Επιστολή ευχαριστίας και όχι μόνο, από την Μ.

Πριν περίπου έναν μήνα, ζητήσαμε ο καθένας να συνεισφέρει ό,τι μπορεί στην Μ. που έχασε τον άντρα της (δείτε ΕΔΩ). Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και βοήθησε την Μ. και από πρακτικής απόψεως και από ψυχικής, να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Όσο χρήσιμη είναι η οποιαδήποτε υλική βοήθεια, άλλο τόσο χρήσιμη είναι και η ψυχική όταν αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος και ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που συνδράμουν στις δυσκολίες του συνανθρώπου τους.
Παρακάτω, αναρτούμε μια επιστολή ευχαριστίας που έγραψε η ίδια προς όλους σας:
Αγαπητα εν Χριστω αδερφια, Χριστος Ανεστη!
μετα απο σχεδον ενα μηνα κ πλησιαζοντας τα σαραντα του συζηγου μου, θα προσπαθησω να βρω τις λεξεις για να σας ευχαριστησω για την πολυτιμη βοηθεια σας που μου προσφερατε γνωστοι αλλα κ αγνωστοι, ανθρωποι που δεν με γνωριζατε, ομως δειξατε την αλληλεγγυη σας σε εναν αγνωστο προς εσας, οταν ολοι γνωριζουμε πως οι καιροι ειναι πονηροι κ η εμπιστοσυνη σε οτιδηποτε εχει πλεον χαθει...
γνωριζω πολλους που ειναι σε απογνωση, που δεχονται εναν πνευματικο πολεμοαπο τον πονηρο κ οδηγουνται σε τραγικες σκεψεις, σκεψεις που οδηγησαν κ τον συζηγο μου να δωσει τελος στη ζωη του...
Συνεχως πολεμω κ εγω αυτες τις σκεψεις κ λογισμους, με τη βοηθεια ομως του Θεου, εξαφανιζονται, φευγουν για λιγο, ξαναρχεται ομως ο πονηρος με μεγαλυτερη λυσσα, ιδιαιτερα μετα απο αυτο που εκανε στον συζηγο μου αισθανομαι περισσοτερο ποσο ανθρωποκτονος ειναι...τοτε ειναι που αισθανομαι κ την εντονη παρουσια του Πατερα μας, τον νιωθω ακομα κ σε καθε αναπνοη που βγαινει με δυσκολια πλεον...
Διαβαζω συνεχως τοποθετησεις ανθρωπων του στυλ "ειμαστε παρτακηδες", "δεν μας ενδιαφερει ο διπλανος μας κ ο σταυρος που κουβαλαει, καθως κ το αδιεξοδο στο οποιο μπορει να εχει ελθει". Αυτο ομως δεν ισχυει. Εγω κ εσεις ειμαστε η ζωντανη αποδειξη οτι ισχυει το εντελως αντιθετο...Ενας αγνωστος (Φιλιππας), ζητησε βοηθεια για μια αγνωστη (εμενα) κ αμεσως εσπευσαν προς βοηθεια αλλοι αγνωστοι (εσεις)! Δεν ξερω αν καταλαβαινετε αλλα αυτο που εγινε δειχνει την μαγια για την οποια συζηταμε τοσα χρονια. Σιγουρα θεωρουμε τους εαυτους μας τους χειροτερους, ομως να που τα καταφεραμε κ απο ενα δυσαρεστο γεγονος καταφεραμε κ ενωθηκαμε κ ολοι εσεις δειξατε το Χριστολογικο ηθος της ψυχης σας...ποσο πολυ ευχαριστω το Θεο για αυτο...κ ποσα ευχαριστω να πω σε ολους εσας που αν κ δεν με γνωριζατε οι περισσοτεροι, με βοηθησατε να σηκωσω τον σταυρο μου, με διακρητικοτητα, ευγενεια κ πολυ αγαπη...
ευχαριστω τον Φιλιππα κ το υπεροχο μπλογκ του...
ευχαριστω ολους εσας που με τη βοηθεια σας, μπορω να παρω μια ανασα κ να κοιταξω το μελλον με περισσοτερη τολμη...
Ευχαριστω το φορουμ "Η Ορθοδοξη Χριστιανικη Πιστη μας", τα μελη του οποιου μου συμπαρασταθηκαν σαν αδερφια μου...
Τελος θελω μεσω του προσωπικου μου Γολγοθα να σας δωσω δυναμη...Μονο με τη πιστη μας στο Θεο μπορουμε να αντιμετωπισουμε τους κακους λογισμους, που ειναι οι δαιμονες. Οι Πατερες μας λενε οτι οι λογισμοι της απογνωσης κ της απελπισιας, ειναι σαν να κοβεται το κεφαλι του αγωνιστη, ετσι δεν μπορει να πολεμησεικ να αγωνιστει πια...Η ζωη ειναι ομορφη οταν αγωνιζομαστε για να φτασουμε τον Ουρανιο Πατερα μας, μονο τοτε εχει νοημα...Ο,τι μας στενοχωρει να το συζηταμε κ αν δεν μπορουμε τοτε να το κανουμε προσευχη κ να εξομολογουμαστε. Ο Θεος μας δεν ειναι Τιμωρος, δεν κρινει με τα δικα μας κριτηρια, αλλα με Αγαπη κ Δικαιοσυνη...σας ευχαριστω μεσα απο τη καρδια μου κ ευχομαι ο Κυριος να χαριζει σε σας κ στις οικογενειες σας ολα τα υλικα κ πνευματικα αγαθα...
Μ.Κ.
http://hggiken.pblogs.gr/2016/05/epistolh-efharistias-kai-ohi-mono-apo-thn-m.html