Ο καημένος ο κόσμος –ο Θεός να βάλει το χέρι Του! – βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο… Ο πόλεμος, ο λιμός και η επιδημία σημεία του Θεού για να συνετισθούν οι άνθρωποι. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

 

Τῇ ΚΗ΄ (28ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Χαρίτωνος τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου, ἱδρυτοῦ Μονῶν-Λαυρῶν ἐν Φαράν, Δουκᾶ καὶ Σουκᾶ Παλαιστίνης, ἐξ Ἰκονίου Μ. Ἀσίας (350)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Προφήτου Βαρούχ, φίλου καὶ μαθητοῦ τοῦ προφήτου Ἱερεμία (6ος αἰ. π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· Μάρκου τοῦ ποιμένος, Ἀλεξάνδρου, Ἀλφειοῦ καὶ Ζωσίμου τῶν αὐταδέλφων, Νίκωνος, Νέωνος, Ἡλιοδώρου καὶ τῶν λοιπῶν Παρθένων καὶ Παίδων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Εὐστάθιος ὁ Ῥωμαίος καὶ Καλλίνικος ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀλέξανδρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Τριάκοντα Μάρτυρες ξίφει τελειοῦνται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Εὐστοχίας, μαθητρίας Ὁσίου Ἱερωνύμου καὶ θυγατρὸς τῆς Ἁγίας Παύλας ἐκ ῾Ρώμης, ἡγουμένης Μονῆς ἐν Βηθλεέμ τῆς Παλαιστίνης (419)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου τοῦ ἐν Κύπρῳ, τοῦ Ἀλαμάνου (12ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀλκίσωνος, ἐπισκόπου Νικοπόλεως τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου (561)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Σπυρίδωνος καὶ Νικοδήμου τῶν ἐν τῷ σπηλαίῳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Βιασεσλάβου, Πρίγκιπος τῆς Τσεχίας (935), ἐγγονός Ἁγίας Λουντμίλας (929)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἠρωδίωνος τῆς Λίμνης Ἴλης, τοῦ Ῥώσσου (1541)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Κυρίλλου καί Μαρίας, γονέων τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ Ρωσίας (1337) .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Χαρίτων τῆς Μονῆς Σιανζέμσκ τῆς Βολόγκντα Ρωσίας (1509)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ὁσία Ἰουλιανή Ὀλσάνσκαγια (δηλ. τοῦ Ὀλσάνσκ) ἡ παρθένος, θυγατέρα τοῦ ἡγεμόνα τοῦ Ὀλσάνσκ, ἐν τῇ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, κοιμήθηκε 16 ἐτῶν (1540)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξι 73 Ὁσίων τῶν Κοντινῶν Σπηλαίων τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, τῶν ὁποίων τά Ἱ. Σκηνώματα εἶναι ἄφθαρτα
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς Εὑρέσεως τῶν Λειψάνων τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ, τοῦ ἐγκλείστου.

Στίχοι
Bαροὺχ Προφήτης Ἱερεμίου φίλος,
Xριστοῦ Προφήταις συγχορεύει ἐν πόλῳ.

Ο Άγιος Προφήτης Βαρούχ
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

Ο Βαρούχ ήταν μαθητής και πιστός φίλος του μεγάλου προφήτη Ιερεμία. Προφήτευσε την επιστροφή των Ιουδαίων από την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία, την καταστροφή της Βαβυλώνος και την έλευση του Υιού του Θεού στη γη. Θεωρείται ότι θανατώθηκε από τους Εβραίους στην Αίγυπτο, όπως και ο προφήτης Ιερεμία, κατά τον έβδομο αιώνα προ Χριστού.
Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως
http://prologue.orthodox.cn/September28.htm

 

Ο Προφήτης Βαρούχ ήταν και γραφέας του μεγάλου προφήτη Ιερεμία (1 Μαΐου) έγραψε με υπαγόρευσή του προφητείες, με την εντολή να τις αναγνώσει στο λαό σε ήμερα νηστείας. Αλλά ο βασιλιάς Ιωακείμ, όταν το πληροφορήθηκε, αντί να επωφεληθεί από τις νουθεσίες του προφήτη, έριξε το βιβλίο του στη φωτιά. Οι προφητείες όμως εκείνες, γράφηκαν και πάλι. Είχε την ευλογία του Θεού, όπως δηλώνει το ίδιο το όνομά του, «Μπαρούχ», σημαίνει «Ευλογημένος». Αυτή την ευλογία μεταφέρει και μεταδίδει και σε μας μέσα από τα πέντε κεφάλαια του προφητικού βιβλίου του. Ο Βαρούχ υπέστη και φυλάκιση, διότι οι Ιουδαίοι τον μισούσαν για τη φιλαλήθη και θαρραλέα του γλώσσα. Τον κατηγορούσαν μάλιστα, ότι αυτός παρακινούσε εναντίον τους τον προφήτη Ιερεμία. Μαζί με το δάσκαλό του, θρήνησε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
Kαι τόσο πολλή αγαπητός ήταν από τον Ιερεμία , ώστε τον αποκάλεσε πνοή και ανάπαυσις του. Kαι οι δύο μαζί, ήταν σαν μία ψυχή ενωμένοι σε δύο σώματα. Eπειδή ένα και τον αυτό είχαν αρχηγό και καθοδηγητή, το Άγιον Πνεύμα.

***

Ο πόλεμος, ο λιμός και η επιδημία ως σημεία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο πόλεμος, ο λιμός και η επιδημία ως σημεία.
 

Αυτές οι τρεις μάστιγες μπορούν να εκληφθούν πρώτιστα ως σύμβολα επειδή ως γεγονότα εξωτερικά εκφράζουν εσωτερικές καταστάσεις της ψυχής και του πνεύματος των ανθρώπων. Καθώς αναφέρει ο απόστολος Ιάκωβος: πόθεν πόλεμοι και μάχαι εν υμίν; Ουκ έντεύθεν εκ των ηδονών υμών των στρατευομένων εν τοις μέλεσιν υμών; (Ίακ. 4, 1). Η εσωτερική θεομαχία καταλήγει σε ανθρωπομαχία, ο εσωτερικός πόλεμος σε εξωτερικό. Αυτός είναι ο μυστικός και διαρκής συμβολισμός όλων των πολέμων. Μα ο πόλεμος σαν στιγμιαίο γεγονός μέσα σε μια εποχή και σε συγκεκριμένη γενεά αποτελεί σήμα Θεού για την εποχή και τη γενεά της.

Και αποστελώ εις αυτούς τον λιμόν και τον θάνατον και την μάχαιραν (Ίερ. 24, 10), λέει ο Κύριος, στους σκληροτράχηλους και ανυπότακτους, σε κείνους που έχουν σαπίσει από τους αμαρτωλούς λογισμούς και τις εμπαθείς επιθυμίες….

Ο λιμός σαν σήμα

Και έγένετο λιμός εν ταις ήμεραις Δαυίδ τρία έτη, ένιαυτός ο έρχόμενος ένιαυτου, και έζήτησε Δαυίδ το πρόσωπον Κυρίου, και είπε Κύριος επί τον οίκον Σαούλ και επί τον οίκον αυτού αδικία εν θανάτω αιμάτων αυτού, περί ου έθανάτωσεν τους Γαβαωνίτας (Β’ Βασ. 21, 1-2). Δεν συμβαίνει λοιπόν λιμός σε κάποια χώρα επειδή τα σύννεφα ξέχασαν να ρίξουν τη βροχή τους η επειδή η γη λησμόνησε ξαφνικά να παράγει τους καρπούς της η πάλι επειδή συμπτωματικά έπνιξε με ζιζάνια το σιτάρι που καρποφόρησε η τέλος επειδή εμφανίστηκαν τυχαία ακρίδες και κατέφαγαν την τροφή των ανθρώπων καθώς ανόητα ερμηνεύουν κάποιοι, άφρονες. Ο λιμός είναι σήμα τιμωρίας του ζώντος Προνοητού για να συνετισθούν οι άνθρωποι, να συμμαζευτούν και να διορθωθούν.

Η επιδημία ως σήμα:

Υπερηφανεύτηκε κάποτε ο βασιλιάς Δαυίδ και μέσα στην υπεροψία του έδωσε εντολή να καταμετρηθεί ο λαός. Αυτό όμως δεν ήταν αρεστό στο Θεό’ γιατί στον Θεό μας, τίποτε δεν είναι αρεστό από όσα γίνονται με την υπερηφάνεια. Είπε λοιπόν ο Θεός στον Δαυίδ δια του προφήτου να επιλέξει ως τιμωρία ένα από τα τρία κακά: λιμό, πόλεμο ή επιδημία. Μέσα στο φρικτό δίλημμα ο βασιλιάς Δαυίδ επέλεξε την επιδημία και χτύπησαν το λαό ασθένειες θανατηφόρες: και απέστειλεν ο Θεός άγγελον εις Ιερουσαλήμ του εξολοθρεύσαι αυτήν, και ως εξολόθρευσεν, είδε Κύριος και μετεμελήθη επί τι κακία και είπε τω αγγέλω τω εξολοθρεύοντι ικανούσθω σοι, άνες την χείρα σου (Α’ Παρλ. 21, 15). Δεν συμβαίνουν λοιπόν ούτε οι επιδημίες τυχαία στους ανθρώπους αλλά εξαιτίας κάποιας σοβαρής αιτίας και μάλιστα ηθικής. Με την επιδημία δίνει ο Ύψιστος σήμα στους ανθρώπους πως έχουν βγει από τον ορθό δρόμο και πλανώνται. Εκείνος που βλέπει τα πάντα και επισκοπεί σε όλα, στέλνει σήματα στους ταξιδιώτες της γης για να αποφεύγουν τις αδιεξόδους και να επανέρχονται στον ορθό δρόμο.

Την ασθένεια των μεμονωμένων ανθρώπων εξελάμβαναν ανέκαθεν οι χριστιανοί ως σήμα από Θεού.

Αυτή η άποψη είναι και κατά την ‘Αγια Γραφή σωστή. Όταν ο βασιλιάς Ιωράμ καταπάτησε την πίστη των πατέρων του άκουσε τα εξης από τον προφήτη Ησαΐα: ιδού Κύριος πατάξει σε πληγήν μεγάλην εν τω λαω σου και εν τοις υιοίς σου και εν γυναιξί σου και εν πάση τη αποσκευή σου…. (Β’ Παρλ. 21, 14).

Μα και η ασθένεια του δικαίου Ιώβ λειτούργησε ως σήμα για τον σατανά και τους ανθρώπους: στον πρώτο για να βεβαιωθεί για το πόσο ανίσχυρος είναι ενώπιον των δικαίων και στους δεύτερους για να δουν και γνωρίζουν ότι ο Θεός δεν αφήνει να πάσχει ο δίκαιος μέχρι τέλους.

Το ίδιο και η ασθένεια του Λαζάρου, έπρεπε να λειτουργήσει για τους ανθρώπους ως σήμα της δυνάμεως του Θεού. Όταν ανακοίνωσαν στον Κύριο Ιησού Χριστό ότι ο Λάζαρος από τη Βηθανία, ο φίλος του είναι ασθενής, Εκείνος απάντησε: αυτή η ασθένεια ουκ εστί προς θάνατον άλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού (Ίω. 11, 4). Όμως, ο Λάζαρος πέθανε. Δεν πέθανε όμως για να μείνει νεκρός αλλά για να τον άναστήσει ο παντοδύναμος Κύριος. Έτσι στ’ αλήθεια, η αρρώστια του δεν ήταν προς θάνατον αλλά για να δοξαστεί με αυτήν ο Υιός του Θεού. Το ίδιο συνέβη και με την περίπτωση του εκ γενετής τυφλού (Ίω. 9, 3).
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ομιλίες και μελέτη για τα σύμβολα και σημεία. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2014.

 

Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες!
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος –ο Θεός να βάλει το χέρι Του! – βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πώς τα φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα!

Αγωνιάτε, Γέροντα;
– Αχ, τι άσπρισαν τα γένια μου πρόωρα; Εγώ πονάω δυό φορές, μία, όταν προβλέπω μια κατάσταση και φωνάζω, για να προλάβουμε ένα κακό που πρόκειται να γίνη, και μια, όταν δεν δίνουν σημασία – ίσως όχι από περιφρόνηση -, και συμβαίνη μετά το κακό και μου ζητούν τότε την συμπαράστασή μου. Τώρα καταλαβαίνω τι τραβούσαν οι Προφήτες. Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες! Πιο μεγάλοι Μάρτυρες από όλους τους Μάρτυρες, παρ’ όλου που δεν πέθαναν όλοι με μαρτυρικό θάνατο.

Γιατί οι Μάρτυρες για λίγο υπέφεραν, ενώ οι Προφήτες έβλεπαν μια κατάσταση και υπέφεραν συνέχεια.

Φώναζαν-φώναζαν, και οι άλλοι τον χαβά τους. Και όταν έφθανε η ώρα και ερχόταν η οργή του Θεού εξ αιτίας τους, βασανίζονταν και εκείνοι μαζί τους. Τουλάχιστον όμως τότε τόσο έφθανε το μυαλό των ανθρώπων. Άφηναν τον Θεό και προσκυνούσαν τα είδωλα. Σήμερα που καταλαβαίνουν, είναι η μεγαλύτερη ειδωλολατρία.

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο διάβολος βάλθηκε να καταστρέψη τα πλάσματα του Θεού. Έχει κάνει παγκοινιά, να καταστρέψη τον κόσμο. Λύσσαξε, γιατί άρχισε να μπαίνη στον κόσμο η καλή ανησυχία.

Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη η δράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: “Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!” και τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά.

Ή όπως οι στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ό,τι γίνει. Σου λέει: “Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε, ας σκοτώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε”. Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε;

Έπεσε πολύς πειρασμός.

Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξη μια βροχή γερή, για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήση ο Θεός.

Όλος ο κόσμος πάει να γίνη μια περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πης: “Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή κάτι άλλο, ας το διορθώσω”. Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση, μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναι να δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με σκαμπίλια, να το διορθώση. Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄-Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.

Δεν θα πάει πολύ αυτή η κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ο Θεός!..

Ο Θεός οτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

***

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: «Μεγάλη ὀργή θά ἔλθῃ, …»

 

… Ὁ Σατανᾶς κάνει τήν τελευταίαν ἔφοδον, καί εἰς αὐτά τά χρόνια πού εὑρισκόμεθα μεγάλη θλῖψις καί μεγάλη ὀργή θά ρθῆ στόν κόσμον…
Στήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου ὁ Θεός ἀπεφάσισε νά τιμωρήση τούς Ισραηλίτας πολλές φορές καί ὁ ῾Ιερεμίας παρακαλοῦσε τόν Θεό νά λυπηθῆ τό πλάσμα του, τόν λαό του, καί νά μή τούς τιμωρήση, γιά τίς ἁμαρτίες του. Μιά φορά ὅμως λέγει τοῦ Ἱερεμίου θά τήν καταστρέψω τήν ῾Ιερουσαλήμ. ῾Ο ῾Ιερεμίας τότε ἄρχισε νά παρακαλῇ· Θεέ μου μή τήν καταστρέψης καί μή τούς τιμωρήσης…, ἀλλ’ ὁ Θεός τοῦ εἶπε· μή μέ παρακαλᾶς δέν σέ ἀκούω, θά τήν παραδώσω εἰς τούς Βαβυλωνίους, πού ἤδη εἶχαν πλησιάσει τήν ῾Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ὁ ῾Ιερεμίας στόν Θεό· πῶς εἶναι δυνατόν νά μποῦνε μέσα οἱ ἐχθροί πού εἶναι ἰσχυρά τά τείχη; Εγώ θά ἀνοίξω τίς πόρτες, ἀπήντησε ὁ Κύριος, γιά νά μποῦν. Εάν δέν τήν παραδώσω ἐγώ δέν μπαίνουν, ἀλλά ἐγώ θά τήν παραδώσω… Αὔριο τό πρωΐ νά καθίσης σέ ἕνα ὑψηλό μέρος καί θά ἰδῆς πῶς θά τήν παραδώσω… Καί εἶδε ἕνα ῎Αγγελο πού ἐπῆγε καί ἄνοιξε τήν ἀνατολική θύρα καί ἐπῆρε τά κλειδιά, κατόπιν στήν Δυτική, Νότιο καί Βόρειο καί τά ἐτοποθέτησε κάτω ἀπό μιά πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τά κλειδιά τῆς πόλεως αὐτῆς τῆς ἁμαρτωλοῦ καί νά τά φυλάξῃς ἕως ὅτου ἐπιστρέψουν οἱ αἰχμάλωτοι, καί κατόπιν ἐφώναξε ὁ ῎Αγγελος· Εἴσελθε ἡ δύναμις τῶν Χαλδαίων, καί ἐμπῆκαν οἱ ἐχθροί μέσα, ἔσφαξαν καί ἐρήμωσαν καί ἐπῆραν πολλούς αἰχμαλώτους καί μαζί μέ αὐτούς καί τόν Ἱερεμίαν. Δι’ αὐτό λέει ὁ ῞Αγιος Χρυσόστομος ὅτι, ὅταν αἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀνθρώπων εἶναι πολλαί καί εὑρίσκωνται μέσα εἰς τούς ἁμαρτωλούς καί δίκαιοι ὁ Θεός μαζί μέ τούς ἁμαρτωλούς, καμμιά φορά, παίρνει καί δικαίους…
Δέν εἶναι δυνατόν ποτέ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος πάντοτε τήν ἁμαρτίαν τήν τιμωρεῖ νά ἀφήση τόσα κακά νά γίνωνται χωρίς τιμωρίαν… Μόνον νά εἴμεθα ἕτοιμοι. «Οἱ πεποιθότες ἐπί Κύριον, ἑοίκασιν ὄρει τῷ ἁγίῳ· οἵ οὐδαμῶς σαλεύοντι, προσβολαῖς τοῦ βελίαρ» (᾿Αντίφωνον Γ΄ τῶν ᾿Αναβαθμῶν τοῦ Β’ ἤχου).
Εἰς τόν Θεόν νά ἔχουμε τήν πίστι μας, τήν ἐλπίδα μας, τήν ἀγάπην μας καί δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψῃ, καί ἄς μή μᾶς χωρίση τίποτε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
– Πάντοτε νά ἐπικαλῆσθε τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Νά μή ἐπιχειρῆτε ἔργον χωρίς νά ἐπικαλεσθῆτε τόν Θεόν, νά σᾶς φανερώση, νά σᾶς ἀποκαλύψῃ, ὅτι εἶναι ἅγιον. Καί οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι προσηύχοντο πρῶτα καί κατόπιν ἐπήγαιναν εἰς τό κήρυγμα, ὅπου τούς ἀπεκάλυπτε ὁ Κύριος. Τό θέλημα τοῦ Κυρίου νά γίνη…
(ἐλέχθησαν τήν 8ην Μαΐου 1979, ἔνα ἔτος πρό τῆς ὁσίας κοιμήσεώς του)

***

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Ο Θεός κατευθύνει το θέλημά Του για τον κόσμο και ιδιαιτέρως την Αγία Εκκλησία Του με κινήσεις συχνά αναπάντεχες και μεταστρέφει το σκοτεινό πεπρωμένο των δούλων Του προς το συμφέρον τους!
Τούτο συνέβη πολλές φορές στη ζωή του αγίου Χαρίτωνος. Μετά από σκληρά βασανιστήρια ο Χαρίτων ρίφθηκε στη φυλακή, όπου τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Όμως, αιφνιδίως πέθανε ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός και ο νέος αυτοκράτορας απελευθέρωσε τους χριστιανούς αιχμαλώτους. Έτσι ο Χαρίτων γλύτωσε τον θάνατο. Αργότερα, ενώ ταξίδευε προς τα Ιεροσόλυμα, του επιτέθηκαν ληστές και τον άφησαν αιχμάλωτο στο άντρο τους, σε ένα σπήλαιο. Έφυγαν αυτοί για να κλέψουν και να λεηλατήσουν, με την πρόθεση να τον σκοτώσουν μόλις επιστέψουν. Αλλά στο σπήλαιο υπήρχε ένα αγγείο στο οποίο φύλαγαν το κρασί τους. Ένα φίδι γλύστρησε μέσα στο αγγείο και αφού ήπιε, εξέμεσε εκεί το δηλητήριο του. Επιστρέφοντας οι ληστές, καθώς ήταν διψασμένοι από τη ζέστη, ήπιαν όλο το δηλητηριασμένο κρασί και τότε ο ένας μετά τον άλλο έπεσαν νεκροί.
Έτσι λοιπόν ανέλπιστα σώθηκε, για δεύτερη φορά, από βέβαιο θάνατο ο άγιος Χαρίτων! Ο Κύριος παραχώρησε σωρεία δοκιμασιών για τον δούλο Του, ώστε μέσα απ’ αυτές να τον παιδαγωγήσει, εξαγνίσει και καθαρίσει ως χρυσόν εν χωνευτηρίω και έτσι να τον συναρμόσει ασφαλέστερα σ’ Αυτόν.
Ο Θεός τον γλύτωσε από τον θάνατο, προγνωρίζοντας ότι ο Χαρίτων έμελλε να ιδρύσει αρκετά μοναστήρια όπου, με το ασκητικό του παράδειγμα, θα οδηγούσε πολλές ανθρώπινες ψυχές στον δρόμο της σωτηρίας. (Στον όσιο Χαρίτωνα αποδίδεται η σύνθεση της ιεράς ακολουθίας της μοναχικής κουράς.)
Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΒΑΡΟΥΧ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Baroux/Baroux.htm

Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων κι άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση φέρνει καταστροφή. Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Εκεί πού η επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας….
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/27/%ce%b7-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%81%cf%8e%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bf%cf%85%ce%bc-2/

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ιδρυτής των Μονών-Λαυρών στην Φαράν, Δουκά και Σουκά Παλαιστίνης,( 350)
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/27/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b9%ce%b4%cf%81%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%cf%89/

Προφήτης Βαρούχ ο «Ευλογημένος», αφοσιωμένος φίλος και μαθητής του προφήτη Ιερεμία
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/27/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Χαρίτωνος τοῦ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς ταὶς αὐγαίς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε, σὺ γὰρ ὁμολογία, ἀληθείας ἐμπρέψας, ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκράτειας τοὶς πόνοις. Διὸ τῶν εὐφημούντων σέ, Πάτερ μνημόνευε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Χαρίτωνος τοῦ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος πλ. δ’.

Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστὴρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Χαρίτων Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου Βαρούχ
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ

Προφητικῆς ἀξιωθεῖς λαμπηδόνος, Ἱερεμίᾳ τῷ κλεινῷ συνεδέθης, καὶ τούτῳ ὁμοδίαιτος ἐγένου σοφέ· ὅθεν προηγόρευσας, θεηγόρω σου γλώττῃ, τὴν τοῦ Λόγου κένωσιν, εἰς ἀνάπλασιν κόσμου· ἧς μετασχόντες πίστει ἀληθεῖ, Βαροὺχ Προφῆτα, ἐνθέως τιμῶμέν σε.

Ἀπολυτίκιον. τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· Ἀλεξάνδρου, Ἀλφειοῦ καὶ Ζωσίμου τῶν αὐταδέλφων,
Ἦχος πλ. α΄. Ἐλπὶς τοῦ κόσμου.

Τριάδος θείας λατρευταί, τρισμακάριον γένος, εἰς ἓν κραθέντες ἀκριβῶς εὐψυχίᾳ καὶ πίστει καὶ φύσεως γνησιωτάτῳ δεσμῷ, ἑνώθητε καὶ εἰς βοήθειαν ἡμῶν, ῥυόμενοι θερμῶς ἡμᾶς παντοίων πειρασμῶν, ὅσους ὁ βίος φέρει.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Εὐστοχίας, μαθητρίας Ὁσίου Ἱερωνύμου.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Τέκνον ἔνθεον, Ἱερωνύμου, γόνον ἔνδοξον, τῆς θείας Παύλης, Εὐστοχίαν ἐν ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν· μοναζουσῶν γὰρ κειμήλιον πέφυκε, καὶ ἀσκητῶν ἀκροθίνιον πάντιμον· Μῆτερ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου τοῦ ἐν Κύπρῳ, τοῦ Ἀλαμάνου.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Χαίρει ἔχουσα ἡ Καρπασέων Κώμη λάρνακα τῶν σῶν λειψάνων, παναοίδιμε πάτερ Αὐξέντιε. Ὡς γὰρ ποτὲ πολεμίους κατήσχυνας, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ θράσος ἐνίκησας καὶ κατηύφρανας ἡμᾶς τοὺς πιστῶς σοὶ κράζοντας, ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ, τοῦ ἐγκλείστου.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Λευκάρων τὸ κλέος, καὶ Κυπρίων τὸ καύχημα, Μονῆς Ἐγκλείστρας πολιοῦχε, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Νεόφυτε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, καὶ ἔγκλειστος ἐν ἄντρῳ καρτερῶν, θείαν χάριν ἐκομίσω, ἣν πιστοῖς, νῦν παρέχει θήκη λειψάνων σου· δόξα τῷ ταύτην βραβεύσαντι ἡμῖν, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ, τοῦ ἐγκλείστου.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θείου Πνεύματος, τῇ ἐνεργείᾳ, χάριν βλύζουσι, τῇ Ἐκκλησίᾳ, τὰ ἱερά σου καὶ πάνσεπτα Λείψανα· ὅθεν τὴν τούτων γεραίροντες εὕρεσιν, θεοπρεπῶς σοι βοῶμεν Νεόφυτε· Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθε ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον. τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀλκίσωνος, ἐπισκόπου Νικοπόλεως τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Στύλος ἄσειστος, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἑδραίωμα, τῆς ἀληθείας, ἀνεδείχθης Ἀλκίσων μακάριε, τοῖς γὰρ πυρίνοις σου λόγοις ἐστήριξας, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον· Πάτερ Ἅγιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου ἀσκησάντων Ὁσίων Πατέρων
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τούς ἐν Κιέβῳ Πατέρας, Ἱεράρχας καί Μάρτυρας,* τούς ἐν ἀσκήσει δειχθέντας* τοῦ Κυρίου θεράποντας,* τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις οἱ πιστοί,* Ὁσίους τούς τῆς Λαύρας, οἱ αὐτῶν* δεόμενοι τῶν θείων πρεσβειῶν,* πρός Χριστόν τόν Φιλάνθρωπον.* Δόξα οὗν ἐκβοήσωμεν αὐτοῖς,* δόξα τῷ στεφανώσαντι,* δόξα τῷ δωρουμένῳ δι’ ὑμῶν,* πᾶσι συγχώρησιν.

iconandlight.wordpress.com