Να συνηθίσουμε να ζούμε με τον Θεό. Μην το ξεχνάτε αυτό. Το πρωί, το βράδυ, να ζητάτε από τον Κύριο να σας δώσει καρδιά ικανή να εννοεί με την προσευχή τα λόγια πού εμπνέει η χάρη με το Άγιο Πνεύμα. Ζωοδότα Κύριε, βοήθησέ μας να φυλάξουμε την καρδιά μας για Σένα τον Κύριο! Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

 

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, επίσκοπος Αντιοχείας (107), ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του(5ος αιων).
Άγιοι Σαρβήλος και Βεβαία η αδελφή του, οι εν Εδέσση Μάρτυρες (110)
Άγιος Βαρσιμαίος Επίσκοπος Εδέσσης ο Oμολογητής (114)
Άγιοι Επτά Μάρτυρες οι εν Σαμοσάτοις Συρίας τελειωθέντες, Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος (297)
Όσιος Αφραάτης ο Πέρσης , εν Αντιόχεια ασκησας (370)
Όσιος Ακεψιμάς
Αγία Φλώρα (St Flora) η λαϊκή μαγείρισσα, στη Μονή της αγίας Μπριγκίτας του Kildare Ιρλανδίας (523)
Άγιος Άσοτ Α’ ο Κουροπαλάτης πρίγκιπας του Tao-Klardjeti της Ιβηρίας (829) (Γεωργία).
Όσιος Ιγνάτιος ο Σιναΐτης και Όσιος Νίκανδρος ο Σιναΐτης ο εκ Καστελορίζου (1631)
Άγιος Ανδρέας Ρουμπλιόβ ο Εικονογράφος (1430)
Άγιος Δημήτριος ο Χιοπολίτης νεομάρτυς (1780 – 1802) 
κοίμηση π. Δημητρίου Γκαγκαστάθης στον Πλάτανο Τρικάλων (1975)

Εορτάζουν στις 29 Ιανουαρίου.

Στίχοι
Χάρις λέουσιν Iγνάτιε παμβόροις,
Σού σώματος λιπούσι και πιστοίς μέρος.
Τη ενάτη επάνοδος Ιγνατίω εικάδι τύχθη.

«Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παρ. κγ’ 26).

Ο Θείος έρως
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός…

Ο Χριστός είναι σ΄ όλες σου τις σκέψεις, σ΄ όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρι και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορεί να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διάλεξες τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου». Αυτή είναι η θρησκεία μας, Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στον θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.
Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το πάν. Όποιος ζει μέσα του τον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ…”.

Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το πάν. Αυτός είναι η αγάπη μας, αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.
Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέει ο Δαβίδ: “Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον”. Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίνεται στους “καθαρούς τη καρδία”.

Εκεί πρέπει να πάμε. Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να ζει κανείς με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Όταν αυτό το πετύχεις, τι άλλο θέλεις; Κέρδισες το παν. Ζεις τον Χριστό και ο Χριστός ζει μέσα σου. Όλα μετά είναι πολύ εύκολα, η υπακοή, η ταπείνωση, η ειρήνη.
Από αυτή τη λατρεία για τον Χριστό προήλθε το Άσμα ασμάτων του σοφού Σολομώντος. Αυτό το βιβλίο καλλιεργεί το θείο πόθο, τη θεία αγάπη, τη λατρεία και την εγρήγορση στη σχέση με τον ουράνιο Νυμφίο. Τι ωραία λόγια, ερωτικά, γεμάτα αγάπη, πάθος, έρωτα θείο! Φαίνονται σαν ανθρώπινα, είναι όμως θεία. «Ότι τέτρωμαι της σης αγάπης εγώ», λέει ένα τροπάριο. Δηλαδή «πάσχω, υποφέρω, Σε ζητάει η ψυχή μου, θέλει Εσένα που είσαι το φως, η ζωή, ο Θεός, ο Κύριός μου και ο Θεός μου».

Κατεξοχήν στο Άσμα ασμάτων βλέπομε τον Χριστό ως Νυμφίο. Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος της ψυχής μας. Η ψυχή μας, νύμφη Του, Τον ακολουθεί σ’ όλα. Και στο μαρτύριο και στο Γολγοθά και στη Σταύρωση αλλά και στην Ανάσταση. Όταν φθάσομε σ’ αυτή την αγάπη, τότε ο Χριστός θα εγκύψει μέσα μας και θα γεμίσει την ψυχή μας.
Διαρκώς ν΄ ατενίζετε προς τα άνω, προς τον Χριστό, να εξοικειώνεστε με τον Χριστό, να εργάζεστε με τον Χριστό, να ζείτε με τον Χριστό, ν΄ αναπνέετε με τον Χριστό, να πονάτε με τον Χριστό, να χαίρεστε με τον Χριστό. Να είναι το πάν για σας ο Χριστός. Η ψυχή σας να ζητάει, να φωνάζει τον Νυμφίο της: «Σε, Νυμφίε μου, ποθώ …». Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος, είναι ο Πατέρας, είναι το παν. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα στη ζωή από το ν’ αγαπάμε τον Χριστό. Ό,τι θέλομε είναι στον Χριστό. Ο Χριστός είναι το παν. Όλη η χαρά, όλη η ευφροσύνη, όλη η παραδεισιακή ζωή. Όλα τα μεγαλεία έχομε, όταν έχομε τον Χριστό μέσα μας. Η ψυχή που είναι ερωτευμένη με τον Χριστό είναι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη, όσους κόπους και θυσίες κι αν της κοστίσει αυτό.
Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί ότι το πλήρωμα είναι ο Χριστός. Όσοι αρνούνται αυτή την αλήθεια είναι άρρωστοι ψυχικώς, κατέχονται υπό του κακού πνεύματος. Αρνούνται αυτό που τους λείπει. Έτσι βρίσκει κενή την ψυχή τους και μπαίνει ο διάβολος μέσα τους.
Λέει στο Άσμα Ασμάτων η νύμφη για τον Νυμφίο Χριστό: “Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί. Φωνή αδελφιδού μου κρούει επί την θύραν”.
Η νύμφη αγρυπνεί και ονειρεύεται Αυτόν. Αν και κοιμάται, στρέφεται η ψυχή της προς Αυτόν. Εκφράζει, έτσι, την αγάπη της και την πλήρη αφοσίωσή της. Τον έχει συνεχώς στο νου της, στην καρδιά της, ακόμη και στον ύπνο. Τον λατρεύει. Καταλάβατε; Η λατρεία να γίνεται εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας. Τι θα πει αυτό; Η μόνη σας έννοια να είναι ο Θεός.

***

Ένα χαριτωμένο περιστατικό, που έχει διηγηθεί η γερόντισσα Ευφημία από την Κέρκυρα, δείχνει αυτό τον κυριαρχικό προσανατολισμό του Πορφυρίου στην αγάπη. Ο γέροντας έτρεφε πελώριο σεβασμό για τη λειτουργική ζωή και την αγιαστική της δύναμη. Ωστόσο, με έναν περίπου παιδικό τρόπο, κάποια στιγμή εξέφρασε τη διαφωνία του προς τον άγιο Ανδρέα Κρήτης, διότι στο κορυφαίο υμνολογικό έργο του, τον Μεγάλο Κανόνα, δεσπόζει μια οπτική θρηνητική, στραμμένη στην κόλαση και τον θάνατο, ενώ ο ίδιος ο Πορφύριος προτιμούσε να κοιτάζει προς την αγάπη του Χριστού. Όταν η συνομιλήτριά του τού ανέφερε ως αντίθετο δείγμα γραφής τον Κανόνα που συνέθεσε ο άγιος Ανδρέας για τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τότε ο γέροντας Πορφύριος είπε το καταπληκτικό: “Ω, αυτός δεν είναι Κανόνας, είναι φωτιά. Σ’ αυτόν τον Κανόνα πάει ο υμνογράφος, χάθηκε! Τον κατάπιε, τον παρέσυρε ο άγιος Ιγνάτιος”30. Υπενθυμίζω ότι του αγίου Ιγνατίου είναι τα φοβερά λόγια “ο εμός έρως εσταύρωται […]. Άρτον Θεού θέλω, ο εστιν σαρξ Ιησού Χριστού […], και πόμα θέλω το αίμα αυτού, ο εστιν αγάπη άφθαρτος”31.

31 Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Ρωμαίους, 7, 1, PG 813Β-816Α.
πηγή: Θ. Παπαθανασίου: Ένας ησυχαστής του Αγίου Όρους στην καρδιά της πόλης: π. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (1906-1991), Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Σύναξη 117 (2011), σσ. 50-­67

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

Διαβάστε Συναξάρια. Τα Συναξάρια πολὺ βοηθούν, γιατὶ συνδέεται κανεὶς με τους Αγίους και φουντώνει μέσα του η ευλάβεια και η διάθεση για θυσία.

Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώση η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάιδεμα. Ο θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λές και πήγαιναν σε πανηγύρι! Ο Άγιος Ιγνάτιος έτρεχε στο μαρτύριο και φώναζε: «Αφήστε με να μαρτυρήσω, αφήστε με να με φάνε τα θηρία». Την χαρά που ένιωθε εκείνος δεν την αισθάνεται ούτε ένας νεαρός ερωτευμένος που λέει: «Θέλω αυτήν να παντρευτώ και δεν υπολογίζω κανέναν, ούτε μάνα ούτε πατέρα». Από την τρέλλα του ερωτευμένου μεγαλύτερη ήταν η «τρέλλα» του Αγίου Ιγνατίου.

Όλοι οι Άγιοι αγωνίσθηκαν για την αγάπη του Χριστού. Οι άγιοι Μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους, οι Όσιοι Πατέρες έχυσαν ιδρώτες και δάκρυα, έκαναν πνευματικά πειράματα στον εαυτό τους, σαν καλοί βοτανολόγοι, ταλαιπωρήθηκαν οι ίδιοι από αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο, για να μας αφήσουν τις πνευματικές τους συνταγές. Έτσι προλαβαίνουμε το κακό ή θεραπεύουμε μια πνευματική αρρώστια μας και αποκτάμε υγεία και, εάν φιλοτιμηθούμε να τους μιμηθούμε στους αγώνες, μπορούμε ακόμη και να αγιάσουμε.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πνευματική αφύπνιση. Λόγοι Β΄, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Ομιλία
για την φύλαξη της καρδιάς
Αγίου Νικολάου Bελιμίροβιτς, επισκόπου Οχρίδος

«Πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν, έκ γαρ τούτων έξοδοι ζωής» (Παροιμ. δ’: 23).

Στην καρδιά είναι η θέληση, στην καρδιά είναι η αγάπη, στην καρδιά είναι η φρόνηση, στην καρδιά είναι το πρόσωπο του Θεού, της Παναγίας Τριάδος. Η καρδιά είναι ο οίκος του Πατρός, το ιερό θυσιαστήριο του Υιού και το εργαστήριο του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός θέλει την καρδιά μας: “Υιέ μου, δος μοι σην καρδιάν” (Παροιμίες: 23:26).

Ω, αδελφοί μου, πάνω απ’ όλα όσα φυλάσσετε, την καρδιά σας να τηρείτε! Και αν ανατραπούν τα βουνά, και αν στεγνώσουν οι θάλασσες, κι αν σε εγκαταλείψουν οι φίλους σου, κι αν στερέψει ο πλούτος σου, κι αν καταφαγωθεί το σώμα σου από σκουλήκια, κι αν σε περιλούσει ο κόσμος με όλον τον χλευασμό που έχει, μη φοβάσαι, μόνον φύλαξε την καρδιά σου, φύλαξέ την και προσκολλήσου στον Κύριο, δώσε την στον Κύριο. Από την καρδιά πηγάζει η ζωή• από που προέρχεται η ζωή στην καρδιά, αν η Πνοή του Κυρίου δεν κατοικεί εκεί, που είναι η Πηγή της Ζωής, ο Θεός;

«Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά» (Ματθ. Ιβ’ 35).
Αυτοί είναι οι λόγοι του Κυρίου, ο Οποίος πληροί με τον θησαυρό Του το θησαυροφυλακιο της καρδιάς σου. Ποιος είναι αυτός «ο αγαθός άνθρωπος»; Είναι αυτός που έχει τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς.
Και ποιος είναι «ο πονηρός άνθρωπος»; Είναι αυτός που έχει τον πονηρό θησαυρό της καρδιάς• «εκ γαρ της καρδίας [του πονηρού ανθρώπου] εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» (Ματθ. ιε’ 19)- και από την αγαθή καρδιά εκπορεύονται «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλάτ. ε’ 22-23).
Βλέπεις πόσο μεγάλη είναι η αποθήκη της καρδιάς του ανθρώπου; Βλέπετε πόσα μπορούν να χωρέσουν στην καρδιά του ανθρώπου;

Ω αδελφέ, ο Θεός, το ίδιο το Άγιον Πνεύμα, όταν Το παρακαλείς, μπορεί να εισχωρεί στην καρδιά του ανθρώπου. Όχι μόνον μπορεί, αλλά και θέλει. Περιμένει μόνον εσένα να προετοιμάσεις την καρδιά σου γι’ Αυτό. Να την μετατρέψης σε Ναό, διότι ο Θεός, το Άγιον Πνεύμα μόνον σε Ναό κατοικεί!…
Όπως ο όφις προστατεύει την κεφαλή του, έτσι και συ, υιέ μου, να φυλάττεις την καρδιά σου. Πάνω από όλα όσα φυλάσσονται, υιέ μου, φύλαξε την καρδιά σου! Διότι στην καρδιά εισέρχεται η ζωή και από αυτήν προέρχεται η ζωή, ζωή που προέρχεται από τον Ζώντα Θεό.

Ω! Ζωοδότα Κύριε, βοήθησέ μας να φυλάξουμε την καρδιά μας για Σένα, για Σένα τον Κύριο!

Σοι πρέπει πάσα δόξα και ευχαριστία εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος)
http://prologue.orthodox.cn/June6.htm

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Όλη η ζωή μας βασίζεται στην προσευχή. Γι’ αυτό σας συνέστησα να καλλιεργείτε την καρδιά σας. Η καλλιέργεια αυτή επιτρέπει στην καρδιά να γίνει πιο ικανή να δέχεται με συναίσθηση τις αποκαλύψεις των εννοιών, επιτρέπει να γνωρίζουμε αν ένας κίνδυνος ή κάτι παρόμοιο πλησιάζει.
… Είναι απολύτως απαραίτητο να έχετε πάντοτε αυτή τη φροντίδα, αν θέλετε πραγματικά να προοδεύσετε στην πνευματική οδό προς τη σωτηρία.

Όταν προσευχόμαστε με τον τρόπο αυτό, είναι πολύ πιθανόν στην αρχή να μη λαμβάνουμε απάντηση. Ακόμη και όταν δεν έχουμε απάντηση, η προσευχή πρέπει να ενεργεί μέσα στην καρδιά. Αν έχουμε θετική απάντηση από το Άγιο Πνεύμα, μπορούμε να οδηγηθούμε από αυτή την καρδιακή αίσθηση, αλλά όσο δεν είμαστε ελεύθεροι από τα αμαρτωλά πάθη, πρέπει να είμαστε πολύ συνετοί.

Αν είμαστε ακόμη υπό την επήρεια των παθών, η εμπιστοσύνη μας στην διαίσθηση αυτή οφείλει να είναι μετρημένη, ταπεινή.

Μπορεί να συμβεί η απάντηση του Θεού να είναι πολύ θετική, σε τέτοιο σημείο που να μην αμφιβάλλουμε. Αλλά μόνο αυτοί που έχουν καθαρθεί από τα πάθη μπορούν να «καυχώνται» γι’ αυτό.

Εμείς πρέπει να μάθουμε τα πρώτα βασικά στοιχεία, τις εντολές. Και έπειτα θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε σε αυτό που αρμόζει στους τελείους.

Αυτό είναι το πρόβλημα που έθεσε ο Σιλουανός στον Στρατόνικο: «Πως μιλούν οι τέλειοι;» Ο Στρατόνικος ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη θέληση, εξαιρετικά χαρισματούχος, προικισμένος με σπάνιες δωρεές της χάριτος. (Σωφρονίου Σαχάρωφ, “Οικοδομώντας το ναό του Θεού”, τόμος Β, σ. 250-251)

***

[Κάποτε στον Ἂθω έγινε διάλογος γιά πώς μιλούν οι τέλειοι. Ο Γέροντας Σιλουανός είπε: «Αυτοί δε λένε τίποτε αφ’ εαυτού τους. Λένε μόνο ὃ,τι τούς δίνει το Πνεύμα»].

***

Εδώ και μερικές ημέρες περίμενα τον θάνατο, αλλά νά, είμαι και πάλι ζωντανός! Δεν γνωρίζω αληθινά γιατί, αλλά θέλω πολύ να μιλώ μαζί σας. Ο Σιλουανός ρώτησε τον Στρατόνικο: «Πώς μιλούν οι τέλειοι;». Πριν από τη συνάντηση αυτή μέ τον Στρατόνικο, ο Σιλουανός είχε προσευχηθεί όλη τη νύχτα, και αυτή η συνάντηση είχε μεγάλη σημασία γιά τον Στρατόνικο, ο οποιος επέστρεψε στη Ρωσία αληθινά ευεργετημένος. Πέθανε στα όρη τού Καυκάσου• τον σκότωσαν οι κομμουνιστές πού πλησίασαν τη μικρή καλύβα στην οποια βρισκόταν και τον πυροβόλησαν.
Ο Γέροντας Σιλουανός και κάποιοι πατέρες λένε ότι πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με τον Θεό. Μην το ξεχνάτε αυτό. Το πρωί, το βράδυ, να ζητάτε από τον Κύριο να σας δώσει καρδιά ικανή να εννοεί με την προσευχή τα λόγια πού εμπνέει η χάρη με το Άγιο Πνεύμα. Στον Σιλουανό αυτό συνέβη πολύ γρήγορα. Γράφω στο βιβλίο μου ότι το είδος τής ζωής πού είχε ήταν το πιο δύσκολο από ολα. Πράγματι, είναι πιο εύκολο να δεχθεί κανείς τη χάρη στο τέλος της ζωής του, όταν είναι ήδη έτοιμος να πεθάνει. Διότι το να ζει γιά πολύ στην κατάσταση της άρσεως της χάριτος, αφού την έχει γευθεί, είναι εξαιρετικά επίπονο πράγμα. Ο Γέροντας, γιά να το εξηγήσει αυτό, ανέτρεχε σε ένα παράδειγμα από τη στρατιωτική ζωή.

Αν ένας στρατιώτης για μιά πράξη ηρωισμού πάρει προαγωγή στον βαθμό τού αξιωματικού στην αρχή της ζωής του, θα είναι πολύ υπερήφανος γιά τον βαθμό πού έλαβε. Θα βγει από το σπίτι του και θα συναντήσει τούς ανθρώπους μέ πρόσωπο χαμογελαστό, πού θα λάμπει. Αντίθετα, για έναν στρατηγό, πού είναι επικεφαλής μιας στρατιάς και ξαφνικά υποβιβαστεί από τον βαθμό του, θα τού είναι πολύ οδυνηρό να βγει έξω και να συναντήσει τούς ανθρώπους. Συμβαίνει το ίδιο και σέ αυτόν πού «γνώρισε» μεγάλη χάρη και χάνει, έστω και έν μέρει, την «ένταση» της χάριτος αυτής, αν μας επιτρέπεται να εκφραστούμε έτσι.

Όταν κάποιος άνθρωπος φθάσει αληθινά στην αγιότητα και δεχθεί τον πιο υψηλό βαθμό της χάριτος πού είναι δυνατή στη γη, οφείλει, σύμφωνα με τον άγιο Μακάριο, αναπόφευκτα να υποστεί ελάττωση του βαθμού αυτής της χάριτος, γιά να μπορέσει να συνεχίσει να ζει και να διδάσκει τους άλλους. Στην πιο υψηλή κατάσταση της χάριτος ο άνθρωπος καθίσταται «ανίκανος» να εργαστεί, να μιλήσει με τους ανθρώπους κλπ. σε τέτοιο σημείο πού, ον η κατάσταση αυτή διαρκέσει ακόμη ένα λεπτό, μπορεί να πεθάνει.

Όταν μιλούμε για τον μοναχισμό, θα ήταν καλύτερα να υιοθετήσουμε τον πιο παραδοσιακό τύπο και να τα μάθουμε όλα αυτά, σιγά-σιγά, προς το τέλος της ζωής μας. Μπορούμε να λάβουμε τη χάρη στα μέσα της οδού και να μην επιτρέψουμε τα μικρά πάθη να υποβιβάσουν τη ζωή μας, πράγμα πού θα στερούσε τη μοναχική μας ζωή από το αληθινό της νόημα.
Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σακχάρωφ) ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἒσσεξ Ἀγγλίας,

***

Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Όσο περισσότερο οι άγιοι πλησιάζουν τον Θεό, τόσο περισσότερο βλέπουν τους εαυτούς τους ως αμαρτωλούς.

Να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον Θεό κι όχι με τους άλλους ανθρώπους.

Όταν αδειάσουμε από μέσα μας όλο τον εγωισμό μας, τότε ολόκληρος ο Θεός μπαίνει μέσα μας.

Η ταπείνωση από μόνη της ανεβάζει από την άβυσσο στον ουρανό τον αμαρτωλό.

”Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι (οι ταπεινοί) ,τονίζει ο Κύριος ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών”. Ο εγωισμός σκοτίζει και τυφλώνει το μυαλό και τρελαίνει τον άνθρωπο. Ο εγωιστής είναι δαιμονισμενος, ευρίσκεται μέσα του ολόκληρος ο διάβολος.
(«Η Αγία Ταπείνωση», αρχιμ. Ιγνάτιος Καπνίσης, 2002, εκδ. Ιστιαία)

Ο άγιος Ιγνάτιος διδάχτηκε την προσευχή του Ιησού από τον άγιο Ευαγγελιστή Ιωάννη. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/19/18155/

Να επιμένεις, αδιάκοπα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/27/%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84/

Η ψυχή που έχει γίνει ένα με τον Θεό έχει πραότητα και ταπείνωση, είναι πάντοτε προσευχόμενη και ζει αδιαλείπτως μέσα της, την παρουσία του Θεού. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/18/25575/

Να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον Θεό κι όχι με τους άλλους ανθρώπους. Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/28/%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/

Απολυτίκιον Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.
Ήχος δ’.

Και τρόπων μέτοχος, και θρόνων διάδοχος, των Αποστόλων γενόμενος, την πράξιν εύρες θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, διά τούτο τον λόγον της αληθείας ορθοτομών, και τη πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Ιγνάτιε, Πρεσβεύε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε· και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος γ’ Την ωραιότητα

Χειροθετούμενος, υπό Χριστού του Θεού, εγκατελάμπρυνας, την ιεράν σου στολήν, και μαρτυρίου αληθώς, επέτυχες Θεοφόρε· θήρας γαρ ηρέθισας, εκ του κόσμου χωρίσαι σε, Παύλον εκμιμούμενος, τον θεσπέσιον ένδοξε· διό και εν τη Ρώμη επλήρωσας, Πάτερ αξίως το Μαρτύριον.

Γυναίκες ακουτίσθητε
Ως τετρωμένος έρωτι, αγάπης του Κυρίου σου. Ο εμός έρως εβόας, Χριστός εσταύρωται θέλων· διό διψώ του διψάσθαι, και ζων ερώ του εράσθαι· ου κοινωνός γενηθήναι, επιποθώ και του πάθους, και της αυτού βασιλείας.

Δόξα… Ήχος πλ. Δ’

Θεοφόρε Ιγνάτιε, τον σον έρωτα Χριστόν ενστερνισάμενος, μισθόν εκομίσω, τής ιερουργίας του Ευαγγελίου του Χριστού, το τελειωθήναι δι’ αίματος, διό σίτος γενόμενος τού αθανάτου Γεωργού, δι’ οδόντων θηρίων ηλέσθης, και άρτος ηδύς αυτώ ανεδείχθης, πρεσβεύων υπέρ ημών, Αθλητά μακάριε.

iconandlight.wordpress.com