Ο 95χρονος γέροντας Ιερόθεος, ηγούµενος της Ιεράς Μονής Αββά Θεοδοσίου, ανατολικά της Βηθλεέµ, µιλά στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» για τις δυσκολίες που αντιµετωπίζει, τονίζοντας πως «είµαστε τρεις µέλισσες σε µια τεράστια σφηκοφωλιά»
Ο γέροντας Ιερόθεος (κρητικής καταγωγής από το Αρκαλοχώρι), ηγούµενος της Ιεράς Μονής Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, συµπληρώνει 95 χρόνια ζωής και πάνω από 60 χρόνια διακονεί τα Αγια Προσκυνήµατα, έχοντας περάσει όλες τις κρίσιµες περιόδους και τις εµπόλεµες καταστάσεις στη Μέση Ανατολή. Πριν φτάσει στην Αγία Γη πολέµησε στην Κορέα,
µε το εκστρατευτικό σώµα Ελλάδας (Νοέµβριος 1950 - ∆εκέµβριος 1955), το
οποίο αποτελούσε την πρώτη ελληνική συµµαχική αποστολή στο πλαίσιο του
ΟΗΕ και περιελάµβανε δυνάµεις του στρατού ξηράς και της αεροπορίας.
Οι µέρες εκείνες δεν ήταν εύκολες, µας λέει ο ίδιος, αλλά υποστηρίζει ότι στον πόλεµο της Κορέας εκπαιδεύτηκε στις αντοχές του, ώστε να υπηρετήσει αργότερα τους Αγίους Τόπους, όπου έρχεται πια αντιµέτωπος µε δύσκολες καταστάσεις: συρράξεις, επιθέσεις από εξτρεµιστές, ληστείες και απόπειρες δολοφονίας.
«Πολεµήσαµε στον πόλεµο της Κορέας στο πλευρό των Ηνωµένων Εθνών κατά της εισβολής από τη Βόρεια Κορέα. Το εκστρατευτικό σώµα από την Ελλάδα αποτελούνταν από τάγµα συνολικής δύναµης 1.000 ατόµων και σµήνος της Βασιλικής Αεροπορίας από 67 άτοµα, µε αεροσκάφη C-47 Ντακότα. Μετά αποσυρθήκαµε από την Κορέα στις 8 Μαΐου 1955, µε απόφαση της κυβέρνησης Αλέξανδρου Παπάγου στα τέλη Μαρτίου 1955».
Οταν χειροτονήθηκε αργότερα διετέλεσε ηγούµενος στο Ορος Θαβώρ, στη Μονή του Τιµίου Προδρόµου στον Ιορδάνη ποταµό, στη Μονή επίσης του Αββά Γερασίµου του Ιορδανίτου, την περίοδο του Πολέµου των 6 Ηµερών. Ηταν επίσης ηγούµενος στη Μονή του Τιµίου Σταυρού στα Ιεροσόλυµα, αλλά και σε άλλα προσκυνήµατα των Αγίων Τόπων. Στη Λαύρα του Οσίου Θεοδοσίου έχει αφιερώσει τη ζωή του τα τελευταία έτη.
«Εχω χτυπηθεί πολύ από τους φανατικούς της περιοχής. Φανταστείτε ότι δεν ακούω από τα χτυπήµατα. Κάποια φορά µου έσπασαν το πόδι, την άλλη φορά το χέρι. Προσπάθησαν να µας κάψουν ζωντανούς άλλη φορά, ενώ άνοιξαν τάφο στα κτήµατα της µονής απ’ έξω και θέλησαν να µε θάψουν ζωντανό. Κάποιες περαστικές γυναίκες µε είδαν και φώναξαν κι έτσι γλίτωσα. Μετά ο γιος µιας από αυτές ερχόταν και µου ζητούσε χρήµατα διότι, λέει, χρωστούσα τη ζωή µου στη µάνα του. Μας πετροβολούν και µας φτύνουν, αυτά είναι καθηµερινά πια. Ωστόσο τώρα στον πόλεµο και κάθε φορά που έχουµε πόλεµο υπάρχει έξαρση, γιατί ο κόσµος δεν έχει δουλειές, δεν έχει να φάει κι έρχεται εδώ και ζητά βοήθειες και άµα δεν έχεις να δώσεις δεν το πιστεύουν και αρχίζουν τις απειλές. Τι να κάνουµε, αυτά είναι τα καθηµερινά, αλλά και τι να κάνουµε, να αφήσουµε τα Αγια Προσκυνήµατα; Οχι βέβαια, διότι θα ελεγχθούµε γι’ αυτό. Από δω θα φύγουµε µόνο όταν κλείσουµε τα µάτια µας» λέει περήφανα ο γέροντας.
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή
Οι µέρες εκείνες δεν ήταν εύκολες, µας λέει ο ίδιος, αλλά υποστηρίζει ότι στον πόλεµο της Κορέας εκπαιδεύτηκε στις αντοχές του, ώστε να υπηρετήσει αργότερα τους Αγίους Τόπους, όπου έρχεται πια αντιµέτωπος µε δύσκολες καταστάσεις: συρράξεις, επιθέσεις από εξτρεµιστές, ληστείες και απόπειρες δολοφονίας.
«Πολεµήσαµε στον πόλεµο της Κορέας στο πλευρό των Ηνωµένων Εθνών κατά της εισβολής από τη Βόρεια Κορέα. Το εκστρατευτικό σώµα από την Ελλάδα αποτελούνταν από τάγµα συνολικής δύναµης 1.000 ατόµων και σµήνος της Βασιλικής Αεροπορίας από 67 άτοµα, µε αεροσκάφη C-47 Ντακότα. Μετά αποσυρθήκαµε από την Κορέα στις 8 Μαΐου 1955, µε απόφαση της κυβέρνησης Αλέξανδρου Παπάγου στα τέλη Μαρτίου 1955».
Ο γέροντας Ιερόθεος διακονεί ανάµεσα σε 30.000 µουσουλµάνους - «Πήγα να κάνω το τάμα μου στην Αγία Γη και δεν ξαναγύρισα»
Ο γέροντας Ιερόθεος διακονεί µόνος µε δύο µοναχές εκ Ρουµανίας στην Ιερά Μονή Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, ανατολικά της Βηθλεέµ, σε ένα σηµείο όπου εγκαταβιώνουν πάνω από 30.000 φανατικοί µουσουλµάνοι. «Είµαστε τρεις µέλισσες µέσα σε µια µεγάλη σφηκοφωλιά και είναι πολύ δύσκολη η καθηµερινότητά µας. Εγώ τώρα, πάει, γέρασα, και µέχρι τώρα µε τη βοήθεια του Θεού κατάφερα να κρατήσω το µοναστήρι µας. Το βασικό µου θέµα είναι ποιος θα βρεθεί να έρθει εδώ όταν εγώ αποδηµήσω εις Κύριον, διότι έρχεται και η ώρα µου σύντοµα. Εδώ θέλει κάποιον να έχει σθένος και να υπηρετήσει τον Σταυρωµένο πάνω απ’ όλα. Εγώ πριν πάω στην Κορέα είχα παρακαλέσει την Παναγία να µε προστατεύσει να γυρίσω αβλαβής και ζωντανός και έκανα τάµα να πάω να προσκυνήσω στην Αγία Γη. Οταν γύρισα βεβαίως άρχισα τα καθηµερινά µου, ώσπου κάποιο βράδυ ένα όραµα που είχα µε ταρακούνησε. Πήγα να κάνω το τάµα µου στην Αγία Γη και δεν ξαναγύρισα. Εµεινα εδώ για πάντα».Οταν χειροτονήθηκε αργότερα διετέλεσε ηγούµενος στο Ορος Θαβώρ, στη Μονή του Τιµίου Προδρόµου στον Ιορδάνη ποταµό, στη Μονή επίσης του Αββά Γερασίµου του Ιορδανίτου, την περίοδο του Πολέµου των 6 Ηµερών. Ηταν επίσης ηγούµενος στη Μονή του Τιµίου Σταυρού στα Ιεροσόλυµα, αλλά και σε άλλα προσκυνήµατα των Αγίων Τόπων. Στη Λαύρα του Οσίου Θεοδοσίου έχει αφιερώσει τη ζωή του τα τελευταία έτη.
«Προσπάθησαν να μας κάψουν ζωντανούς, ενώ άνοιξαν τάφο και θέλησαν να με θάψουν ζωντανό - Από εδώ θα φύγουμε μόνο όταν κλείσουμε τα μάτια μας»
Οταν τον ρωτάς για τις δυσκολίες, διηγείται όσα έχει περάσει στο παρελθόν:«Εχω χτυπηθεί πολύ από τους φανατικούς της περιοχής. Φανταστείτε ότι δεν ακούω από τα χτυπήµατα. Κάποια φορά µου έσπασαν το πόδι, την άλλη φορά το χέρι. Προσπάθησαν να µας κάψουν ζωντανούς άλλη φορά, ενώ άνοιξαν τάφο στα κτήµατα της µονής απ’ έξω και θέλησαν να µε θάψουν ζωντανό. Κάποιες περαστικές γυναίκες µε είδαν και φώναξαν κι έτσι γλίτωσα. Μετά ο γιος µιας από αυτές ερχόταν και µου ζητούσε χρήµατα διότι, λέει, χρωστούσα τη ζωή µου στη µάνα του. Μας πετροβολούν και µας φτύνουν, αυτά είναι καθηµερινά πια. Ωστόσο τώρα στον πόλεµο και κάθε φορά που έχουµε πόλεµο υπάρχει έξαρση, γιατί ο κόσµος δεν έχει δουλειές, δεν έχει να φάει κι έρχεται εδώ και ζητά βοήθειες και άµα δεν έχεις να δώσεις δεν το πιστεύουν και αρχίζουν τις απειλές. Τι να κάνουµε, αυτά είναι τα καθηµερινά, αλλά και τι να κάνουµε, να αφήσουµε τα Αγια Προσκυνήµατα; Οχι βέβαια, διότι θα ελεγχθούµε γι’ αυτό. Από δω θα φύγουµε µόνο όταν κλείσουµε τα µάτια µας» λέει περήφανα ο γέροντας.
Στη Σπηλιά των Μάγων.
Η Ιερά Μονή του Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου βρίσκεται ανατολικά της Βηθλεέµ, στην είσοδο της ερήµου του Ιορδάνου. Το σηµερινό µοναστήρι είναι χτισµένο στη θέση του αρχαίου κοινοβίου, το οποίο ιδρύθηκε από τον Αγιο Θεοδόσιο, τον 5ο αιώνα. Στη Σπηλιά, που βρίσκεται στο µοναστήρι, σύµφωνα µε την παράδοση διανυκτέρευσαν οι Τρεις Μάγοι επιστρέφοντες από τη Βηθλεέµ. Μέσα σε µαρµάρινες λάρνακες κατά µήκος των τοιχωµάτων της Σπηλιάς είναι ενταφιασµένοι ο ιδρυτής του µοναστηριού Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύµων, ο διάδοχος του Αγίου και µετέπειτα ονοµαστός Πατριάρχης της Ιερουσαλήµ, ο Αγιος Κόπρις, η Αγία Σοφία, µητέρα του Αγίου Σάββα, η Αγία Θεοδότη, µητέρα των Αγίων Αναργύρων, η µητέρα του Αγίου Παντελεήµονος, οι Αγιοι Ξενοφών και Μαρία.Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου