Γέροντα, πώς τά βλέπετε τά πράγματα;
Έσεις πώς τά βλέπετε;
Έμεις τί να ποΰμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
Ή ησυχία πού επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζοϋμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θά πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θά γίνη· πολύ δύσκολη κατάσταση! Ή τύχη τού κόσμου κρέμεται άπό τά χέρια μερικών, αλλά ακόμη ό Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται νά κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, γιά νά βάλη ό Θεός τό χέρι Του. Νά τό πάρουμε στα ζεστά καί νά ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τά χρόνια. ’Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, γιά να φύγη. Οί παλιοί έλεγαν ότι θά έρθη ώρα πού θά κλωτσήσουν οί άνθρωποι. Πετάνε τούς φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μιά βαβυλωνία. Νά κάνουμε προσευχή νά βγουν οί άνθρωποι άπό αυτήν τήν βαβυλωνία. Διαβάστε τήν προσευχή τών Τριών Παίδων, νά δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν καί τον 82° Ψαλμό: «Ό Θεός, τίς όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης...». Αυτό πρέπει νά γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές καί προχωρούν όλο προς τό χειρότερο. Μοϋ είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην ’Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει νά φύγω άπό την Αγγλία οίκογε-νειακώς». Βλέπεις εκεί ό πατέρας νά παίρνη την κόρη, ή μάνα τον γιό. "Ολους τούς στεφανώνουν, όλους τούς ευλογούν. Κάτι πράγματα..., ντρέπομαι νά τά πω. Καί έμεΐς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια. Δέν λέω νά πάρουμε πλακάτ, αλλά νά στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο πού περιμένουμε καί νά υψώνουμε τά χέρια στον Θεό. Νά κοιτάξουμε πώς νά αμυνθούμε κατά τού κακού. Χρειάζεται νά κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε νά τά ισοπεδώσουν. Τώρα είναι νά λέη κανείς τό ψαλμικό: «Θοϋ τους άρχοντας αυτών ώς τον Ώρήβ καί Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλμανά..., οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν έαντοϊς τό άγιαστήριον τον Θεόν».
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται* είναι ζαλισμένοι οί άνθρωποι. Ό κόσμος είναι όπως οί μέλισσες. "Αν χτυπήσης τήν κυψέλη, οί μέλισσες βγαίνουν έξεα καί αρχίζουν «βούου...» καί γυρίζουν γύρω άπό τήν κυψέλη αναστατωμένες. "Υστερα ή κατεύθυνσή τους θά έξαρτηθή άπό τον άνεμο πού θά φυσήξη. "Αν φυσήξη βοριάς, θά πάνε μέσα. "Αν φυσήξη νοτιάς, θά φύγουν. "Ετσι καί τον κόσμο τον φυσάει... «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», καί είναι ό καημένος ζαλισμένος. "Ομως, άν καί γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί νά ξεράθηκε ή ελιά, άλλά θά πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μιά μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ό Θεός. Υπάρχουν ακόμη οί άνθρωποι τού Θεού, οί άνθρωποι τής προσευχής, καί ό Καλός Θεός. μας ανέχεται, καί· πάλι θά οίκονομήση τα πράγματα. Αυτοί οΐ άνθρωποι της προσευχής μάς δίνουν ελπίδα. Μή φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπάρες καί δεν χαθήκαμε, καί θά φοβηθούμε την θύελλα πού πάει νά ξεσπάση; Ούτε πυρά θά χαθούμε. Ό Θεός μάς αγαπά. Ό άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θά είναι λίγα τά δύσκολα χρόνια. Μιά μπόρα θά είναι.
Δεν σάς τά λέω αυτά, για νά φοβηθήτε, άλλα για νά ξέρετε πού βρισκόμαστε. Γιά μάς είναι μιά μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οί δυσκολίες, το μαρτύριο. Νά είστε με τον Χριστό, νά ζήτε σύμφωνα με τις εντολές Του καί νά προσεύχεσθε, γιά νά έχετε θείες δυνάμεις καί νά μπορέσετε νά αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Νά άφήσετε τά πάθη, γιά νά έρθη ή θεία Χάρις. Αυτό πού θά βοηθήση πολύ είναι νά μπή μέσα μας ή καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θά συναντήσουμε, γιά νά λάβουμε τά μέτρα μας καί νά έτοιμασθοϋμε. Ή ζωή μας νά είναι πιο μετρημένη. Νά ζοϋμε πιο πνευματικά. Νά είμαστε πιο αγαπημένοι. Νά βοηθούμε τούς πονεμένους, τούς φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Νά προσευχώμαστε νά βγούν καλοί άνθρωποι.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΣΟΥΡΩΤΗ.
Έσεις πώς τά βλέπετε;
Έμεις τί να ποΰμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
Ή ησυχία πού επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζοϋμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θά πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θά γίνη· πολύ δύσκολη κατάσταση! Ή τύχη τού κόσμου κρέμεται άπό τά χέρια μερικών, αλλά ακόμη ό Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται νά κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, γιά νά βάλη ό Θεός τό χέρι Του. Νά τό πάρουμε στα ζεστά καί νά ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τά χρόνια. ’Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, γιά να φύγη. Οί παλιοί έλεγαν ότι θά έρθη ώρα πού θά κλωτσήσουν οί άνθρωποι. Πετάνε τούς φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μιά βαβυλωνία. Νά κάνουμε προσευχή νά βγουν οί άνθρωποι άπό αυτήν τήν βαβυλωνία. Διαβάστε τήν προσευχή τών Τριών Παίδων, νά δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν καί τον 82° Ψαλμό: «Ό Θεός, τίς όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης...». Αυτό πρέπει νά γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές καί προχωρούν όλο προς τό χειρότερο. Μοϋ είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην ’Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει νά φύγω άπό την Αγγλία οίκογε-νειακώς». Βλέπεις εκεί ό πατέρας νά παίρνη την κόρη, ή μάνα τον γιό. "Ολους τούς στεφανώνουν, όλους τούς ευλογούν. Κάτι πράγματα..., ντρέπομαι νά τά πω. Καί έμεΐς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια. Δέν λέω νά πάρουμε πλακάτ, αλλά νά στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο πού περιμένουμε καί νά υψώνουμε τά χέρια στον Θεό. Νά κοιτάξουμε πώς νά αμυνθούμε κατά τού κακού. Χρειάζεται νά κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε νά τά ισοπεδώσουν. Τώρα είναι νά λέη κανείς τό ψαλμικό: «Θοϋ τους άρχοντας αυτών ώς τον Ώρήβ καί Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλμανά..., οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν έαντοϊς τό άγιαστήριον τον Θεόν».
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται* είναι ζαλισμένοι οί άνθρωποι. Ό κόσμος είναι όπως οί μέλισσες. "Αν χτυπήσης τήν κυψέλη, οί μέλισσες βγαίνουν έξεα καί αρχίζουν «βούου...» καί γυρίζουν γύρω άπό τήν κυψέλη αναστατωμένες. "Υστερα ή κατεύθυνσή τους θά έξαρτηθή άπό τον άνεμο πού θά φυσήξη. "Αν φυσήξη βοριάς, θά πάνε μέσα. "Αν φυσήξη νοτιάς, θά φύγουν. "Ετσι καί τον κόσμο τον φυσάει... «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», καί είναι ό καημένος ζαλισμένος. "Ομως, άν καί γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί νά ξεράθηκε ή ελιά, άλλά θά πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μιά μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ό Θεός. Υπάρχουν ακόμη οί άνθρωποι τού Θεού, οί άνθρωποι τής προσευχής, καί ό Καλός Θεός. μας ανέχεται, καί· πάλι θά οίκονομήση τα πράγματα. Αυτοί οΐ άνθρωποι της προσευχής μάς δίνουν ελπίδα. Μή φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπάρες καί δεν χαθήκαμε, καί θά φοβηθούμε την θύελλα πού πάει νά ξεσπάση; Ούτε πυρά θά χαθούμε. Ό Θεός μάς αγαπά. Ό άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θά είναι λίγα τά δύσκολα χρόνια. Μιά μπόρα θά είναι.
Δεν σάς τά λέω αυτά, για νά φοβηθήτε, άλλα για νά ξέρετε πού βρισκόμαστε. Γιά μάς είναι μιά μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οί δυσκολίες, το μαρτύριο. Νά είστε με τον Χριστό, νά ζήτε σύμφωνα με τις εντολές Του καί νά προσεύχεσθε, γιά νά έχετε θείες δυνάμεις καί νά μπορέσετε νά αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Νά άφήσετε τά πάθη, γιά νά έρθη ή θεία Χάρις. Αυτό πού θά βοηθήση πολύ είναι νά μπή μέσα μας ή καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θά συναντήσουμε, γιά νά λάβουμε τά μέτρα μας καί νά έτοιμασθοϋμε. Ή ζωή μας νά είναι πιο μετρημένη. Νά ζοϋμε πιο πνευματικά. Νά είμαστε πιο αγαπημένοι. Νά βοηθούμε τούς πονεμένους, τούς φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Νά προσευχώμαστε νά βγούν καλοί άνθρωποι.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΣΟΥΡΩΤΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου