Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα, Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα, Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα.

 

 

Συναξάριον τοῦ Τριῳδίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, τὴν Προσκύνησιν ἑορτάζομεν τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. [Τελεῖται δὲ πάνδημος Πανήγυρις ἐν τῇ Βασιλικῇ μονῇ Σταυροβουνίου τῆς Κύπρου.]

Στίχοι
Τὸν Σταυρὸν γῆ σύμπασα προσκυνησάτω,
Δι οὗ περ ἔγνωκε σὲ προσκυνεῖν, Λόγε

Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

– Γέροντα, μου λέει ο λογισμός ότι ο διάβολος, ιδίως στις μέρες μας, έχει πολλή δύναμη.
– Ο διάβολος έχει κακία και μίσος, όχι δύναμη. Η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη. Ο σατανάς προσπαθεί να φανή παντοδύναμος, αλλά δεν τα καταφέρνει. Φαίνεται δυνατός, αλλά είναι τελείως αδύναμος. Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πριν καν αρχίσουν να πραγματοποιούνται. Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;
– Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.
– Τι να φοβηθής; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμμιά δύναμη. Ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Ο πειρασμός είναι σάπιος. Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Μόνον όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και έκανε να τρέμη ο δαίμονας που είχε επικαλεσθή με τις μαγείες του.

***

Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού

Ο ακαδημαϊκός Fatei Yakovlevich Shipunov (1933–1994):
στον καθεδρικό ναό Elohovsky πριν από περίπου δέκα χρόνια μετρήσαμε την ενέργεια (το Πάσχα) του Σταυρού. Αρκετά κιλοβάτ ενέργειας ανά δευτερόλεπτο εκπέμπονται από κάθε τετραγωνικό εκατοστό κατά τη διάρκεια της λατρείας – απίστευτη ενέργεια. Και το πιο περίεργο είναι ότι το κατακόρυφο τμήμα του σταυρού δέχεται κοσμική ακτινοβολία και το οριζόντιο τμήμα την ακτινοβολεί στην επιφάνεια της Γης. Άλλωστε, ο Σταυρός είναι το πιο τέλειο σημείο συρροής. Το κλασικό σημείο συρροής είναι μια βελόνα σε ένα δέντρο, σε ένα πεύκο για παράδειγμα, και ο σταυρός είναι ο πιο ισχυρός εκπομπός ηλεκτρικών φορτίων, επιπλέον, ζωογόνον φορτίον, που δεν επαρκούν στη Γη. Αυτό είναι ένα καθαρά φυσικό φαινόμενο, δεν θα μιλήσω για άλλα. Ο Σταυρός είναι ένα από τα πιο ισχυρά φαινόμενα τροφοδοσίας των ζωτικών δυνάμεων της Γης. Δεν υπάρχει άλλο σαν αυτό στη φύση.

***

Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ο εκ Γεωργίας

Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της πίστεως. Σταυρός σημαίνει υπομονή.

Πλησιάζοντας προς τον θάνατό του ο γέροντας Γαβριήλ αναπολούσε τα παιδικά του χρόνια: – Καθόμουνα στον δεύτερο όροφο, μόνος μου σκεπτόμενος, όταν η εσωτερική φωνή μου είπε να κοιτάξω στον ουρανό. Σηκώθηκα, βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα στον ουρανό και βλέπω – στον ουρανό υψωνόταν ένας μεγάλος Σταυρός. Τότε δεν αντιλήφθηκα, όμως τώρα ξέρω ότι αυτός ο σταυρός ήταν ο Σταυρός μου που έπρεπε να δεχτώ και να κουβαλήσω στο όνομα της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο.

***

Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτραβήξει τον κόσμο της Γεωργίας από την αμάθεια και την απιστία. Μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953, οι νέοι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης ξέσπασαν σε διάφορες βίαιες αντισταλινικές εκδηλώσεις. Τις τοπικιστικού χαρακτήρα διαδηλώσεις διαμαρτυρίας τις κατέπνιξε η σκληρότητα της νέας σοβιετικής ηγεσίας με κυριότερο θύμα τη γεωργιανή νεολαία. Στις 9 Μαρτίου 1956 χύθηκε πολύ αθώο αίμα, και οι Γεωργιανοί δεν πρόλαβαν καλά – καλά ούτε να θρηνήσουν τους πεθαμένους τους, ενώ οι αρχές εμπόδιζαν τους κληρικούς να παράσχουν τη βοήθειά τους. Μόνο τον π. Γαβριήλ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα κυβερνητικά όργανα, ο οποίος έτρεχε να διαβάσει ευχές στους αδικοχαμένους Γεωργιανούς.
Ο άγιος δεν φοβόταν τις σοβιετικές αρχές ούτε την κακία του όχλου που είχε χάσει τα λογικά του. Έτσι, την 1η Μαΐου του 1965, ημέρα εορτής του κομμουνιστικού καθεστώτος, πολλοί άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες. Τα παρατεταγμένα τμήματα προχώρησαν προς την πλατεία του κυβερνείου, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους άθεους και σκληροτράχηλους ηγέτες, των οποίων τα πορτρέτα ήταν κρεμασμένα παντού. Εκείνη τη μέρα, ακριβώς δίπλα από το κυβερνείο, στον ναό Κασβέτι βρισκόταν και ο π. Γαβριήλ μαζί με μερικούς πιστούς ακόμη. Ήταν περίλυποι, καθώς άκουγαν τις εορταστικές κραυγές του όχλου.

«Τον Χριστό Τον σταύρωσαν, κι αυτοί γιορτάζουν και προσκυνούν τον αντίχριστο. Κοίταξε εσύ το παιδί σου κι άσε σε μένα τα υπόλοιπα», είπε ο άγιος σε μια γυναίκα που ήταν πολύ στενοχωρημένη με όσα συνέβαιναν. Ύστερα μονολόγησε: «Τετέλεσται! Θεέ μου, πάω να ομολογήσω το άγιο όνομά Σου. Ξέρω πως μπορεί να μη γλιτώσω το θάνατο. Άλλωστε εγώ, Χριστέ μου, σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να μαρτυρήσω για χάρη Σου».

Ο π. Γαβριήλ κρατούσε στο χέρι του ένα μικρό μπουκάλι με νέφτι. Με βήμα ταχύ διέσχισε σαν κεραυνός τα πλήθη που ζητωκραύγαζαν μπροστά στο είδωλο τους, πλησίασε τη δωδεκάμετρη φωτογραφία του Λένιν, έριξε το νέφτι, άναψε φωτιά και φώναξε με βροντερή φωνή: «Αυτός γιατί θέλει δόξα; Δόξα οφείλουμε στον Χριστό και Θεό μας! Πώς προσκυνάτε τον αντίχριστο;».
Το πανό άρπαξε αμέσως φωτιά. Μπροστά στα μάτια των έκπληκτων διαδηλωτών, η φωτογραφία του αγαπημένου τους ηγέτη έγινε μια χούφτα στάχτη. Έμεινε μόνο το μαυρισμένο σκοινί της κορνίζας. Ο άγιος ήξερε πια πολύ καλά τι τον περίμενε μετά από αυτό. Εντούτοις, έμεινε εκεί ασάλευτος, παρακολουθώντας τις στάχτες που στροβιλίζονταν στον αέρα. Έντρομες οι κρατικές αρχές κάλεσαν αμέσως το 8ο Σύνταγμα Πυροβολικού και με εξοπλισμένα μηχανοκίνητα πλησίασαν τον π. Γαβριήλ, ο οποίος μπήκε ήρεμος σ’ ένα από αυτά. Κανείς δεν τόλμησε να τον αγγίξει, ενώ εκείνος προσευχόταν: «Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος. Κύριος εμοί βοηθός, καγώ επόψομαι τους εχθρούς μου».1

Διηγείται ο π. Γαβριήλ σχετικά: «Με περικύκλωσαν οι στρατιώτες, όπως τον Χριστό. Φορούσα το μοναχικό μου ένδυμα και τον μεγάλο σταυρό στην καρδιά. Με οδήγησαν στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου. Εκεί καθόταν κάποιος κουστουμαρισμένος, στον οποίο με υπέδειξαν ως τον παπά που έκαψε το πορτρέτο του Λένιν.
Όλοι οι αξιωματούχοι με κοίταζαν με περιέργεια και με κάποιο ενδιαφέρον. Άρχισαν να μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Ήμουν έρμαιο στις διαθέσεις τους. Δίπλα μου στέκονταν κάποιοι που στις τσέπες τους έκρυβαν όπλα, για να με πυροβολήσουν αν… αντιδρούσα. Ήξερα τη δουλειά τους. Κομμουνιστές ήταν. Λύκοι με τη μορφή προβάτων! Στέκονταν σαν απλοί πολίτες και ύστερα θα έλεγαν: ¨Στρατιώτες τον πυροβόλησαν¨. Ύστερα μ’ έβαλαν να καθίσω. Προσπάθησαν να μου βγάλουν το σταυρό που φορούσα. Δεν τα κατάφεραν όμως.
-Τι έκανες; Με ρωτούσαν. Μπροστά στο υπουργείο πήγες κι έβαλες φωτιά;
– Εγώ τί έκανα; Απάντησα. Να είστε καταραμένοι! Ελάτε να με σκοτώσετε επειδή έκαψα αυτόν τον σκύλο.
-Γκοντέρτζι, γιατί μας βρίζεις;
-Εσείς γιατί πήρατε τον Στάλιν από το μνημείο του και τον κάψατε; Εσείς είστε το κόμμα;
-Έχεις διαβάσει Μαρξ και Έγκελς;
-Ά! Μαρξ και Έγκελς…
– Μ’ αυτό που έκανες, ολόκληρο το Κρεμλίνο μας τηλεφωνά διαρκώς! Μας καλούν στην Τσέκα2 και μας απειλούν να μας διώξουν όλους από εδώ. Κι εσύ; Ξέρεις ότι απειλείσαι με την ποινή του θανάτου;
Τότε γέλασα. Έκανα το σταυρό μου και είπα: ¨Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου¨».

Έτσι, μη μπορώντας τα όργανα του αθεϊστικού καθεστώτος να λυγίσουν την ψυχή του π. Γαβριήλ άρχισαν να βασανίζουν το σώμα του. Και θα ήταν αδύνατο ν’ αντέξει τα μαρτύρια που υπέστη, αν δεν τον προστάτευε η χάρις του Κυρίου. Άρχισαν να τον κλωτσούν παντού στο πρόσωπο και στο σώμα. Του έσπασαν το σαγόνι και 17 κόκκαλα. Δεν κατάφεραν όμως να κλονίσουν την ατρόμητη ψυχή του.
Αμέσως μετά τον οδήγησαν στην απομόνωση της Κα Γκε Μπε και έριξαν το αιμόφυρτο σώμα του στο κελί των μελλοθανάτων, όπου τα όργανα του κομμουνιστικού κόμματος δεν δίσταζαν να βασανίζουν τους αντιρρησίες, να τους σκοτώνουν και να τους εξαφανίζουν˙ σε ένα υπόγείο ανήλιαγο, ανάερο, γεμάτο σαύρες, φίδια και ακαθαρσίες…

Τα κρατικά όργανα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κλονίσουν και να διαβρώσουν την πίστη του τολμηρού μοναχού. Κάθε βράδυ τον πήγαιναν για ανάκριση, όπου του υπέβαλαν αλλεπάλληλες ερωτήσεις παγίδα, με σκοπό να «τα χάσει» στις απαντήσεις του.
Διηγείται ο άγιος:
«Προσπαθούσαν να με μπερδέψουν και μου έλεγαν: ¨Αφού είσαι τρελός, γιατί δεν έκαψες την εικόνα του Χριστού;¨. Τότε έφερα στο νου μου το Σβετιτσχοβέλι, το Σαμτάβρο και όλες τις ομορφιές της Γεωργίας. Γι’ αυτά έπρεπε να θυσιαστώ. Όπως ο άγιος Άμπο της Τιφλίδας βασανίστηκε από τους Τούρκους, έτσι και εγώ να βασανιστώ από τους κομμουνιστές. Τελευταίος μάρτυρας ο Γαβριήλ. Έρχομαι! Τί έχω να φοβηθώ; ¨Θεέ μου¨, προσευχόμουν, ¨Εσύ που είσαι πανταχού παρών, μη με εγκαταλείπεις. Για χάρη αυτών των εικόνων που αναστήλωσα και της εκκλησίας που έχτισα, δώσε μου τώρα δύναμη. Εγώ είμαι μόνος. Δεν έχω κανέναν δίπλα μου¨. Και έφερνα στο νου μου τον άγιο Γεώργιο τον Αθωνίτη, τον άγιο Γαβριήλ,4 τον άγιο Συμεών τον Στυλίτη και τον άγιο Εκβτίμε. Τα βάσανά μου θα ήταν μια θυσία προς δόξαν Θεού, για την αθανασία της ψυχής, για την αγάπη προς τον πλησίον και για τον Θεό, σκεφτόμουν».
Η αδιάλειπτη προσευχή του π. Γαβριήλ και η παράδοσή του στο θέλημα του Θεού του έδωσαν πολλή δύναμη και χάρη. Και τι δεν υπέστη από τους βασανιστές του. Εκτός από τη σωματική βία που του άσκησαν, προσπάθησαν να τσαλακώσουν και την τιμή του, αλλά στάθηκε αδύνατο να τον καθυποτάξουν. Εκείνος δεν σταματούσε τα κηρύγματά του. Και συνεχίζει πάλι τη διήγησή του ο άγιος:
«Μου ζήτησαν να βγάλω το σταυρό μου και να τους τον δώσω. ¨Εγώ δεν πειράζω το σταυρό μου. Αν θέλετε, ελάτε εσείς να τον βγάλετε¨, τους απάντησα. Και πράγματι προσπάθησαν πολλές φορές, αλλά δεν τα κατάφερναν. Μου έκαναν ερωτήσεις κι εγώ τους έκανα κήρυγμα. ¨Τρελός είναι¨, έλεγαν, αλλά παρ’ όλα αυτά άκουγαν με ενδιαφέρον όσα τους έλεγα. Ήταν εκεί κι ένας εισαγγελέας με το επώνυμο Τσιντσάτζε. Φαινόταν καλός άνθρωπος. Με ρώτησαν πάλι:
-Γιατί έκαψες την εικόνα του Λένιν;
–Εσείς γιατί γράψατε ¨δόξα στον Λένιν¨; Η δόξα ανήκει μόνο στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, κι εσείς την αποδίδετε σε έναν άνθρωπο, και μάλιστα αντίχριστο.
Κάτω από το τραπέζι, στο οποίο με κάθιζαν, υπήρχαν μικρόφωνα. Κάποια στιγμή τους ρώτησα:
-Τί είναι αυτά; Νομίζετε πως δεν ξέρω ότι καταγράφονται όλα όσα λέμε;
-Ποιός είπε ότι αυτός είναι τρελός; Τώρα βλέπεις τον Χριστό; Με περιγέλασαν.
-Ναι, απάντησα.
-Δείξε Τον και σε μας, μου είπαν.
-Πετάξτε την κομματική σας ταυτότητα και θα σας Τον δείξω, τους υποσχέθηκα.
-Αυτός ο μοναχός θα μας τρελάνει όλους! Σχολίαζαν γελώντας οι ανακριτές».
Ο Θεός είχε σκεπάσει τον π. Γαβριήλ με τέτοια χάρη, που όλοι τον άκουγαν έκπληκτοι. Κάποια στιγμή σηκώθηκε ένας υπάλληλος και ομολόγησε: «Κι εγώ πιστεύω στον Ιησού Χριστό!». Αμέσως όμως επενέβησαν οι συνάδελφοί του και τον έβγαλαν έξω από την αίθουσα για να μη διασαλευτεί η τάξη…

Όταν στο μεταξύ τον είχαν μεταφέρει από την απομόνωση στο κελί με τους άλλους κρατουμένους, αυτοί στην αρχή δεν του φέρονταν καλά. Κάποιος μάλιστα πήγε και να χειροδικήσει εναντίον του, αλλά ο π. Γαβριήλ τότε σηκώθηκε και άρχισε να προσεύχεται. Οι κρατούμενοι, βλέποντάς τον να γονατίζει και να προσεύχεται με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό, απόρησαν αλλά και φοβήθηκαν. Όλοι ζήτησαν να τους συγχωρέσει. Η ενάρετη συμπεριφορά και ο μελίρρυτος λόγος του π. Γαβριήλ συγκίνησε τις σκληρές καρδιές των κρατουμένων του. Διηγείται ο ίδιος:
«Το πρωί σηκωνόμουν νωρίς, σκούπιζα, έπαιρνα τον κουβά της τουαλέτας και τον έβγαζα έξω. Ύστερα με μια βρεγμένη πετσέτα σφουγγάριζα. Δεν απέφευγα τίποτα. Οι ληστές με κοίταζαν με απορία. Από την ψάθα της σκούπας είχα φτιάξει κι ένα σταυρό και προσευχόμουν, και με αυτόν έκανα κήρυγμα σε όλους τους κρατούμενους. Πολύ γρήγορα αρχίσαμε να προσευχόμαστε όλοι μαζί. Μοιραζόμασταν και τις δουλειές. Μόλις έπιανα τη σκούπα, την άρπαζαν οι καημένοι από τα χέρια μου, λέγοντας: ¨Τις δουλειές όλες θα τις κάνουμε εμείς. Εσύ μόνο να μας μιλάς¨.

***

Μετά το θάνατο του π. Ιωάννη (ηγούμενος της μονής Μπετάνια άγιος Ιωάννης – Γεώργιος Μχεΐτζε), το 1960, άρχισαν πάλι οι πειρασμοί και οι σκληρές δοκιμασίες για τον π. Γαβριήλ. Το καθεστώς απαγόρευσε τη λειτουργία του μοναστηριού, για να το μετατρέψει σε μουσείο. Έτσι ο άγιος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει οριστικά τον προσφιλή του τόπο, αφήνοντας τη μισή του ζωή εκεί, όπως έλεγε αργότερα χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Όταν ύστερα από αρκετό καιρό ο π. Γαβριήλ επισκέφθηκε το μοναστήρι, ο φύλακας του μουσείου του είπε με θλίψη πως άδειασαν όλες οι κυψέλες που είχαν τοποθετήσει από το μοναστήρι στο δάσος της Μπετάνιας. Και πως ξαφνικά όλο το σμάρι των μελισσών εξαφανίστηκε, προκαλώντας τους τεράστια ζημιά. Στο τέλος αναρωτήθηκε: «Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι η θεία χάρις εγκατέλειψε τελείως το μοναστήρι;».
Και ο π. Γαβριήλ του απάντησε: «Να μην αμφιβάλλεις ότι ο μεγάλος και σπουδαίος π. Ιωάννης, από εκεί που βρίσκεται, φροντίζει για το μοναστήρι, και να πιστέψεις πως ποτέ δεν θα αφήσει να το εγκαταλείψει η χάρις του Κυρίου, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε στον Κύριο για την ανάπαυση της ψυχής του».
Ύστερα στράφηκε προς το μέρος που έδειχνε ο φύλακας και σταύρωσε το δάσος στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Σε λίγα λεπτά, μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου φύλακα, οι μέλισσες, με τον χαρακτηριστικό τους βόμβο, άρχισαν να επιστρέφουν κατά σμήνη, μπαίνοντας μέσα στις κυψέλες.

Ο άγιος επισκεπτόταν πολύ συχνά το μοναστήρι της Μπετάνιας. Η κλειδωμένη του πύλη δεν του στεκόταν εμπόδιο. Σαν άλλος άγιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, ο π. Γαβριήλ ξεκλείδωνε με τη δύναμη της προσευχής του τις πόρτες. Ο π. Ιωσήφ Κικβάτζε θυμάται: «Μια φορά που πήγαινε μαζί με τον π. Γαβριήλ στο μοναστήρι, όσο και αν προσπαθήσαμε, στάθηκε αδύνατο ν’ ανοίξουμε την πόρτα. Τότε ο π. Γαβριήλ σταύρωσε το κλειδί και η πόρτα άνοιξε αμέσως. Ύστερα μουρμούρισε ήσυχα: ¨Πόση δύναμη έχει ο σταυρός!¨. Και μετά έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες στον Εσταυρωμένο».

Πρέπει να σταυρώνεις τα πάντα, εκτός από τα Άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ. Αν δεν θέλεις να προκαλέσεις σύγχυση σ’ όσους σε βλέπουν αλλά δεν σε κατανοούν, τότε μπορείς να σχηματίσεις το σημείο του σταυρού με τα μάτια σου.

– Στα χρόνια του Αντιχρίστου θα υπάρχουν δυσκολίες. Αν κλέψεις τρόφιμα, παραβιάζεις μία από τις δέκα εντολές, κι όποιος το κάνει αυτό θα πάρει το νούμερο, την ταυτότητα δηλαδή του Avτιχρίστου. Οι πιστοί θα ελπίζουν στον Θεό και στις έσχατες μέρες ο Κύριος θα ενεργεί τέτοια θαύματα στους δικούς Του ανθρώπους, που θα τρώνε ένα φύλλο και αυτό θα τους είναι αρκετό για να συντηρηθούν ένα μήνα. Όπως και το χώμα: θα το σταυρώνουν και θα τους ωφελεί όπως το ψωμί.».
Από το βιβλίο του Μαλχάζι Τζινόρια, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995). Μετάφραση Νάνα Μερκιβιλάτζε.

***

Ο γέροντας συχνά επαναλάμβανε: «Η ψυχή χάνεται αν δεν υπερασπιστείς την πίστη σου, και αν χαθείς υπερασπιζόμενος την πίστη σου, ανοίγονται μπροστά σου οι πύλες της Βασιλείας των Ουρανών».
Μια μέρα ο γέροντας καθόταν στη λεωφόρο Rustaveli της Τιφλίδας, δίπλα του ήταν απλωμένες εικόνες και στα χέρια του κρατούσε έναν σταυρό. Ο π. Γαβριήλ κήρυττε θαρραλέα και δυνατά. Η αστυνομία πολλές φορές του ζήτησε να σταματήσει το κήρυγμα, αλλά ο πρεσβύτερος φέρονταν σα να μην άκουγε τις κλήσεις των φρουρών και στη συνέχεια τον έβαλαν σε μια μοτοσικλέτα για να τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μέσω του κέντρου της γεωργιανής πρωτεύουσας. Ο π. Γαβριήλ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, σηκώθηκε όρθιος στη μοτοσικλέτα και άρχισε να κηρύττει με βροντερή φωνή καθώς αυτή κινιόταν : «Αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό! Αγαπήστε τον Ζωοδόχο Σταυρό!». Κι ευλογούσε τους περαστικούς με τον Σταυρό.
Μια αστυνομικός όρμησε ενώ το ράσο του Γέροντα Γαβριήλ κυμάτιζε σαν πανό…
«Τι κάνεις; “- είπε η πολιτοφύλακας αγανακτισμένη.
«Ναι, εσύ ήσουν που μου κανόνισες μια βόλτα στην πόλη», απάντησε ο άγιος. Σταμάτησε τη μοτοσυκλέτα και του είπε: «Φύγε, σε παρακαλώ!». Έτσι ήταν ατρόμητος ο μοναχός.
Υπάρχει ακόμη και μια τέτοια εικόνα: ο Γέροντας Γαβριήλ (ο δια Χριστόν σαλός) με έναν τεράστιο Σταυρό σε μια μοτοσυκλέτα.
Είχε τέτοια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που καμία δύναμη δεν μπορούσε να του αντισταθεί.
Από το βιβλίο “The Holy Fool. The Monk Gabriel (Urgebadze)”

***

«Τη στιγμή των βασανιστηρίων δεν ένιωθα τον πόνο»

Πρωτοπρεσβύτερος Ρεβάζ (Τομαράτζε):
– Ο πατήρ Γαβριήλ και εγώ υπηρετούσαμε μαζί στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον εκτιμούσα πολύ και του έφερνα προσωπικά σε δίσκο το πρόσφορο, όπως γίνεται με επίσκοπο σε εορταστική λειτουργία.
Κάποτε ο πατήρ Γαβριήλ μου διηγήθηκε ένα επεισόδιο που είχε σημειωθεί τότε που ο παππούλης είχε κάψει το πορτραίτο του Λένιν:
«Με έφεραν στο δωμάτιο βασανιστηρίων, κάλεσαν γιατρό που είχε μαζί του μια τεράστια βελόνα για να με βασανίσει. Άρχισα να προσεύχομαι σιωπηλά, ζητώντας από τον Κύριο να βγάλει προσωρινά την ψυχή μου από το σώμα μου. Δεν ξέρω πώς συνέβη, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ένιωθα καθόλου πόνο. Ωστόσο, αργότερα τα τραυματισμένα μέρη του σώματός μου πονούσαν πολύ».

***

«Κάθισε κάτω, άπλωσε το χέρι και ζήτα ελεημοσύνη»

Ηγουμένη Ελισάβετ (Ζετγκενίτζε):
– Όταν τον είδα για πρώτη φορά στο Σαμταβρό, δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάζω. Τον αγάπησα με όλη μου την καρδιά και πάντα προσπαθούσα να είμαι κοντά του. Περνούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στο κελί του και τον πήγαινα συχνά με το αυτοκίνητό μου όπου χρειαζόταν. Η εγγύτητά μου σε αυτόν με βοηθούσε να εξελίσσομαι πνευματικά και ενίσχυε την πίστη μου. Ένα Σάββατο μου λέει: «Πάμε να καταλάβουμε το μοναστήρι Τζβάρα!». Είχα ήδη συνηθίσει τις σαλότητές του. Με ευλόγησε να αγοράσω βότκα, την έκρυψε κάτω από το ράσο του και με σοβαρό ύφος κατευθύνθηκε προς το μοναστήρι. Ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου, άνοιξε το μπουκάλι, έκανε μια γουλιά και μου πρότεινε να πιω κι εγώ. Έκανα κι εγώ μια γουλιά και μου φάνηκε ότι ήταν νερό. Όσους συναντούσε τους πρότεινε να πιουν μια γουλιά βότκα και με ικανοποίηση μου λέει: «Είδες, κανένας δεν με κατέκρινε, όλοι θα αξιωθούν της Βασιλείας των Ουρανών». Ήλπιζα ότι αυτό ήταν το τέλος της παράστασης, αλλά αλίμονο! Ο πατήρ Γαβριήλ με κοίταξε σοβαρά και μου λέει: «Κάθισε κάτω, άπλωσε το χέρι σου και ζήτα ελεημοσύνη». Πολύ σύντομα μας έδωσαν για ελεημοσύνη ψωμί και φαγητό. Ο παππούλης κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους σε γεύμα, αλλά ο ίδιος δεν άγγιξε τίποτα. Τελείωσε αυτό το ασυνήθιστο γεύμα με τα λόγια: «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται».

Σώσε μας, Κύριε. Με τον Τίμιο Σταυρό Σου, φώτισέ μας! Με τον Σταυρό οδήγησέ μας! Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τον Σταυρόν του Χριστού μας. Είναι κρίμα να έχουμε τέτοιον όπλον παντοδύναμον, πανίσχυρον, ισχυρότατον όπλον και να το αχρηστεύομεν… Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2023/09/13/%cf%83%cf%8e%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c-%cf%83%ce%bf%cf%85/

Η “ασθένεια της αγάπης”. Φυτόχωμα να γίνω, για να καλλιεργηθεί και να καρποφορήσει ένας νέος άνθρωπος. Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2024/04/08/%ce%b7-%ce%b1%cf%83%ce%b8%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%84%cf%8c%cf%87%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd/

Ο άγιος Πορφύριος με σταύρωσε για αρκετή ώρα με τον Σταυρό κι άρχισε να εκχέεται κλιμακωτά η θεία Χάρις μέσα μου….
https://iconandlight.wordpress.com/2024/04/07/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%81%cf%86%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5/

Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Αυτό το σταυρουδάκι θα είναι η ασπίδα σου στο κακό αλλά και η πηγή ευλογίας σου… Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης – Οσία Γαλακτία της Κρήτης
https://iconandlight.wordpress.com/2024/04/06/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bf%cf%80%ce%bb%ce%af%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83-2/

Η ζωή του χριστιανού είναι κατ’ ουσίαν πορεία πίσω από τον Χριστό, … αναπόφευκτα και ακατάπαυστα πίνουμε κάποιο ‘’ποτήριο’’, Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – π.Αντώνιος (Bloom) του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2023/03/18/88513/

Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή αγάπησαν το Χριστό κι έμαθαν να επικαλούνται το όνομά Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και το χτύπο της καρδιάς τους. Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/03/19/%ce%b5%cf%85%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae/Ἀπολυτίκιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ἦχος α΄.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν Σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεύσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ Σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα.

Στιχηρὰ, Τριῳδίου
Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς

Λάμψον ὁ τοῦ Κυρίου Σταυρὸς τὰς φεγγοβόλους ἀστραπάς σου τῆς χάριτος καρδίας τῶν σὲ τιμώντων καὶ θεολήπτῳ στοργῇ, περιπτυσσομένων κοσμοπόθητε, δι’ οὗ τῶν δακρύων, ἐξηφανίσθη κατήφεια καὶ τοῦ θανάτου, τῶν παγίδων ἐρρύσθημεν, καὶ πρὸς ἄληκτον, εὐφροσύνην μετήλθομεν, δεῖξον τῆς ὡραιότητος τῆς σῆς τὴν εὐπρέπειαν τὰς ἀντιδόσεις παρέχων τῆς ἐγκρατείας τοῖς δούλοις σου πιστῶς αἰτουμένοις σὴν πλουσίαν προστασίαν καὶ μέγα ἔλεος.

Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὡραῖος παράδεισος τὸ ξύλον τῆς ἀφθαρσίας τὸ ἐξανθῆσαν ἡμῖν αἰωνίου δόξης τὴν ἀπόλαυσιν, δι’ οὗ τῶν δαιμόνων ἀποδιώκονται φάλαγγες καὶ τῶν Ἀγγέλων συνευφραίνονται τάγματα, καὶ συστήματα τῶν πιστῶν ἑορτάζουσιν, ὅπλον ἀκαταγώνιστον κραταίωμα ἄρρηκτον τῶν Βασιλέων τὸ νῖκος τῶν Ἱερέων τὸ καύχημα, Χριστοῦ νῦν τὰ πάθη καὶ ἡμῖν δίδου προφθάσαι, καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου ὁ τῶν πιστῶν στηριγμὸς τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα, δι’ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ ἀρὰ καὶ κατήργηται καὶ κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις καὶ ὑψώθημεν ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια, ὅπλον ἀκαταμάχητον δαιμόνων ἀντίπαλε δόξα Μαρτύρων Ὁσίων ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα λιμὴν σωτηρίας ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα… Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου
Ἦχος πλ. δ’

Τὴν ὑψηλόφρονα γνώμην τῶν κακίστων Φαρισαίων ὁ πάντων Κύριος παραβολικῶς ἐκφεύγειν ταύτην ἐδίδαξε καὶ μὴ ὑψηλοφρονεῖν, παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, πάντας ἐπαίδευσεν ὑπογραμμὸς καὶ τύπος ὁ αὐτὸς γενόμενος, μέχρι Σταυροῦ καὶ θανάτου, ἑαυτὸν ἐκένωσεν. Εὐχαριστοῦντες οὖν σὺν τῷ Τελώνῃ εἴπωμεν, ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἀπαθής διαμείνας Θεὸς τῶν παθῶν ἡμᾶς ῥῦσαι, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἐξαποστειλάριον τοῦ τιμίου Σταυροῦ
Ἦχος β’ Σταυρός, ο φύλαξ πάσης

Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα, Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα, Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα.

iconandlight.wordpress.com