ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ-Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.

1.    Στεφάνι αθανασίας και αρετή καί σωτηρία του ανθρώπου είναι τό νά υποφέρει με χαρά καί ευχαριστία τίς συμφορές, πού του συμβαίνουν. Χαλιναγωγεί τό θυμό, συγκρατεί τή γλώσσα, προσέχει τή διατροφή καί απέχει από ήδονές, πού προκαλούνται από τή φιλαυτία.

2.    Κάθε λυπηρό περιστατικό φέρνει τή μνήμη του Θεού στό φρόνιμο άνθρωπο καί προκαλεί ανάλογη θλίψη σ' έκείνον, πού λησμονεί τό Θεό.

3.    Κάθε άκούσιος πόνος νά σου γίνεται αφορμή νά θυμάσαι τό Θεό, καί ποτέ δέ θά σου λείψει αφορμή γιά μετάνοια.

4.    Εκείνος, πού έπιμένει στήν τήρηση των εντολών, ας περιμένει τόν πειρασμό πού αύτές επισύρουν. Γιατί ή αγάπη προς τό Χριστό μέ τά αντίθετα δοκιμάζεται.

Ό πύργος τοΰ αγ. Ιωάννου του Θεολόγου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
5.    Εναντίον των θλίψεων πολλοί πολλά άντέταξαν. Άλλα χωρίς προσευχή και μετάνοια κανείς δε βρήκε τή λύση πού νόμιζε.
6.    Γνώση άληθινή είναι ή υπομονή των θλίψεων καί τό νά μήν κατηγορείς τούς ανθρώπους γιά τις συμφορές.

7.    Εκείνος, πού με σύνεση αποδίδει τίς θλίψεις πού του συμβαίνουν στή θεία κρίση καί δικαιοσύνη, βρήκε γνώση μαζί με δικαιοσύνη αναζητώντας τόν Κύριο.

8.    Άν έννοήσεις, κατά τή Γραφή, ότι «σε όλη τήν κτίση βρίσκονται οί κρίσεις του Κυρίου» (Α' Παρ. 16,14), τότε κάθε συμφορά σου γίνεται δάσκαλος θεογνωσίας.

9.    Κάθε τι πού μας συμβαίνει τό ερμηνεύουμε με τή δική μας σκέψη. Τήν ποικιλία όμως της δοκιμασίας πού χρειάζεται, τή γνωρίζει μόνο ό Θεός, πού τήν επέτρεψε.

10.    'Όταν μιά άμαρτωλή ψυχή δέ δέχεται ευχάριστα τίς θλίψεις, πού της έρχονται, τότε ol φύλακες Άγγελοι λένε γι' αυτή: «Θεραπεύσαμε τή Βαβυλώνα, αλλά δέν έγινε καλά» (Ίερ. 28,9).

11.    Εκείνος πού αποδοκιμάζεται από άλλον καί δέ φιλονικεί μήτε μέ λόγια, μήτε νοερά  έκεινον πού τόν αποδοκιμάζει, αύτός έχει άληθινή πνευματική γνώση καί πίστη βέβαιη παρουσιάζει στόν Κύριο.
12.    Πρόσεχε τή διάνοια σου και δε θά κοπιάσεις στους πειρασμούς. "Αν όμως δεν προσέχεις θά υποστείς τις θλίψεις πού έρχονται.

13.    "Οπως ό ιατρός επιβάλλει στούς ασθενείς γιά τή θεραπεία τους κάποιο πικρό φάρμακο, έτσι καί στούς κακότροπους και φιλήδονους έπιτρέπονται άπό τή θεία πρόνοια οδυνηρές θλίψεις.

14.    Οί απροσδόκητοι πειρασμοί, πού μας συμβαίνουν, μάς διδάσκουν «κατ' οίκονομίαν Θεού» νά γινόμαστε φιλόπονοι.

15.    "Οταν σου τύχει πειρασμός, ή σέ έρεθίζει μιά άντιλογία, γιά νά στρέψεις τό θυμό σου έναντίον ενός ανθρώπου, ή νά βάλεις καμμιά άναρθρη φωνή, τότε θυμήσου τό κρίμα πού αύτά έπισύρουν, κατάφυγε στήν προσευχή καί αμέσως θά ήρεμήσει ή άτακτη αυτή κίνηση μέσα σου.

16.    'Ωφελιμότατο πράγμα καί συμφέρον στήν ψυχή είναι νά υποφέρουμε καρτερικά κάθε θλίψη, πού προξενείται, είτε άπό τούς ανθρώπους, είτε άπό τούς δαίμονες. Πρέπει νά γνωρίζουμε ενσυνείδητα ότι είμαστε χρεώστες στή δικαιοσύνη του Θεού αύτής της κακοπάθειάς μας καί νά μήν κατηγορούμε γι' αυτό κανέναν άλλο, παρά μόνο πάντοτε τόν εαυτό μας.

17.    Μερικές φορές ό δάσκαλος υφίσταται περιφρόνηση καί άτιμία μέ τό νά υποφέρει πειρασμούς έκείνων πού ωφελήθηκαν πνευματικά.  ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ.