Μ’ ανέβασε ένας καβαλλάρης π’ άστραφτε τ’ άλογό του γιατί με λυπήθηκε οπόκλαιγα, και μ’ έφερε. Άγιος μεγαλομάρτυς Προκόπιος.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Ηʹ (8ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου ἐν Καισαρείᾳ Φιλίππου τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος. (303)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦται. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, αἱ ἅγιαι δώδεκα γυναῖκες αἱ Συγκλητικαί, αἱ πιστεύσασαι διὰ τοῦ Ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦνται. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι δύο Τριβοῦνοι Ἀντίοχος καὶ Νικόστρατος, οἱ διὰ τοῦ Ἁγίου Προκοπίου πιστεύσαντες, ξίφει τελειοῦνται. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἀπολλώνιος Ἐπίσκοπος Benevento Ἰταλίας (326)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι μάρτυρες Σπυρίδων, Σωκράτης, Ἠράλκειος, Ἐπερέντιος καὶ Καικιλία, ἐν Mitrovica (=Σρέμ/Σίρμιο) Σερβίας (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι Αὐσπίκιος Ἐπίσκοπος Trier Γερμανίας (130) καὶ Αὐσπίκιος Ἐπίσκοπος Toul Γαλλίας (475)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀβδᾶς, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μιρντάτ, Βασιλεύς Καρτλί, ἐν Γεωργίᾳ (410)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Προκοπίου τοῦ ἐφορκιστοῦ, τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος ἱερομάρτυς Κίλιαν Ἐπίσκοπος Wurzburg Γερμανίας, Ἰσαπόστολος Γερμανίας ἐξ Ἰρλανδίας (689)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι ὁσιομάρτυρες Κόλμαν καὶ Τότναν ἐν Wurzburg Γερμανίας καὶ Ἰσαπόστολοι Γερμανίας, ἐξ Ἰρλανδία (689)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἀδριανός Ἐπίσκοπος Ῥώμης, (885) [ὁ τελευταῖος Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος Ῥώμης]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ ἐν Οὐστούζῃ (Οὐστιούγκ), τοῦ διὰ Χριστὸν σαλλοῦ, ἐν ἔτει ατγ´ (1303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Θεοφίλου τοῦ Μυροβλύτου, τοῦ Ἁγιορείτου ἐν τῷ Παντοκρατορινῷ κελλίῳ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἐν Καψάλᾳ, ἐν ἔτει 1548, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος (1548).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ ἐν Οὔσια Βόλογκντα, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλλοῦ, τοῦ Ῥώσσου. (1600)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Γουναρᾶς, ὁ ἐξ Ἁγίου Βλασίου Ἡγουμενίτσης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αψμγʹ (1743), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῆς Ὁσίας Σοφίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Εὕρεσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Καζάν (1579)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τοῦ Τοργίνσκ τῆς Ζαμπαϊκάλ τῆς Σιβηρίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες, ὁσιομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Κωνσταντίνος Μπογκντάνοφ, Μιχαήλ Μπόικοφ, Ἐλισαβέτα Βινογκράντοβα (1956), Βαρβάρα Κοκόρεβα (1918), Νικόλαος Βοττσίνσκι, Ἀντώνιος Γκλαγκόλεφ, Ἰβάν Ντουμπάκιν , Βασίλειος Μίλιτσιν, Νίκων (Μπελιάεφ) τῆς Ὄπτινα (1931), Ἀλεξέι Παρασκευόφ, Παύλος Παρομένσκι (Πορομένσκι), Βασίλειος Πετελίν, Βασίλειος Πρωτοπόποφ, Νικόλαος Σοκόλοφ, Ἀλέξανδρος Ποπόφ, Θεόδωρος Ῥασπόποφ, Νικόλαος Μπράιαντσεφ, Priests (1918) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Ἔοικε Προκόπιος, αὐχένα κλίνων,
Λέγειν, Κοπείτω· τῇ πλάνῃ γὰρ οὐ θύω.
Στίχοι
Ἀθλητομήτωρ οὖσα Θεοδοσία,
ἔσπευσεν εἶναι κᾂν ξίφους ἀθληφόρος.

Ο Άγιος Προκόπιος τον πήρε στ’ άλογό του

Ο Αντώνης Κοσκινάς από το χωριό Κουραμάδες Κερκύρας ήταν παιδί όταν οι γονείς του τον έστειλαν σε καιρό χειμώνος στο χωριό Βαρυποτάδες, όπου υπήρχε μύλος, για να αλέση ένα σακκούλι καλαμπόκι. Ήταν αρκετά μεγάλη η απόσταση για την ηλικία του. Πήγε πεζός αλλά καθυστέρησε πολύ γιατί έδινε την σειρά του στους άλλους. Έμεινε τελευταίος και τον πήρε η νύχτα.

Η μητέρα του ανησύχησε για το παιδί της και παίρνοντας ένα φανάρι πήγε να το αναζητήση. Φοβόταν μήπως περνώντας μία ρεματιά με δένδρα του επιτεθούν τα τσακάλια, τα οποία κρύβονταν εκεί και τη νύχτα επετίθεντο στους περαστικούς.
Όταν έφθασε στο ύψωμα φώναξε με όλη της την δύναμη: «Αντώνηηη…». Άκουσε την φωνή του παιδιού της από το απέναντι ύψωμα να αποκρίνεται: «Εδώ είμαι…». Η μητέρα του θορυβήθηκε γιατί το παιδί της θα έμπαινε στο επικίνδυνο ρέμα και ποιος θα το βοηθούσε μέσα στο σκοτάδι;
Ξαφνικά βλέπει έκπληκτη τον Αντώνη κοντά της.
– Παιδί μου, εσύ εδώ; Πώς αρέβαρες (έφθασες) δελέγκου (στην στιγμή) με την απολοή σου;
– Μάνα μου, δεν ήρθα μοναχός μου. Μ’ ανέβασε ένας καβαλλάρης π’ άστραφτε τ’ άλογό του γιατί με λυπήθηκε οπόκλαιγα, και μ’ έφερε.
– Και από πούθε ήταν ο καβαλλάρης και πώς δεν άκουσα τα πέταλα τ’ αλόγου του;
– Μούπε ότι είναι από τσου Ψωραρούς και τόνε λένε Προκόπη, μα το άλογό του δεν επατούσε τη γης γιατί επέτουνε.
Η μητέρα κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα του αγίου Προκοπίου. Την άλλη μέρα παίρνει τον Αντώνη και πηγαίνουν στην Εκκλησία του στο κοντινό Χωριό Ψωραροί (σήμερα Άγιος Προκόπιος). Μόλις είδε την εικόνα του ο Αντώνης ξεφώνησε: «Αυτός ήταν, μάνα μου, που με γλύτωσε».
Ευχαρίστησαν τον Άγιο και από τότε ο Αντώνης αφού προσκολλήθηκε στην Εκκλησία, δόθηκε ολόψυχα στον Θεό. Διακρινόταν για την ευλάβειά του, την ασκητικότητά του και για τις άλλες αρετές του.
Το 1839 οι κάτοικοι του χωριού Άγιος Ιωάννης του Πετριτή, που είχαν ανάγκη εφημερίου, ζήτησαν να γίνη ιερέας τους ο Αντώνης από τον Ύπαρχο του Νησιού και έλαβαν την άδειά του. Έτσι ο Αντώνης χειροτονήθηκε ιερομόναχος με το όνομα Άνθιμος. Ήταν καταρτισμένος στα εκκλησιαστικά γράμματα και γνώστης της βυζαντινής μουσικής.
Zούσε ασκητικά και ήταν πολύ ελεήμων. Είχε φήμη Αγίου. Όταν εκοιμήθη, ενταφιάσθηκε κατά πάνδημη απαίτηση μέσα στην Εκκλησία του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου στους Κουραμάδες, σαν να ήταν άγιο Λείψανο.
Γύρω στα 1960, όταν ο κανδηλανάπτης πήγαινε τη νύχτα ν’ ανάψη τα καντήλια, έβλεπε ένα ανεξήγητο υπερφυσικό φως να φωτίζη τις πλάκες του δαπέδου. Ρωτώντας έμαθε ότι εκεί είναι θαμμένο το λείψανο του ιερομονάχου Ανθίμου.
Από το βιβλίο: «Ασκητές μέσα στον κόσμο», Α τομ., σελ. 327-329

***

άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ

Μου διηγήθηκε ο Στάρετς Βαρσανούφιος:
Κάποτε, ένας διά Χριστόν σαλός, ο άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ (†1303, η μνήμη του τελείται στις 8 Ιουλίου), διασχίζοντας τους δρόμους του Ουστιούγκ, έφτασε τρέχοντας στην εκκλησία.
Γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και φώναξε:
– «Μητέρα του Θεού σώσε μας· σώσε μας!»
Γύρισε προς τον κόσμο που παρευρισκόταν εκείνη την στιγμή μέσα στην εκκλησία και τους φώναξε δυνατά να μετανοήσουν, να παύσουν να αμαρτάνουν, διαφορετικά ο Θεός θα τους λιθοβολήσει.
Ο κόσμος τον θεώρησε τρελό. Και αφού τον σάπισαν στο ξύλο τον έδιωξαν. Τα ίδια είχαν πάθει και οι προφήτες.

Πέρασε ο καιρός. Και τότε συνέβη κάτι το φοβερό.
Ο ουρανός καλύφθηκε από ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο. Όλες οι εκκλησίες της πόλης γέμισαν από πιστούς. Και καταφθάνει και ο όσιος με τα ελεγκτικά του λόγια:
– «Δεν σας το έλεγα; Τώρα το βλέπετε και μόνοι σας. Προσευχηθείτε, προσευχηθείτε…»
Και προσευχήθηκαν όλοι· και ο όσιος μαζί τους· και το σύννεφο διαλύθηκε· ο ουρανός καθάρισε· και όλοι οι κάτοικοι σαν κάτι να τους έσπρωχνε, έτρεξαν έξω από την πόλη!
Και τι να ιδούν; Μια τεράστια έκταση σκεπασμένη με μαύρες πέτρες-μετεωρίτες. Αν οι πέτρες αυτές έπεφταν πάνω από την πόλη, δεν θα έμενε άνθρωπος ζωντανός. Οι πέτρες βρίσκονται ακόμη εκεί μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες που τις εξέτασαν εβεβαίωσαν ότι, πράγματι αυτές οι πέτρες είναι μετεωρίτες.
Για το πώς βρέθηκαν όμως όλες μαζί σ’ ένα σημείο, δεν μπόρεσαν να δώσουν εξήγηση. Αυτό βέβαια το γνώριζε μόνο ο δούλος του Θεού, που το είχε προβλέψει.
Από το βιβλίο του οσίου στάρετς Νίκωνος Μπελιάεφ (1931) «Ρήματα ζωής, Το ημερολόγιό του» έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα.

Στάρετς Νίκων Μπελιάεφ της Όπτινα

Μου είπε ο Γέροντας (π. Βαρσανούφιος):
– Ο άνθρωπος πολύ εύκολα αλλάζει.
– Ναι, Γέροντα.
Συμφώνησα. Και του διηγήθηκα το εξής περιστατικό:
– Είχα ένα φίλο. Πιστό και θρησκευόμενο. Τώρα βέβαια, είναι άθεος. Οι κουβέντες του, πολλές φορές με τρομάζουν. Όλο για αυτοκτονία μιλάει. Ο πατέρας του όμως, είναι πολύ πιστός.
Είπε:
– Μη φοβάσαι γι΄ αυτόν. Θα γυρίσει. Η ευσέβεια είναι κληρονομική. Από τον Κάιν κληρονομείται η ασέβεια και από τον Άβελ η ευσέβεια. Συνήθως, όπως υπάρχει φυσική κληρονομικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο υπάρχει και πνευματική. Συμβαίνει όμως, και μερικές φορές η ευσέβεια να κληρονομείται από τον παππού στα εγγόνια ενώ ο γιος (πατέρας) να είναι άθεος.
Ρήματα Ζωής (Το Ημερολόγιο του), Όσιου Στάρετς Νίκωνος Μπελιάεφ, Μετάφραση: Άρχιμ. Αλκίσωνος Μιχαήλ

«Όταν οι θλίψεις έρχονται από μόνες τους, μην τις φοβάστε. Μην νομίζετε ότι ήρθαν τυχαία ή από περίσταση. Όχι, τις επιτρέπει η ανεξιχνίαστη Πρόνοια του Θεού».
«Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ μέρος στη γη χωρίς θλίψη. Ένα μέρος χωρίς λύπες μπορεί να είναι μόνο στην καρδιά, όταν ο Κύριος είναι μέσα της».

Την Κυριακή, το ευαγγελικό ανάγνωσμα κατέληγε με τα λόγια: «Αυτός δε διελθών δια μέσου αυτών επορεύετο» (Λουκ. 4,30).
Το βράδυ, όταν επέρασα από το κελλί του π. Βαρσανουφίου για την σχετική ευλογία, με ερώτησε:
– Θυμάσαι, τί έλεγε το σημερινό ευαγγέλιο;
– Συγνώμη, Γέροντα, ξέχασα.
– Έλεγε, πώς, οι εβραίοι, εξαγριωμένοι με τον Χριστό, τον οδήγησαν σε ένα ύψωμα (Λουκ. 4, 29-30). Τα λόγια αυτά έχουν και ένα άλλο νόημα. Πνευματικό. Η λέξη «εξαγρίωση», δηλώνει τους εμπαθείς λογισμούς, οι οποίοι, σαν άλλοι εβραίοι, προσπαθούν να μας σύρουν στην άβυσσο. Μα, ο πνευματικά υγιής νους τους προσπερνάει, χωρίς να υποστή καμμία ζημία. Και προχωρόντας έτσι, φτάνει στην άνω Ιερουσαλήμ.

Παναγία του Τοργίνσκ, από τα μάτια της έτρεχαν μεγάλα δάκρυα, σαν διαμάντια. Κι από την «πληγή» το αίμα έτρεχε σταγόνα-σταγόνα!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/07/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BA-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD/

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από τους πολέμους, από τους παγκοσμίους πολέμους, προπαντός της εποχής μας… οι άνθρωποι παντού παραφρόνησαν από τον φόβο των επερχομένων στη γη συμφορών… Παναγία μου, Υπέρμαχε Στρατηγέ και Φοβερά Προστασία πρόφθασε…
https://iconandlight.wordpress.com/2023/10/21/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF/

Προσευχηθείτε, προσευχηθείτε… Μητέρα του Θεού σώσε μας· σώσε μας! Άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/07/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81/

Τα ουράνια μάτια της Παναγίας μας, η αιματοβαμμένη μορφή της, με ακολουθούσαν παντού…
https://iconandlight.wordpress.com/2016/12/08/%cf%84%ce%b1-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%ce%bc/

Κυριακή και γιορτή ποτέ δεν δούλεψα, και ο Θεός ποτέ δεν μ’ άφησε και τις δουλειές τις ευλογούσε. «Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν». Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2023/07/07/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ae-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ad-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b5%cf%88%ce%b1-%ce%ba%ce%b1/

Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυς και η αγία μητέρα του Θεοδοσία
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/07/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1/

Η πιο ωραία µουσική είναι η µουσική της ψυχής, η ψυχική γαλήνη!… Η ανάπαυση της ψυχής «ισούται» µε µια µακαριότητα, µια µουσική, µια αρµονία όλων των δυνάµεων της ψυχής… Στάρετς Νίκων της Όπτινα – Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/08/%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%89%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%b1-%c2%b5%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%c2%b5%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82/

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ἦχος δ’

Ὁ μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταὶς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς τὴν εὐσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ὥσπερ ὁ Παῦλος Χριστῷ, τῶν Μαρτύρων καλλονὴ Μάρτυς Προκόπιε, ὅθεν δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀριστεύσας εὐκλεῶς, κατήσχυνας τὸν Βελίαρ, οὐ τῆς κακίας ἄτρωτους, σῷζε τοὺς πόθω σὲ γεραίροντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ἦ­χος α´.

Οὐ­ρα­νό­θεν τὴν κλῆ­σιν δε­ξά­με­νος, ὡς ὁ Παῦ­λος τῶν ἐ­θνῶν ὁ Δι­δά­σκα­λος, τῇ δυ­νά­μει δὲ τοῦ Σταυ­ροῦ ἐ­νι­σχυ­θείς, τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τὸν δρό­μον τε­τέ­λε­κας, Καὶ νῦν ἰ­ά­σεις πα­ρὲ­χεις πα­ντο­δα­πάς, πᾶ­σι τοῖς πί­στει προ­στρέ­χου­σι. Δι­ὸ πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ ἔν­δο­ξε Προ­κό­πι­ε, ἐν εὐ­σε­βεί­ᾳ ἡ­μᾶς προ­κό­πτειν, καὶ σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Απολυτίκιον Ὁσίου Θεοφίλου Μυροβλήτου ἐκ Ζίχνης
῏Ηχος δʹ. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

῾Ως τοῦ Σωτῆρος γνησιώτατον φίλον, καὶ τῶν ἐν ῎Αθῳ εὐωδέστατον κρίνον, καὶ νοητὸν ἀλάβαστρον ὁσίων ἀρετῶν, ἱεροῖς ἐν ᾄσμασιν, εὐφημοῦμέν σε Πάτερ, εἰς ὀσμὴν τῶν μύρων σου, εὐλαβῶς συνδραμόντες, δι᾿ ὧν εὐφραίνεις πάντοτε ἡμᾶς, τοὺς σὲ τιμῶντας, Θεόφιλε ῞Οσιε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Θεοφίλου Μυροβλήτου ἐκ Ζίχνης
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ζίχνης θεῖος γόνος καὶ Θεοῦ φίλος γνήσιος, φερωνύμως ἐδείχθης, θεοφόρε Θεόφιλε, ἀσκήσας ἐν τῷ Ἄθωνι στεῤῥῶς, καὶ μύρον ἀναβλύσας θαυμαστῶς· διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην τὴν ἱεράν, τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ ἡμῖν Πάτερ τὰ κρείττονα.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῆς Ὁσίας Σοφίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ. (Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τὸ θεῖον σκῆνός σου, οἶκος γενόμενον, Ἁγίου Πνεύματος, ἐκβλύζει χάριτας, τοῖς εὐλαβῶς ἀπὸ ψυχῆς, Σοφία ἀσπαζομένοις. Οὗ τὴν ἀνακόμισιν, ἑορτάζοντες σήμερον, τὴν ἁγνὴν δοξάζομεν, καὶ πανύμνητον Δέσποιναν, τὴν σὲ ἐν τῇ Μονῇ τῆς Κλεισούρας, Ὁσίαν Μῆτερ ἀναδείξασαν.

Ἀπολυτίκιον Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου «Παναγία τοῦ Καζὰν»
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῇ σεπτῇ Σου Εἰκόνι τῇ τοῦ Καζὰν νῦν προσπίπτομεν, κλίνοντες τὸ γόνυ Παρθένε, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, δεόμενοι ἀντιλήψεως Ἁγνή, πρεσβείαις πρὸς Υἱόν Σου καὶ λιταῖς· ἵνα τύχωμεν Παρθένε, τῆς παρ᾿ Αὐτοῦ πλημελημάτων ἀφέσεως· δόξα τοῖς μεγαλείοις Σου Σεμνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου, δόξα ὑπερβαλόντως, Κόρη τῇ δυναστείᾳ Σου.

Δόξα. (Ὁσίου Θεοφίλου Μυροβλήτου) Ἦχος δ’.

Δοξάζομέν σου τὴν περὶ ἡμᾶς εὐσπλαγχνίαν, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, τὸ γλυκὺ καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα, ὅτι ἐν τοῖς ὑστέροις καιροῖς τὸν Ὅσιον Θεόφιλον, τῇ ἁγιαστικῇ σου χάριτι ἁγιάσας, Ἅγιον καὶ Μυροβλύτην, ὡς ἕνα τῶν παλαιῶν Ἁγίων ἀνέδειξας. Καὶ ἡμῖν τοῖς νωθροῖς καὶ ἀμελέσι, τοῦτον ἐχαρίσω πατέρα καὶ παράδειγμα ζωῆς ἐναρέτου, προτεθειμένον εἰς μίμησιν, ἵνα ἀναπολόγητοι ὦμεν, καὶ μὴ ματαίως ἔχωμεν λέγειν, ὅτι ἐξέλιπον ἐν τοῖς ὑστέροις χρόνοις οἱ Ἅγιοι· ὅθεν ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ, καὶ ἡμᾶς ἀξίωσον Κύριε, ἐν ὁσιότητι βίου εὐαρεστῆσαί σοι, καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κάθισμα. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.

Ὠς ἀηδὼν γοργογλυκύφωνος Πάτερ, ἔνδον τοῦ ἄλσους κατοικῶν τοῦ παρόντος, τοῦ Ἰησοῦ τὸ ὄνομα τὸ θεῖον καὶ τερπνόν, ἐμελέτας πάντοτε, γλυκερῶς ἐν καρδίᾳ, τὸν μὲν νοῦν φωτίζων σου, τῷ φωτὶ τῷ ἐκ τούτου, θέλγων δὲ τὴν θέλησιν, τῇ ἐκεῖθεν βλυζούσῃ, ὁμαλωτάτῃ θέρμῃ καὶ χαρᾷ, ἥνπερ παράσχου ἠμῖν τοῖς ἱκέταις σου.

iconandlight.wordpress.com