Μεγάλη ανάσα η Ανάστασις του Χριστού! Και μάλιστα για δύσκολες και Γολγοθαϊκές ώρες στη ζωή μας… Είναι η απάντηση σ’ όλες τις δυσκολίες. Και η λύση. π.Ανανίας Κουστένης.

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Al-Massih-Qam! Hakkan Qam!

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΙΕ´ (15ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παχωμίου τοῦ μεγάλου. (†348)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀχιλλίου ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης. (†330)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Βαρβάρου τοῦ μυροβλύτου τοῦ ἐν Τρύφῳ Αἰτωλοακαρνανίας. (~†820-829)

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη ἐν τῷ περιτειχίσματι καί ἀνάδειξις τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνος ἐν Καμουλιανοῖς, φρουρηθείσης ἐν τοῖς χρόνοις Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Τορκουάτου, Κτησιφῶντος, Σεκούνδου, ᾿Ινδαλετίου, Καικιλίου, ῾Ησυχίου καὶ Εὐφρασίου Ἰσαποστόλων τῆς Ἱσπανίας (1ος αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κασσίου, Βικτωρίνου, Μαξίμου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς, ἀθλησάντων ἐν Ἀρβέρνῃ (Arverni, Auvergne) τῆς Γαλλίας. (~†264)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Σιμπλικίου, ἐπισκόπου ἐν Σαρδηνίᾳ, ἀθλήσαντος. (†304)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σιλβανοῦ, τοῦ Ταβεννησιώτου. (4ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας παρθένου Καισαρίας (Caesarea), τῆς ἐγκλείστου ἐν Ὑδροῦντι (Hydruntum, Otranto) τῆς Ἰταλίας. (~ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἱλαρίου, κτίτορος μονῆς εἰς Γαλεάτα (Galeata), ἐν Τοσκάνῃ τῆς Ἰταλίας. (†558)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Πύρρου τοῦ ἐν Μπρετέλι Γεωργίας (ἐκ τῶν 13 Ὁσίων Πατέρων τῆς Συρίας) (6ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πανηγυρίου, ἀσκήσαντος ἐν τῷ χωρίῳ Μαλοῦντα τῆς Λευκωσίας, ἐν Κύπρῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοοῦ ὁσίου Κολμάνου (Colmán) τοῦ ἐν Οὐχαβάλῃ (Oughaval) τῆς Ἰρλανδίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Δάφνης (Dymphna), τῆς ἐρημίτριας ἐν Γεέλῃ (Geel) τῆς Φλάνδρας, τῆς ἐξ Ἰρλανδίας. (~†650)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἡσαΐου, ἐπισκόπου Ῥοστὼφ ἐν Ῥωσίᾳ. (†1090)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἡσαΐου τοῦ φιλοπόνου, τοῦ ἐν τῇ λαύρᾳ τῶν σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (†1115)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου τοῦ ἐρημίτου, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τῆς Καλάνας Βάλτου, πλησίον στό χωριό Χαλκιόπουλο τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, ἐκ Μονοδενδρίου τῶν Ζαγοροχωρίων τῆς Ἤπείρου. (~†1237-1271)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν, Παχωμίου ἡγουμένου καὶ Σιλβανοῦ μοναχοῦ, τῆς μονῆς Νερέχτα ἐν Κοστρομᾷ τῆς Ῥωσίας. (†1384)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐφροσύνου(†1481), κτίτορος τῆς μονῆς Ἐλεαζάρου καὶ Σεραπίωνος(1480), μαθητοῦ αυτοῦ ἐν Πσκὼφ τῆς Ῥωσίας. (†1481)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παχωμίου, τῆς μονῆς λίμνης Κένο Καργκοπόλ ἐν Ῥωσίᾳ. (†1525)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ εὐσεβεστάτου πρίγκηπος Δημητρίου τοῦ Μοσχοβίτου. (†1581)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρέθα, τῶν μονῶν Βαλαὰμ καὶ Βερχοτούρυε ἐν Ῥωσίᾳ. (†1903)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ιάκωβος τοῦ Πούτνα, Μητροπολίτης Μολδαβίας (1778)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ηλίας (Chebotariov) τοῦ Βερχοτούρυε (1900)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Kazan-Vysha (1812)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων (1846) τοῦ Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντὸνσκ (1783)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Χάλβαρντ τοῦ Χουσάμπι, Νορβηγία (1043)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Ἀλέξιος Vinogradov (ἐν Γιαροσλάβλ, 1949), Ἰβαν Kovalev καὶ Βενιαμὶν Σεμπριάκοφ (ἐν Οὐριούπινσκ Βόλγκογκραντ, 1930), Γεώργιος Ταραμπούκιν (ἐν Οὐρτζούμ Βιάτκα 1930), Βενιαμὶν Λιαπιδόφσκι (ἐν Νίζνι Νόβγκοροντ, 1930), Νικόλαος Στρογκάνοφ (ἐν Μπατουρίνσκι Σμολένσκ, 1931) Θεοδόσιος Σοκόλοφ (ἐν Οὐστιουγκ 1937), Ἰάκωβος Легкий (ἐν Ρέζεκνε Λετονίας, 1982), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου Πατρὸς Ἀνανία Κουστένη ἐκ Δημητσάνης καὶ ἐν Ἀθήνησι ἀσκήσαντος (2021)

π. Ανανίας Κουστένης:

«Μεγάλη ανάσα η Ανάστασις του Χριστού! Και μάλιστα για δύσκολες και Γολγοθαϊκές ώρες στη ζωή μας την προσωπική και ατομική και τη συλλογική. Είναι μεγάλη δύναμη. Είναι η απάντηση σ’ όλες τις δυσκολίες. Και η λύση. ‘Εστω κι αν κάποια πράγματα φαίνεται να μη λύνονται. Φαίνεται να μην αίρονται. Και παραταύτα και λύνονται και αίρονται. Προς το συμφέρον του καθενός. Άλλωστε η Εκκλησία μας μάς λέει κάθε μέρα «Τα καλά και συμφέροντα τοις ψυχαίς ημών.»

***

Ο ευσχήμων Ανανίας… (πάντοτε μαζί με τις Μυροφόρες)

Παραμονές μεγάλης Εβδομάδας … βρεθήκαμε στης Παναγίας της Κερνίτσας το προσκύνημα, στης Γορτυνίας τα αγιασμένα,….
Οικονόμησε ο Κύριος εκείνο το πρωινό να μας υποδεχθεί και να καθίσει μαζί μας μια γεροντισσούλα… 

-Πόσα χρόνια είστε εδώ γερόντισσα Καλλινίκη;
-Από 15 χρονών ! 52 χρόνια ! Σαν χθες ήταν!
-Από πού κατάγεστε;
-Από την Δημητσάνα!
-Κοντοχωριανή με τον παπά Ανανία τον Κουστένη δηλαδή…
Έλαμψε πιότερο το πρόσωπό της στο άκουσμα αυτό.
-Τον γνωρίζετε παιδιά; Αυτός είναι Άγιος! Εγώ τον ξέρω από λαϊκός που ήταν ακόμα! Λεγόμουν Παναγιώτα τότε και εκείνος Απόστολος! Αχ ο παππούλης μου! Τότε που είχα πρωτογίνει και εγώ μοναχή, ήταν εδώ στα μέρη μας, ήδη από πολύ καιρό χειροτονημένος! Τότε ήταν που συκοφαντήθηκε άγρια! Μου το είχε πει από πριν! -Παναγιώτα παιδί μου θα με συκοφαντήσουν! Να προσεύχεσαι σε παρακαλώ! Του κόστισε πολύ τότε, γιατί μέχρι και τα ράσα θέλησαν να του βγάλουν… Μα δόξα τω Θεώ, υπέμεινε αγόγγυστα και κυρίως αμνησίκακα! Αν δεν σας το’ λεγα εγώ θα το μαθαίνατε; Τώρα που κοιμήθηκε όμως καλό είναι να γίνουν γνωστά αυτά που τόσο τον πίκραναν τότε! Πήγε έπειτα στη Θήβα και στην Αθήνα και τότε ήταν που συνάντησε τον Όσιο Πορφύριο και μπήκε κάτω από το πετραχήλι του Αγίου! Εκείνος τον δυνάμωσε και τον έκανε να ξαναπατήσει στα πόδια του! Στην αρχή οι πιο πολλοί τον είχαν αγνοημένο και περιφρονημένο! Λέγαν για εκείνον πολλά! Τον στεφάνωσε η συκοφαντία! Εμείς τον αγαπούσαμε τόσο πολύ τον παππούλη μας! Αγνός και τολμηρός πάντα του! Γι’ αυτό έλαμψε και τόσο και τον λάτρεψε ο απλός ο κόσμος και όσοι υπέφεραν από τα βάσανα! Έχω να σας λέω με τις ώρες για εκείνον! Κάποτε, είχαμε πάει στο σπίτι του στα Εξάρχεια! Ακτήμων και ρακένδυτος ζούσε! Όλα τα έδινε! Τίποτα δεν είχε φυλαγμένο για να φάει! Πήγαμε και του αγοράσαμε φρέσκα καλαμάρια και του τα φτιάξαμε με μακαρονάκια! Κρέας δεν έτρωγε ποτέ του όταν δεν τον έβλεπαν. Και εκείνος μόλις τα είδε, κράτησε ένα μικρό πιάτο και τα υπόλοιπα τα έβαλε σε ένα δοχειάκι, το σκέπασε και το πήγε και το άφησε κρυφά έξω από μια πόρτα, που ήξερε πως ήτανε πολύ φτωχοί οι άνθρωποι.
-Που πήγε το φαγητό; τον ρώτησα έπειτα μόλις κατάλαβα. -Το πέταξα στα σκυλιά! Μη σε νοιάζει! Με αποπήρε τάχα θυμώνοντας! Όταν μετά από καιρό τον ξαναεπισκεφτήκαμε είδαμε πως είχε μια στολή και ένα αντερί καταμπαλωμένα! Ντραπήκαμε και χωρίς να του πούμε τίποτα μαζέψαμε ο,τι χρήματα μπορέσαμε και του ράψαμε μια στολή όμορφη με χρυσά κεντήματα! Μόλις την είδε δεν μας μάλωσε, παρ ότι έτσι περιμέναμε! Την πήρε την δίπλωσε και την έβαλε σε μια άκρη! Και έπειτα μας είπε: Με αυτήν τη στολή θα με βάλουν στον τάφο μου! Και έτσι ακριβώς έγινε όπως μάθαμε! Με αυτήν τη στολή κηδεύτηκε και ετάφη εδώ πιο πάνω…Θα σας πω κάτι ακόμα και έπειτα θα φύγετε! Μην παραξενεύεστε! Δεν σας διώχνω! Κάπου θα σας στείλω να ευλογηθείτε!

Κάποτε ζήτησε την βοήθεια μου μια αγνή ψυχούλα, μια γυναίκα απελπισμένη που ο γιός της βασανιζόταν από τον πονηρό. Σε παρακαλώ μου είπε! Το παιδί μου υποφέρει! Γνωρίζεις κάποιον να το βοηθήσει; Εγώ, χωρίς δεύτερη σκέψη της είπα να πάει στην Αθήνα να βρει τον παπά Ανανία! -Μην του πεις όμως ούτε ότι σε έστειλα εγώ ούτε ότι το παιδί σου δεν είναι καλά γιατί θα σε διώξει αμέσως, επειδή δεν θέλει να τον νομίζουν για καλό και Άγιο! Έτσι και έγινε το λοιπόν! Πήγε η γυναίκα με το παλικαράκι της και ζήτησε απ’ τον παππούλη να του διαβάσει απλά μια ευχή ! Το παιδί αγρίεψε και δεν ήθελε με τίποτα να σταθεί! Και τι λέτε έκανε ο παπάς; Το έβαλε κάτω και πάτησε με το πόδι του πάνω στο στήθος του!
Έμεινε το παιδί ασάλευτο χάμω σαν πεθαμένο! Φοβήθηκε η μάνα του και άρχισε να κλαίει και να χτυπιέται! –Μη κλαίς για το παιδί σου κυρά μου! Της είπε ο πάτερ Ανανίας! Να κλαίς μόνο για τις αμαρτίες σου! -Μα πώς να μη κλαίω παπά μου; Πέθανε το παιδί μου, δεν το βλέπεις; -Περίμενε λίγο και θα δεις αν πέθανε ή όχι, της είπε εκείνος! Και έπειτα από μερικά λεπτά, να σου σηκώνεται ο γιός της και πάει και χώνεται στην αγκαλιά του παππούλη και καθόταν εκεί γαληνεμένος για ώρα! -Δεν θα πεις τίποτα και σε καθέναν ώσπου να πεθάνω την ορμήνεψε… Μα το παιδί το γνώριζαν πολλοί! Και μαθεύτηκε το πώς έγινε καλά! Και έπειτα ο παπά Ανανίας όταν με ξαναείδε μου είπε: Τότε με συκοφάντησαν για κακό και ανήθικο και τώρα με συκοφαντήσανε για άγιο… Τόσο απλός και ταπεινός ήτανε! Εμένα που με βλέπετε έχω κάνει 40 χειρουργεία! Έχω καρκίνο και την καρδιά μου! Όλα τα είχε πει για μένα στον παππούλη ο Άγιος Πορφύριος τότε… Αλλά και ο ίδιος ο πατήρ Ανανίας μου έχει πει ακριβώς την ημερομηνία που θα φύγω.. Για να δω ..περιμένω …Εγώ δεν μπορώ να βαστάξω τα κλάματά μου σαν τον θυμάμαι! Ακόμα δεν έχω πάει ούτε στον τάφο του! Μα εσείς θα φύγετε και θα πάτε τώρα να του βάλετε μια μετάνοια και από μένα! Άντε κάντε γρήγορα μόνο, γιατί ο ανηψιός του ο Απόστολος που είναι εκεί και φροντίζει το προσκύνημα, κλείνει την πόρτα πριν τις 2!…

Τώρα να σαι στο πλάι μας περσότερο από πρώτα,
με λογισμό και μ΄ όνειρο, με παραδείσου ρότα !
Άντε, Άγιε του Θεού! Πάντοτε μαζί με τους γενναίους και τις Μυροφόρες!
Χριστός Ανέστη !
Νώντας Σκοπετέας
Πεντηκοστάριο 2022
[Αποσπασματα, Ο ευσχήμων Ανανίας… (πάντοτε μαζί με τις Μυροφόρες), Νώντας Σκοπετέας]

***

π. Ανανίας Κουστένης

Ὁ ἅγιος Γέροντας Πορφύριος εἶναι μιά πολύ πολύ μεγάλη ἀγκαλιά. Ἔσπασε τό φράγμα τῆς φιλαυτίας ἀλλά καί τῆς Ὀρθοδοξίας, θά λέγαμε -εἶναι τολμηρό αὐτό- κι ἔγινε μιά ἀγκαλιά γιά τήν Οἰκουμένη ὁλόκληρη. Ἐγώ, τουλάχιστον, ὅταν πῆγα στήν ἀφεντιά του τό 1980, Πρωτομαγιά, μέ μιά μεγάλη δυσκολία στή ζωή μου, ἔτσι τό εἰσέπραξα.
Εἶχε κόσμο πολύ. Καί περιμέναμε. Ἤτανε πασχάλιος περίοδος, Πεντηκοσταρίου. Καί περιμέναμε νά βγεῖ ὁ Γέροντας. Εἶχε προβλήματα, δέν μποροῦσε. Σέ κάποια στιγμή βγαίνει. (Ἦταν στό παλιό καλυβάκι, δέν εἶχε φτιάξει ἀκόμη τό μοναστήρι.) Δέν φοροῦσε οὔτε ράσο. Εἶχε μιά πατατούκα, τήν εἶχε ρίξει ἐπάνω του. Βγαίνει καί περιμέναμε ὅλοι, χριστιανοί καί μή, περιμέναμε νά πεῖ ὁ Γέροντας «Χριστός Ἀνέστη»! Δέν εἶπε «Χριστός Ἀνέστη». Εἶπε: «Καλημέρα σας!» Τί ὡραῖα! Γιατί ἀργότερα μᾶς ἔλεγε: «Ἐγώ, βρέ, δέν μιλάω γιά τόν Χριστό, ἄν δέν μοῦ ζητήσουν. Δέν πάω γυρεύοντας, βρέ. Ὁ Χριστός εἶπε: “Ὅστις θέλει”. Δέν εἶναι πίεση, εἶναι ἀρχοντιά, εἶναι ἀγκαλιά, εἶναι μεγαλεῖο, εἶναι δημοκρατία». Εἶπε, λοιπόν, αὐτά ὁ Γέροντας καί κάτσαμε κεῖ πέρα καί λέει: «Ὁ παπᾶς νά ρθεῖ μέσα». Θά ᾽ταν 100-150 ἄτομα, γιατί ἦταν καί ἀργία καί ὁ καθένας πήγαινε νά πεῖ τά βάσανά του, ὅπως κι ἐγώ. Τό δικό μου φαίνεται ἦταν μεγαλύτερο ἀπ᾽ ὅλων στή φάση αὐτή καί μέ κάλεσε μέσα καί κάτσαμε. Ἐγώ δέν μίλαγα, ἄκουγα, καθόμουν.
«Ἔ», μοῦ λέει, «βρέ, γι᾽ αὐτό στενοχωριέσαι; Αὐτό δέν ἤτανε κακό, μωρέ παιδάκι. Σέ ξερίζωσε ἀπό κεῖ ὁ Θεός γιά νά σέ φυτέψει ἀλλοῦ. Ἀλλά σέ ξερίζωσε λίγο ἄγαρμπα. Γιατί ἀλλιῶς θά σοῦ στοίχιζε τό ξερίζωμα περισσότερο». Ἄκου τί μοῦ εἶπε. Ἐγώ λέω: «Ποῦ τά ξέρει Αὐτός αὐτά;» Δέν μοῦ εἶχε τύχει ἄλλη φορά. Εἶπε κι ἄλλα διάφορα, πού δέν λέγονται ἐδῶ, καί μέ παρηγόρησε οὐ μετρίως. Σέ λίγο μοῦ ἔφυγαν ὅλα ὅσα εἶχα. Κινδύνευα νά τρελαθῶ. Ἠρέμησα. Αἰσθάνθηκα μετά ὅτι εἶναι δικός μου αὐτός. Σάν νά τόν ἤξερα χρόνια καί πήγαινα πρώτη φορά. Καί μετά ἔφυγα. Καί μ᾽ ἀκολούθησε, μέ συνόδευσε μέχρι κάτω, εὐχόμενος, σταυρώνοντας. Καί νόμισα πώς πῆγα στόν Παράδεισο. Ἐγώ αὐτό εἰσέπραξα, καί στή συνέχεια πού πήγαινα στόν Γέροντα αὐτό εἰσέπραττα ἀπό Ἐκεῖνον. Τώρα τί εἶναι Ἐκεῖνος δέν ξέρω. Εἶναι ἕνα θαῦμα. Εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ χειροπιαστή. Εἶναι ἡ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Εἶναι ἕνας δεύτερος Χριστός, εἶναι ἕνα μεγαλεῖο. Τέτοιοι ἄνθρωποι γεννιῶνται μετά παρέλευση αἰώνων. Εἶναι τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στή Γῆ ὅλη ὁ Γέροντας Πορφύριος. Ἐγώ αὐτό εἰσέπραξα, αὐτό λέω.
Καί μέ ᾽παιρνε καί τηλέφωνο ἐκεῖνος. Χωρίς νά ξέρει τό τηλέφωνό μου, μ᾽ ἔπαιρνε τηλέφωνο. Εἶναι θαῦμα αὐτό. Ἔπαιρνε καί μιλοῦσε καί συμβούλευε. Καί μετά εἶχα κι ἄλλες δυσκολίες, κι ἄλλες… Ἤτανε ἀπό κοντά.
Τόν Θεό τόν ψηλαφοῦμε μέσω τῶν ἁγίων. Μᾶς Τόν μεταδίδουν, μᾶς Τόν κοινοποιοῦν. Μᾶς κάνουν νά Τόν αἰσθανθοῦμε καί νά Τόν ψηλαφήσουμε, εἰ δυνατόν. Γίνεται αὐτό. Ἀφοῦ βρῆκα κι ἐγώ τό μέλι, ἔγλειφα τά δάκτυλά μου. Πήγαινα στόν Γέροντα. Πάρα πολλά ἔδωσε, καί βοήθησε κι ἐμένα καί ἀμέτρητους. Καί παρακαλοῦσε πάντοτε κι ἔλεγε: «Νά ἀγαπᾶτε, νά συγχωρᾶτε. Νά ἐξομολογεῖσθε καθαρά καί νά τά λέτε ὅλα. Νά τά λέτε ὅλα, γιατί τότε φεύγει τό κακό ἀπό πάνω σας. Καί νά προσεύχεσθε. Νά προσεύχεσθε ἁπλά. Νά μιλᾶτε στόν Θεό ἁπλά. Ὅπως μιλᾶτε στόν πατέρα σας, στή μάνα σας, στόν φίλο σας, στόν ἄνθρωπό σας. Καταλαβαίνει ὁ Θεός».
Καί κάποια ἄλλη φορά πού πῆγα ἐκεῖ -γλίτωσα ἀπό ἄλλη δυσκολία, ἐλύθη κάποιο πρόβλημα-, τοῦ λέω: «Ἔγινε μέ τήν εὐχή Σας». «Ὄχι, βρέ. Μέ τή δική σου εὐχή». «Γιατί;» τοῦ λέω. «Μ᾽ αὐτά πού τραβᾶς, σέ ἀκούει ὁ Θεός». «Καί γιατί τά τραβάω;» «Ἔτσι, γιά νά γίνεις καλύτερος. Ἐγώ, ὅταν δέν εἶμαι καλά καί μοῦ λένε “Γέροντα, Σᾶς εὐχόμεθα νά γίνετε καλά”, τούς ἀπαντῶ: “Ὄχι καλά νά γίνω, νά γίνω καλός”».
Καί συμβούλευε πάντα νά ἀγαπᾶμε καί πάντα νά συγχωρᾶμε. Καί πάντα, ἄν μποροῦμε, νά διαβάζουμε τό Εὐαγγέλιο. «Τίποτα, βρέ, νά μήν κάνετε, νά διαβάζετε τό Εὐαγγέλιο. Εἰ δυνατόν ὄρθιοι. Αὐτό εἶναι καί λατρεία καί νηστεία καί προσευχή καί ἄσκηση καί ὅλα τά καλά». [Εφημ. “Δημοκρατία”]

***

«Οι άνθρωποι κουράστηκαν με όλων τα καμώματα και προσωπικά ο καθένας με τα δικά του. Γιατί μας κουράζει το κακό, μας κουράζει ο κακός, μας κουράζει η ανομία. 
Και φτάνουμε στο σημείο που είχε φτάσει κάποια φορά και ο Προφητάναξ Δαυίδ και έλεγε:
Ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου
Δεν θέλω ούτε να παρηγορηθώ, με τίποτε, με τίποτε !!!
Και πολλοί συνάνθρωποι μας τι λένε;
Θέλω το βράδυ που κατεβάζω τα σκουπίδια να αφήσω τον εαυτό μου με τα σκουπίδια να τελειώνω….
Τα έχετε ακούσει, τα έχω ακούσει, όλοι τα λένε.
Γι αυτό ακριβώς, Όπου επλεόνασε η αμαρτία υπερπερίσευσε η Χάρις.
Ο αιώνας αυτός, είναι ο αιώνας του Θεού!!!
Ο αιώνας της Εκκλησίας!!!
Ο αιώνας της μετανοίας!!!
Ο αιώνας της προκλητικής Αγάπης Του Θεού!!!
Ο αιώνας της επιστροφής των άσωτων και παραστρατημένων στον Μεγάλο μας Πατέρα. Στην Αγία μας Εκκλησία που είναι η αγκαλιά Του Χριστού!!!
Όλοι μία αγκαλιά θέλουμε, όλοι μία αγκαλιά γυρεύουμε, λοιπόν αυτή η αγκαλιά είναι του Χριστού.
Ο οποίος την στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας και στα αδιέξοδα περιμένει.
Και τότε απελπισμένοι από όλους και από όλα και από τον εγωιστή εαυτό μας πέφτουμε στην αγκαλιά Του Θεού, τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι, άνευ όρων και ορίων και παραδινόμαστε στην αγάπη Του Θεού και αυτό είναι θαύμα!!!
Δεν αφήνει τον κόσμο Του ο Θεός, δεν αφήνει ο Χριστός, μας έχει πληρώσει με το Αίμα Του και τη ζωή Του και του λείπουμε.» 

***

«Κάτσε αδελφέ, μη του βγάζεις τη ψυχή»..
π. Ανανίας Κουστένης 

Φωνάζει η γυναίκα για τον άνδρα της ότι δεν πηγαίνει στην Εκκλησία, φωνάζει ο ένας, ο άλλος.
Κάτσε αδερφέ.
Μην του βγάζεις την ψυχή!
Πήγαινε εσύ και άναψέ του κεράκι. Την ώρα που βγαίνουν τα Άγια μνημόνευσέ τον, στα “Σά εκ των σων” επίσης! Πές “Χριστέ μου, εσύ που είσαι το φως του κόσμου, φώτισέ τον! Εσύ μπορείς!”
Κι ό,τι θέλουμε να λέμε στους άλλους που είναι δυσκολεμένοι και δεν το αντέχουν, ας το λέμε στο Θεό μας.
Με πίστη, με πόνο, με δάκρυα, με αγρυπνία, με νηστεία.
Και κει βγαίνει καλό αποτέλεσμα.
Τον φωτίζει ο Κύριος.
Μην ξεχνάμε ότι ο άλλος έχει ελευθερία και αυτεξούσιον, δώρο του Θεού μοναδικό και ανεπανάληπτο, πάνω στο οποίο σκοντάφτει και ο ίδιος ο Πλάστης.
Και ο ίδιος ο Πλάστης σκοντάφτει πάνω στο δώρο Του.
Ούτε το ανακαλεί το δώρο Του, είναι αμεταμέλητα τα χαρίσματα του Θεού, λέει ο Απόστολος Παύλος. Και τότε φωτίζει ο Χριστός στην κατάλληλη την ώρα.

***

Γι’ αυτό έχομε τόση δυσκολία. Τόση κλαψοφαγούρα. Τόση γκρίνια. Τόση κακολογία. Κακολογία!
Γέμισε ο τόπος από κακολόγους!
Και δεν μπορείς να σταθείς πουθενά.
Μας ακούνε και τα παιδιά. Μας ακούνε κι οι αγαθοί. Μας ακούνε όλοι. Και τι κάνουμε;
Μολύνουμε τον αέρα. Φορτώνουμε τις ψυχές μας και κολάζουμε…
Μόνο η αγάπη αλλάζει τον άνθρωπο.
Ο εθνικός μας ποιητής έλεγε πάλι, «Συχνά τα στήθια εκούρασα ποτέ την καλοσύνη».
Μεγάλη κουβέντα αυτή.
Η καλοσύνη δεν κουράζει.
Η καλοσύνη είναι ο Χριστός.
Η καλοσύνη και η αλήθεια μένει εις τον αιώνα.
Και αλλάζει ο κόσμος με τα ρήματα του Χριστού.
Με την εφαρμογή του Ευαγγελίου και με την εις αλλήλους αγάπη.
Έτσι. Και αυτήν θέλομε όλοι. Αυτήν ζητάμε όλοι.
Και ο Βίκτωρ Ουγκώ στους « Αθλίους» γράφει. «Αν είσαι άνθρωπος, γίνε αγάπη».
Γίνε αγάπη!

π. Ανανίας Κουστένης: Να γελάτε λίγο, βρε παιδιά. Φεύγει ο διάβολος. Φεύγει η μελαγχολία. Φεύγει η σκουντουφλιά. Φεύγει η απελπισία. Να γελάτε παιδιά.
… Είναι ωραίο πράγμα το χιούμορ, παιδιά. Δεν το ‘χουνε πολλοί… Να γελάσεις. Να ξεδώσεις …
… Το χιούμορ είναι ζωή, είναι πνοή. Αν κάνεις τον άλλο να γελάσει, ενώ είναι στεναχωρημένος, είναι όλα τα λεφτά!! Το γέλιο είναι άϋλη φιλανθρωπία.

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας.

Καταβασία

Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ· Ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ· Χαῖρε· ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παχωμίου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀγελάρχης ἐδείχθης τοῦ Ἀρχιποίμενος, μοναστῶν τὰς ἀγέλας Πάτερ Παχώμιε, πρὸς τὴν μάνδραν ὁδηγῶν τὴν ἐπουράνιον, καὶ τὸ πρέπον ἀσκηταῖς, ἐκεῖθεν σχῆμα μυηθείς, καὶ τοῦτο πάλιν μυήσας· νῦν δὲ σὺν τούτοις ἀγάλλῃ, καὶ συγχορεύεις ἐν οὐρανίαις σκηναῖς.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παχωμίου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τῇ ἀσκήσει νεκρώσας σαρκὸς τὸ φρόνημα, πρὸς τὴν ζωὴν τὴν ἀγήρω τὸν νοῦν ἀνύψωσας, καὶ ἐδέχθης ἐκ Θεοῦ σχῆμα τὸ Ἅγιον. Ὅθεν σοφὸς ὑφηγητής, τῆς ὁσίας βιοτῆς, ἐδείχθης τοῖς μαθηταῖς σου, Παχώμιε θεοφόρε, Αἰγύπτου πάσης τὸ μέγα καύχημα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια, διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, πάτερ Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Λαρίσης ποιμένα καὶ προστάτην θερμότατον, καὶ τῆς Θεσσαλίας φωστῆρα Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, ἡ χάρις σε ἀνέδειξε Θεοῦ, ὡς σκεῦος οὐρανίων δωρεῶν· διὰ τοῦτο ὡς μεσίτην σε πρὸς Θεόν, γεραίρομεν κραυγάζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Λαρίσης σε πρόεδρον, καὶ πολιοῦχον λαμπρόν, ἡ χάρις ἀνέδειξεν, ὡς ἱεράρχην σοφόν, παμμάκαρ Ἀχίλλιε· σὺ γὰρ τὸ τῆς Τριάδος, ὁμοούσιον κράτος, θαύμασι τε καὶ λόγοις, κατετράνωσας κόσμῳ. Ἣν πάτερ ἐξευμενίζου τοῖς σε γεραίρουσι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Χαίρει ἔχουσα, ἡ Θεσσαλία, σὲ ἀκοίμητον, φρουρὸν προστάτην, καὶ τῆς Λαρίσης ἡ πόλις ἀδάμαντα, ἡ Ἐκκλησία τὴν εὔηχον σάλπιγγα, τὸ τοῦ Υἱοῦ ὁμοούσιον κηρύξασαν, πάτερ Ἅγιε Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Βαρβάρου τοῦ μυροβλύτου.
Ἦχος δ´. Τὸ φαιδρόν.

Μαρτυρικὸν ἀγῶνα γενναίως ἠγώνισαι, ἀσκητικῷ δὲ πόνῳ τὸν βίον διήνυσας ὅσιε Βάρβαρε· διὸ τὴν χάριν ἐδέξω διπλῆν, διὰ μὲν τοῦ λειψάνου ἀσθενείας διώκων, τῇ ψυχῇ δὲ συγχαίρων τῷ Χριστῷ, ὃν δυσώπει, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν αἰσίως τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἀνδρέου τοῦ ἐρημίτου, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τῆς Καλάνας. (ὑπὸ Ἀποστόλου Παπαχρήστου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Καλάνης οἰκήτωρ καὶ ἐν σώματι Ἄγγελος, καὶ Χαλκιοπούλου τὸ κλέος, δόξα Βάλτου καὶ καύχημα, ὑπάρχεις ὡς Ἀνδρέα ἀληθῶς, διὸ καὶ εὐφημοῦμέν σε πιστῶς· θεραπεύεις γὰρ νοσοῦντας, καὶ πειρασμῶν λυτροῦσαι τοὺς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι οι ἰσχύν, δόξα τῷ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Πανηγυρίου ἐν Κύπρῳ.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Κυπρίων τὸ κλέος, Μαλουντίων τὸ καύχημα καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε πατὴρ ἡμῶν Πανηγύρι· ἱερωσύνης ἐνεδύσω τὴν στολὴν καὶ θαυμάτων τε πηγὴ ἀνεδείχθης, τοῖς προστρέχουσιν ἐν πίστει ἐν τῷ πανσέπτῳ καὶ θείῳ τεμένει σου. Δόξα τῷ οὕτως εὐδοκήσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.

iconandlight.wordpress.com