Η Παναγία η μεγαλύτερη ησυχάστρια έζησε στα Άγια των Αγίων σε βαθυτάτη σιωπή και αδιάλειπτη προσευχή. Άνοιξε έτσι νέα οδό για τον ουρανό, που ονομάζεται εύλαλη σιωπή, θεία σιωπή. Ας μαθητεύουμε σ’ αυτήν την ησυχία της καρδιάς.

 

Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων
Εορτή του ησυχαστικού μοναχισμού

Εορτάζει στις 21 Νοεμβρίου

«Χαίρε Αγία, Αγίων μείζων.»

« Είσελθε εις τα άδυτα και γνώθι μυστήρια και ετοιμάζου γενέσθαι του Ιησού οικητήριον τερπνόν και ωραίον… » (β΄ τροπάριον Αποστίχων Εισοδιων) 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, σε ωραιότατο λόγο του, φωτισμένος μας φανερώνει τη ζωή της Παναγίας. «Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων… κι αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία… Έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι’ αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή…. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας…  ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος Γένοιτο…».

***

Εισέρχεται, λοιπόν, η Παναγία στα άγια των Αγίων για να παραμείνη εκεί σιωπώσα και προσευχομένη δώδεκα ολόκληρα χρόνια και να φθάση στην θέωση. Μόνιμη εργασία της ήταν η θεία θεωρία. Την υπηρετούσαν άγγελοι Θεού και όλη της η ζωή ήταν αγγελική. Σιωπηλή, σεμνή, σοβαρή στα άγια των αγίων με την αρέμβαστη και συνεχή προσευχή της. Άνοιξε έτσι νέα οδό για τον ουρανό, που ονομάζεται εύλαλη σιωπή, θεϊκή σιγή, θεία σιωπή. Είχε παραδώσει ολόκληρη τη ζωή στον πανοικτίρμονα Θεό. Από το κατ’ εικόνα πήγε στο καθ’ ομοίωση και τον Θεό ομοίωσε με τον άνθρωπο.   
Μέσα στα Άγια των Αγίων απέκτησε το εσωτερικό ψυχικό-πνευματικό κάλλος και έτσι είλκυσε τον έρωτα του Θεού προς τους ανθρώπους, ο οποίος Θεός «ηράσθη του μυστικού κάλλους της αειπαρθένου από την δύναμη της εσωτερικής ζωής της και όχι από την δύναμη των λόγων και των εξωτερικών δραστηριοτήτων.
Η Παναγία έζησε στα Άγια των Αγίων σε βαθυτάτη σιωπή και στην συνέχεια έδωσε την σάρκα της στον Λόγο Χριστό και έγινε Μητέρα Του, οπότε μπορούμε να πούμε ότι ο Λόγος του Θεού έλαβε σάρκα από μιά ζωοποιό σιωπή στα Άγια των Αγίων. Η έλλογη σιωπή γεννά λόγο ζωοποιό και ο λόγος πού έχει ουσία και αναγεννά είναι έκφραση σιωπής. Η Παναγία σε όλη της την ζωή ζούσε σε βαθυτάτη σιωπή.
Όποιος δεν μπορεί να καταλάβη την θεολογία της σιωπής, δεν μπορεί να καταλάβη και την θεολογία του λόγου, δεν μπορεί να αισθανθή την θεολογία των ερημιτών και την δύναμη του ησυχασμού.
Ας μαθητεύουμε στην σιωπή της καρδίας και της προσευχής, που είναι κατά τον άγιον Ισαάκ τον Σύρο η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος, και τότε ο λόγος μας θα έχη δύναμη θαυματουργική.

***

Η ησυχία είναι θεόσδοτος τρόπος ζωής, που οδηγεί στην αναμαρτησία. «Ο Αββάς Αρσένιος όταν ζούσε ακόμα μέσα στο παλάτι, προσευχόταν στον Θεό λέγοντας: “Κύριε, οδήγησέ με πως να σωθώ”. Και τότε μία φωνή του είπε: “Αρσένιε, φύγε από τους ανθρώπους και θα σωθής”. Όταν μάλιστα αναχώρησε για να ακολουθήση τον μοναχικό βίο, προσευχήθηκε πάλι το ίδιο. Και τότε μία φωνή και πάλι του είπε: “Φεύγε, σιώπα, ησύχαζε”. Αυτές είναι οι ρίζες της αναμαρτησίας».
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ λέγει: Ας αγαπήσουμε την ταπείνωση και θα δούμε την δόξα του Θεού. Γιατί όπου υπάρχει η ταπείνωση εκεί αφθονεί η δόξα του Θεού. Στην έρημο πηγαίνει κανείς μόνο από αγάπη, ωθούμενος όπως ο Χριστός από το Άγιο Πνεύμα. Στην έρημο ο Θεός μιλά στην καρδιά του ανθρώπου. Πρέπει να αποσυρθούμε από τον ορατό κόσμο, ώστε το φώς του Χριστού να κατέλθη στις καρδιές μας.
Όταν μένουμε μέσα στη σιωπή – την εσωτερική – ο εχθρός δεν μπορεί να βλάψη την «βαθείαν καρδίαν» του ανθρώπου. Η σιωπή γεννά στην ψυχή του αγωνιστή τους καρπούς του Αγ. Πνεύματος. Η σιωπή και η μοναξιά (μόνωσις) γεννούν την τρυφερότητα και την γλυκύτητα, αυτή δε η τελευταία και η επίδραση της στην καρδιά του ανθρώπου, μπορεί να συγκριθή με το «ύδωρ του Σιλωάμ του πορευομένου ησυχή» (Ησ. 8,6).
Εσύ κάθησε μόνο στο κελλί σου με σιωπή και προσευχή και προσπάθησε με κάθε τρόπο να οδηγήσης τον εαυτό σου στον Κύριο, κι’ Εκείνος είναι έτοιμος να σε κάνη από άνθρωπο Άγγελο. Καρπός της σιωπής είναι η ειρήνη της ψυχής.
Πριν απ’ όλα είναι ανάγκη να ασχολείται κανείς με την ανάγνωση της Καινής Διαθήκης και του Ψαλτηρίου. Έτσι ο νους του ανθρώπου φωτίζεται και υφίσταται μια θεία αλλοίωση. «Πρέπει να τρέφεις, έλεγε, την ψυχή με το λόγο του Θεού, γιατί ο λόγος του Θεού είναι ο «άρτος των Αγγέλων. Μ αυτόν πρέπει να τρέφονται οι ψυχές που αγαπούν με πάθος το Θεό». Οφείλουμε να ευχαριστούμε για όλα το Θεό και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε σ’ Αυτόν όλους τους λογισμούς, τους λόγους και τις πράξεις μας και να προσπαθούμε, ώστε να υπηρετούν όλα μόνο το θέλημά Του.

***

Η Θεοτόκος, εικόνα της Ανθρώπινης Ελευθερίας
Καλλίστου (Γουέαρ) Μητροπολίτου Διοκλείας

…Η Θεοτόκος καθίσταται εικόνα της ανθρώπινης ελευθερίας. Για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και την Ορθόδοξη μυστική παράδοση η Παναγία είναι μια «ησυχάστρια», που υπηρετεί το Άγιο Πνεύμα με τη σιωπή της καρδιάς. Η εσωτερική σιωπή αυτού του είδους δεν είναι αρνητική – μια απλή απουσία ήχων ή μια παύση μεταξύ λέξεων – αλλά είναι ζωντανή, πηγάζοντας από τα βάθη της ύπαρξής μας και αποτελώντας μέρος της βασικής δομής του ανθρωπίνου προσώπου μας. Χωρίς σιωπή δεν είμαστε αυθεντικά ανθρώπινοι και χωρίς σιωπή δεν είμαστε αυθεντικά ελεύθεροι. Ενώ η αδιάκοπη φλυαρία υποδουλώνει, η ικανότητα να ακούει κανείς είναι ουσιαστικό μέρος της ελευθερίας. Η Θεοτόκος είναι ελεύθερη γιατί ακούει. Αν δεν γίνουμε ικανοί να ακούμε τους άλλους – αν δεν αποκτήσουμε, ως ένα βαθμό, τη δημιουργική εσωτερική σιωπή, όπως έκανε η ίδια – θα πάσχουμε από απουσία πραγματικής ελευθερίας. Μόνο εκείνος που ξέρει να σιωπά και να ακούει είναι ικανός και να παίρνει αποφάσεις με αυθεντική ελευθερία επιλογής…
Αν αρνούμαστε να ασκήσουμε το δώρο της ελευθερίας που ο Θεός μας προσφέρει, υποβιβάζουμε τους εαυτούς μας σε υπανθρώπους ˙ και αν αρνούμαστε στους άλλους την ελευθερία τους, τους αρνούμαστε το δικαίωμα να είναι άνθρωποι…
Μόνο με την επιστροφή της ελευθερίας μας στον Θεό – μέσα από την μετοχή, τη σιωπή και τον πόνο – μπορούμε πραγματικά να γίνουμε ελεύθερα πρόσωπα κατ΄εικόνα της Αγίας Τριάδας, με βάση το παράδειγμα της υπερευλογημένης Θεοτόκου.

Η σιωπή της Μαρίας
Τα Εισόδια της Θεοτόκου
Καλλίστου (Γουέαρ) Μητροπολίτου Διοκλείας

Η μοναδική κλήση της Μαρίας, όπως τονίζεται, δεν αρχίζει μόνο κατά τον Ευαγγελισμό, αλλά είναι η «προ των αιώνων προορισθείσα Μητέρα» και «προορισθείσα Παντάνασσα». Το δοξαστικό του εσπερινού μας προσκαλεί να υμνήσουμε την «προεκλεχθείσαν εκ πασών των γενεών εις κατοικητήριον του Παντάνακτος Χριστού». Έχει προορισθεί και επιλεγεί από τον Θεό, πριν ακόμη από την δημιουργία του κόσμου, όλη δε η Παλαιά Διαθήκη Αυτήν υποδεικνύει…
Από την πρώιμη παιδική της ηλικία, ο Θεός την προετοίμασε για το προορισμένο γι’ Αυτήν έργο· ο εγκλεισμός της στον Ναό υπήρξε μέρος αυτής της προετοιμασίας. Όπως της λέει, σε ένα από τα Απόστιχα του Εσπερινού, η μητέρα Της η Άννα, «Είσελθε εις τα άδυτα, και γνώθι μυστήρια, και ετοιμάζου γενέσθαι του Ιησού οικητήριον, τερπνόν και ωραίον…».
Αλλά, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε, ποια συγκεκριμένη μορφή πήρε αυτή η προετοιμασία; Προετοιμάσθηκε, απαντά ο Παλαμάς, αποκτώντας το εσωτερικό εκείνο βάθος το οποίο επιδαψιλεύει η σιωπή. Ο Παλαμάς τη βλέπει ως τη μεγαλύτερη ησυχάστρια, Εκείνη η οποία επέτυχε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την αληθινή ησυχία ή σιωπή της καρδιάς. Εισερχόμενη στον Ναό, διέκοψε όλους τους δεσμούς με τα εγκόσμια και γήινα πράγματα, παραιτούμενη από τον κόσμο «Θεώ ζώσα μόνω, Θεώ βλεπομένη μόνω»· επέλεξε την κεκρυμμένη βιοτή, την αόρατη για τα μάτια των έξω, μια «ζωή ησυχίας». Κατοικούσε στα Άγια των Αγίων και η ζωή Της έμοιαζε με τη ζωή των ερημιτών και των ασκητών που κατοικούν εν «όρεσι και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γης» (Εβρ. 11:38). Η περίοδος που έζησε στον Ναό ήταν έτσι μια εμπειρία «ερήμου», μια προτύπωση του μοναχισμού. Εκεί έμαθε να υποτάσσει τον «ηγεμόνα νούν» στον Θεό, ζώντας «την κατ᾿ αγγέλους πολιτείαν», επιτυγχάνοντας την θεωρία και ασκώντας την αδιάλειπτη προσευχή: «συνήψε τον νούν τη προς εαυτόν στροφή και προσοχή και τη αδιαλείπτω θεία προσευχή». Μεταμορφούμενη από το θείο φως, είδε τον άκτιστο Θεό να αντανακλάται στο κάτοπτρο της καθαρότητος της καρδιάς Της. Και τα μέσα της προσβάσεώς της σε όλα αυτά τα μυστήρια της εσωτερικής προσευχής ήταν ακριβώς η ησυχία:
«Την ιεράν ησυχίαν ευρίσκει χειραγωγόν· ησυχίαν την νού και κόσμου στάσιν, την λήθην των κάτω, την μύησιν των άνω, την των νοημάτων επί το κρείττον απόθεσιν· αύτη πράξις ως αληθώς επίβασις της ως αληθώς θεωρίας η θεοπτίας. {…} Μόνη γαρ απάντων, εξ ούτω πάνυ παιδός υπερφυώς ησυχάσασα {…} καινήν και απόρρητον οδόν εις ουρανούς εδείματο την, ιν᾿ ούτως είπω, νοητήν σιγήν».
Ησυχία ή σιωπή της καρδιάς δεν είναι ουσιαστικά τίποτε άλλο παρά μια στάση προσεκτικής ακρόασης… «Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμι ο Θεός» (Ψαλμ. 45:10): η φράση του Ψαλμωδού συγκεφαλαιώνει την ουσία της σιωπής. Όταν σιωπώ εν προσευχή σημαίνει ότι αφουγκράζομαι τον Θεό… 
Σιωπή είναι προσμονή του Θεού. Και στα Ευαγγέλια η Μαρία απεικονίζεται ακριβώς ως εκείνη η οποία ακροάται: Εκείνη η οποία άκουσε το λόγο του Θεού κατά τον Ευαγγελισμό (Λουκ. 1:38, 11:28), Εκείνη η οποία «συνετήρη τα ρήματα ταύτα, συμβάλλουσα εν τη καρδία αυτής» (Λουκ. 2:19, 2:51), Εκείνη η οποία είπε στους υπηρέτες κατά τον εκ Κανά γάμο να ακούουν τον Υιό της (Ιω. 2:5). Η Μαρία του Γρηγορίου Παλαμά, η Μαρία η ησυχάστρια εντός του Ναού, τελικά δεν αποδεικνύεται τόσο διαφορετική από την Μαρία του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, η οποία ακροάται τον Θεό με ταπεινή και επαγρυπνούσα σιωπή.
Αυτό λοιπόν είναι το συμβολικό της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ναό, μας μιλά για τη χαρά: Ο Χριστιανισμός, μας υπενθυμίζει, ήρθε στον κόσμο ως άγγελμα «χαράς μεγάλης» (Λουκ. 2:10) κι αν αυτή τη μεγάλη χαρά δεν τη νιώθουμε μέσα μας, τότε δεν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί. Ωστόσο, σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, μας μιλά για τη δημιουργική σιωπή. «Να κατανοείς δια της ησυχίας», λέει ο Dag Hammarskjöld, «να ενεργείς δια της ησυχίας, να κατακτάς εν ησυχία». Αυτό ακριβώς είναι το μάθημα που έχουμε να μάθουμε από την παρούσα εορτή. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κάλλιστου Ware, Το έσχατο μυστήριο: Κείμενα για την Υπεραγία Θεοτόκο, Η σιωπή της Μαρίας, Τα Εισόδια της Θεοτόκου, 1η έκδ., Αθήνα, Εν πλω, 2016.

***

Αυτή η παιδούλα των τριών ετών μέχρι της ηλικίας των δέκα πέντε ετών, δώδεκα ολόκληρα χρόνια, γίνεται μέσα στο Ναό η μεγαλύτερη ασκήτρια, η μεγαλύτερη ησυχάστρια, όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Γι’ αυτό η Παναγία είναι πρότυπο των Μοναχών και την σέβονται τόσο πολύ οι Μοναχοί, διότι από βρεφικής ηλικίας εμόνασε, έγινε Μοναχή, ασκήτρια και ησυχάστρια μέσα εις τον Ναό.
Από τη στιγμή που η Παναγία εισήλθε στα “άγια των αγίων”, η ίδια η ζωή έγινε Ναός. Κι όταν εορτάζουμε τα Εισόδιά της, εορτάζουμε το θείο νόημα του ανθρώπου και τη λαμπρότητα της υψηλής του κλήσεως. π. Αλέξανδρος ΣμέμανΩ ησυχία, κλίμακα ουράνιος, οδός βασιλείας ουρανών, μητέρα της κατάνυξης, πρόξενος της μετανοίας εσύ που λαμπρύνεις την ψυχή και φέρνεις σε ειρηνική κατάσταση τον άνθρωπο!
Ω ησυχία, συ που γεννάς την πραότητα, μένεις μαζί με την ταπείνωση,
συνομιλείς με τους Αγγέλους, φωτίζεις την διάνοια,
και είσαι συζευγμένη με τον φόβο του Θεού!
Ω ησυχία, σχολή προσευχής και αναγνώσεως,
γαλήνη λογισμών και εύδιο (γαλήνιο) λιμάνι!
Ω ησυχία, αμεριμνία ψυχής, ζυγός χρηστός και φορτίο ελαφρύ, που αναπαύεις και βαστάζεις τον βαστάζοντά σε!
Ω ησυχία, ευφροσύνη ψυχής και καρδίας,
Ω ησυχία, όπου κάθε μέρα και νύχτα περιμένεις τον Χριστό
και διατηρείς την λαμπάδα άσβεστη και συνεχώς ψάλλεις:
«ετοίμη η καρδία μου ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου!»

Η Παναγία έζησε στα Άγια των Αγίων σε βαθυτάτη σιωπή, και στην συνέχεια έδωσε την σάρκα της στον Λόγο Χριστό.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/20/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%ad%ce%b6%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%ac-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%ce%b2%ce%b1/

Η ησυχία ως τρόπος ευρέσεως της πνευματικής καρδιάς, Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/19/%CE%B7-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1/

Εισόδια της Θεοτόκου – Μαθητεία στην σιωπή της καρδιάς και της προσευχής της Θεοτόκου.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/20/%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82/

Διψώ για ησυχία, Αββάς Μωϋσής
https://iconandlight.wordpress.com/2015/10/23/%CE%B4%CE%B9%CF%88%CF%8E-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CF%89%CF%8B%CF%83%CE%AE%CF%82/

Νους δεμένος εις τα ουράνια, λησμονεί τα επίγεια… Όσιος Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης,ο Καππαδόκης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/06/27/%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF-%CF%84/

Χρυσή Σιωπή… π. Μωυσής αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/03/12/%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%AE-%CF%80-%CE%BC%CF%89%CF%85%CF%83%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82/

Απολυτίκιον. Ήχος δ’.

Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αύτη και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν’ Χαίρε της οικονομίας, του Κτιστού η εκπλήρωσις.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ο καθαρότατος Ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος πάστας και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι Θείω ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού’ Αυτή υπάρχει, σκηνή επουράνιος.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών

Άννα η θεία χάρις σαφώς, χαριτωθείσαν την αγνήν Αειπάρθενον, προσάγει μετ’ ευφροσύνης, εις τον Ναόν του Θεού, προσκαλεσαμένη προπορεύεσθαι, αυτής τας νεάνιδας λαμπαδηφόρους και λέγουσα· Άπιθι τέκνον, τω δοτήρι γενήθητι, και ανάθημα, και ευώδες θυμίαμα. Είσελθε εις τα άδυτα, και γνώθι μυστήρια, και ετοιμάζου γενέσθαι, του Ιησού οικητήριον, τερπνόν και ωραίον, του παρέχοντος τω κόσμω, το μέγα έλεος.
iconandlight.wordpress.com