Αδελφοί μου, είθε να γίνουμε κι εμείς άξιοι δια της πίστεως, να εισέλθει ο Κύριος Ιησούς στις καρδιές μας και να γευόμαστε την άρρητη αγάπη Του! Κύριε Ιησού Χριστέ, η Ζωή μας, η Σοφία και η Αγάπη μας, καθάρισέ μας και είσελθε στην καρδιά μας! Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς

 

 

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Συναξάριον
Τῇ ΙΗʹ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Στεφάνου, τοῦ Χωρηβίτου, τοῦ ἐκ Σινᾶ (7ος αιων.).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου ἐκ Λαμψάκου Μ. Ἀσίας, Διονυσίας, ᾿Ανδρέου, Παύλου, Χριστίνης, ῾Ηρακλείου, Παυλίνου καί Βενεδίμου (249 – 251) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βεναντίου.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὀκτώ παρθενομαρτύρων, τῶν ἐν ᾿Αγκύρᾳ, ᾿Αλεξανδρίας ἤ ᾿Αλεξάνδρας, Εὐφρασίας, Θεοδότης, ᾿Ιουλίας, Κλαυδίας, Ματρώνης, Τεκούσης καί Φαεινῆς (304).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου ἐν Αγκύρᾳ, ἀνιψιοῦ τῆς ῾Αγίας Μάρτυρος Τεκούσης.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Φήλικος, ἐπισκόπου Σπολέτο τῆς Οὐμβρίας τῆς ᾿Ιταλίας.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Διοσκόρου τῆς Αἰγύπτου (305) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ποταμῶνος, ἐπισκόπου ῾Ηρακλείας τῆς Αἰγύπτου (340).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Γαλακτίας
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφρασίας τῆς ἐν Νικαία (303) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ιουλιανοῦ εν ακάνθαις βάτου συρόμενος, τελειούται..
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλλη (364-378) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Ρώμης (649).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Δαβίδ καί Ταριχάνι,τῶν αὐταδέλφων, τῶν ἐκ Γεωργίας (693).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Στεφάνου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (893), ἀδελφοῦ τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν ᾿Αναστασῶς, τῆς ἐν τοῖς Λευκαδίου.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτινιανοῦ, τοῦ ἐν τοῖς ᾿Αρεοβίνθου.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μακαρίου (Γκλουχάρεφ), τοῦ ῾Ιεραποστόλου τῆς ᾿Αλτάι Σιβηρίας Ρωσίας (1847) .
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν. 

Συναξάριον Πεντηκοσταριου
Τῇ Τετάρτῃ τοῦ Παραλύτου τὴν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς ἑορτάζομεν ἑορτήν.

Στίχοι
Ἑστὼς διδάσκει τῆς ἑορτῆς ἐν μέσῳ
Χριστὸς Μεσσίας τῶν διδασκάλων μέσον.

Ὁ Ἰησοῦς  σὰν Μεσσίας – μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶναι ὁ διδάσκαλος εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Στὸ διψασμένο ἀνθρώπινο γένος ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἦλθε σὰν ὕδωρ ζῶν, σὰν ποταμὸς χάριτος ποὺ δρόσισε τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Ἐκεῖνος ποὺ διδάσκει στὸν ναό, στὸ μέσον τῶν διδασκάλων τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, στὸ μέσον της ἑορτῆς. Αὐτὸς ποὺ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ τοὺς δῆθεν σοφοὺς τοῦ λαοῦ Του εἶναι ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς χάριτος, τοῦ ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον, ποὺ ξεδιψᾶ καὶ ἀρδεύει τὶς συνεχόμενες ἀπὸ βασανιστικὴ δίψα ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ποῦ μεταβάλλει τοὺς πίνοντας σὲ πηγές. «Ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. 7, 38). Ποὺ μετέτρεψε τὴν ἔρημό τοῦ κόσμου σὲ θεοφύτευτο παράδεισο ἀειθαλῶν δένδρων φυτεμένων παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος. 
Καθηγητού Ιωάννη Φουντούλη

***

Ύμνος
στον Χριστό ως Σοφία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

.… Η σοφία έλαμψε,
και η αλήθεια του Θεού φώτισε τους ανθρώπους.

 Ο λαός γνώρισε ότι η σοφία δεν είναι πικρή.
Όμως, είναι γλυκιά, για όλους όσους την πιουν
μέχρι την τελευταία σταγόνα,
αγαπητή για όλους όσους υποφέρουν για αυτήν.
Όποιος, στον κόσμο, αισθάνεται κάθε ελπίδα σβησμένη,
όποιος βαδίζει μέσα στον κόσμο σαν σε ένα παλιό νεκροταφείο,
όποιος σκέφτεται τους ανθρώπους σαν αδύναμους δούλους,
όποιος σκέφτεται τις πέντε ηπείρους σαν πέντε αλώνια,
όποιος σκέφτεται τους πέντε ωκεανούς, σαν πέντε λακκούβες-
Γι’ αυτόν, ο Χριστός είναι το μέτρο με το οποίο μετριέται η αιωνιότητα “
Ας υιοθετήσει αυτό το μέτρο, και ας βεβαιωθεί στην πίστη του.
Όποιος αναγνωρίζει αυτό το μέτρο [το Χριστό] δεν θα το εγκαταλείψει ποτέ, γιατί δεν θα βρει άλλο, με το οποίο να κατανοεί τα μυστήρια του κόσμου.
Κάθε άλλο μέτρο, παρότι θελκτικά
δεν φτάνουν στο Άλφα ούτε στο Ωμέγα,
είναι τόσο απατηλά όσο το φεγγάρι που αντιφεγγίζει πάνω στο νερό.
μα φαίνεται σα να έχει φθάσει ως τον πάτο του νερού.
Ο Χριστός ξεπερνάει και τα δύο άκρα του κόσμου,
εκει όπου τελειώνει το δράμα και από εκει πού άρχισε.
Από όλα τα μυστήρια, το μεγαλύτερο μυστήριο είναι Αυτός.
Από τη γέννηση Του μέχρι τη Σταύρωση Του στον Σταυρό,
από τη Σταύρωση Του στο Σταυρό μέχρι την Ανάστασή Του –
Αυτός είναι το πραγματικό μέτρο όλης της δημιουργίας του Θεού.
Δια Αυτού, μετρώντας τα βάσανα καταμεσής της κοσμικής ταραχής
Οι άγιοι του Θεού υπέφεραν – αγόγγυστα, χωρίς πόνο.
Ο Πρόλογος της Οχρίδα: Βίοι των Αγίων από τον Άγιο Νικολάι Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/January18.htm

Ομιλία
για την αγάπη που υπερβαίνει τη γνώση
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

… γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ. (Εφεσίους 3:19).

Η αγάπη, που ξεπερνά τη γνώση και υπερβαίνει την κατανόησή μας, είναι η αγάπη του Χριστού! Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί την ποιότητα ή το μεγαλείο αυτής της αγάπης, μέχρι να εισέλθει εντός του ο Χριστός. Μπορεί κάποιος που δεν έχει δοκιμάσει ποτέ μέλι να έχει ιδέα για τη γεύση του; Μόνο όταν ο Χριστός έλθει δια της πίστεως στην καρδιά του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει την ανέκφραστη γεύση της αγάπης του Χριστού – τη γλυκιά και μεθυστική ευωδία της και την απαράμιλλη περιεκτικότητά της.

Όπως ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό στην καρδιά του αγγίζει το πλάτος, το μήκος, το βάθος και το ύψος της γνώσεως της θείας σοφίας, έτσι αυτός ο άνθρωπος με τον Χριστό στην καρδιά του, αγγίζει επίσης τις απεριόριστες ανοιχτές θάλασσες της θεϊκής αγάπης του Χριστού.

Ω, αδελφοί μου, πόσο φτωχά είναι τα λόγια, όταν πρέπει να μιλήσουμε για την αγάπη του Χριστού – Ποτέ δεν είναι τόσο φτωχά τα λόγια, όσο σ’ αυτήν την περίπτωση. Πράγματι, τι μπορεί να πει κανείς ενώπιον τέτοιων εκπληκτικών αποδείξεων της αγάπης Του; Ο Θεός μας δημιούργησε από αγάπη, ενσαρκώθηκε από αγάπη, και από αγάπη δέχτηκε τους εμπαιγμούς και τον θάνατο για χάρη μας. Μας άνοιξε τους ουρανούς από αγάπη, και μας αποκάλυψε την αθάνατη δόξα που ετοιμάστηκε για εμάς!
Ακόμη και όλα αυτά είναι μόνο ένα μέρος του ανεξάντλητου πλούτου, της δόξας, της ομορφιάς και της ζωοποιού τρυφής που είναι η αγάπη του Χριστού. Είθε να γίνουμε κι εμείς άξιοι δια της πίστεως, να εισέλθει ο Κύριος Ιησούς στις καρδιές μας και να γευόμαστε την άρρητη αγάπη Του!

Κύριε Ιησού Χριστέ, η Ζωή μας, η Σοφία και η Αγάπη μας, καθάρισέ μας και είσελθε στην καρδιά μας!

Σοί πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»
http://prologue.orthodox.cn/November18.htm

Αδελφοί μου, ας ανοίξουμε τις πόρτες των ψυχών μας στη Σοφία του Θεού, την ενσαρκωμένη στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού!
Ω! Κύριε Ιησού, η Σοφία και η Δύναμις του Θεού, άνοιξε τις ψυχές μας και σκηνωσε μέσα ς’ αυτές!.

***

Ὅσιος Στέφανος ὁ Χωρηβίτης τοῦ Σινᾶ

Περί τοῦ ὁσιου Στεφάνου διηγεῖται ὁ ὅσιος Ἰωάννης στήν “Κλίμακα” (Λόγος ζ’ “Περί τοῦ χαροποιοῦ πένθους”). Ἦταν σύγχρονός του καί ἀρχικά κατοικοῦσε σέ ἐρημητικό κελλί στήν κατάβασι “ὑποκάτω τῆς Ἁγίας Κορυφῆς, ὅπου τό σπήλαιον τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ”. Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἀσκητικῆς ζωῆς, ἀνεχώρησε ἀπό τό Ὄρος Σινᾶ καί πῆγε στήν Σίδη, “τόπον σκληρόν καί ὑστερημένον ἀπό κάθε πράγμα καί ἀπό ἀνθρώπους ἀπέραστον καί ἀδιάβατον, ἕως ἑβδομήκοντα μίλια μακράν ἀπό τό Μοναστήριον”. Ἐκτός ἄλλων ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα “νά ἡμερώνει τά ἄγρια ζῶα”!
Στό ἀρχικό του κελλί ἐπέστρεψε πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του. Κατά τήν κοίμησή του, οἰκονόμησε ὁ Θεός “θέαμα φοβερόν καί ἕνα κριτήριον ἀθεώρητον”, τόν ἔλεγχο τοῦ Ὁσίου γιά τίς πράξεις του ἀπό τούς πονηρούς δαίμονες.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσίου Στεφάνου σώζεται ἀδιάφθορο – σέ καθήμενη στάση, ἐνδεδυμένο μέ τά μοναχικά ἐνδύματα καί τό Ἀγγελικό Σχῆμα, “ἔχον μέν τάς χεῖρας τεθειμένας σταυροειδῶς ἐπί τοῦ στήθους, τήν δέ κεφαλήν κεκυφῆαν” – στό Κοιμητήριο τῆς Μονῆς ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ.
http://churchsynaxarion.blogspot.com/2010/12/blog-post_8531.html

***

Ὅσιος Στέφανος ὁ Χωρηβίτης
Περὶ τοῦ χαροποιοῦ πένθους, Λὀγος ἔβδομος
Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

50. Ἐγώ, καθὼς σκέπτομαι τὴν ποιότητα τῆς κατανύξεως, μένω ἔκθαμβος. Πῶς αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται πένθος καὶ λύπη εἶναι συμπεπλεγμένο μὲ τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐφροσύνη, ὅπως τὸ μελί μὲ τὸ κερί! Καὶ τί διδασκόμεθα ἀπὸ αὐτό; Ὅτι ἡ κατάνυξις εἶναι καθ᾿ ἑαυτὸ δῶρο τοῦ Κυρίου. Καὶ στὴν ψυχὴ ποὺ κατανύσσεται ὑπάρχει μία ἀληθινὴ ἡδονή, διότι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ μυστικὸ τρόπο παρηγορεῖ τοὺς «συντετριμμένους τῇ καρδίᾳ».

Γιὰ νὰ ἀποκτήσωμε γνήσιο καὶ καθαρὸ πένθος καὶ ὀδύνη ὠφέλιμη, (ἀφοῦ καὶ τὰ ἀντίθετα διδάσκουν), ἂς ἀκούσωμε μιὰ ψυχωφελῆ καὶ πολὺ ἀξιοθρήνητη διήγησι:
Ἔμενε ἐδῶ κάποιος μοναχὸς Στέφανος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀσπασθῆ τὴν ἐρημικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ζωή. Ἀγωνίσθηκε πολλὰ ἔτη στὴν μοναχικὴ παλαίστρα. Ἦταν στολισμένος μὲ νηστεῖες, καὶ ἰδιαιτέρως μὲ δάκρυα καὶ μὲ ἄλλα ἐνάρετα κατορθώματα. Εἶχε τὸ κελλί του στὴν κατάβασι τοῦ ἁγίου τούτου ὄρους, (κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Κορυφή), στὸ σημεῖο ποὺ εὑρίσκεται τὸ σπήλαιο τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ.

Αὐτὸς λοιπὸν ὁ ἀείμνηστος γιὰ πιὸ καθαρὴ καὶ κοπιαστικὴ μετάνοια καὶ ἄσκησι, ἐπῆγε στὸν τόπο ὅπου ἔμεναν οἱ ἀναχωρηταί, ποὺ ὀνομάζεται Σίδδης. Παρέμεινε ἐκεῖ μερικὰ χρόνια μὲ ὑπερβολικὲς στερήσεις καὶ σκληρὴ ἄσκησι, ἐφ᾿ ὅσον ὁ τόπος ἦταν «ἀπαράκλητος» καὶ ἀδιάβατος σχεδὸν ἀπὸ ἀνθρώπους – ἀπεῖχε περίπου ἑβδομήντα μίλια ἀπὸ τὸ κάστρο. Ἔπειτα, γύρω στὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ἀνεβαίνει ὁ γέροντας αὐτὸς στὸ κελλί του, κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Κορυφή. Εἶχε μάλιστα καὶ δυὸ ὑποτακτικοὺς ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη πολὺ εὐλαβεῖς, οἱ ὁποῖοι καὶ τοῦ ἐφύλαγαν τὸ κελλὶ πρὶν ἐπιστρέψη.

Ἀφοῦ ἐπέρασαν ὀλίγες ἡμέρες ἔπεσε σὲ ἀσθένεια, μὲ τὴν ὁποία καὶ ἐτελείωσε τὴν ζωή του. Τὴν παραμονὴ τοῦ θανάτου του περιέπεσε σὲ ἔκστασι καὶ μὲ τὰ μάτια ἀνοικτὰ παρατηροῦσε δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τῆς κλίνης του. Σὰν νὰ τὸν ἀνέκριναν κάποιοι, ἀπαντοῦσε -τὸν ἄκουγαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι- καὶ ἄλλοτε ἔλεγε: «Ναί, πράγματι, ἀληθινά, πλὴν ὅμως ἐνήστευσα τόσα ἔτη γι᾿ αὐτό». Ἄλλοτε: «Ὄχι. Εἶναι ψέμα. Αὐτὸ δὲν τὸ ἔκανα». Ἔπειτα ἀπὸ λίγο: «Αὐτὸ ναί, ἀληθινὰ τὸ ἔπραξα, ἀλλὰ ἔκλαυσα, ἔκανα διακονήματα ἀγάπης». Καὶ πάλι: «Ἀληθινά μὲ κατηγορεῖτε». Μερικὲς φορὲς γιὰ ὡρισμένα ἀπαντοῦσε: «Ναί, ἀληθινά, ναί. Γι᾿ αὐτὰ δὲν ἔχω τί νὰ ἀπολογηθῶ. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐλεήμων».

Ἦταν ἀλήθεια ἕνα θέαμα φρικτὸ καὶ φοβερό. Μία κρίση ἀόρατη καὶ χωρὶς ἔλεος. Καὶ τὸ φοβερώτερο, ὅτι τὸν κατηγοροῦσαν καὶ γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἶχε διαπράξει. Ὁ ἡσυχαστὴς αὐτὸς καὶ ἀναχωρητὴς γιὰ ὡρισμένα πταίσματά του -ἀλλοίμονο!- ἔλεγε: «Γι᾿ αὐτὰ δὲν ἔχω τί νὰ εἰπῶ». Καὶ εἶχε σαράντα περίπου ἔτη μοναχός, χωρὶς νὰ τοῦ λείπη καὶ τὸ δάκρυ!

Ἀλλοίμονο! Καὶ πάλι ἀλλοίμονο! Ποῦ ἦταν τότε ἡ φωνὴ ἐκείνη τοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ, γιὰ νὰ τοὺς εἰπῆ: «Ἐν ᾧ εὕρω σε, ἐκεῖ καὶ κρίνω σε, εἶπεν ὁ Θεός» (πρβλ. Ἰεζ. λγ´ 12-16). Ἀλλὰ δὲν κατώρθωσε νὰ χρησιμοποιήση μία τέτοια ἀπολογία. Γιατί ἄραγε; Ἂς ἔχη δόξα ὁ Θεός, ὁ μόνος ποὺ γνωρίζει. (Ἂς σημειωθῆ καὶ τοῦτο): Κάποιοι μοῦ διηγήθηκαν -ἀψευδεῖς μάρτυρες- στὴν ἔρημο ἔτρεφε καὶ λεοπάρδαλι μὲ τὰ χέρια του.

Καὶ ἐνῷ συνεχιζόταν ἡ λογοδοσία, ἀποχωρίσθηκε τὸ σῶμα του, χωρὶς νὰ ἀφήση καμμία ἔνδειξι γιὰ τὴν κρίσι ἢ τὸ πόρισμα ἢ τὴν ἀπόφασι καὶ τὸ τέλος τῆς λογοδοσίας….

73. Δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε, ἀγαπητοί μου, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε τὴν ὥρα τοῦ θανάτου μας, διότι δὲν ἐθαυματουργήσαμε ἢ διότι δὲν ἐθεολογήσαμε ἢ διότι δὲν ἐγίναμε θεωρητικοί. Ὁπωσδήποτε ὅμως θὰ δώσωμε λόγο στὸν Θεὸν διότι δὲν ἐπενθήσαμε συνεχῶς.

Βαθμὶς ἑβδόμη! Ὅποιος ἀξιώθηκε νὰ τὴν ἀνεβῆ, ἂς βοηθήσῃ κι ἐμένα.
Διότι αὐτὸς πλέον ἐβοηθήθηκε, ἀφοῦ μὲ τὴν ἑβδόμη βαθμίδα ἔπλυνε τὶς κηλίδες τῆς παρούσης ζωῆς.
Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Κλῖμαξ, Λὀγος 7, περὶ τοῦ Χαροποιοῦ Πένθους, 50.

Μεσοπεντηκοστής – Αδελφοί μου, ας ανοίξουμε τις θύρες των ψυχών μας στη Σοφία του Θεού, την ενσαρκωμένη στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού! Κύριε Ιησού, η Σοφία και η Δύναμις του Θεού, άνοιξε τις ψυχές μας και σκήνωσε μέσα ς’ αυτές! Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/25/%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af%ce%be/

Μεσοπεντηκοστής, ζητείτέ με αποκτείναι, ότι ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν. Ιω. 8,37 Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/21/28797/

Μεσοπεντηκοστής, εορτή της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη
https://iconandlight.wordpress.com/2016/05/24/%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF/

Ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές. Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/12/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%8d-%ce%b7-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae/

Η ψυχή μου ‘’ξηράνθηκε’’ μέσα στη ματαιότητα του κόσμου αυτού και έχω ανάγκη «ύδατος ζώντος» εκπορευομένου από τον Δημιουργό μου και «αλλομένου εις ζωήν αιώνιον». Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα δια της Αγίας Μητέρας Σου της Ζωοδόχου Πηγής.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/28/%ce%b7-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%be%ce%b7%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b1/

Αναγνώσματα Εσπερινού:
Προφητεία Μιχαίου (Κεφ. Δ’, 2 ς’, 2 Ε’, 4)
Προφητεία Ησαΐου (Κεφ. ΝΕ’, 1)
Παροιμίες (Κεφ. θ’, 1)
Απόστολος: Πράξεις 14: 6-18
Ευαγγέλιο Θ. Λειτουργίας: Ιωάννη 7: 14-30

Ἀπολυτίκιον τῆς Μεσοπεντηκοστῆς Ἦχος πλ. δ’

Μεσούσης τῆς ἑορτῆς διψῶσάν μου τήν ψυχήν εὐσεβείας πότισον νάματα· ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας· Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Στεφάνου τοῦ Χωρηβίτου, τοῦ ἐκ Σινᾶ
Ἦχος πλ. δ’

Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Στέφανε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἠιμῶν.

Δόξα… Καί νυν … Ήχος πλ. δ’, ἀποστίχων τοῦ ἑσπερινοῦ

Μεσούσης τῆς ἑορτῆς διδάσκοντός σου, Σωτήρ, ἔλεγον οἱ Ἰουδαῖοι· Πῶς οὗτος οἶδε γράμματα, μή μεμαθηκώς; ἀγνοοῦντες ὅτι σύ εἶ ἡ Σοφία ἡ κατασκευάσασα τόν κόσμον. Δόξα σοι.

Στιχηρὰ ἰδιόμελα Ἦχος α’
Ἰωάννου Μοναχοῦ

Ἐν τῷ ἱερῷ ἐπέστης ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διδάσκων καὶ ἐλέγχων τοὺς ἀπειθεῖς Ἰουδαίους, τοὺς Φαρισαίους, καὶ Γραμματεῖς, καὶ βοῶν παρρησίᾳ πρὸς αὐτούς· ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με, καὶ πινέτω ὕδωρ ζωηρόν, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων τῇ ἐμῇ χρηστότητι ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ζωῆς αἰωνίου. Ὢ τῆς ἀγαθότητος, καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν· Δόξα σοι.

Καθίσματα Ἦχος πλ. δ’
Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον

Ἑστηκὼς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ, μεσαζούσης ἐνθέως τῆς ἑορτῆς, ὁ διψῶν, ἀνέκραζες· ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· ὁ γὰρ πίνων ἐκ τούτου, τοῦ θείου νάματος, ποταμούς ἐκ κοιλίας, ἐκρεύσει δογμάτων μου, ὅστις δὲ πιστεύει, εἰς ἐμὲ τὸν σταλέντα, ἐκ θείου Γεννήτορος, μέτ’ ἐμοῦ δοξασθήσεται. Διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ὅτι πλουσίως ἐξέχεας τὰ νάματα, τῆς σῆς φιλανθρωπίας τοῖς δούλοις σου.

Κοντάκιον Ἦχος δ’
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης, ὁ τῶν ἁπάντων Ποιητὴς καὶ Δεσπότης, πρὸς τοὺς παρόντας ἔλεγες, Χριστὲ ὁ Θεός· Δεῦτε καὶ ἀρύσασθε, ὕδωρ ἀθανασίας· ὅθεν σοι προσπίπτομεν, καὶ πιστῶς ἐκβοῶμεν· Τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι ἡμῖν· σὺ γὰρ ὑπάρχεις πηγὴ τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος

Τὴν χερσωθεῖσάν μου ψυχήν, πταισμάτων ἀνομίαις, ῥοαῖς τῶν σῶν αἱμάτων κατάρδευσον, καὶ δεῖξον καρποφόρων ἀρεταῖς· σὺ γὰρ ἔφης πᾶσι, τοῦ προσέρχεσθαι πρός σὲ Λόγε Θεοῦ πανάγιε, καὶ ὕδωρ ἀφθαρσίας ἀρύεσθαι, ζῶν τε καὶ καθαῖρον ἁμαρτίας, τῶν ὑμνούντων τὴν ἔνδοξον καὶ θείαν σου Ἔγερσιν παρέχων ἀγαθέ, τὴν ἀπὸ τοῦ ὕψους ἐνεχθεῖσαν ἀληθῶς τοῖς Μαθηταῖς σου, Πνεύματος ἰσχύν, τοῖς σὲ Θεὸν γινώσκουσι· σὺ γὰρ ὑπάρχεις πηγὴ τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Ἐξαποστειλάριον
Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις

Ὁ τὸν κρατῆρα ἔχων, τῶν ἀκενώτων δωρεῶν, δός μοι ἀρύσασθαι ὕδωρ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ὅτι συνέχομαι δίψῃ, εὔσπλαγχνε μόνε οἰκτίρμον. (Δίς)

Κοινωνικὸν
Ὁ τρώγων μου τὴν Σάρκα, καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα, ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ, εἶπεν ὁ Κύριος.

iconandlight.wordpress.com