Είπαν ότι η μακαρίτισσα Παρασκευή είδε το μέλλον. Η κύρια πρόβλεψή της βρίσκεται στο τέλος του άρθρου.
«Ο Πασάς, κατά κανόνα, μιλούσε γρήγορα στην τοπική διάλεκτο της ουκρανικής γλώσσας, τίποτα δεν μπορούσε να κρυφτεί από το εσωτερικό της βλέμμα.
Λίγα λόγια για τη ζωή της Παρασκευής.
Η Praskovya Semyonovna Dybina γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 σε μια αγροτική οικογένεια. Ακόμη και ως παιδί, ήταν διαφορετική από όλους, δεν της άρεσε να παίζει, έλεγε στον εαυτό της ότι δεν θα παντρευτεί και προέβλεψε το μέλλον των άλλων παιδιών.
Βοηθούσε τον πατέρα της στις δουλειές του σπιτιού και μια μέρα βοσκούσε βοοειδή και τα έφερε στο χωράφι της με το σιτάρι. Όλα καταπατήθηκαν, και ο πατέρας της την έδειρε γι' αυτό, και κάποιος πίστευε ότι έτσι εκδηλώθηκε το χάρισμα της προνοητότητάς της, έδειξε πώς θα καταστραφούν τα αιωνόβια πατριαρχικά θεμέλια.
Μια άλλη φορά, όταν η Πρασκόβια πρόσφερε βοοειδή, είχε ένα όραμα. Δεν είπε σε κανέναν γι 'αυτόν, αλλά πήγε στο μοναστήρι Holy Sorrow Starobelsky. Οι γονείς της άρχισαν να την αναζητούν μέχρι που τη βρήκαν στο μοναστήρι, όπου έβοσκε και βοοειδή. Ήθελαν να την πάρουν, αλλά το κορίτσι κρύφτηκε και βγήκε μόνο αφού έφυγαν. πήρε πάνω της το κατόρθωμα της ανοησίας
«Όταν συμπεριφερόταν σαν ανόητη, φορούσε συχνά κοσμικά ρούχα, προμηνύοντας την επερχόμενη επανάσταση και την έλευση των «Κόκκινων» στην εξουσία, ντυνόταν στα κόκκινα και έτρεχε στους δρόμους της πόλης ώρα για την εκκλησία, η αγία ανόητη Παρασκευάς συχνά πριν από την έναρξη του μεσάνυχτου γραφείου σε μια στολισμένη εκκλησία και την φέρνουν σε πλήρη τάξη οι καλόγριες, σηκώνει τις πετσέτες και τα καλύμματα, μετακινεί τα αναλόγια από τη θέση τους, τακτοποιεί εκ νέου τα λουλούδια κ.λπ. Και πριν κλείσει το ίδιο το μοναστήρι, σκέπασε όλα τα παράθυρα του βωμού του Χειμερινού Καθεδρικού Ναού της Τριάδας με γρασίδι και κολλιτσίδες.
Συχνά έπαιρνε μια σκούπα στα χέρια της και μιλούσε με κιμωλία στα καθαρά μονοπάτια της αυλής του μοναστηριού, λέγοντας: «Topsy-turvy». Φτάνει στην πύλη και τη βγάζει στο δρόμο. Μια μέρα, όταν μιλούσε με κιμωλία στην είσοδο του μοναστηριού, ένας άντρας ανέβηκε πάνω σε ένα κάρο. Αφού ξεφόρτωσε ό,τι είχε φέρει στο μοναστήρι και ήταν έτοιμος να φύγει, πλησίασε την Παρασκευούσκα, και αυτή τα σκούπιζε όλα. Πριν προλάβω να της γυρίσω με μια ερώτηση, σταμάτησε αυτό που έκανε και τον κοίταξε προσεκτικά και είπε: «Δεν το ξέρεις; Η δύναμη θα αλλάξει σύντομα!»
Η ζωή της ήταν δύσκολη μετά το κλείσιμο του μοναστηριού της Παρασκευής, περιπλανήθηκε στα χωριά, πολλές φορές κατέληξε στη φυλακή, σε μια ψυχιατρική κλινική και αργότερα εστάλη στην εξορία.
«Τα παπούτσια στα πόδια της, όπως και τα ρούχα της, ήταν τα ίδια χειμώνα και καλοκαίρι: φθαρμένα, φθαρμένα, ολότελα στριμμένα δερμάτινα μποτάκια, έχοντας το μεγάλο χάρισμα της μη απληστίας, η μακαρία Παρασκευά έβαλε όλα τα πράγματα που της έφερναν δώρα από πιστούς σε τσάντες ή δέσμες και κρυφά από τους μαθητές της την έβγαζε στους δρόμους τη νύχτα παθιασμένη, σαν ουράνιοι άγγελοι, έμενε ξύπνια το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, τότε για λίγο, καθισμένη ή ξαπλωμένη στο πάτωμα ή στο έδαφος, πήγαινε για ύπνο μόνο από σεβασμό προς τους ιδιοκτήτες το χέρι της, μάζευε μια φορά το φαγητό και μετά, ανακατεύοντάς το στο μπολ, άφησε το φαγητό.»
Έπρεπε να υπομείνει το κρύο, την πείνα, τους ξυλοδαρμούς και την κακοποίηση. Αλλά την ίδια στιγμή, έσωσε ανθρώπους από στρατόπεδα, συλλήψεις και θάνατο. Μόνο λίγο πριν το θάνατό της έπαψε να συμπεριφέρεται σαν ανόητη.
Προβλέψεις
Με κάποιον εκπληκτικό τρόπο, η αγία ήξερε εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε. Αποφάσισε ότι ήταν ηλίθιο. Και όταν άρχισε η κολεκτιβοποίηση, το κολεκτίβα πήρε όλα τα βοοειδή.
«Για μια άλλη δούλη του Θεού, τη Βαρβάρα, όταν ήταν δεκατεσσάρων ετών, η μακαρία προέβλεψε το μέλλον της μια μέρα, όταν φύλαγε ένα πεπόνι κοντά στο μοναστήρι, η μητέρα της, συνοδευόμενη από τους αρχάριους της, ήρθε κοντά της και. άρχισε να τους φωνάζει: «Γιατί την περιτριγυρίζεις Θα παντρευτεί και ο σύζυγός της θα είναι γεμάτος αίματα και θα πεθάνει, και θα αρρωστήσει και θα αρρωστήσει, και μετά θα σωθεί εντελώς.
Όταν οι γονείς της απομακρύνθηκαν από την ιδιοκτησία και όλη η οικογένεια διώχτηκε από το σπίτι, έπρεπε να περιφέρεται σε περίεργες γωνιές για πολλή ώρα και να κάνει ό,τι της αναγκάζονταν. Μετά παντρεύτηκε τον αρχιλογιστή και, πράγματι, έγινε «κυρία». Την πήγαιναν με ένα καρότσι και ήταν πάντα ντυμένη με πολύ γούστο. Αλλά μετά τον πόλεμο, ο σύζυγός της δεν έζησε για πολύ το τραύμα που έλαβε στο μέτωπο: σύντομα υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και πέθανε. Η Βαρβάρα αρρώστησε, έλιωσε σαν κερί και έχασε το ενδιαφέρον της για την κοινωνική ζωή. Έγινε ευσεβής, πήγε στην εκκλησία και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της σε προσευχή και μετάνοια».
«Μόλις περπατούσε με τους αρχάριους της κοντά στο σιδηρόδρομο, ξαφνικά σταμάτησε και είπε: «Σκάψτε χαρακώματα, σύντομα θα γίνει πόλεμος, είπε στον σύντροφό της, Ανιούτα από τον Μπορόφσκι: «Θα γίνει πόλεμος και πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν». , λοιπόν, προσευχήσου για αυτούς Και είπε επίσης ότι στην πόλη Lisichansk υπάρχουν πολλοί «ουρλιάζοντας»: μόλις φωνάξουν στον Θεό, η πόλη θα παραμείνει αλώβητη από τη γερμανική εισβολή που θα σώσουν την πόλη και τους κατοίκους της με τις θερμές προσευχές τους».
Πολλές από τις προφητείες της είτε έγιναν πραγματικότητα είτε δεν έφτασαν σε εμάς, αλλά ένα πράγμα μένει, για τις τελευταίες φορές:
«Η μητέρα προφήτευσε επίσης για τους τελευταίους χρόνους, λέγοντας: «Πόσο σύντομα θα συμβεί αυτό;» - τη ρώτησαν «Ναι, θα καεί ακόμα κοντά στο Κίεβο, όταν θα γίνει ελεύθερη είσοδος στην Ιερουσαλήμ και θα έρθει από τον Καύκασο».
Ήδη καίγεται κοντά στο Κίεβο, για να πειστείτε γι' αυτό, απλά διαβάστε τις ειδήσεις. Όσον αφορά την Ιερουσαλήμ, οι συμπατριώτες μας μπορούν να φτάσουν εκεί χωρίς βίζα για ορισμένο χρονικό διάστημα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα πάνε στο Ισραήλ για να εργαστούν. Δεν ξέρω αν ο μακαρίτης μιλούσε για αυτό. Αλλά η τρίτη προφητεία δεν έχει γίνει ακόμη πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου