Οι καημένοι οι κοσμικοί ντύνονται όπως είναι μέσα τους. Αναφέρει η προφητεία ότι θα έρθη εποχή που δεν θα διακρίνωνται οι άνθρωποι αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.

 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Μετά την μπόρα την δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή. 

Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξει μια βροχή γερή, για να σβήσει. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήσει ο Θεός.

Όλος ο κόσμος πάει να γίνη μια περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πης: “Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή κάτι άλλο, ας το διορθώσω”. Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση, μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναι να δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με σκαμπίλια, να το διορθώση. Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση. (Λόγοι Ά Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο”)
Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.
Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχη κανείς τίποτα, άμα έχη τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχη όλα, άμα δεν έχη τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι’ αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάση τον Θεό, Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά.
Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ο καθένας.
Μη σας πιάνη όμως φοβία. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Έχω υπ’ όψιν μου ανθρώπους που κάνουν την ζωή τους μαρτύριο, γιατί φοβούνται τα πάντα∙ και είναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνούν, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, τα έχουν μάθει απ’ έξω τα ρητά. Δεν βλέπουν τι δύναμη έχει η Χάρις του Θεού; «Οτιδήποτε θανάσιμο κι αν πιήτε, δεν θα σας βλάψη», είπε ο Χριστός και, «σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς χωρίς να παθαίνετε κακό».
Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι’ αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας.
Θα φάει ένα σκούπισμα όλη αυτή η κατάσταση, αλλά θα περάσουμε μια μπόρα. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί, και εμείς πρέπει να ξεσηκωθούμε με πολλή προσευχή.
Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια. Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λεει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.
Πόσο ο Θεός μας αγαπά!
Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήση έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Θεό. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τον Θεό. Έρχεται η οργή του Θεού, για να θυμηθή ο άνθρωπος τον Θεό και να ζητήση βοήθεια.. δεν είναι ότι ο Θεός τα κανονίζει έτσι και βγάζει μια διαταγή να έρθη κάποια συμφορά στον άνθρωπο, αλλά ο Θεός βλέπει μέχρι που θα φθάση η κακία των ανθρώπων και ότι δεν θα αλλάξουν, και γι’ αυτό επιτρέπει να συμβή μια συμφορά, για να συνετισθούν. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.

***

Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.
Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή.
Παλιότερα που δεν υπήρχαν αυτές οι μεγάλες ευκολίες, και η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σε όλες τις δυσκολίες να καταφεύγουν στον Θεό, και ο Θεός βοηθούσε. Τώρα, επειδή η επιστήμη προχώρησε, τον Θεό Τον βάζουν στην άκρη. Πάνε χωρίς Θεό σήμερα. Υπολογίζουν: “Θα κάνουμε τούτο, θα κάνουμε εκείνο”. Σκέφτονται την πυροσβεστική, σκέφτονται τις γεωτρήσεις, το ένα, το άλλο… Αλλά χωρίς Θεό τι θα κάνουν οι άνθρωποι; Οργή Θεού θα φέρουν. Βλέπεις, όταν δεν βρέχη, δεν λένε: “Θα κάνουμε προσευχή”, αλλά “θα κάνουμε γεώτρηση”. Και το κακό είναι ότι με αυτά τα μέσα που υπάρχουν, σιγά-σιγά όχι μόνον οι άπιστοι σκέφτονται έτσι, αλλά ακόμη και οι πιστοί αρχίζουν να ξεχνούν την δύναμη του Θεού. Το καλό είναι που μας ανέχεται ο Θεός. Αλλά την Πρόνοια του Θεού ούτε καν την καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.
Να παρακαλούμε να δίδη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
Πρέπει να ξέρουμε ότι οι πιστοί που τηρούν τις εντολές του Θεού δέχονται την Χάρη του Θεού, και ο Θεός -πώς να πη κανείς;- είναι υποχρεωμένος να τους βοηθάη μέσα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.
– Γέροντα, γιατί δεν βρίσκεται το φάρμακο του καρκίνου; Δεν επιτρέπει ο Θεός ή οι άνθρωποι δεν επικαλούνται την θεία βοήθεια;
– Το κακό είναι ότι και να βρεθή το φάρμακο για τον καρκίνο, θα βγη άλλη αρρώστια. Ήταν η φυματίωση, βρήκαν το φάρμακο για την φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αυτή. Και αν βοηθήση σ’ αυτή, θα βγη άλλη αρρώστια. Οι ίδιοι οι άνθρωποι θα γίνουν αιτία να παρουσιασθή κάποια άλλη μετά, και δεν έχει τελειωμό!
Να ξέρετε πως ό,τι επιτρέπει ο Θεός, ακόμη και να εξοντωθούν π.χ. άνθρωποι, είναι φιλάνθρωπο, γιατί ο Θεός έχει “σπλάγχνα”.
Τι έχει κάνει ο Θεός με έναν Του λόγο! Τι αρμονία, τι ποικιλία! Όπου και να στραφή κανείς βλέπει την σοφία και το μεγαλείο του Θεού… Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή… Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό… Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα… (Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , “Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α’” , Κεφ. 6., Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998)
Να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Αν έχη κανείς εμπιστοσύνη στον Θεό, ξέρετε τι γίνεται; Μικρό πράγμα είναι να έχη κανείς σύμμαχο τον Θεό; Για τον Θεό δεν υπάρχει ούτε δύσκολο θέμα ούτε δύσκολη λύση. Όλα είναι απλά για τον Θεό. Δεν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη δύναμη για τα υπερφυσικά και μικρότερη για τα φυσικά αλλά την ίδια δύναμη για όλα. Το κυριώτερο είναι ο άνθρωπος να γαντζωθή στον Θεό. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι ».

***

Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση
Οι καημένοι οι κοσμικοί ντύνονται όπως είναι μέσα τους

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Δώστε μου, Γέροντα, μία ευχή.
– Εύχομαι να γίνης πνευματικό καρναβάλι σαν την Αγία Ισιδώρα* την σαλή· να αποκτήσης την καλή υποκρισία. Βλέπεις, οι καημένοι οι κοσμικοί γιορτάζουν κάθε μέρα την κοσμική τους υποκρισία και ντύνονται όπως είναι μέσα τους. Παλιά, καρναβάλια γίνονταν οι άνθρωποι μία φορά τον χρόνο, μόνον τις Αποκριές. Τώρα οι περισσότεροι συνέχεια καρναβάλια είναι. Δηλαδή, παλιά έβλεπε κανείς καρναβάλια μία εβδομάδα, μόνον τις Αποκριές. Τώρα βλέπει κάθε μέρα… Καθένας ντύνεται όπως του λέει ο λογισμός! Έχουν γίνει τελείως παράξενοι. Παλάβωσαν! Λίγοι είναι οι συμμαζεμένοι άνθρωποι, οι σεμνοί, είτε άνδρες είτε γυναίκες είτε παιδιά. Ιδίως οι γυναίκες είναι τελείως χάλια. Σήμερα που κατέβαινα στην πόλη είδα κάποια με μία κορδέλα τόοοσο φαρδιά, σαν επίδεσμο, κάτι μπότες μέχρι επάνω και ένα κοντό φόρεμα. Μου είπαν: «Είναι της μόδας»! Άλλες περπατούν με κάτι τόοοσο λεπτά τακούνια! Λίγο να στραβοπατήσουν, στον ορθοπεδικό θα πάνε… Τα δε μαλλιά, μην τα ρωτάς! Μία άλλη –ο Θεός να με συγχωρέση – τί άνθρωπος ήταν; Ένα πρόσωπο άγριο, με το τσιγάρο στο στόμα, φού, φού, τα μάτια κόκκινα!… Τώρα λένε ότι έχουν σαν αρχή να μην καπνίζουν στο σπίτι, όταν έχουν μικρά παιδιά. Τα παιδιά εν τω μεταξύ, τα καημένα, έχουν γεννηθή… καπνιστές ρέγγες! Και από τους καφέδες οι άνθρωποι παθαίνουν· κάνουν κάτι γκριμάτσες… Έχει φύγει η Χάρις του Θεού. Τέλεια εγκατάλειψη!
Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σινά, ήταν και εκεί… μην τα συζητάς! Πόσο πονούσα, όταν έβλεπα τις τουρίστριες που έρχονταν στο Μοναστήρι! Τί χάλια ήταν! Σαν να έβλεπα ωραίες εικόνες, βυζαντινές, πεταγμένες στα σκουπίδια, μόνον που αυτές είχαν πεταχθή μόνες τους.

***

Μία φορά είδα μία που φορούσε κάτι σαν φαιλόνι και είπα: «Δόξα τω Θεώ, να και μία που φοράει κάτι συμμαζεμένο· τέλος πάντων φαιλόνι-ξεφαιλόνι, τουλάχιστον δεν είναι σαν τις άλλες». Ύστερα, όταν γύρισε μπροστά, τί να δώ; Ήταν όλα ανοικτά!
Που έφθασε ο κόσμος!… Μου έστειλαν μία φωτογραφία μίας νύφης, για να κάνω προσευχή να πάη καλά ο γάμος της. Φορούσε ένα νυφικό τελείως χάλια. Τέτοιο ντύσιμο είναι ασέβεια στο Μυστήριο, στον ιερό χώρο της Εκκλησίας. Πνευματικοί άνθρωποι και δεν σκέφτονται! Τί να κάνουν οι άλλοι; Γι’ αυτό λέω, αν και τα Μοναστήρια δεν κρατήσουν, δεν υπάρχει φρένο πουθενά· είναι ξέφρενοι οι άνθρωποι σήμερα.
Πάντως τα πιο παράξενα πράγματα βλέπεις και ακούς σήμερα. Μου είπε ένας –έκανα τον σταυρό μου, όταν το άκουσα – ότι σήμερα είναι της μόδας οι τεμπέληδες να τρίβουν τα ρούχα τους εδώ κι εκεί και ύστερα να κόβουν και να ράβουν μπαλώματα με μία σακκορράφα. Καλά, ένας εργατικός είναι φυσιολογικό να είναι έτσι, αλλά ένας τεμπέλης!…
– Είναι σωστό, Γέροντα, που βάζουν μερικοί στις μπλούζες στάμπα με Αγίους;
– Αν είναι σε μπλούζες ή σε σακκάκια, καλά, δεν πειράζει. Εκεί που να βάζουν έναν διάβολο, καλύτερα αυτά. Αλλά, αν είναι σε παντελόνια, δεν ταιριάζει• είναι ανευλάβεια.
– Γέροντα, όλη αυτή η αταξία είναι και από την επίδραση των ξένων;
– Έμ, από που είναι; Γι’ αυτό λέγανε στα χρόνια μου: «Οι άνθρωποι από την Σμύρνη είναι…» Ήταν παραθαλάσσιο μέρος και πήγαιναν πολλοί ξένοι. Ο Άγιος Αρσένιος ήταν πολύ αυστηρός σ΄ αυτά. Ήταν εκεί στα Φάρασα μία νεόνυμφη και φορούσε μία μανδήλα παρδαλή, σμυρνιώτικη. Ο Άγιος επανειλημμένως της έκανε παρατηρήσεις, για να την πετάξη και να ντύνεται σεμνά όπως όλες οι Φαρασιώτισσες. Εκείνη δεν άκουγε. Μία μέρα που την είδε ο Άγιος Αρσένιος να φοράη πάλι την παρδαλή μανδήλα, της είπε αυστηρά: «Φράγκικες αρρώστιες στα Φάρασα δεν θέλω. Αν δεν συμμορφωθής, να το ξέρης, τα παιδιά που θα γεννάς, αφού θα βαπτίζωνται, θα φεύγουν αγγελούδια και συ δεν θα χαρής κανένα». Και επειδή ούτε τότε συμμορφώθηκε, της πέθαναν δυο αγγελούδια. Τότε μόνο συνήλθε, πέταξε την παρδαλή μανδήλα και πήγε στον Άγιο Αρσένιο και ζήτησε συγχώρεση.
– Γέροντα, τα σκούρα ρούχα βοηθούν στην πνευματική ζωή έναν που θέλει να γίνη μοναχός;
– Ναί, τα σκούρα ρούχα πολύ βοηθούν. Φεύγει έτσι κανείς από τον κόσμο, ενώ με τα χρωματιστά μένει γαντζωμένος στον κόσμο. Και αυτός που λέει: «Θα πάω στο Μοναστήρι και εκεί θα φορέσω μαύρα. Θα πάω στο Μοναστήρι και εκεί θα κάνω κανόνα», μαύρα πράγματα θα κάνη και εκεί, όταν πάη. Όταν είναι στον κόσμο και κάνη με χαρά αυτό που κάνουν οι μοναχοί και το λαχταρά, αυτός και στον κόσμο χαίρεται πνευματικά και στην καλογερική μετά θα ανεβαίνη δυό-δυό και τρία-τρία τα σκαλιά.
– Μερικές φορές, Γέροντα, παιδιά που θρησκεύουν και ντύνονται σεμνά έχουν πολύ πόλεμο από τους μεγάλους.
– Αν το πιστεύουν και το κάνουν αυτό με την καρδιά τους, βάζουν και τους μεγάλους στην θέση τους. Είχα γνωρίσει μία κοπέλα που φορούσε μαύρα και μανίκια μέχρι κάτω. Είχε μία ευλάβεια! Της λέει μία φορά μία μοντέρνα γριά: «Δεν ντρέπεσαι, κοπέλα εσύ, να φοράς μαύρα και μανίκια μακριά;». «Αφού δεν βλέπουμε παραδείγματα από σας, της απάντησε εκείνη, τουλάχιστον να φορέσουμε εμείς μαύρα» και την έβαλε στην θέση της.

***

Κάποτε, για να δοκιμάσουν τον σοφό Σολομώντα, του πήγαν μία ομάδα αγοριών και μία ομάδα κοριτσιών, όμοια ντυμένα κατά πάντα, για να τα ξεχωρίση. Εκείνος τα οδήγησε σε μία βρύση και τα έβαλε να πλυθούν. Από τον τρόπο που πλένονταν, τα ξεχώρισε· τα κορίτσια έρριχναν με προσοχή το νερό στα μάτια, συνεσταλμένα, ενώ τα αγόρια το πετούσαν στο πρόσωπό τους και έκαναν θόρυβο με τις παλάμες τους.
Σήμερα οι άνδρες έχουν μιμηθή τόσο πολύ τις γυναίκες που πολλές φορές δεν διακρίνονται. Την παλιά εποχή στα πεντακόσια μέτρα μπορούσες να διακρίνης αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Τώρα ούτε από κοντά δεν μπορείς μερικές φορές να ξεχωρίσης τί είναι· δεν καταλαβαίνεις· γυναίκα είναι; άνδρας είναι; Γι’ αυτό αναφέρει η προφητεία ότι θα έρθη εποχή που δεν θα διακρίνωνται οι άνθρωποι αν είναι άνδρας ή γυναίκα.
Πηγή: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου- Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α’, Κεφάλαιο 5ο, Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1998
*. Η Αγία Ισιδώρα έζησε στο Μοναστήρι των Ταβεννησιωτών, το οποίο είχε ιδρύσει ο Όσιος Παχώμιος στις αρχές του 4ου αιώνος. Υποκρινόταν την «διά Χριστόν»σαλή, ταπείνωνε και εξευτέλιζε τον εαυτό της. Φορούσε ένα κουρέλι στο κεφάλι της, ενώ οι άλλες μοναχές φορούσαν κουκούλι. Ποτέ δεν φόρεσε παπούτσια. Αν και πολλές φορές δέχθηκε ύβρεις και χτυπήματα, ποτέ δεν γόγγυσε ούτε ύβρισε κανέναν. Η αγιότητα του βίου της αποκαλύφθηκε με όραμα στον μεγάλο ασκητή Πιτηρούν, ο οποίος επισκέφθηκε το Μοναστήρι και φανέρωσε ενώπιον όλης της Αδελφότητος ότι η Ισιδώρα, την οποία θεωρούσαν σαλή, ήταν Αμμάς, δηλαδή πνευματική μητέρα.

Το κολιμπρί – Στην εποχή μας λείπουν τα παραδείγματα. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/03/01/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1/

Το να σκέφτεσαι συνέχεια την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που…. μπορεί να βοηθήσει. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/23/%CE%B7-%CE%B5%CE%BF%CE%BA-%CE%B8%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B9/

Ο Θεός δεν μπορεί να ηττηθεί, αναθέσατε τη μάχη σας στον Έναν, τον Ισχυρότερο από εσάς και ο Ένας αυτός ισχυρότερος θα πολεμήσει νικηφόρα για εσάς. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/28/%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B7%CF%84%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%B5/

Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/06/%CE%BF-%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CF%82/

Με όλα αυτά τα βλάσφημα, χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/02/08/%CE%BC%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CF%83%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CE%B1/

Μεγαλυνάρια.

Γλυκύτατον έαρ και ποθεινόν, εφάνης παμμάκαρ, εν χειμώνι των πειρασμών· πάσι γαρ παρέχεις, θερμήν παραμυθίαν, χαράν τε και ελπίδα, Πάτερ Παΐσιε.
Πάτερ την Παρθένον εωρακώς, πολλάκις εν βίω, ανεβόας εξεστηκώς· Μήτερ του Θεού μου, Παντάνασσα Μαρία, τη σκέπη σων πτερύγων, σκέπε τον κόσμον σου.
iconandlight.wordpress.com