Πολλά είναι αυτά που μνημονεύονται ακόμη και σήμερα για τον Στρατηγό
Μακρυγιάννη. Ομως, έχει μείνει στην ιστορία η συγκλονιστική προσευχή
του.
Ας την διαβάσουμε:
Σημειώνω και ένα μέρος από την αμαρτωλή μου και απλή και αγράμματη προσευκή μου: Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς. Δόξα σε, Κύριε Χριστέ, σταύρε σταυρωμένε, λαμπρέ και αναστισμένε, τριπόστατε Θεέ, αγία Τριάδα, Θεοτόκο, αγία σώματα˙ δόξα, δόξα, δόξα της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου, Κύριε, άπλωσε το λαμπρό σου και ευλογημένο σου χέρι και βγάλε μας μέσα από τον σκοτον τον βαθύ όπου είμαστε πεσμένοι και χαμένοι και πνιμένοι τόσες αιώνες, και φέρε μας εις το φώς σου τ’ αληθινό της βασιλείας σου, και βλόγα μας, τους αμαρτωλούς, και συχώρεσέ μας και καθάρισέ μας και ανάστησέ μας ως τον Λάζαρον, οπότε είναι η αγαθή σου θέληση˙
«Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”»
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
{«Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος. (…) Το περιεχόμενο της γραφής του Μακρυγιάννη είναι ο ατέλειωτος και ο τραγικός αγώνας ενός ανθρώπου, που με όλα τα ένστικτα της φυλής του ριζωμένα βαθιά μέσα στα σπλάχνα του, αναζητά την ελευθερία, το δίκιο, την ανθρωπιά. (…) Πολέμησε, αγωνίστηκε, πίστεψε, σακατεύτηκε, αηδίασε, θύμωσε. Αλλά έμεινε – πάντα ορθός ως το τέλος: άνθρωπος στο ύψος του ανθρώπου. Δεν έγινε μήτε υπεράνθρωπος μήτε σκουλήκι. (…) Ο δεύτερος λόγος που πιστεύω πως ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος μας είναι γιατί τον νομίζω σαν ένα μεγάλο διδάσκαλο της γλώσσας μας. (…) Δεν ξέρω άλλο κείμενο στα νέα μας γράμματα που να διδάσκει τόσα πολλά όσο το κείμενο του Μακρυγιάννη».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
βλόγα την σημαίαν όπου μας λευτέρωσες από τους Τούρκους και διά της αγαθότης σου αφιέρωσε την του άγιου Γιώργη, βλόγα την σημαίαν όπου μας λευτέρωσες από τους τυράγνους και αφιέρωσέ την του άγιου Δημήτρη˙ και όποτε είναι η αγαθή σου θέληση, να λευτερώσεις και να στερεώσεις την πατρίδα, την θρησκεία, τους τίμιους ορθόδοξους χριστιανούς, γενικώς τους τίμιους ανθρώπους, τις χήρες και ορφανά και δυστυχισμένους τίμιους ανθρώπους, το σπίτι της αγαθής σου θέλησης, της καθέντρας σου, την σκλάβα σου, τα σκλαβόπουλά σου και όλους του σπιτιού, και μένα τον ανάξιον δούλο σου, όσοι από το πλάσμα σου φέρνουν δοξολογίαν εις την παντοδυναμίαν σου και εις την βασιλείαν σου και έχουν δικαιοσύνη εις την κοινωνίαν˙ σώσε,
Κύριε, όλους δώσε, Θεοτόκο, την υγείαν, όσοι παθόντες έρχονται εις την χάριν σου, Βαγγελίστρα μου δια να δοξαστεί ο πανάγαθος Θεός και η βασιλεία του, να πιστεύσουν οι τύραγνοι, οι άπιστοι και οι άδικοι, και να ιδούνε τί εστί Θεός παντουργός και η βασιλεία του, και μας τους αμαρτωλούς να μας βγάλεις από το σκότος το βαθύ όπου είμαστε τόσες αιώνες και να μας φέρεις εις το φώς το αληθινόν, και να μας προφυλάξεις από πάσαν κακόν και αστένεια, πάσα πικρόν και φαρμακερόν ζωΰφιον, πάσα έργα του διαβόλου, και από τους τυράγνους και αδίκους και οπαδούς τους και βρωμερισμένες τους δυνάμεις˙ νέκρωσέ τους χέρια, ποδάρια, να μην μπορούνε να κάνουν κακόν˙ στείλε τον πατέρα τους τον διάβολο, τον αφέντη τους, τον βασιλέα τους και αυτούς όλους τους αίτιους του κακού μαζί με τον αφέντη τους εις το πυρί εις το εξώτερον, προδότες της ηθικής και της αρετής, προδότες της δοξολογίας του Θεού και της βασιλείας του και γενικώς των τίμιων ανθρώπων.
Κύριε, σώσε μας και ένωσέ μας και μύρωσέ μας οπίσου, και κάμε μας μιαν ψυχή και ένα σώμα και δωσ’ μας ταπεινοσύνη, σωφροσύνην και αντρείαν και δύναμην πατρική. Ευλόγα και συχώρεσε και όσοι αγωνίστηκαν και όσοι αγωνίζονται αρχή και τέλος, θρησκευτικούς, πολιτικούς , στρατιωτικούς, περί της θρησκείας τους και πατρίδος, όποιας θρησκείας και αν είναι, και όσοι δίνουν τον όρκον τους περί αυτό και ορκίζονται ενώπιών σου και της βασιλείας σου να αγωνιστούν τιμίως δια το καλόν και ησυχίαν γενικώς της ανθρωπότης˙ σώσε, Κύριέ μου, όλους αυτούς τους αγαθούς ανθρώπους, και πεθαμένους και ζωντανούς.
Συχώρεσε, Κύριέ μου, και τους αμαρτωλούς, τα πεθερικά μου και συγγενείς τους γονέους μου και συγγενείς μου˙ συχώρεσε και όσους με φώτισαν και με φωτίζουν, και συχώρεσε και μένα τον αμαρτωλόν, οπού σε βαρύνω κάθε στιγμήν˙ δι’ αυτούς όλους έχω χρέος, Κύριέ μου, μεγάλο να σε παρακαλώ, ο αμαρτωλός, ο ανάξιος σκλάβος σου˙ τους έχω ευεργέτες, και όποιος δε γνωρίζει τον ευεργέτη του, δεν γνωρίζει και την παντοδυναμία σου και τη βασιλεία σου. Οι πρώτοι είναι οι ευεργέτες της πατρίδος μου, της θρησκείας μου, και γενικώς οι καλοθεληταί της ανθρωπότης˙ οι δεύτεροι είναι ατομικοί μου συγγενείς και γονέοι μου˙ οι τρίτοι είναι οπού με φώτισαν και με φωτίζουν και είδα και βλέπω την αγαθότη της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου, οπού ‘κάμες και κάνεις δια την πατρίδα μου και θρησκεία μου και γενικώς δια την στερέωσην της ανθρωπότης, και δια το σπίτι της αγαθής σου θέλησης, της καθέντρας σου, δια την σκλάβαν σου, τα σκλαβόπουλά σου, δι όλους του σπιτιού, και δια μέναν, τον χειρότερό σου απ’ ούλο σου το πλάσμα, τον σκλάβο σου τον αλευτέρωτον, οπού ‘χω αμαρτίες άμμος της θαλάσσης, οπού μόλυναν το αμανέτι οπού μόδωσες λαμπρό και αγαθό, όταν εβήκα από της μητρός μου την σάρκαν, να με βάλεις εις τον χορό των αγαθών και τίμιων ανθρώπων, και εγώ δια τις κακίες μου και ασωτίες μου το έριξα εις τα βάθη της θαλάσσης φορτωμένο μολύβια˙ δεν είναι, Κύριέ μου, μολύβια αλλά είναι τα κακά όπου έκαμα και κάνω, οπού δεν είμαι ανεξάρτητος, ο ταλαίπωρος από τις αμαρτίες οπού ‘καμα και κάνω.
Δίκια, δίκια, δίκια η οργή και η αγανάχτηση της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου την ήφεραν οι κακίες μου, οι βλαστημίες μου, τα κακά μου τα έργα, και είμαι τόσο καιρόν εις την οργήν σου και εις το σκότος, ο αμαρτωλός, ο ανάξιος δούλος σου και σκλάβος σου. Προστρέχω πίσου εις το έλεος και εις την εσπλαχνίαν της παντοδυναμίας σου, της αγαθότης σου, αγία Τριάδω, και εις την πρεσβεία της Θεοτόκος και των αγίων σου, ν’ απλώσεις το λαμπρό σου και ευλογημένο σου χέρι, να μας βγάλεις τους αμαρτωλούς όλους από μέσα από το σκότος οπού βρισκόμαστε και να μας φέρεις εις το φώς το αληθινόν της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου και να μας ευλογήσεις και να μας συγχωρέσεις και να μας καθαρίσεις και να μας αναστήσεις ως τον Λάζαρον και να μην ματά μας αφήσεις να ματακάμομεν κακόν εις την αγαπημένη μας πατρίδα και θρησκεία, όσο σέρνει του βελονιού η μύτη, και εις τους αθώους και τίμιους ανθρώπους.
Κύριε, αρετή δεν έχομεν πλέον, ούτε ηθική ούτε πατριωτισμό· τρέχομεν εις την κακία, εις την ασωτία και παραλυσίαν, καθώς τρέχει το ποτάμι από τον γκρεμνόν και τα μάτια και ο νους του ανθρώπου· η παντοδυναμία σου και η βασιλεία σου θα μας σώσεις, να μην κριθεί πλέον άνθρωπος από το πλάσμα σου εις την βασιλείαν σου, ούτε στορικόν της κακίας εδώ σε τούτην την ζωή να γένει πλέον.
Η παντοδυναμία σου θα μας σώσεις και θα μας προφυλάξεις να μην ματαϊδούμεν την πατρίδα μας και θρησκεία μας και τους τίμιους ανθρώπους σε τούτην την άχλιαν κατάσταση όπου βρισκόμαστε.
tanea.gr
Ας την διαβάσουμε:
Σημειώνω και ένα μέρος από την αμαρτωλή μου και απλή και αγράμματη προσευκή μου: Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς. Δόξα σε, Κύριε Χριστέ, σταύρε σταυρωμένε, λαμπρέ και αναστισμένε, τριπόστατε Θεέ, αγία Τριάδα, Θεοτόκο, αγία σώματα˙ δόξα, δόξα, δόξα της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου, Κύριε, άπλωσε το λαμπρό σου και ευλογημένο σου χέρι και βγάλε μας μέσα από τον σκοτον τον βαθύ όπου είμαστε πεσμένοι και χαμένοι και πνιμένοι τόσες αιώνες, και φέρε μας εις το φώς σου τ’ αληθινό της βασιλείας σου, και βλόγα μας, τους αμαρτωλούς, και συχώρεσέ μας και καθάρισέ μας και ανάστησέ μας ως τον Λάζαρον, οπότε είναι η αγαθή σου θέληση˙
«Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”»
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
{«Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος. (…) Το περιεχόμενο της γραφής του Μακρυγιάννη είναι ο ατέλειωτος και ο τραγικός αγώνας ενός ανθρώπου, που με όλα τα ένστικτα της φυλής του ριζωμένα βαθιά μέσα στα σπλάχνα του, αναζητά την ελευθερία, το δίκιο, την ανθρωπιά. (…) Πολέμησε, αγωνίστηκε, πίστεψε, σακατεύτηκε, αηδίασε, θύμωσε. Αλλά έμεινε – πάντα ορθός ως το τέλος: άνθρωπος στο ύψος του ανθρώπου. Δεν έγινε μήτε υπεράνθρωπος μήτε σκουλήκι. (…) Ο δεύτερος λόγος που πιστεύω πως ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος μας είναι γιατί τον νομίζω σαν ένα μεγάλο διδάσκαλο της γλώσσας μας. (…) Δεν ξέρω άλλο κείμενο στα νέα μας γράμματα που να διδάσκει τόσα πολλά όσο το κείμενο του Μακρυγιάννη».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
βλόγα την σημαίαν όπου μας λευτέρωσες από τους Τούρκους και διά της αγαθότης σου αφιέρωσε την του άγιου Γιώργη, βλόγα την σημαίαν όπου μας λευτέρωσες από τους τυράγνους και αφιέρωσέ την του άγιου Δημήτρη˙ και όποτε είναι η αγαθή σου θέληση, να λευτερώσεις και να στερεώσεις την πατρίδα, την θρησκεία, τους τίμιους ορθόδοξους χριστιανούς, γενικώς τους τίμιους ανθρώπους, τις χήρες και ορφανά και δυστυχισμένους τίμιους ανθρώπους, το σπίτι της αγαθής σου θέλησης, της καθέντρας σου, την σκλάβα σου, τα σκλαβόπουλά σου και όλους του σπιτιού, και μένα τον ανάξιον δούλο σου, όσοι από το πλάσμα σου φέρνουν δοξολογίαν εις την παντοδυναμίαν σου και εις την βασιλείαν σου και έχουν δικαιοσύνη εις την κοινωνίαν˙ σώσε,
Κύριε, όλους δώσε, Θεοτόκο, την υγείαν, όσοι παθόντες έρχονται εις την χάριν σου, Βαγγελίστρα μου δια να δοξαστεί ο πανάγαθος Θεός και η βασιλεία του, να πιστεύσουν οι τύραγνοι, οι άπιστοι και οι άδικοι, και να ιδούνε τί εστί Θεός παντουργός και η βασιλεία του, και μας τους αμαρτωλούς να μας βγάλεις από το σκότος το βαθύ όπου είμαστε τόσες αιώνες και να μας φέρεις εις το φώς το αληθινόν, και να μας προφυλάξεις από πάσαν κακόν και αστένεια, πάσα πικρόν και φαρμακερόν ζωΰφιον, πάσα έργα του διαβόλου, και από τους τυράγνους και αδίκους και οπαδούς τους και βρωμερισμένες τους δυνάμεις˙ νέκρωσέ τους χέρια, ποδάρια, να μην μπορούνε να κάνουν κακόν˙ στείλε τον πατέρα τους τον διάβολο, τον αφέντη τους, τον βασιλέα τους και αυτούς όλους τους αίτιους του κακού μαζί με τον αφέντη τους εις το πυρί εις το εξώτερον, προδότες της ηθικής και της αρετής, προδότες της δοξολογίας του Θεού και της βασιλείας του και γενικώς των τίμιων ανθρώπων.
Κύριε, σώσε μας και ένωσέ μας και μύρωσέ μας οπίσου, και κάμε μας μιαν ψυχή και ένα σώμα και δωσ’ μας ταπεινοσύνη, σωφροσύνην και αντρείαν και δύναμην πατρική. Ευλόγα και συχώρεσε και όσοι αγωνίστηκαν και όσοι αγωνίζονται αρχή και τέλος, θρησκευτικούς, πολιτικούς , στρατιωτικούς, περί της θρησκείας τους και πατρίδος, όποιας θρησκείας και αν είναι, και όσοι δίνουν τον όρκον τους περί αυτό και ορκίζονται ενώπιών σου και της βασιλείας σου να αγωνιστούν τιμίως δια το καλόν και ησυχίαν γενικώς της ανθρωπότης˙ σώσε, Κύριέ μου, όλους αυτούς τους αγαθούς ανθρώπους, και πεθαμένους και ζωντανούς.
Συχώρεσε, Κύριέ μου, και τους αμαρτωλούς, τα πεθερικά μου και συγγενείς τους γονέους μου και συγγενείς μου˙ συχώρεσε και όσους με φώτισαν και με φωτίζουν, και συχώρεσε και μένα τον αμαρτωλόν, οπού σε βαρύνω κάθε στιγμήν˙ δι’ αυτούς όλους έχω χρέος, Κύριέ μου, μεγάλο να σε παρακαλώ, ο αμαρτωλός, ο ανάξιος σκλάβος σου˙ τους έχω ευεργέτες, και όποιος δε γνωρίζει τον ευεργέτη του, δεν γνωρίζει και την παντοδυναμία σου και τη βασιλεία σου. Οι πρώτοι είναι οι ευεργέτες της πατρίδος μου, της θρησκείας μου, και γενικώς οι καλοθεληταί της ανθρωπότης˙ οι δεύτεροι είναι ατομικοί μου συγγενείς και γονέοι μου˙ οι τρίτοι είναι οπού με φώτισαν και με φωτίζουν και είδα και βλέπω την αγαθότη της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου, οπού ‘κάμες και κάνεις δια την πατρίδα μου και θρησκεία μου και γενικώς δια την στερέωσην της ανθρωπότης, και δια το σπίτι της αγαθής σου θέλησης, της καθέντρας σου, δια την σκλάβαν σου, τα σκλαβόπουλά σου, δι όλους του σπιτιού, και δια μέναν, τον χειρότερό σου απ’ ούλο σου το πλάσμα, τον σκλάβο σου τον αλευτέρωτον, οπού ‘χω αμαρτίες άμμος της θαλάσσης, οπού μόλυναν το αμανέτι οπού μόδωσες λαμπρό και αγαθό, όταν εβήκα από της μητρός μου την σάρκαν, να με βάλεις εις τον χορό των αγαθών και τίμιων ανθρώπων, και εγώ δια τις κακίες μου και ασωτίες μου το έριξα εις τα βάθη της θαλάσσης φορτωμένο μολύβια˙ δεν είναι, Κύριέ μου, μολύβια αλλά είναι τα κακά όπου έκαμα και κάνω, οπού δεν είμαι ανεξάρτητος, ο ταλαίπωρος από τις αμαρτίες οπού ‘καμα και κάνω.
Δίκια, δίκια, δίκια η οργή και η αγανάχτηση της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου την ήφεραν οι κακίες μου, οι βλαστημίες μου, τα κακά μου τα έργα, και είμαι τόσο καιρόν εις την οργήν σου και εις το σκότος, ο αμαρτωλός, ο ανάξιος δούλος σου και σκλάβος σου. Προστρέχω πίσου εις το έλεος και εις την εσπλαχνίαν της παντοδυναμίας σου, της αγαθότης σου, αγία Τριάδω, και εις την πρεσβεία της Θεοτόκος και των αγίων σου, ν’ απλώσεις το λαμπρό σου και ευλογημένο σου χέρι, να μας βγάλεις τους αμαρτωλούς όλους από μέσα από το σκότος οπού βρισκόμαστε και να μας φέρεις εις το φώς το αληθινόν της παντοδυναμίας σου και της βασιλείας σου και να μας ευλογήσεις και να μας συγχωρέσεις και να μας καθαρίσεις και να μας αναστήσεις ως τον Λάζαρον και να μην ματά μας αφήσεις να ματακάμομεν κακόν εις την αγαπημένη μας πατρίδα και θρησκεία, όσο σέρνει του βελονιού η μύτη, και εις τους αθώους και τίμιους ανθρώπους.
Κύριε, αρετή δεν έχομεν πλέον, ούτε ηθική ούτε πατριωτισμό· τρέχομεν εις την κακία, εις την ασωτία και παραλυσίαν, καθώς τρέχει το ποτάμι από τον γκρεμνόν και τα μάτια και ο νους του ανθρώπου· η παντοδυναμία σου και η βασιλεία σου θα μας σώσεις, να μην κριθεί πλέον άνθρωπος από το πλάσμα σου εις την βασιλείαν σου, ούτε στορικόν της κακίας εδώ σε τούτην την ζωή να γένει πλέον.
Η παντοδυναμία σου θα μας σώσεις και θα μας προφυλάξεις να μην ματαϊδούμεν την πατρίδα μας και θρησκεία μας και τους τίμιους ανθρώπους σε τούτην την άχλιαν κατάσταση όπου βρισκόμαστε.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου