Να διαβάζετε τους ΑΓΙΟΥΣ της Εκκλησίας, θα σας φωτίσουν τώρα στα δύσκολα που έρχονται. Να ξέρεις ότι όλοι οι ΑΓΙΟΙ με πρώτη την ΠΑΝΑΓΙΑ μας, την ΜΗΤΕΡΑ του ΘΕΟΥ, επιστρατευθήκαμε για εσάς γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος να σας βοηθήσει. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. Κύριε, δυνάμωσε την πίστη μέσα μας και ελέησέ μας.

 

 

Αγία βασίλισσα Σαλώμη της Ουτζάρμα (Ujarma) (361) και
Αγία βασίλισσα Περόζαβρα της Σιβίας Κάρτλη, μαθήτριες της αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας
Πανσόφιος μάρτυς στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου (250)
Παύλος ο Θηβαίος, ερημίτης στην Θηβαΐδα Αιγύπτου, [κοιμήθηκε 113 ετών] (344)
6 όσιοι ερημίτες στην πανέρημο
Ιωάννης ο Καλυβίτης, εν Κων/πολι, από την Μονή Ακοιμήτων της Βιθυνίας Μ. Ασίας (450)
Ίτα (St Ita), ερημήτρια στο Hy Conaill Ιρλανδίας, θετή μητέρα του Αγίου Μπρένταν και πρώτη ιδρύτρια νηπιαγωγείου στην Ιρλανδία (570) [προστάτρια των νηπιαγωγείων]
Ταρσίκια ερημίτρια στη Rodez Γαλλίας, αδερφή του Αγίου Ferréol της Uzès (600)
Μπλαϊθμάηκ (St Blaithmaic) ιερομάρτυρας στη Μονή της νήσου Iona Σκωτίας (823)
Πρόχορος της Μονής Βράνσκι επί του ποταμού Πτσίνια της Σερβίας (11ος αι.)
Βαρλαάμ της Λίμνης Κέρετ (Βένινγκολτ) στη Λευκή Θάλασσα Ρωσίας (16ος αι.)

Εορτάζουν στις 15 Ιανουαρίου

Εμφάνιση αγίου Πορφυρίου

15 Ιανουαρίου 2020. Ξημερώματα ίδιας ημέρας μνήμης του ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Καλυβίτου από την Κωνσταντινούπολη. Εμφανίζεται ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ σε καθηγητή Πανεπιστημίου και του λέει …
« – πολύ μου άρεσε που χθες το βράδυ διάβασες και συγκινήθηκες από τον βίο του ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Καλυβίτου. Με αυτό το συναξάρι έμαθα να διαβάζω τα γράμματα στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Να διαβάζετε τους ΑΓΙΟΥΣ της Εκκλησίας, θα σας φωτίσουν τώρα στα δύσκολα που έρχονται.
Να ξέρεις ότι όλοι οι ΑΓΙΟΙ με πρώτη την ΠΑΝΑΓΙΑ μας, την ΜΗΤΕΡΑ του ΘΕΟΥ, επιστρατευθήκαμε για εσάς γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος να σας βοηθήσει».
Το μόνο που μας επέτρεψε ο καθηγητής να πούμε επιπλέον για αυτό το Θαυμαστό, είναι ότι:
Ο ΑΓΙΟΣ ήταν ολοζώντανος μέσα σε ΦΩΣ που εξέπεμπε τέτοια πρωτόγνωρη χαρά.
«ήταν σαν να είχα απέναντι μου ένα μικρό παιδάκι που χαμογελάει και σου ανοίγεται διάπλατα η ελπίδα και το κουράγιο να συνεχίσεις» συμπλήρωσε
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/01/15-2020.html«Πολλοί στο Άγιον Όρος ζήσανε μυστικά. Πεθάνανε χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Κι εγώ ήθελα να ζήσω έτσι μυστικά. Ούτε ιεροκήρυκας ήθελα να γίνω, ούτε κάτι άλλο. Ούτε είχα ποτέ σκεφθεί να βγω έξω απ’ το Άγιον Όρος. Παιδάκι μικρό σε τέλεια ερημιά! Για να καταλάβω το έρημον και το αβοήθητον, ανέβαινα στο βουνό, έμενα ώρες εκεί κι ήθελα να ζω σαν ερημίτης. Έβρισκα αγριάδες και τις έτρωγα. Το έκανα για άσκηση. Ήθελα να ζήσω μόνος μου, όπως ο άγιος που αγάπησα από μικρούλης, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης. Αυτός είναι ο αγαπητός μου άγιος. Αυτόν εγώ μιμήθηκα. Μου έκανε εντύπωση πώς άντεξε να μείνει εκεί, κοντά στους γονείς του, κι έστησε την καλύβα του δίπλα τους χωρίς να αποκαλυφθεί και τους ενίσχυε συνεχώς: “Ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων”. Έτσι λέει το τροπάριό του:
“Ἐκ βρέφους τὸν Κύριον ἐπιποθήσας θερμῶς, τὸν κόσμον κατέλιπες καὶτὰ ἐν κόσμῳ τερπνὰ καὶ ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων, ἔθραυσας τῶν δαιμόνων τὰς ἐνέδρας, παμμάκαρ· διό σε, Ἰωάννη, Χριστὸς ἀξίως ἐδόξασεν”.
Οι βίοι των αγίων, και πιο πολύ ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου μού έκαναν εντύπωση.»…
«Αυτή η αγάπη προς τον Θεό και αυτός ο έρωτας και αυτός ο ενθουσιασμός σε φέρνει και στο μαρτύριο ακόμη. Σε κάνει να θυσιάζεσαι, να μη λογαριάζεις τίποτα. Να μη φοβάσαι τίποτα. Να φεύγεις μακριά, στα σπήλαια και στις οπές της γης. Αυτή τη θεία τρέλα είχε και ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, ο Άγιος που μ’ ενέπνευσε…»
(από το βιβλίο «Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: Βίος και Λόγοι»)Πολλή προσευχή καί λίγα λόγια σε όλους. Nα προσευχόμαστε μυστικά καί μετά να μιλάμε.
Γι’ αυτό πιο καλά είναι να τα λέει κανείς μυστικά στην καρδιά των άλλων μέσω της μυστικής προσευχής, παρά στ’ αυτί τους. Να τα λες στο Θεό κι ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Nα μιλάει η εν Χριστώ αγάπη και η αγιοσύνη .
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

***

Ομιλία
για το δοκίμιον της πίστεως μας
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

“ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δέ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ” (1 Πέτρου 1: 7).

Αδελφοί μου, η πίστη μας δοκιμάζεται πιο συχνά από όσο ένα καλάμι που λιχνίσθηκε από τους ανέμους. Οι δοκιμασίες είναι σαν τους δυνατούς ανέμους: μια αδύναμη πίστη την ξεριζώνουν, αλλά μια ισχυρή πίστη την ενισχύουν ακόμη περισσότερο. Επίσης οι δοκιμασίες είναι σαν τη φλόγα στην οποία το άχυρο καίγεται και το χρυσάφι καθαρίζεται.

Οι πνευματικές θεωρίες και οι εικασίες του ανθρώπου δοκιμάζουν επίσης την πίστη μας. Αυτές είναι όπως οι πολύ ισχυροί και αδυσώπητοι άνεμοι. Αλλά μπορούμε να τους ξεπεράσουμε αν είμαστε πρόθυμοι να τηρήσουμε τα λόγια του Θεού και αν, σε αντίθεση με αυτές τις πνευματικές θεωρίες, είμαστε σε θέση να δώσουμε έμφαση στις διδασκαλίες της Πίστεως του Χριστού.

Η πίστη μας δοκιμάζεται περαιτέρω με τον φόβο και τη ντροπή: φόβο για ανθρώπους που διώκουν την Πίστη και ντροπή στους ανθρώπους που καταφρονούν αλαζονικά την Πίστη. Αυτοί είναι επίσης ισχυροί άνεμοι στους οποίους πρέπει να αντισταθούμε, αν θέλουμε να παραμείνουμε ζωντανοί.
Πώς θα τους αντισταθούμε; Με το φόβο του Θεού, που θα πρέπει πάντα να έχει στην ψυχή μας μεγαλύτερη θέση από τον φόβο των ανθρώπων, και της ντροπής ενώπιον των αποστόλων, των αγίων και των μαρτύρων που δεν ντρεπόταν για την πίστη τους, μπροστά στους αυτοκράτορες, τους άρχοντες και τους σοφούς αυτού του κόσμου.

Η πίστη μας δοκιμάζεται επιπλέον από τις ταλαιπωρίες και τα δεινά του βίου. Αυτή είναι η φωτιά στην οποία η πίστη μας είτε καίγεται σαν άχυρο είτε λάμπει και καθαρίζεται ως καθαρός χρυσός. Θα αντισταθούμε σε αυτές τις δοκιμασίες αν μνημονεύουμε τον Ιησού Χριστό που σταυρώθηκε στον Σταυρό για μας και όλες τις χιλιάδες μαρτύρων της Πίστεως, οι οποίοι με την υπομονή τους νίκησαν και κατατρόπωσαν κάθε πολέμιο και αναδύθηκαν από τις φλόγες σαν καθαρό χρυσάφι και που για αιώνες λάμπουν ανάμεσα στους αγγέλους και ανάμεσα στους ανθρώπους.

Η πίστη μας δοκιμάζεται επίσης από τον θάνατο, το θάνατο των συγγενών και φίλων μας και γενικώς το θάνατο των ανθρώπων. Αυτή είναι η αδυσώπητη φωτιά στην οποία έχει καεί η πίστη πολλών. Είναι ο θάνατος το τέλος όλων; Όχι, δεν είναι, πιστέψτε με! Είναι η αρχή των πάντων, είναι η αρχή μιας νέας και δίκαιης ζωής. Πιστέψτε στην Ανάσταση του Χριστού, πιστέψτε στη ζωή πέρα ​​από τον τάφο και πιστέψτε στη κοινή Ανάσταση και στην στην Φρικτή Ημέρα της Κρίσεως.

Ω Αγαθέ Κύριε, δυνάμωσε την πίστη μέσα μας και ελέησέ μας.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιούλιος), Εκδ. Αθως.
http://prologue.orthodox.cn/July2.htm

***

Άγιος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου

Είμαστε μάρτυρες μιας γενικής παθητικότητας και μιας παράλυσης της θέλησης του ρουμανικού λαού, ο οποίος σχεδόν δεν αντιδρά απέναντι σε όλους αυτούς τους αντιχριστιανικούς βομβαρδισμούς. Αυτό έχει την εξήγησή του: δυστυχώς, ο λαός δεν ξέρει πιά τί να πιστέψει, δεν εμπιστεύεται κανέναν πολιτικό ηγέτη, κανένα μέσο ενημέρωσης, ούτε έντυπο, ούτε την τηλεόραση. Γι’ αυτόν τον λόγο στέκεται τόσο αδιάφορος.

Αυτή η κατάσταση επιβλήθηκε έτσι, ώστε να διαλύσει τα πρότυπα ενός λαού και να καταστρέψει τις αξίες των ανθρώπων. Για τον κοινό θνητό είναι πιο πειστικός εκείνος που ξέρει να προσφέρει καλύτερα «άρτον και θεάματα». Ξυπνάει πότε-πότε κάποιος από αυτόν τον λήθαργο, θυμώνει και προσπαθεί να κάνει μια μικρή επανάσταση. Αλλά αυτή η «επανάσταση» φθάνει μόνο μέχρι τον Λόφο του Πατριαρχείου ή μέχρι το Κοτροτσένι (σ.τ.μ. κυβερνητικό μέγαρο)· εκεί διαλύεται. Από την εξέγερσή του δεν απομένει τίποτα, παρά μόνον ένας μεμονωμένος επαναστάτης.

Τί σήμαινε παλιά μια απεργία; Συγκλόνιζε όλον τον λαό με τη σοβαρότητα και την αποφασιστικότητα εκείνων που διαμαρτύρονταν. Τώρα υπάρχουν τόσοι αντιπερισπασμοί που δεν ξέρεις πιά για ποιόν και γιατί διαμαρτύρεσαι. Τώρα δεν εμπιστεύεσαι ούτε τον αδελφό σου, που είναι πλάϊ σου.

Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω, για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα.
Ο διανοούμενος δεν έχει την αίσθηση της μάχης που δίνει, της δυσκολίας. Αυτός είχε συνηθίσει μ’ έναν μισθό, με μια καλή οικονομική κατάσταση και γι’ αυτό αποσύρθηκε από οποιαδήποτε κοινή δράση. Εντάχθηκε σέ πολιτικά κόμματα, πρώτα-πρώτα για να προστατεύσει την περιουσία του. Ο ιατρός σήμερα είναι όπως ο παπάς. Έχει μικρό μισθό, αλλά τον αυξάνει παίρνοντας χρήματα από τις τσέπες του φτωχού κι έτσι πλουτίζει, χωρίς να έχει μεγάλο μισθό. Ο σημερινός μας ιατρός δεν συναισθάνεται πώς έχει να επιτελέσει λειτούργημα. Τώρα, επειδή είναι χαμηλοί οι μισθοί, αυτός φεύγει στο εξωτερικό, όπου οι αποδοχές είναι μεγαλύτερες.

Στο τέλος όμως και τα δυτικά κράτη θα καταντήσουν στην κατάσταση που βρισκόμαστε κι εμείς. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό. Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού, μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων.

Τώρα οι διανοούμενοί μας διαπίστωσαν ότι είναι ωραίο να έχεις ένα όμορφο σπίτι, να πηγαίνεις για μπάνια σε λουτροπόλεις, στο εξωτερικό…και δεν έχουν πιά χρόνο να υπερασπίζονται το έθνος. Μ’ αυτόν τον τρόπο και ο χωρικός και ο διανοούμενος καταλήγουν να γίνονται εργαλεία του συστήματος και να ζουν ωραία. Εάν υπήρχε μία κυβέρνηση αληθινών ηγετών, πιστών διανοουμένων, θα υπήρχε δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης. Aλλά με τέτοια παράσιτα που μας κυβερνούν… γίνονται παράσιτα και οι υφιστάμενοί τους, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά τους- δήμαρχοι, δάσκαλοι, ακόμη και ιατροί.

Δεν είναι εύκολο να κυβερνάς έναν Ορθόδοξο λαό, διότι αυτός έχει ορθόδοξες ρίζες και μια ξεχωριστή ευαισθησία. Με τέτοιον πολιτισμό και τέτοια βαθειά και πλούσια πνευματικότητα, το «τυπικό» του μασονισμού δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Ο Έλληνας, παραδείγματος χάριν, αντιμετωπίζει πατροπαράδοτα με τον ίδιο σεβασμό έναν πρόεδρο κι έναν μητροπολίτη. Δεν σκύβει σαν να είναι δούλος. Το να είσαι δουλοπρεπής δεν σημαίνει ότι σέβεσαι την Εκκλησία. Ναι, να σέβεσαι την Εκκλησία, αλλά με αξιοπρέπεια, όχι να γίνεσαι ένα σκουλήκι, να γλύφεις τις αρβύλες.

Εμείς οι Ρουμάνοι βρισκόμαστε κάτω από τη σλαβονική επιρροή, η οποία δημιούργησε ένα άλλο είδος ανθρώπου και με τη δουλοπρεπή «ταπεινότητα» μας έφερε σ’ αυτήν την κατάσταση παραμόρφωσης. Αυτή η λεγόμενη «ταπεινότητα» γεννήθηκε λόγω καταπίεσης. Τώρα, εμάς μας χαρακτηρίζει ο φόβος και ο αθεϊσμός. Τώρα, ο Ρουμάνος μας λέει μόνον ανέκδοτα.
Από το βιβλίο: Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης, σελ. 139,140,142.
https://enromiosini.gr/arthrografia/γέρων-ιουστίνος-πίρβου-ο-απλός-άν

***

Άγιος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου

Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους. Εκεί που βρίσκετε ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για να τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία. Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη.
Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έπειτα να λέει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.

Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο.
Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Λόγος Σου, Κύριε, είναι ζωή και αλήθεια. Καθάρισέ μας με τον παντοδύναμο Λόγο Σου, όπως καθάρισες και τους αποστόλους Σου, έτσι ώστε να καρποφορήσουμε και πολλούς καρπούς να δώσουμε και να γίνουμε άξιοι της Βασιλείας Σου.

Κύριε, Αιώνιε και Αθάνατε, αυτά τα άγια λόγια Σου ας ηχούν στις ψυχές των πιστών δούλων Σου πάντα όποτε εγείρεται διωγμός εναντίον της Αγίας Σου Εκκλησίας, ώστε, κρατώντας το δεξί Σου χέρι, να μη φοβόμαστε.

Οι Αγίες βασίλισσες Σαλώμη της Ουτζάρμα (Ujarma) και Perozhavra της Sivnia της Κάρτλη (4ος αιώνας), μαθήτριες της αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/14/%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%bb%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%bb%cf%8e%ce%bc%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%b6%ce%ac%cf%81/

Υπάρχουν άνθρωποι – κατά κύριο λόγο ηγέτες ανθρώπων – οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τον Κύριο το Τροφέα τους. Η αθεΐα δεν είναι νόσος των ζώων, αλλά των ανθρώπων. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/09/%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF-%CE%B7%CE%B3%CE%AD/

Ελευθερία στις ανθρώπινες σχέσεις. Μέγας και θαυμαστός ο κόσμος της αγίας ελευθερίας!
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/14/%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bc%e1%bd%b3/

Όσιος αββάς Παύλος ο Θηβαίος, η συνάντηση με τον άγιο Αντώνιο τον Μέγα
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/15/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B8%CE%B7%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7/

Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/03/17200/

Αλίμονο για ένα λαό, όταν οι αρχηγοί του δεν πιστεύουν στην τελική νίκη του καλού. Αδερφοί μου, κανείς δεν είναι πιό λαμπρός από τον ήλιο. Πιό λαμπρός από τον ήλιο είναι μόνον ο άνθρωπος που πιστεύει στην τελική επικράτηση του καλού. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/16/65091/Η Αγία βασίλισσα Σαλώμη της Ουτζάρμα (Ujarma) μαθήτρια της αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας
Η μνήμη της τιμάται στις 15 Ἰανουαρίου.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον

Της φωσφόρον βασίλισσαν ευφημήσωμεν, Σαλώμην της φωτιστρίας Νίνας του βίου σεπτήν
συγγραφέα ως αυτής οδούς βαδίσασαν και σπόρον σπείρασαν Χριστού εν τη γη τη αγαθή
και πίονι βασιλείας αυτής και πρέσβειραν θείαν πιστών οφθείσαν προς τον Ύψιστον.

Απολυτίκιον Αγίου Παύλου του Θηβαίου
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείου Πνεύματος, τη επινεύσει, πρώτος ώκησας, εν τη ερήμω, Ήλιου τον ζηλωτήν μιμησάμενος και δι’ ορνέου τραφείς ως ισάγγελος, υπ’ Αντωνίου τω κόσμω εγνώρισαι. Παύλε όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτου
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε

Εκ βρέφους τον Κύριον, επιποθήσας θερμώς, τον κόσμον κατέλιπες, και τα εν κόσμω τερπνά, και ήσκησας άριστα· έπηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων· έθραυσας των δαιμόνων, τας ενέδρας παμμάκαρ· διό σε Ιωάννη ο Χριστός, αξίως εδόξασεν.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Του Τηριδάτου θυγατέρα την θεόφρονα και βασιλέως της Ουτζάρμα Ρέβι σύζυγον ευφημήσωμεν εν ύμνοις αξιοχρέως νυν, Σαλώμην, τα θαυμάσια συγγράψασαν θείας Νίνης και αυτής ακολουθήσασαν τρίβοις κράζοντες· Χαίροις, πάνσεμνε Άνασσα.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις, η θεόφιλος βασιλίς, θαυμαστή Σαλώμη, φωτιστρίας η συγγραφεύς, Νίνης, Γεωργίας, Σταυρού Χριστού αρότρω ξηράς λαού καρδίας η γεωργήσασα.

ᾨδὴ γ΄. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.

Τας πορείας ίθυνας του νοός, προς θείου θελήματος Παύλε, λιμένα γαληνότατον, και της κακίας θάλασσαν, κυματουμένην πνεύματι της πονηρίας διέφυγες.

ᾨδὴ δ΄. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.

Τα παρόντα υπερείδες, διά μόνα τα μένοντα, και τω θείω πόθω όλην σου την καρδίαν προσέδησας· και της κακίας το κράτος όθεν έλυσας Χριστού τη χάριτι, Παύλε Οσίων καύχημα.

Ολοθύμως καθ’ εκάστην, τω Δεσπότη της κτίσεως, υμνείς θείε Παύλε και δοξολογίαν αένναον, Αυτώ ανέπεμπες αίρων προς ουρανόν τα σα όμματα, της φιλοθέου καρδίας σου.

Ωδή η’

Εζήλωσας, Ιωάννην θεόφρον, τόν Πρόδρομον, εν ερήμω ασκήσας, μεθ’ ού και της ζωής, τυχείν κατηξιώθης, της όντως αϊδίου.

Παράδεισον αληθώς απειργάσω, την έρημον, εν αυτή διαπρέψας, εν πάση αρετή, διο και Παραδείσου, τρυφής κατηξιώθης.

iconandlight.wordpress.com