Η Ανάσταση του Χριστού είναι το εισιτήριό μας για την Αιώνια Ζωή. Το εισιτήριο αγοράστηκε σε πολύ υψηλή τιμή. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια νίκη, περισσότερο από ό, τι μπορούμε να αξίζουμε ή να φανταστούμε. Ο Κύριος μας αγαπά τόσο πολύ που δίνει τη ζωή Του για εμάς. Παλαιότερα, το βράδυ του Πάσχα
συνηθιζόταν να σφάζουν αρνιά και να τα τρώνε. Και σφαγιάστηκαν 265 χιλιάδες από αυτά τα αρνιά, περίπου από κάθε ευσεβή οικογένεια. Όλο το αίμα έπρεπε να χυθεί από αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες θυσιαζόμενα ζώα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ιερουσαλήμ δεν είχε αποχετευτικό σύστημα, μπορεί κανείς να φανταστεί την ποσότητα αίματος που μετέφεραν οι υπονόμοι της πόλης στο ρεύμα Kidron. Το Kidron ρέει μεταξύ του τείχους της Ιερουσαλήμ και του κήπου της Γεθσημανή, όπου συνελήφθη ο Χριστός. Τις μέρες πριν από το Πάσχα, η Κίδρων ήταν γεμάτη όχι τόσο με νερό όσο με αίμα. Μπροστά μας υπάρχει ένα σύμβολο που γεννιέται από την ίδια την πραγματικότητα: ο Χριστός, ο Αμνός της Καινής Διαθήκης, οδηγείται στην εκτέλεση μέσα από ένα ποτάμι γεμάτο από το αίμα των αμνών της Παλαιάς Διαθήκης. Έρχεται να χύσει το αίμα Του - για να μην χρειαστεί πια κανείς να σκοτώσει. Και αν υπάρχουν αρρώστιες στον κόσμο μας, τότε μπορούμε να επικαλέσουμε τον Κύριο, την Παναγία και όλους τους αγίους. Μία από αυτές τις προσευχές είναι η προσευχή στον Άγιο Νικόλαο. Ελάτε να διαβάσετε: https://t.me/molitvaikona/5693 .Έτσι, όσο κι αν προσπαθήσει ο Αντίχριστος, ο χρόνος που πέρασε στη γη με όλα τα σχέδιά του εναντίον του ανθρώπου και του Θεού θα παραμείνει μάταιος. Ο Κύριος έχει ήδη κερδίσει τη νίκη. Δεν υπάρχει θάνατος. Ο ίδιος γέμισε το κενό. Και το δεξί χέρι του Σατανά, αυτός που ο Θεός είχε προηγουμένως παραχωρήσει να είναι κύριος ολόκληρης της γης, ναι, σωστά, είχε τόσες πολλές δυνάμεις, και επομένως τις έχει ακόμα, περίμενε μια άλλη ψυχή στην κόλαση όταν ο Κύριος έδωσε μέχρι το φάντασμα, και όταν έμεινε εντελώς μόνος. Αλλά ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ίδιος ο Κύριος κατέστρεψε όλα τα δεσμά της κόλασης, ο άνθρωπος δεν θα πεθάνει, καλά, δεν υπάρχει πια θάνατος, εκτός αν ο ίδιος ο άνθρωπος πάει συνειδητά σε αυτόν. Είναι ψέμα ότι όλα είναι άσχημα και πικρά στη γη. Δεν έχετε παρά να σηκώσετε τα μάτια σας, να αρχίσετε να μετανοείτε και το σκοτάδι θα αρχίσει να καθαρίζει. η πιο σκοτεινή ώρα είναι λίγο πριν την αυγή. Και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε. Το ξημέρωμα μας έφτασε ήδη, χρειαζόμαστε λίγη προσπάθεια από όλους. Να μην πεθάνεις μαζί με τον Ιούδα χωρίς ελπίδα, να μην ζεις στενά, αλλά να διευρύνεις τον εαυτό σου κάθε φορά, να διευρύνεις την ψυχή σου, να ζεις όχι μόνο για σένα, αλλά να αφήνεις τους ανθρώπους να μπαίνουν, να τους ευχαριστείς, να τους υπηρετείς, να τους αγαπάς περισσότερο από τον εαυτό σου. Και όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο.
Σταυρώστε τον εαυτό σας για αυτούς. Τότε το άτομο είναι ζωντανό. Όταν ξυρίζεται, όταν δεν αδιαφορεί, όταν κουβαλάει το λυχνάρι του, προσπαθεί να το σκεπάσει για να μην φιμώσει ή σβήσει κανείς το φως του Χριστού στην ψυχή και την καρδιά του. Και πρέπει να προσπαθήσουμε, να προσπαθήσουμε να θυμόμαστε κάθε μέρα τα βάσανα του Χριστού, πόσο σφοδρά τον μαστίγωσαν. Σήμερα, με βάση τα δεδομένα από τη Σινδόνη του Τορίνο, μπορούμε να πούμε ότι το μαστίγωμα είναι τριάντα εννέα χτυπήματα με ένα μαστίγιο με πέντε ουρές με μολυβένιες μπάλες δεμένες στα άκρα κάθε ενός από τους ιμάντες. Όταν χτυπηθεί, το μαστίγιο τυλίχτηκε γύρω από ολόκληρο το σώμα και έκοψε το δέρμα μέχρι το κόκαλο. Ο Ιησούς έλαβε 39 από αυτά, όχι περισσότερα, αφού αυτός ο αριθμός θεωρούνταν ο θανατηφόρος κανόνας. Επιπλέον, σκοτώθηκε δύο φορές. Μαστίγωμα ακολουθούμενο από σταύρωση, γιατί δύο τιμωρίες είναι απαράδεκτες εκείνη την ώρα. Σήμερα, το νόημα της σταύρωσης έχει κάπως χαθεί και θαμπώσει. Το τεράστιο μέγεθος της θυσίας που έκανε ο Ιησούς για όλους τους ανθρώπους, παρελθόν και μέλλον, έχει επίσης ξεθωριάσει από τη συνείδηση όσων ζουν σήμερα.
Και αν υπάρχουν σωματικές ασθένειες, τότε μπορείτε να ζητήσετε από τον Κύριο να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και στη συνέχεια να συγχωρήσει τις ασθένειες, μπορείτε να φωνάξετε με μια τέτοια προσευχή. Το κείμενο είναι εδώ: https://t.me/molitvaikona/5687
Τι είναι η σταύρωση; Ο Κικέρων αποκάλεσε αυτή την εκτέλεση την πιο τρομερή από όλες τις εκτελέσεις που εφευρέθηκαν από τους ανθρώπους. Η ουσία του είναι ότι το ανθρώπινο σώμα κρέμεται στον σταυρό με τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο στήριξης να βρίσκεται στο στήθος. Όταν τα χέρια ενός ατόμου σηκώνονται πάνω από το επίπεδο των ώμων και κρέμεται χωρίς να στηρίζεται στα πόδια του, όλο το βάρος του άνω μισού του σώματος πέφτει στο στήθος. Ως αποτέλεσμα αυτής της έντασης, το αίμα αρχίζει να ρέει στους μύες της θωρακικής ζώνης και να λιμνάζει εκεί. Οι μύες αρχίζουν σταδιακά να σκληραίνουν. Τότε εμφανίζεται το φαινόμενο της ασφυξίας: οι μύες του θώρακα, συσπασμένοι από σπασμό, συμπιέζουν το στήθος. Οι μύες δεν επιτρέπουν στο διάφραγμα να επεκταθεί, το άτομο δεν μπορεί να πάρει αέρα στους πνεύμονες και αρχίζει να πεθαίνει από ασφυξία. Τέτοιες εκτελέσεις μερικές φορές διαρκούσαν αρκετές ημέρες. Για να επιταχυνθεί, το άτομο δεν ήταν απλώς δεμένο στο σταυρό, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά κάρφωνο. Σφυρηλατημένα πολύπλευρα καρφιά βρίσκονταν ανάμεσα στα οστά της ακτίνας του χεριού, κοντά στον καρπό. Στο δρόμο του, το νύχι συνάντησε έναν νευρικό κόμβο μέσω του οποίου οι νευρικές απολήξεις πηγαίνουν στο χέρι και το ελέγχουν. Το νύχι κόβει αυτόν τον νευρικό κόμβο. Το να αγγίξεις ένα γυμνό νεύρο είναι ένας τρομερός πόνος από μόνος του, και εδώ όλα αυτά τα νεύρα κόβονται. Αλλά όχι μόνο μπορεί να αναπνεύσει σε αυτή τη θέση, αλλά έχει μόνο μία διέξοδο - πρέπει να βρει κάποιο σημείο στήριξης στο ίδιο του το σώμα για να ελευθερώσει το στήθος του για αναπνοή. Το μόνο δυνατό σημείο στήριξης για έναν καρφωμένο είναι τα πόδια του, τα οποία είναι επίσης τρυπημένα. Και για να αναπνέει λίγο πιο εύκολα, έπρεπε να ακουμπάει σε ένα καρφί, και συνήθως δεν ήταν ίσιο, αλλά κυρτό και τσιμπημένο. πρέπει να γυρίσει το χέρι του γύρω από ένα καρφί, το οποίο δεν είναι σε καμία περίπτωση στρογγυλό και λείο, αλλά πλήρως καλυμμένο με οδοντωτές άκρες και αιχμηρές άκρες.
Αυτή η κίνηση συνοδεύεται από οδυνηρές αισθήσεις στα όρια του σοκ. Το Ευαγγέλιο λέει ότι τα βάσανα του Χριστού κράτησαν περίπου έξι ώρες. Για να επιταχύνουν την εκτέλεση, οι φρουροί ή οι δήμιοι συχνά έσπαγαν τα πόδια του σταυρωμένου ατόμου με ένα σπαθί. Ο άνδρας έχασε το τελευταίο του σημείο στήριξης και γρήγορα άρχισε να ασφυκτιά. Οι φρουροί που φύλαγαν τον Γολγοθά την ημέρα της σταύρωσης του Χριστού, έπρεπε να τελειώσουν το φοβερό τους έργο πριν από τη δύση του ηλίου, γιατί μετά τη δύση του ηλίου ο εβραϊκός νόμος απαγόρευε να αγγίξει ένα νεκρό σώμα και ήταν αδύνατο να αφήσουν αυτά τα σώματα μέχρι αύριο. γιατί πλησίαζε μια μεγάλη γιορτή – το εβραϊκό Πάσχα, και τρία πτώματα δεν έπρεπε να κρέμονται πάνω από την πόλη. Γι' αυτό η ομάδα των εκτελεστών βιάζεται. Και έτσι, ο Αγ. Ο Γιάννης σημειώνει συγκεκριμένα ότι οι στρατιώτες ήθελαν να τελειώσουν τη δουλειά τους πριν την ανατολή του ηλίου, για να μην αγγίξουν το νεκρό αργότερα, αφού ερχόταν το Πάσχα.
Και τότε ο εκατόνταρχος έλεγξε, τρυπώντας τον Ιησού ακριβώς, ακριβώς στην καρδιά, αλλά ήταν ήδη νεκρός, πριν από αυτό η καρδιά του είχε καταφέρει να σκάσει από όλο τον πόνο και τα βασανιστήρια, σωματικά και ψυχικά, για τον καθένα μας. Και από αυτό πιτσίλησε νερό και το αίμα του Κυρίου, συμβολικά θεωρούμενο, και τότε και τώρα, ως το πρώτο ως Βάπτισμα, το δεύτερο ως Κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου