Η
εικόνα του «Μονογενούς και ομοουσίου τω Πατρί Υιού και Λόγου» ανάβει
μέσα μας δυνατό πόθο να ομοιωθούμε με Αυτόν σε όλα. Και βρισκόμαστε ξανά
στη παράδοξη θέση: Πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο , που πριν μας ήταν
άγνωστος. Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει. Σ' αυτόν συνυπάρχει
άκτιστη δύναμη. Μπαίνουμε στην θεία απειρότητα. Μένουμε εκστατικοί με
όσα γεγονότα μας συμβαίνουν. Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει.
Σμικρυνόμαστε όταν το συνειδητοποιήσουμε, συγχρόνως δε έρχεται ο Θεός να
μας αγκαλιάσει, όπως ο Πατέρας της ευαγγελικής περικοπής. Ο φόβος και ο
τρόμος αποχωρούν δίνοντας τη θέση τους στην παρουσία του Θεού.
Ο
Πατέρας, μας ντύνει με πολύτιμα ρούχα, μας στολίζει με ουράνιες δωρεές,
καλύτερη των οποίων είναι η αγάπη που όλα τα σκεπάζει. Ο πρώτος πόνος
της μετάνοιάς μας, μεταβάλλεται σε χαρά και γλυκύτητα αγάπης. Τώρα η
αγάπη παίρνει νέα μορφή: την ευσπλαχνία σε κάθε κτίσμα που στερείται το
θείο Φως.
Ο
ενθουσιασμός είναι μεγάλος, και ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι
αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, βλέπουμε τους εαυτούς μας
στο δρόμο της δημιουργικής πορείας του Ίδιου του Θεού. Συνεργασθήκαμε
μαζί Του για την ανόρθωσή μας από την πτώση και την παραμόρφωση και να ,
μας κάνει συνεργάτες Του, «εις το Αυτού γεώργιον». Αυτή είναι η πορεία
της «εν Πνεύματι» αναγεννήσεώς μας με την μετάνοια.
http://askitikon.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=6614%3A2013-10-27-18-09-30&catid=99%3Aofelimotdiafora&lang=el
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου