Το
μάθημα της Ρητορικής-Κατηχητικής, προχωρούσε, κόντευε η ώρα να
τελειώσει, όταν άρχισαν οι ερωτήσεις από τους φοιτητές του πρώτου έτους
της Θεολογικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης» του Ορθοδόξου
Πανεπιστημίου του Κογκό.
-Πως πρέπει να πλησιάσουμε τον κόσμο;-Πως θα βοηθήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας;
-Έχει μεγάλη επαρχία ο ιερέας μας. Είναι υπεύθυνος σε πολλά χωριά, σε πολλές εκκλησίες∙ άλλες από αυτές είναι κτισμένες και άλλες λασποκαλύβες;
-Εμείς δεν έχουμε ιερέα. Έχουμε όμως ωραία Εκκλησία με τον κατηχητή μας∙ συγκεντρωνόμαστε και ψάλλουμε. Κάπου-κάπου μας έρχεται ιερέας. Περιμένουμε μήπως και τώρα το Πάσχα έρθει κανείς.
Καθένας έλεγε τις δυσκολίες που είχαν στις πόλεις και στα χωριά τους∙ η συζήτηση είχε φουντώσει.
Ο Χαράλαμπος από το Bandundu όμως καθόταν σκεπτικός και λυπημένος, κοίταζε τους συμφοιτητές του. Δεν άντεξε∙ δυο δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά του κι ένας αναστεναγμός και ένα παράπονο ξεπήδησαν από μέσα του.
-Εμείς ούτε Εκκλησία έχουμε, ούτε υπάρχει κοντά μας καμιά. Τα δάκρυα έπεσαν στο θρανίο. Σιωπή επικράτησε για λίγο. Προσπάθησα να κόψω τη σιωπή για να φύγουμε από την αμηχανία, στην οποία πέσαμε όλοι.
- Να το δούμε, Χαράλαμπε, έλα μετά στο γραφείο.
Το θαύμα
Δεν
πρόλαβα να τελειώσω και κτύπησε το τηλέφωνο. Είδα ότι ήταν από μακρυά∙
μήπως είναι τίποτε επείγον, διερωτήθηκα∙ ζήτησα συγγνώμη από τους
φοιτητές και το σήκωσα.
–Bonjour… Comment ça va?
–Ποιος, ποιος; Τότε καταλαβα γνώριμη φωνή αδελφού από το γραφείο της Αδελφότητος Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης.
–Σεβασμιώτατε, η Παναγία σου στέλνει ένα δώρο, μια Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως.
Τα έχασα. Κοιτούσα μια τον Χαράλαμπο, μια το τηλέφωνο. Μπέρδεψα τα λόγια μου. –Θα κοιτάξω, απάντησα. Είμαι στην τάξη, κάτι τέτοιο συζητάμε.
Η Παναγία απάντησε στα δάκρυα του Χαράλαμπου.
Εζήτησα αμέσως τον υπεύθυνο της ιεραποστολής στην περιοχή του Bandundu, τον κ. Θεόδωρο Φουμουάζα, Κοσμήτορα του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Κινσάσας και Αντιπρύτανη του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου μας, από εκεί που κατάγεται ο Χαράλαμπος.
–Θεόδωρε, η Παναγία μας σάς στέλνει μια Εκκλησία της, του Ευαγγελισμού της, έχετε οικόπεδο;
–Ναι, δύο εκτάρια, δικά μας, αρκετός ο χώρος για εκκλησία, σχολείο, ιατρείο. Έχουμε και τρεις φοιτητές στη Θεολογική μας σχολή. Έτοιμοι για δράση.
-Τότε προχωράμε. Ένα νέο ιεραποστολικό κέντρο η Παναγία ανοίγει στο Bandundu του Κονγκό. Η Παναγία άκουσε το παράπονο του Χαράλαμπου και απάντησε στα δάκρυα του.
–Bonjour… Comment ça va?
–Ποιος, ποιος; Τότε καταλαβα γνώριμη φωνή αδελφού από το γραφείο της Αδελφότητος Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης.
–Σεβασμιώτατε, η Παναγία σου στέλνει ένα δώρο, μια Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως.
Τα έχασα. Κοιτούσα μια τον Χαράλαμπο, μια το τηλέφωνο. Μπέρδεψα τα λόγια μου. –Θα κοιτάξω, απάντησα. Είμαι στην τάξη, κάτι τέτοιο συζητάμε.
Η Παναγία απάντησε στα δάκρυα του Χαράλαμπου.
Εζήτησα αμέσως τον υπεύθυνο της ιεραποστολής στην περιοχή του Bandundu, τον κ. Θεόδωρο Φουμουάζα, Κοσμήτορα του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Κινσάσας και Αντιπρύτανη του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου μας, από εκεί που κατάγεται ο Χαράλαμπος.
–Θεόδωρε, η Παναγία μας σάς στέλνει μια Εκκλησία της, του Ευαγγελισμού της, έχετε οικόπεδο;
–Ναι, δύο εκτάρια, δικά μας, αρκετός ο χώρος για εκκλησία, σχολείο, ιατρείο. Έχουμε και τρεις φοιτητές στη Θεολογική μας σχολή. Έτοιμοι για δράση.
-Τότε προχωράμε. Ένα νέο ιεραποστολικό κέντρο η Παναγία ανοίγει στο Bandundu του Κονγκό. Η Παναγία άκουσε το παράπονο του Χαράλαμπου και απάντησε στα δάκρυα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου