“Ο Τούρκος Στρατηγός είπε στο φίλο του Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι εδώ στα υπόγεια και αρχίζει να ανασηκώνεται
…Εσείς οι Έλληνες , δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; …
Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε ; Πως τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης ;
Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγιά στην αγκαλιά της, για να τον κάνει
Αθάνατο. Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δεν είναι
θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος
σου..>>
…”ΔΕΝ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, ούτε και πρόκειται να αλωθεί.































Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν. Η ανυπομονησία είναι πηγή αρκετών σοβαρών προβλημάτων.






παρουσία
του Κυρίου στη ζωή μας, άλλα και την ελπίδα για την αιώνια ζωή, τη ζωή
όπως λέγεται του ανεσπέρου φωτός. Ως σύμβολο λοιπόν το κανδήλι
λειτουργεί στη ζωή των πιστών αναγωγικά, όπως και όλα τα άλλα είδη
ευλαβείας· άναμμα κεριών, προσφορά θυμιάματος κ.τ.λ. Στην Πάλαια Διαθήκη
ο θεός προστάζει το Μωυσή να συμβουλέψει τον αδελφό του ως εξής: «Δώσε
εντολή στον Ααρών και τους υιούς του ν’ ανάψουν ακοίμητο λυχνάρι… από το
απόγευμα μέχρι το πρωί μπροστά στον Κύριο με προσοχή αυτό πού ορίζεται
από το νόμο και είναι αιώνιο σ’ όλες τις γενεές σας»1. Η συνήθεια της
τοποθετήσεως των κανδηλιών στους τάφους και τα σπίτια αποτελεί πράξη
ευλάβειας των χριστιανών που «ευαρεστεί τον Θεόν και τους Αγίους κι
ανακουφίζει μαζί τις ψυχές των πεθαμένων»