Μη χάσεις την πίστη σου στη δύναμη του ουρανίου φωτός…. O δίκαιος φεύγει μα το φως του μένει. Φ. Ντοστογιέφσκι.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ Δʹ(4ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου, κοιμηθέντος διερχόμενος ἐκ τῆς πόλεως Ἐρεσσοῦ τῆς Λέσβου (†746)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Κυρήνης (Λιβύης) καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Ἁγίων Μαρτύρων Κυπρίλλης, Ἀρόας καὶ Λουκίας. (†310)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου, τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος. (†108)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοφίλου, ξίφει τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Δονάτου, ἐπισκόπου Λιβύης καὶ τοῦ σὺν αὐτῷ ἀθλήσαντος ὁσιομάρτυρος Ἱλαρίωνος ῥαβδισθεὶς τελειωθέντος. (†362)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μάρθας, μητρὸς τοῦ ἁγίου Συμεών, τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει. (†551)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ἀσκληπιάδος τῆς θαυματουργοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειωθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μενίγνου, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ναμφαμῶνος τοῦ ἐκ Καρθαγένης καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἐν Μαδαούροις τῆς Νουμιδίας ἀθλησάντων. (~†180)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱουκουνδιανοῦ (Jucundian), τοῦ ἐν βορείῳ Ἀφρικῇ ἐν θαλάσσῃ βληθέντος καὶ τελειωθέντος. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Λαυριανοῦ, ἀρχιεπισκόπου Σεβίλλης τῆς Ἱσπανίας, μαρτυρήσαντος ἐν Ἀβαρικῷ (Avaricum, Bourges) τῆς Γαλλίας. (~†544)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Φινβάρου (Finbar), ἡγουμένου Ἴννις-Δόιμλ (Innis-Doimhle) ἐν Βεξφόρδῃ (Wexford) τῆς Ἰρλανδίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Βέρθας, εὐγενοῦς κτιτορίσσης καὶ ἡγουμένης κοινοβίου ἐν Βλάνγῃ (Blangy-sur-Ternoise) τῆς βορείου Γαλλίας. (~†725)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Αὐρηλιανοῦ, ἡγουμένου τῆς μονῆς Ἀθανασίου (Ainay), εἶτα ἀρχιεπισκόπου Λουγδούνου (Lyons) ἐν Γαλλίᾳ. (†895)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ὀδαλρίχου (Uodalric, Ulrich), ἐπισκόπου Αὐγούστης (Augusta Vindelicorum, Augsburg) ἐν Βαυαρίᾳ. (†973)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἅττωνος (Hatto), ἐγκαταλιπόντος τὸν εὐγενὴ αὐτοῦ οἶκον καὶ μοναχοῦ γενομένου ἐν τῇ μονῇ Ὀκτεγέρσεως (Ottobeuren) ἐν Γερμανίᾳ. (†985)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Χωνιάτου τοῦ ἐκ Φρυγίας, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν, καὶ ὁμολογητοῦ, ἐν τῇ νήσῳ Κέᾳ ἐκτοπισθέντος καὶ κοιμηθέντος ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Τιμίου Προδρόμου Μουντινίτζης ἐν Θερμοπύλαις. (†1222)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου Ῥουμπλιώφ, τοῦ εἰκονογράφου, μοναχοῦ τῆς μονῆς Ἁγίου Σεργίου Ῥαντονέζ. (†1428)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τῶν Ἁγίων Παϑοφόρων Βασιλομαρτύρων Νικολάου Β’ Ῥομανώφ, Tσάρου τῆς Ῥωσσίας, τσαρίνας Ἀλεξάνδρας καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν Ὄλγας, Τατιάνας, Μαρίας, Ἀναστασίας τῶν πριγκιπισσῶν καὶ τοῦ τσάρεβιτς Ἀλεξίου καὶ ἑτέρων σὺν αὐτῶν Μαρτύρων, ὑπὸ τῶν ἀθέων Μπολσεβίκων ἐκτελεσθέντων ἐν Σιβηρίᾳ. (†1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες, ὁσιομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Ἀρσένιος (Κοζλόφ), Γεώργιος (Λαβρόφ ), Γρηγόριος Ντάκνο, Ἀλέξιος Ζντάνοφ , Ἀλέξανδρος Ζαχάρωφ, Ἀθανάσιος Ἰνγιαγκίν, Ἰωάσαφ (Μαρκένκο ), Ἰωνάς (Σάνκοφ), Ησύχιος ( Ποντλούτσκι), Λεονίδας Κονοβάλοφ-Λάρσκι , Λαγκόβσκαγια-Μιλιουτίνα, Νικόλαος Ταμάρα Λεονάρντοφ, Σέργιος Ομπούχοφσκι, Ματθαίος Ὄρλοβ , Βασίλειος Ροζντεστβένσκι , Νικόλαος Ροζάνοφ, Ἀλέξιος Σκβόρτσοφ, Νικήτας Σουχάρεφ, Παύλος Οὑσπένσκι, Ἀλέξιος Σμελέφ, Ἀλέξανδρος Σχεπότιεφ, Γρηγόριος Σχεπότιεφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Η επιστροφή ενός αθέου

Μαρτυρία του μοναχού Ιππολύτου, του Ερημητηρίου Ζωσιμόβ, στην Μόσχα:

«Πριν από την είσοδό μου στην μονή, πήρα στο σπίτι των γονιών μου ένα πορτραίτο του αυτοκράτορα Νικολάου Β΄ και ένα της συζύγου του, Αλεξάνδρας Φεόντοροβνα. Οι γονείς μου, έχοντας διδαχθεί κατά την σοβιετική περίοδο να πιστεύουν ότι οι τσάροι ήταν τύραννοι, απόρησαν πολύ όταν άκουσαν πως γινόταν λόγος για αγιοκατάταξή τους και έβλεπαν σαστισμένοι τα δύο αυτά πορτραίτα να κρέμονται στις εξέχουσες θέσεις που τα τοποθέτησα. Η μητέρα μου, μορφωμένη γυναίκα, αμέσως θυμήθηκε την Ματωμένη Κυριακή του 1905 και την σφαγή των εργατών στον ποταμό Λένα, το 1912. Ωστόσο, όντας θεοφοβούμενη γυναίκα από την παιδική της ηλικία, η μητέρα μου συγκράτησε τον εαυτό της και δεν εξέφρασε πολλά ερωτήματα, παρά μόνο αναρωτήθηκε: “Πως είναι δυνατό αυτό;”. Ο πατέρας μου, δεδηλωμένος άθεος, δεν κράτησε για τον εαυτό του την αντίθετη γνώμη του. Ωστόσο, τρέφοντας εχθρικές διαθέσεις κατά των κομμουνιστών, εξέφρασε λύπη για το τέλος των βασιλομαρτύρων.

»Η τεταμένη ατμόσφαιρα στο οικογενειακό μας περιβάλλον, με τα διάφορα σχόλια κατά του τσάρου, επιδείνωσε περισσότερο την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι γονείς μου, η μάλλον ο πατέρας μου, για να είμαι πιο ακριβής. Ο πατέρας μου, εκείνη την περίοδο, κινδύνευε να καταδικασθεί σε φυλάκιση, διότι λόγω της απλότητας και της άγνοιάς του, έμπλεξε με μία ομάδα απατεώνων. Είχαν ήδη κατηγορηθεί για μία εγκληματική πράξη, έγιναν οι ανακρίσεις και είχε ορισθεί η ημερομηνία για την δίκη. Τότε, ο πατέρας μου είδε ένα όνειρο. Ο ίδιος ο τσάρος εμφανίστηκε σ’ αυτόν, φορώντας στολή αξιωματικού του αυτοκρατορικού στρατού και επωμίδες. Ήταν ψηλός, με γαλάζια μάτια και έλαμπε. Στεκόταν στραμμένος μερικώς προς τον πατέρα μου και κάποιος άλλος με μαύρη ενδυμασία είπε: “Τίμησέ τον ως άγιο και θα σε βοηθήσει”. Τότε ο πατέρας μου γονάτισε μπροστά στον τσάρο. Καθώς θυμάται ο πατέρας μου, γύρω από τον τσάρο στεκόταν η οικογένειά του.

»Μετά από αυτό το όνειρο, οι γονείς μου πήγαν σε μία μικρή εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και πασών των Ουρανίων Ασωμάτων Δυνάμεων, σε κάποιο χωριό, και εκεί έκαναν μία δέηση στους βασιλομάρτυρες. Ο ιερέας του χωριού, όταν άκουσε το όνειρο του πατέρα μου, δεν έφερε αντίρρηση να κάνει την δέηση. Και τι συνέβη αργότερα; Μετά από τρεις η τέσσερις μέρες έλαβε χώρα το πραξικόπημα στην Μόσχα (1993). Αμέσως μετά, ακολούθησε πραξικόπημα στην τοπική κυβέρνηση και αντικαταστάθηκε ο επικεφαλής της κυβέρνησης, ο οποίος μισούσε τον πατέρα μου και ήθελε με κάθε τρόπο να τον κλείσει στην φυλακή. Η αντικατάσταση των αξιωματούχων έδωσε ελπίδες στον πατέρα μου ότι θα έβλεπαν την περίπτωσή του με επιείκεια. Σύντομα ακολούθησε η δίκη και στον πατέρα μου δόθηκε ένας χρόνος με αναστολή. Αργότερα του δόθηκε αμνηστία και ακυρώθηκε η καταδίκη του. Από τα έξι άτομα που καταδικάστηκαν, ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που απαλλάχθηκε της καταδίκης του.

»Μετά από αυτό το γεγονός, η στάση του πατέρα μου απέναντι στον τσάρο άλλαξε και άρχισε να τον σέβεται. Έτσι, αυτός ο οποίος μέχρι τότε περιγελούσε τα άγια, κάθε φορά που συναντούσε την παραμικρή δυσκολία, έτρεχε πάλι σ’ αυτόν από τον οποίο είχε βρει αληθινή βοήθεια: στον τσάρο Νικόλαο Β΄ και τους άλλους βασιλομάρτυρες. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η ακόλουθη. Ο πατέρας μου είναι γεωργός. Κάποια φορά, έφθασε σε κατάσταση που δεν είχε τίποτα να σπείρει. Ο κίνδυνος από αυτό δεν ήταν μόνο το ότι θα μπορούσε να μείνει χωρίς λεφτά, αλλά θα έπρεπε να δώσει όλα τα υπάρχοντά του για να ξοφλήσει το χρέος του. Τότε, μαζί με την μητέρα μου, έκαναν στον ναό μία δέηση στους βασιλομάρτυρες Νικόλαο και την οικογένειά του. Αμέσως μετά από αυτό, ήλθε να δει τον πατέρα μου ο ηγούμενος ενός κοντινού μοναστηριού και του είπε ότι είχε κάποιο γνωστό, ο οποίος ήθελε να δώσει στον πατέρα μου σπόρους για καλλιέργεια. Σπάρθηκε όλη η γη του: 370 στρέμματα!».
Πηγή: R. Monk Zachariah (Liebmann), “The Life of Tsar-Martyr Nicholas II”, The Orthodox Word, vol. 26, no. 4 (153), July-August, 1990.

***

Μη χάσεις την πίστη σου στη δύναμη του ουρανίου φωτός….
Φ. Ντοστογιέφσκι

Να θυμάσαι προπάντων πως δεν μπορείς να γίνεις κανενός κριτής. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει στη γη δικαστής για έναν κακούργο, πριν νιώσει αυτός ο δικαστής πως κι ο ίδιος είναι το ίδιο κακούργος σαν κι αυτόν που ‘χει μπροστά του και πως ίσως ίσως αυτός να ‘ναι ο πιο ένοχος απ’ όλους. Όταν θα φτάσει να το παραδεχτεί αυτό, τότε θα μπορεί να γίνει και δικαστής. Όσο κι αν τούτο φαίνεται παράλογο από πρώτη άποψη, είναι αληθινό. Γιατί αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω.

Αν μπορείς να πάρεις απάνω σου το έγκλημα του κατηγορουμένου που θα δικάσει η καρδιά σου, τότε να το πάρεις χωρίς χρονοτριβή και να υποφέρεις γι’ αυτόν, και εκείνον να τον αφήσεις να φύγει χωρίς καμιάν επίπληξη. Ακόμα κι αν ο ίδιος ο Νόμος σε όρισε δικαστή του, προσπάθησε και τότε να δικάσεις όσο σου είναι δυνατόν με το ίδιο πνεύμα, γιατί ο κατηγορούμενος θα φύγει και θα καταδικάσει πολύ χειρότερα τον εαυτό του απ’ ό,τι θα μπορούσε να κάνει το δικό σου δικαστήριο. Αν μείνει αναίσθητος στη χάρη που του ‘κανες —ίσως και να σε περιγελάσει— μην παρασύρεσαι ούτε απ’ αυτό: θα πει πως δεν ήρθε ακόμα η ώρα του, μα θα ‘ρθει στον καιρό της. Κι αν δεν έρθει, το ίδιο κάνει: θα βρεθεί κάποιος άλλος στη θέση του να καταλάβει και να μαρτυρήσει, να καταδικάσει και να κατηγορήσει μόνος του τον εαυτό του και θα εκπληρωθεί η αλήθεια. Αυτό να το πιστεύεις, να το πιστεύεις χωρίς αμφιβολίες γιατί σ’ αυτό στηρίζεται όλη η ελπίδα και η πίστη των αγίων.

Να κάνεις ακούραστα το καλό. Αν θυμηθείς τη νύχτα, όταν πέφτεις να κοιμηθείς, πως «δεν έκανα εκείνο που ‘πρεπε», τότε να σηκωθείς αμέσως και να το κάνεις. Αν γύρω σου οι άνθρωποι είναι κακοί κι αναίσθητοι και δε θελήσουν να σ’ ακούσουν, τότε να πέσεις μπροστά τους στα γόνατα και να τους ζητήσεις συγνώμη, γιατί, μα την αλήθεια, φταις και συ που δε θέλουν να σ’ ακούσουν. Κι αν εξαγριωθούν τόσο πολύ που να σου είναι αδύνατο να τους μιλήσεις, τότε να τους βοηθάς σιωπηλά και ταπεινά, χωρίς να χάνεις ποτέ σου την ελπίδα. Κι αν σε παρατήσουν όλοι και σε διώξουν με τη βία, τότε, όταν θα μείνεις μόνος, πέσε στο χώμα και φίλησέ το, βρέξε το με τα δάκριά σου, και η γη θα δώσει καρπούς, έστω κι αν δε σε δει και δε σ’ ακούσει κανένας στην απομόνωσή σου. Να πιστεύεις ως το τέλος, έστω κι αν όλοι οι άνθρωποι της γης χάνανε την πίστη τους κι έμενες μονάχα εσύ πιστός: Πρόσφερε τη θυσία σου και τότε και ύμνησε το Θεό εσύ, ο μόνος που έμεινες.

Κι αν συναντήσεις άλλον έναν σαν και σένα, να αμέσως αμέσως ένας ολάκερος κόσμος, ένας κόσμος ζώσης αγάπης. Αγκαλιαστείτε τότε και υμνήστε τον Κύριο: γιατί η αλήθεια Του εκπληρώθηκε έστω και με σας τους δυο μονάχα.

Αν αμαρτήσεις συ ο ίδιος και είναι η ψυχή σου περίλυπη μέχρι θανάτου για τα κρίματά σου ή για το αναπάντεχο κρίμα σου, τότε αγάλλου για έναν άλλον, για έναν δίκαιο, αγάλλου για το ότι, αν και συ αμάρτησες, αυτός είναι δίκαιος και δεν αμάρτησε. Αν η κακία των ανθρώπων σε ταράξει ως την ακατανίκητη αγανάχτηση και θλίψη, ως την επιθυμία να εκδικηθείς τους κακούργους, να φοβάσαι περισσότερο απ’ όλα το αίσθημα· πήγαινε αμέσως τότε να επιζητήσεις να βασανιστείς σαν να ‘σουν εσύ ο ένοχος γι’ αυτό το κακούργημα. Δέξου την τιμωρία και υπόφερέ την και η καρδιά σου θα ηρεμήσει και θα καταλάβεις πως φταις και συ, γιατί μπορούσες να φωτίσεις τους κακούργους σαν αναμάρτητος που ήσουν και δεν το ‘κανες. Αν τους φώτιζες, θα ‘δειχνες με το φως σου το δρόμο και στους άλλους και εκείνος που έκανε το έγκλημα ίσως και να μην το ‘κανε, αν φωτιζόταν απ’ το δικό σου φως. Κι αν φωτίζοντάς τους πάλι έβλεπες πως οι άνθρωποι δεν ακολουθούν το δρόμο της σωτηρίας που τους έδειξες, μείνε σταθερός και μη χάσεις την πίστη σου στη δύναμη του ουρανίου φωτός. Πίστεψε πως, αν δεν σώθηκαν τώρα, θα σωθούν αργότερα. Κι αν δε σωθούν αυτοί, θα σωθούν τα παιδιά τους, γιατί το φως σου δε θα πεθάνει, έστω κι αν εσύ θα ‘χεις πεθάνει πια. O δίκαιος φεύγει μα το φως του μένει. Πάντοτε ο σωτήρας σώζει μετά το θάνατό του. Το ανθρώπινο γένος δε δέχεται τους προφήτες του και τους θανατώνει, όμως οι άνθρωποι αγαπούν τους μάρτυρες και τιμούν εκείνους που οι ίδιοι βασάνισαν. Εσύ δουλεύεις για το σύνολο και κάθε τι που κάνεις το κάνεις για το μέλλον. Μη γυρεύεις ποτέ ανταμοιβή γιατί ανταμείφτηκες πια και με το παραπάνω σε τούτη τη γη: έχεις την πνευματική σου χαρά, που την αποχτάει μονάχα ο δίκαιος. Μη φοβάσαι ούτε τους μεγάλους ούτε τους ισχυρούς, μα να ‘σαι πάντα συνετός κι ευπρεπής. Γνώριζε το μέτρο, γνώριζε την ώρα. Όταν μένεις μόνος, να προσεύχεσαι. Ν’ αγαπάς, να γονατίζεις και ν’ ασπάζεσαι τη γη. Να φιλάς τη γη και να την αγαπάς ακούραστα, αχόρταγα, όλα να τ’ αγαπάς, να επιζητάς τον ενθουσιασμό και την έκσταση της αγάπης. Πότισε τη γη με τα δάκρια της αγαλλίασης κι αγάπα αυτά τα δάκριά σου. Αυτή την έκσταση μην την ντρέπεσαι, αγάπα την, γιατί είναι μεγάλο δώρο του Θεού και δε δίνεται στους πολλούς μα μονάχα στους εκλεκτούς.
Ντοστογιέφσκι, Φ – Αδελφοί Καραμάζοφ, 6. III. η) Δύναται τις να κρίνει τους ομοίους του;,

***

Η Λίλι Ντεν, ένα από τα στενότερα πρόσωπα της αυτοκρατορικής οικογένειας…. Έγραφε: «Ο Νικόλαος Β’ έμοιαζε σαν να έβλεπε το τραγικό μέλλον, αλλά έμοιαζε επίσης και σαν να έβλεπε τον Παράδεισο, ο οποίος εκτείνεται πέρα από αυτήν την γη. Ήταν ο αγαθός άνθρωπος του Θεού. Δεν μπορώ να εκφράσω μεγαλύτερο εγκώμιο, να του αποδώσω καταλληλότερο φόρο τιμής».

Πρόσεχε, Ουρανέ, σ’ αυτά που θα πω· Γη, άκουσε τα λόγια ενός ανθρώπου που μετανοεί. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2023/07/03/%ce%b3%ce%b7-%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5/

Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε άνθρωπο αν ο τα πάντα ορών Κύριος δεν επιτρέψει ή δεν αφήσει; Τίποτα. Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη. Η Παναγία δεν μας αφήνει…
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/03/%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80/

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Ἦχος δ’.

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Ἀνδρέα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Δαυῒδ τὴν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ἐν Ἐκκλησίᾳ Ὁσίων προσᾴδεις ᾆσμα καινόν, ὡς σοφὸς ὑφηγητὴς τοῦ θείου Πνεύματος· σὺ γὰρ ἐβρόντησας ἡμῖν, τὰς τῆς χάριτος ᾠδάς, καὶ λόγον δικαιοσύνης, Ἀνδρέα Πατέρων κλέος, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Ἦχος πλ. β’.

Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, Ἀρχιερέων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Ἀνδρέα σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Αἰνέσωμεν συμφώνως τῆς Κρήτης τὸν ποιμένα καὶ τὸν ποιητὴν τοῦ μεγάλου κανόνος καὶ ἀρι‐ στέα, Ἀνδρέαν τὸν ἔνδοξον, πιστοί, καὶ μέγιστον προστάτην Ἐρεσοῦ, καὶ βοήσωμεν οἱ πάντες τῷ Χριστῷ τῷ σῴζωντι ἡμᾶς ἐκ πειρασμοῦ· Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ, δόξᾳ τῇ εὐσπλαχνίᾳ σου, δό‐ ξα τῇ οἰκονομίᾳ σου μόνε φιλάνθρωπε.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μάρθας, μητρὸς τοῦ Ἁγίου Συμεών, τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει.
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Μάρθα τὸ πνεῦμά σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ Χωνιάτη.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀθηνῶν ἱεράρχην τὸν λογιώτατον καὶ συμπαθῆ ὡς ἀγώνων συμμεριστὴν τοῦ λαοῦ καὶ αὐτοῦ τῆς ἀγωνίας ὕμνοις μέλψωμεν νῦν, Χωνιάτην Μιχαήλ, τῆς σοφίας ποταμὸν καὶ κρήνην εὐρυμα‐ θείας, αὐτοῦ λιτὰς τὰς ἀόκνους πρὸς τὸν Σωτῆρα ἐκδεχόμενοι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀρετῇ διαπρέψας καὶ ἁγιότητι, ποιμαντικῇ ἐπιστήμῃ καὶ ἀκραιφνεῖ βιοτῇ Ἀθηναίων στυλοβάτης ἐχρημάτισας, ὦ Χωνιάτα Μιχαήλ, ἱεράρχα κραταιὲ καὶ ἄριστε ποιμενάρχα· διὸ καὶ εἴληφας χάριν ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύειν πάντοτε.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Βασιλομαρτύρων Ρομάνοφ
ἦχος γ᾽. Θείας πίστεως.

Θείῳ στέμματι καταστεφθέντες καὶ βασίλειον εὑρόντες χάριν, ἀρεταῖς θεοπρεπῶς διελάμψατε, ού τὴν ἐπίγειον δόξαν ποθήσαντες, ἀλλὰ τοῦ Πνεύματος κάλλος τὸ ἄφθορον ὅθεν, Ἅγιοι Ρομάνοφ Βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε, τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

iconandlight.wordpress.com