~ΟΙ
ΩΡΕΣ
Νύχτωσε,
και περιδιαβαίνω σιωπηλός το σπίτι.
Παρατημένα
κομποσχοίνια στο γραφείο,
στο
σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα,
-αφημένα
θές επίτηδες-
Οι
εικόνες εκκρεμούν στους τοίχους,
η
Καινή Διαθήκη σφραγισμένη από καιρό,
φαντάζει
σαν να θέλει να μου μιλήσει μα,
της
κρατώ το στόμα κλειστό γιατί ενοχλεί.
Άφωνοι
Άγιοι που καρτερούν να τους προσέξω,
ο
Κύριος με βλέμμα που δηλώνει συμπόνοια
για
το άσωτο παιδί Του, περιμένοντας την επιστροφή μου,
η
Παναγιά η Φανερωμένη έτοιμη να σπεύσει προς ικεσία,
κι
ο Βαπτιστής να επιθυμεί να με βαπτίσει
και
πάλι στα νερά του Ιορδάνη.
Περνούν
οι ώρες
και
βαθαίνει κι άλλο το σκοτάδι.
Κι
εγώ ο τάλας ν ' αναρωτιέμαι
γιατί
με τόσο πείσμα αρνούμαι
ν '
απλώσω το χέρι μου
σ '
Εκείνον που μ ' αγάπησε μέχρι Σταυρού.
~Κυριάκος Δοσαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου