Ζούμε σε ημέρες Λώτ και Σοδόμων, να περιμένουμε τώρα και την ημέρα καταστροφής μας…

Ἐν ἔτει 2018 μετὰ Χριστὸν, ξεπεράσαμε σήμερα  κατὰ πολὺ τοὺς συμπολίτες τοῦ Λὼτ ποὺ ἔζησαν σχεδὸν δύο χιλιετίες πρὶν ἔρθει ὁ Χριστὸς καὶ ἐπομένως δὲν τὸν εἶχαν γνωρίσει...

Ἐπισκεπτόμενος κάποιος σήμερα τὴν περιοχὴ ποὺ ἔζησε ὁ Λὼτ ἀντικρύζει ἕνα ἄγονο καὶ ἐρημικὸ τόπο. Αὐτὸς ὁ τόπος οἱ Ἁγίες Γραφὲς μαρτυροῦν ὅτι δὲν ἦταν πάντα ἔτσι («καὶ ἐπάρας Λὼτ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ἐπεῖδε πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι πᾶσα ἦν ποτιζομένη…, ὡς ὁ παράδεισος τοῦ Θεοῦ», Γεν. 13,10), ἀλλὰ κάτι συνέβη καὶ εἶναι σήμερα ἔτσι ὅπως βλέπουμε.

Ὅλα συνέβησαν μιὰ μέρα ποὺ ὁ Λὼτ συνάντησε δύο ξένους στὴν πλατεία τῆς πόλης ποὺ ζοῦσε («ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς», Γεν. 19,1) καὶ ἀφοῦ ἐπέμεινε νὰ τοὺς φιλοξενήσει στὸ σπίτι του, κατάφερε τελικὰ νὰ τοὺς πείσει («καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ», Γεν. 19,3).

Ὅμως σύντομα μετὰ τὸ δείπνο τους, τὰ πράγματα ἐξελίχθηκαν ἀναπάντεχα, γιατὶ ὅλη ἡ πόλη, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, ἔδειξε διαφορετικὲς προθέσεις ἀπέναντι στοὺς δύο ξένους ἀπὸ αὐτὲς τοῦ Λὼτ («καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον. πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα.», Γεν. 19,3-4).

Ἦταν πράγματι φοβερὴ ἡ ἀπαίτησή τους, ἔξω ἀπὸ κάθε λογικὴ, ἐνάντια στὸ φυσιολογικό, τυφλωμένη ἀπὸ ἐμπάθεια, βυθισμένη στὴν ἀνομία. Φώναζαν στὸ Λὼτ λέγωντας: «Δός τους μας νὰ ἀσελγήσουμε πάνω τους!» («καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.» Γεν. 19,5).

Ἡ ἐξέλιξη στὴν συνέχεια εἶναι γνωστὴ. Ὁ Λὼτ μπροστὰ στὴν φρίκη ποὺ ζοῦσε, μέσα στὴν ἀπόγνωσή του, προκειμένου νὰ ἀποφύγει τὸ χειρότερο, ὄχι μόνο τὴν παραβίαση τοῦ φυσικοῦ νόμου, ἀλλὰ καὶ τὴν τρομερὴ ἱεροσυλία, καθῶς ὥς δίκαιος ποὺ ἦταν διαισθανόταν ὁπωσδήποτε ὅτι οἱ δύο ξένοι του ἦταν κάτι περισσότερο ἀπὸ δύο ἁπλοὶ περαστικοί, ἦταν ἀπεσταλμένοι τοῦ Κυρίου, πρόσωπα ἱερά, πρόσφερε σὲ ἀντάλλαγμα γιὰ νὰ σώσει τοὺς δύο ξένους, τὶς δύο  παρθένες κόρες του... («εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς,», Γεν. 19,8), χωρὶς ὅμως νὰ καταφέρει νὰ ἀποτρέψει τὴν ἀνεξέλεγκτη μανιώδη ὀρμὴ τοῦ τυφλοῦ ἄλογου πάθους τῶν συμπολιτῶν του κατὰ τῶν φιλοξενούμενών του...

++++++++++++++++

Τελικὰ ἡ τύφλωσή τους θαυματουργικὰ ποὺ ἀκολούθησε, τοὺς ἐμπόδισε νὰ κάνουν πράξη τὸν πονηρό καὶ ἐγκληματικό σκοπό τους, καὶ ἀφοῦ τὰ ξημερώματα ἀπομακρύνθηκε ὁ Λὼτ μὲ τὴν οἰκογένειά του ἀπὸ τὴν πόλη, ἐπῆλθε ἡ τιμωρία γιὰ σύσσωμη τὴν πόλη ποὺ μετέτρεψε ὅλο τὸ χῶρο της καὶ τὸν γύρω ἀπὸ αὐτὴν ἀπὸ Παράδεισο σὲ κόλαση («καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.»,  Γεν. 19,25).

Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἔχουν περάσει σχεδὸν τέσσερις χιλιετίες καὶ ὁ ἐφιάλτης ἐπέστρεψε δριμύτερος.

Στὴ θέση τοῦ Λὼτ, σήμερα οἱ πιστοὶ μέσα στὴν ἴδια τὴν πατρίδα τους, τὴν ἁγιασμένη ἀπὸ τὰ κόκκαλα καὶ αἵματα τῶν ἁγίων ποὺ ἔζησαν καὶ πέθαναν σὲ αὐτὴ γιὰ τὸν Χριστὸ, ἀντικρύζουν ὄχι μόνο τοὺς συμπολίτες τους νὰ ἀσχημονοῦν παρουσιάζοντας τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ ἄντρες γυναίκες, καὶ ἀπὸ γυναίκες ἄντρες, καὶ συνάπτοντας ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, καὶ μάλιστα καμαρώνοντας τὸ ‘κατόρθωμά’ τους στὶς ‘ὑπερήφανες’ παρελάσεις τους, ἀλλὰ καὶ ὅλα αὐτὰ νὰ γίνονται νόμοι κράτους, νὰ λαμβάνουν τὴν σφραγίδα του, ὅπως μὲ τὴν θέσπιση νομοθεσίας γιὰ σύναψη συμφώνου συμβίωσης ὁμοφυλόφιλων καὶ γιὰ τὴν ἀλλαγὴ ταυτότητας φύλου, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐφηβικὴ ἡλικία τῶν 15.

Καὶ τελικὰ μὲ βιασύνη φτάσαμε καὶ στὸ ἀποκορύφωμα, νὰ τοὺς δίνεται ἡ δυνατότητα νόμιμα ἀπὸ τὴν Πολιτεία υἱοθεσίας τέκνων.

Οἱ ΛΟΑΤ τῆς ἐποχῆς τοῦ Λὼτ μπροστὰ σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ‘πολιτισμένα’ καὶ ‘προοδευτικά’ τῶν ΛΟΑΤ τῆς ἐποχῆς μας θὰ εἶχαν μείνει ἄφωνοι. Ἄραγε θὰ μποροῦσαν νὰ φανταστοῦν τότε ὅτι θὰ ἔρθει ἐποχὴ ποὺ ἀπὸ ‘ὁ Κώστας’ θὰ μπορεῖ νὰ λέγεται κάποιος ‘τὸ ἄτομο Κώστας – Κωσταντίνα’ ἤ ἀπὸ ‘ἡ Γιάννα’ θὰ μπορεῖ νὰ λέγεται κάποιος ‘τὸ ἄτομο Γιάννα – Γιάννης΄.

Καὶ βέβαια δὲν εἶχαν τότε τὰ ‘ἐπιστημονικὰ’ μέσα νὰ κάνουν τὸν Κώστα Κωσταντίνα καὶ τὴν Γιάννα Γιάννη, ὅπως σήμερα μποροῦν νὰ κάνουν οἱ ἐπιτήδειοι ὅποιον τὸ ἐπιθυμήσει καὶ τὸ τολμήσει, μὲ τὰ ‘θαύματα’ τῆς ἱατρικῆς. Καὶ ὅλα εἶναι ἐντάξει καὶ δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα, ὅπως τὸ ἐπιβεβαιώνουν καὶ πλήθος ‘ἐπιστήμονες’ ψυχιάτροι, ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές, ‘Μὴ διστάζετε, μὴ καταπιέζεστε ψυχικά, ἀλλάξτε τὸ φύλο σας, εἶναι δικαίωμά σας’. Καὶ βέβαια μέχρι ἐδῶ, θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ πεῖ, ὁ καθένας μπορεῖ νὰ κάνει ὅτι θέλει, ἐφόσον πρόκειται γιὰ τὸν ἑαυτό του.

Ὅμως ἡ ‘πρόοδος’ πήγε καὶ παραπέρα, καὶ αὐτὸ οὔτε ποὺ θὰ τὸ φανταζόντουσαν οἱ κάτοικοι τῆς περιχώρου τοῦ Ἰορδάνη στὰ χρόνια τους, καθῶς κάποιοι σημερινοὶ ‘ἐπιστήμονες’ ψυχιάτροι, ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές συμβούλεψαν καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἐπίπτωση στὴν ἀνάπτυξη ἑνὸς παιδιοὺ, ἅν τὸ υἱοθετήσουν, ἀντὶ γιὰ ἕνας μπαμπάς καὶ μιὰ μαμά, δύο μπαμπάδες ποὺ κάνουν καὶ τὴν μαμά, ἥ δύο μαμάδες ποὺ κάνουν καὶ τὸ μπαμπά.

Κανένα πρόβλημα εἶπαν. Καὶ ἔτσι, ἰδοῦ τὸ κατόρθωμά τους, ἔγινε καὶ αὐτὸ νόμος τοῦ Κράτους. Αὐτὸ εἶναι …ἐπιστημονικὸ καὶ πολιτιστικὸ ἐπίτευγμα! Τώρα ἄν τὸ διαδίκτυο εἶναι γεμάτο ἀπὸ μαρτυρίες ἀνθρώπων ποὺ ἀναθράφηκαν ἀπὸ ὁμοφυλόφιλους καὶ κατακακοποιήθηκαν ἐπί χρόνια ὁλόκληρα καὶ γέμισαν ψυχικὰ τραύματα (μερικὰ παραδείγματα εἶναι οἱ μαρτυρίες τῶν Moira Greyland, Katy Faust, Dawn Stefanowicz, Β.Ν. Klein, Robert Oscar Lopez καὶ ἀμέτρητων ἄλλων), αὐτὰ εἶναι λεπτομέρειες γιὰ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς ‘ἐπιστήμονες’ καὶ ‘προοδευτικούς’. Ποιὸς ὅμως λέει ἀλήθεια καὶ εἶναι ἀξιόπιστος;

Ἕνα μάτσο φιλοχρήματοι καὶ φιλόδοξοι ‘ἐπιστήμονες’, ποὺ δὲν εἶναι εὔκολο ἐπιστημονικὰ νὰ ἐλεχθοῦν ἄμεσα τὰ λεγόμενά τους καὶ μποροῦν νὰ λένε ὅτι θέλουν καὶ ὅτι τοὺς συμφέρει κάθε φορὰ ἀνάλογα μὲ τὴν ἰδεοληψία τους ἤ τὶς πιέσεις ποὺ δέχονται κάθε φορὰ, χωρὶς νὰ τοὺς στοιχίζει τίποτα, τουλάχιστον ὄχι πρὸς τὸ παρὸν (ποὺ ὡστόσο βέβαια ἔχουν ἀπέναντί τους μέγα πλήθος ἄλλων ἐπιστημόνων ποὺ διαφωνεῖ κατ’ οὐσίαν ἀπόλυτα μαζί τους, καὶ ἄς μὴν τοὺς προτιμοῦν νὰ τοὺς προβάλλουν τὰ ΜΜΕ, ἐπειδὴ αὐτοὶ σέβονται τὴν ἐπιστήμη τους καὶ θέλουν νὰ λένε μόνο τὴν ἀλήθεια, καὶ ὄχι ὅτι θέλουν αὐτὰ καὶ ὅσοι τὰ ἐλέγχουν);

Ἥ μάλλον κάποιοι ἄνθρωποι, ποὺ δηλώνουν ὅτι κακοποιήθηκαν καὶ ἔχουν ψυχολογικὰ τραύματα ἀπὸ ὅσα ἔπαθαν, ἀποκαλύπτοντας δημοσίως τὸ προσωπικό τους δράμα καὶ ἐκθέτοντας ὡς ἔνοχους τοὺς ἴδιους τους φυσικοὺς γονεῖς τους ἤ σὲ ἄλλες περιπτώσεις νοσηρούς ἄνθρωπους ποὺ τοὺς υἱοθέτησαν;

Ἐν ἔτη 2018 μετὰ Χριστὸν ξεπεράσαμε λοιπὸν κατὰ πολὺ τοὺς συμπολίτες τοῦ Λὼτ ποὺ ἔζησαν σχεδὸν δύο χιλιετίες πρὶν ἔρθει ὁ Χριστὸς καὶ ἐπομένως δὲν τὸν εἶχαν γνωρίσει.

Καὶ ἐδῶ ταιριάζουν τὰ λόγια ποὺ ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ποὺ ἐνῶ τὸν γνώριζαν ἔμεναν ἀμετανόητοι, συγκρίνοντάς τους μὲ τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων ποὺ δὲν τὸν εἶχαν γνωρίσει καὶ ποὺ ἄν τὸν εἶχαν γνωρίσει θὰ εἶχαν μετανοήσει:  «καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήση· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον. πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί.», Μτ. 11,23-24.

Εἶναι δυνατὸν σὲ αὐτὴν τὴν Χώρα ποὺ γνώρισε καὶ ἐδόξασε τὸν Χριστὸ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη, νὰ δίνεται δυνατότητα υἱοθέτησης παιδιοὺ σὲ ἄτομα ποὺ ἐνῶ βλέπουν ὅτι ἔχουν ἀνδρικὰ ἤ γυναικεία σωματικὰ χαρακτηριστικὰ, δὲν ξέρουν λένε καὶ ψάχνουν νὰ βροῦν τὶ φύλο εἶναι;

Εἶναι δυνατὸν τέτοια μὴ ισορροπημένα ψυχικὰ καὶ στὰ τυφλὰ βαδίζοντα ἄτομα, νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναθρέψουν ἕνα παιδί (καὶ ἐξηγοῦμε ὄτι ἐδῶ ἀναφερόμαστε σὲ ὅσους ἀποδέχονται ὡς φυσιολογικὴ καὶ καλλιεργοῦν τὴν ὅποια παραφύση ἔξη αἰσθάνονται, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ αὐτοὶ ποὺ διεκδικοῦν τὰ σχετικὰ νομικὰ δικαιώματα, ἐνῶ ὀπωσδήποτε ὄχι σὲ ὅσους ἀναγνωρίζουν ὅτι μιὰ τέτοια ἔξη πρόκειται γιὰ ἀδυναμία, προσπαθῶντας νὰ τὴν γιατρέψουν);

Τὶ ἀξίες θὰ τὸ διδάξουν καὶ τὶ συμβουλὲς θὰ τοῦ δώσουν, τὶ στιγμὴ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν ἀποπροσανατολισμένο ἑαυτό τους καὶ δὲν γνωρίζουν ποὺ ὁδεύουν;

Καὶ φυσικὰ δὲν ὑπάρχει κανένα δικαίωμα γιὰ κανέναν, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο προκειμένου νὰ μὴν στερηθεῖ κάτι ὁ ἴδιος, μπορεῖ νὰ κάνει ὅτι θέλει στους ἄλλους.

Θέλετε παιδὶ ὅλοι ἐσεῖς τῶν ΛΟΑΤ; Ζήστε σὰν ἄνθρωποι φυσιολογικοὶ καὶ ὑγιεῖς, ἐννοῶντας δηλαδὴ νὰ δεχτεῖτε τὸ φύλο ποὺ πλαστήκατε, ὥστε νὰ μπορέσετε μέσω τῆς ἔγγαμης ἔνωσης μὲ τὸ ἄλλο φύλο νὰ φέρετε στὸ κόσμο τὸ παιδὶ ποὺ θέλετε, τὸ ὁποῖο δὲν φέρει χρωμοσώματα μόνο μὲ πατρικὸ γενετικὸ ὑλικὸ, οὔτε μόνο μὲ μητρικό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ δύο, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν σωματική του δημιουργία θέλει ἀνάλογα καὶ ἡ ἀνατροφὴ του, νὰ γίνει ὄχι μόνο ἀπὸ πατέρα, ἤ μόνο ἀπὸ μητέρα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς δύο, καὶ ἀπὸ πατέρα καὶ ἀπὸ μητέρα, μὲ πραγματικὸ φύλο ἄντρα ὁ πρώτος καὶ μὲ πραγματικὸ φύλο γυναίκας ἡ δεύτερη (καὶ ὄχι ἀλλάζοντας ἐμφανίσεις, ταυτότητες καὶ ρόλους ἀπὸ τὸ πραγματικὸ φύλο, ποὺ εἶναι ἀμετάβλητο στὴν οὐσία καὶ ὀντολογία του, στὸ ἀντίθετο).

Αὐτὸ θέλει καὶ χρειάζεται τὸ παιδὶ, τὸ γνήσιο, φυσικό, καὶ ἀληθινὸ καὶ ὄχι τὸ ψεύτικο, ἀφύσικο καὶ ὑποκριτικό, ἀκόμα καὶ ἄν δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει τοὺς πραγματικοὺς φυσικούς του γονεῖς, ἀλλὰ μόνο μπορεῖ νὰ υἱοθετηθεῖ ἀπὸ ἄλλους. Ὁ ἀπαράβατος κανόνας γιὰ τὴν ὑιοθεσία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι παρὰ μόνο ἀπὸ δύο ἄτομα διαφορετικοῦ φύλου, χωρὶς κρίσεις καὶ ἀμφιβολίες ταυτότητας φύλου.

Δικαίωμά του εἶναι τοῦ κάθε παιδιοῦ νὰ ζήσει ἕνα ὅντως πατέρα, νὰ ζήσει καὶ μιὰ ὅντως μητέρα, νὰ ἀνατραφεῖ ὅπως μόνο ἔτσι εἶναι δυνατὸν σὲ ἕνα ὑγιὲς καὶ φυσιολογικὸ περιβάλλον, ποὺ αὐτὸ ἔχει δημιουργηθεῖ καὶ εὐλογηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ στερήσει αὐτὸ στὸ κάθε παιδὶ κανένας. Οὔτε καὶ θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ παραβιάσει κανεῖς μὲ τὸν ὅποιο ἀφύσικο τρόπο αὐτὸ τὸ δικαίωμα ὁποιουδήποτε παιδιοῦ γύρω μας, εἴτε ὑποστηρίζουν μιὰ τέτοια παραβίαση οἱ θλιβεροὶ 161 τῆς βουλῆς ποὺ ψήφισαν τέτοιο βδελυρό νόμο – ἔκτρωμα μέσα στὸν παραλογισμό τοῦ ἄπιστου μυαλού τους καὶ τὴν κενότητα τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τους, εἴτε ὁ ὁποιοσδήποτε.

Εἶναι χρέος τοῦ καθενὸς ποὺ ἔχει ἀκόμα ζωντανή την συνείδηση του μὲ τὴν ὁποῖα γεννήθηκε νὰ ἀντιδράσει ὅπως μπορεῖ ὅπου χρειαστεῖ γιὰ νὰ μὴν ἐφαρμοστεῖ μιὰ τέτοια παράνομη ἀκόμα καὶ κατὰ τὴν φύση νομοθεσία στὸν περίγυρό του, ἡ ὁποία θὰ ἔχει σοβαρὲς ἐπιπτώσεις στὴν ψυχὴ καὶ στὴ ζωὴ ὅποιου ἄτυχου παιδιοῦ ἐφαρμοσθεῖ πάνω του. Ὅποιος μένει ἄπρακτος καὶ ἀδιάφορος σὲ μιὰ πιθανὴ ἐφαρμογὴ μιὰς τέτοιας νομοθεσίας πλησίον σὲ αὐτόν, γίνεται συνεργὸς καὶ συνένοχος στὴν καταλυτικὴ ἐπίδραση ποὺ θὰ ἔχει αὐτὴ στὴν ψυχολογία καὶ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ ποὺ μπορεῖ ποτὲ νὰ μὴν μπορέσει νὰ ζήσει μιὰ φυσιολογικὴ ζωή.

Τὰ παιδιὰ αὐτοῦ τοῦ τόπου δὲν θέλουμε νὰ τὰ κάνουν κάποιοι σὰν τὰ μούτρα τους καὶ δὲν τοὺς θέλουμε νὰ κυβερνοῦν. Ἀρκετά. Γιατὶ ἄν καὶ κατ’ ὅνομα Ἕλληνες ἔχουν ξεχάσει τελείως τὶ σημαίνει φιλότιμο.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου,Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)
aktines.blogspot.gr