αύτοΰ έσται (παγκόσμιος δηλαδή άλληλο-σπαραγμός, ώς άποτέλεσμα τής άποστασίας καί εχθρικής στάσεως κατά τής Εκκλησίας) καί κρινώ αυτόν θανάτω... καί πϋρ καί θειον βρέξω επ’ αυτόν καί επί πάντας τούς μετ’ αύτοΰ καί επ’ έθνη πολλά μετ’ αύτοΰ» ('Όπου εικάζεται ότι πρόκειται περί παγκοσμίου πολέμου καί άλληλοσπαραγμοΰ) (38, 17-22).
Ώς πρός τήν άδελφοκτονίαν πού σημειώνει ό Προφήτης ’Ιεζεκιήλ, θά μπορούσε νά πραγματωθή μεταξύ τών άντιθέων Δυνάμεων όπως μεταξύ τοΰ άθέου κομμουνισμού τής ’Ανατολής, τοΰ άθέου ύλισμοΰ τής Δύσεως καί τοΰ άθέου Σιωνισμού τών Εβραίων.
Έξ άλλου, μία τέτοια σύγκρουσις σήμερα είναι δυνατή καί άναμένεται.
Παρατηρούμε ότι άρχηγός αυτών τών στρατευμάτων θά είναι ό ’Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης, οί όποιοι συλλαμβάνονται καί ρίπτονται ζώντες εις τήν λίμνην τοΰ πυρός, τήν αίωνίαν κόλασιν, όπου τελικά ό ’Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης φεύγουν άπό τό προσκήνιον τής ιστορίας.
Χωρίς πάντα νά ύπάρχη Ιστορική άλληλουχία εις τά γεγονότα, άλλά περιγραφόμενα εις μίαν καί τήν αύτήν εικόνα, ό ιερός Εύαγγε-λιστής βλέπει έναν "Αγγελον ό όποιος δένει μέ βαρυά άλυσίδα τόν Δράκοντα, τόν Διάβολον καί τόν έρριψε εις τήν άβυσσον επί χίλια χοόνια.
Τό «δέσιμο» τοΰ Σατανά δέν είναι τί άλλο παρά ότι μένει άνε-νέργητος, μέ άκρωτηριασμένη δύναμι, μέ δέσμευσι τής τόλμης του, καί φυσικά μόνον διά τούς εν συνειδήσει βαπτισμένους Χριστιανούς, πού ό Χριστός μέ τήν πρώτην του Παρουσίαν τόν έδεσε.
Τά χίλια χρόνια, είναι ένας στρογγυλός άριθμός πού φανερώνει τόν μεταξύ τών δύο Παρουσιών τοΰ Χριστοΰ χρόνον, ή τόν χρόνον τοΰ Ευαγγελίου, καί δέν είναι 1000 χρόνια μετά άπό τήν παρουσίαν του ’Αντίχριστου όπως διδάσκουν παλαιοί καί νεώτεροι Χιλιασταί.
Μετά άπό τήν μακράν περίοδον τοΰ Ευαγγελίου, καί λίγο πρίν από την Δευτέραν τοΰ Χριστού Παρουσίαν, όταν οί Χριστιανοί θά έχουν αρχίσει νά κοσμικοποιοϋνται, τότε θά λυθή ό Σατανάς γιά λίγο, οπότε θά έλθη ή μεγάλη αποστασία κατά τήν διάρκειαν τής οποίας θά δράση ό Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης, καί ευθύς μετά ή Κρίσις καί τό τέλος τής ιστορίας.
"Ολα αύτά συνοψίζονται εις τόν λόγον τού άγγέλου: «Τό θηρίον ό είδες, ήν καί ούκ έστι, καί μέλλει άναβαίνειν εκ τής άβύσσου καί εις απώλειαν ύπάγειν» (Άποκ. 17, 8).
Τό «ήν» δηλ. ήτο, σημαίνει τόν πρό τοΰ Χριστού χρόνον πού δρούσε ό Διάβολος μέ τήν είδωλολατρείαν.
Τό «Ούκ έστι» δηλ. δέν ύπάρχει, είναι ό χρόνος τοΰ Εύαγγελίου, ό χρόνος των δύο τοΰ Χριστού Παρουσιών ή ό χρόνος των 1000 ετών.
Καί τό «μέλλει άναβαίνειν» δηλ. πρόκειται νά άνέλθη εκ τής άβύσσου, είναι τό «λύσιμο» τοΰ Διαβόλου καί είναι ό χρόνος τοΰ ’Αντίχριστου, δηλαδή τά 3,5 χρόνια.
Τό δέ «εις άπώλειαν ύπάγειν» δηλ. ότι μετά άπό όλα αύτά ό Διάβολος πηγαίνει εις τήν άπώλειαν, τήν αιωνίαν καί όριστικήν πλέον κόλασιν.
Μετά άπό όλα αύτά πού σημαδεύουν τό τέλος τής Ιστορίας, ό 'Αγ. ’Ιωάννης βλέπει εις τόν ούρανόν «θρόνον μέγαν λευκόν καί τόν καθήμενον επ’ αύτοΰ ού άπό προσώπου έφυγεν ή γή καί ό ούρανός, καί τόπος ούχ εύρέθη αύτοΐς» (20, 11).
Είναι ό θρόνος τοΰ Χριστού - Κριτοΰ εμφανής πλέον ενώπιον όλων τών λογικών κτισμάτων ορατών καί άοράτων καί πού εύρίσκε-ται μεταξύ ούρανοΰ καί γής.
Είναι αύτό πού γράφει ό Άπ. Παύλος: «'Ότι αυτός ό Κύριος... καταβήσεται άπ’ ούρανοΰ» (Α' Θεσ. 4, 16-17), ή αύτό πού περιγράφει ό Κύριος: «"Οταν έλθη ό Υιός τοΰ άνθρώπου εν τή δόξη αύτοΰ καί πάντες οί άγιοι άγγελοι μετ’ αύτοΰ, τότε καθίση επί θρόνου δόξης αυτού, καί συναχθήσεται έμπροσθεν αύτοΰ πάντα τά έθνη...» (Ματθ. 25, 31).
Έν συνεχεία μέ λιτάς, άλλά πολύ ζωηρός γραμμάς ό 'Αγ. ’Ιωάννης περιγράφει τήν άνάστασιν τών νεκρών, μικρών καί μεγάλων, καί κατά τήν ήλικίαν καί κατά τά άξιώματα, καί καθ’ οίονδήποτε τρόπον, φυσικόν ή βίαιον άποθανόντων, νά δίδουν λόγον τών πεπραγμένων των ενώπιον τοΰ Χριστού - Κριτοΰ, καί μέ βάσι τά άνοιγμένα βιβλία τών πράξεών των πού είναι ή μνήμη τοΰ Θεού.
Ένώ αύτά θά συμβαίνουν εις χρόνον μηδέν, ό ούρανός καί ή γή, δηλαδή όλόκληρον τό κτιστόν σύμπαν, θά περνά άπό τήν φθοράν εις τήν άφθαρσίαν καί τήν άλλαγήν τής μορφής εις νέαν μορφήν.
Καί γράφει ό Θεολόγος: «Καί είδον ούρανόν καινόν καί γην καινήν* ό γάρ πρώτος ούρανός καί ή πρώτη γή άπήλθον· καί ή θάλασσα ούκ έστιν έτι» (21,1).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ,ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.
Άναφερόμενος εις τόν Γώγ, όπου καί ή Άποκάλυψις εύθύς πιό κάτω κάνει λόγον (20, 8), πρόκειται περί ταυτότητος θέματος, γράφει: «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος τώ Γώγ... καί έσται εν τη ήμερα εκείνη, εν ήμέρα ή άν έλθη Γώγ επί τήν γην τοΰ ’Ισραήλ (εναντίον δηλαδή τής Εκκλησίας καί τών 'Αγίων) λέγει Κύριος Κύριος, άναβήσεται ό θυμός μου... καί καλέσω επ’ αυτόν παν φόβον, λέγει Κύριος' μάχαιρα ανθρώπου επί τόν αδελφόν αύτοΰ έσται (παγκόσμιος δηλαδή άλληλο-σπαραγμός, ώς άποτέλεσμα τής άποστασίας καί εχθρικής στάσεως κατά τής Εκκλησίας) καί κρινώ αυτόν θανάτω... καί πϋρ καί θειον βρέξω επ’ αυτόν καί επί πάντας τούς μετ’ αύτοΰ καί επ’ έθνη πολλά μετ’ αύτοΰ» ('Όπου εικάζεται ότι πρόκειται περί παγκοσμίου πολέμου καί άλληλοσπαραγμοΰ) (38, 17-22).
Ώς πρός τήν άδελφοκτονίαν πού σημειώνει ό Προφήτης ’Ιεζεκιήλ, θά μπορούσε νά πραγματωθή μεταξύ τών άντιθέων Δυνάμεων όπως μεταξύ τοΰ άθέου κομμουνισμού τής ’Ανατολής, τοΰ άθέου ύλισμοΰ τής Δύσεως καί τοΰ άθέου Σιωνισμού τών Εβραίων.
Έξ άλλου, μία τέτοια σύγκρουσις σήμερα είναι δυνατή καί άναμένεται.
Παρατηρούμε ότι άρχηγός αυτών τών στρατευμάτων θά είναι ό ’Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης, οί όποιοι συλλαμβάνονται καί ρίπτονται ζώντες εις τήν λίμνην τοΰ πυρός, τήν αίωνίαν κόλασιν, όπου τελικά ό ’Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης φεύγουν άπό τό προσκήνιον τής ιστορίας.
Χωρίς πάντα νά ύπάρχη Ιστορική άλληλουχία εις τά γεγονότα, άλλά περιγραφόμενα εις μίαν καί τήν αύτήν εικόνα, ό ιερός Εύαγγε-λιστής βλέπει έναν "Αγγελον ό όποιος δένει μέ βαρυά άλυσίδα τόν Δράκοντα, τόν Διάβολον καί τόν έρριψε εις τήν άβυσσον επί χίλια χοόνια.
Τό «δέσιμο» τοΰ Σατανά δέν είναι τί άλλο παρά ότι μένει άνε-νέργητος, μέ άκρωτηριασμένη δύναμι, μέ δέσμευσι τής τόλμης του, καί φυσικά μόνον διά τούς εν συνειδήσει βαπτισμένους Χριστιανούς, πού ό Χριστός μέ τήν πρώτην του Παρουσίαν τόν έδεσε.
Τά χίλια χρόνια, είναι ένας στρογγυλός άριθμός πού φανερώνει τόν μεταξύ τών δύο Παρουσιών τοΰ Χριστοΰ χρόνον, ή τόν χρόνον τοΰ Ευαγγελίου, καί δέν είναι 1000 χρόνια μετά άπό τήν παρουσίαν του ’Αντίχριστου όπως διδάσκουν παλαιοί καί νεώτεροι Χιλιασταί.
Μετά άπό τήν μακράν περίοδον τοΰ Ευαγγελίου, καί λίγο πρίν από την Δευτέραν τοΰ Χριστού Παρουσίαν, όταν οί Χριστιανοί θά έχουν αρχίσει νά κοσμικοποιοϋνται, τότε θά λυθή ό Σατανάς γιά λίγο, οπότε θά έλθη ή μεγάλη αποστασία κατά τήν διάρκειαν τής οποίας θά δράση ό Αντίχριστος καί ό Ψευδοπροφήτης, καί ευθύς μετά ή Κρίσις καί τό τέλος τής ιστορίας.
"Ολα αύτά συνοψίζονται εις τόν λόγον τού άγγέλου: «Τό θηρίον ό είδες, ήν καί ούκ έστι, καί μέλλει άναβαίνειν εκ τής άβύσσου καί εις απώλειαν ύπάγειν» (Άποκ. 17, 8).
Τό «ήν» δηλ. ήτο, σημαίνει τόν πρό τοΰ Χριστού χρόνον πού δρούσε ό Διάβολος μέ τήν είδωλολατρείαν.
Τό «Ούκ έστι» δηλ. δέν ύπάρχει, είναι ό χρόνος τοΰ Εύαγγελίου, ό χρόνος των δύο τοΰ Χριστού Παρουσιών ή ό χρόνος των 1000 ετών.
Καί τό «μέλλει άναβαίνειν» δηλ. πρόκειται νά άνέλθη εκ τής άβύσσου, είναι τό «λύσιμο» τοΰ Διαβόλου καί είναι ό χρόνος τοΰ ’Αντίχριστου, δηλαδή τά 3,5 χρόνια.
Τό δέ «εις άπώλειαν ύπάγειν» δηλ. ότι μετά άπό όλα αύτά ό Διάβολος πηγαίνει εις τήν άπώλειαν, τήν αιωνίαν καί όριστικήν πλέον κόλασιν.
Μετά άπό όλα αύτά πού σημαδεύουν τό τέλος τής Ιστορίας, ό 'Αγ. ’Ιωάννης βλέπει εις τόν ούρανόν «θρόνον μέγαν λευκόν καί τόν καθήμενον επ’ αύτοΰ ού άπό προσώπου έφυγεν ή γή καί ό ούρανός, καί τόπος ούχ εύρέθη αύτοΐς» (20, 11).
Είναι ό θρόνος τοΰ Χριστού - Κριτοΰ εμφανής πλέον ενώπιον όλων τών λογικών κτισμάτων ορατών καί άοράτων καί πού εύρίσκε-ται μεταξύ ούρανοΰ καί γής.
Είναι αύτό πού γράφει ό Άπ. Παύλος: «'Ότι αυτός ό Κύριος... καταβήσεται άπ’ ούρανοΰ» (Α' Θεσ. 4, 16-17), ή αύτό πού περιγράφει ό Κύριος: «"Οταν έλθη ό Υιός τοΰ άνθρώπου εν τή δόξη αύτοΰ καί πάντες οί άγιοι άγγελοι μετ’ αύτοΰ, τότε καθίση επί θρόνου δόξης αυτού, καί συναχθήσεται έμπροσθεν αύτοΰ πάντα τά έθνη...» (Ματθ. 25, 31).
Έν συνεχεία μέ λιτάς, άλλά πολύ ζωηρός γραμμάς ό 'Αγ. ’Ιωάννης περιγράφει τήν άνάστασιν τών νεκρών, μικρών καί μεγάλων, καί κατά τήν ήλικίαν καί κατά τά άξιώματα, καί καθ’ οίονδήποτε τρόπον, φυσικόν ή βίαιον άποθανόντων, νά δίδουν λόγον τών πεπραγμένων των ενώπιον τοΰ Χριστού - Κριτοΰ, καί μέ βάσι τά άνοιγμένα βιβλία τών πράξεών των πού είναι ή μνήμη τοΰ Θεού.
Ένώ αύτά θά συμβαίνουν εις χρόνον μηδέν, ό ούρανός καί ή γή, δηλαδή όλόκληρον τό κτιστόν σύμπαν, θά περνά άπό τήν φθοράν εις τήν άφθαρσίαν καί τήν άλλαγήν τής μορφής εις νέαν μορφήν.
Καί γράφει ό Θεολόγος: «Καί είδον ούρανόν καινόν καί γην καινήν* ό γάρ πρώτος ούρανός καί ή πρώτη γή άπήλθον· καί ή θάλασσα ούκ έστιν έτι» (21,1).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ,ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου