Μια σύντομη ιστορία από το Γεροντικό, που τονίζει τον κόπο που καλούμαστε να καταβάλουμε όλοι για να αρέσουμε στον Ουρανό.
Είπε πάλι ότι κάποιος Γέροντας έμεινε σε κάποιο ιερό ειδωλολατρικό.
Πήγαν λοιπόν οι δαίμονες και του λένε: «Φύγε από τον τόπο μας».
Και ο Γέροντας τους είπε: «Εσείς δεν έχετε τόπο».
Άρχισαν τότε να του σκορπίζουν εντελώς τα βάιά του κι ο Γέροντας επέμενε να τα μαζεύει.
Κατόπιν τον έπιασε ο δαίμονας από το χέρι και τον έσυρε έξω.
Μόλις έφτασε στην πόρτα ο Γέροντας, με το άλλο του το χέρι έπιασε την πόρτα κράζοντας:
«Ιησού, βοήθησέ με» και ευθύς ο δαίμονας εξαφανίστηκε και ο Γέροντας αναλύθηκε στα δάκρυα.
Τον ρώτησε τότε ο Κύριος: «Γιατί κλαίς;»
«Γιατί τολμούν -είπε ο Γέροντας- να πιάσουν τον άνθρωπο και να τον μεταχειρίζονται έτσι».
«Εσύ αμέλησες -του παρατήρησε ο Κύριος- γιατί μόλις με ζήτησες, να πως σου βρέθηκα».
Και αυτά που λέω σημαίνουν ότι χρειάζεται πολύς κόπος. Εάν δεν κοπιάσει κανείς, δεν μπορεί να έχει τον Θεό μαζί του. Γιατί Αυτός για χάρη μας σταυρώθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου